ΚΤΕΟ: Η υποχρεωτική διαδικασία που σώζει ζωές
Είχα την ευκαιρία, χθες, να περάσω από ΚΤΕΟ το αυτοκίνητο και τη μηχανή μου. Μια υποχρέωση που επαναλαμβάνεται κάθε δύο χρόνια στην Ελλάδα, αλλά συχνά την αντιμετωπίζουμε ως “αγγαρεία” ή ως μια απλή γραφειοκρατική διαδικασία. Εδώ θα γίνει ο έλεγχος για σοβαρές οξειδώσεις, ρωγμές ή φθορές που επηρεάζουν τη δομική ακεραιότητα του αυτοκινήτου ή της μηχανής. Πόσοι όμως αναρωτιόμαστε γιατί είναι τόσο σημαντική και γιατί το κράτος επιβάλλει τσουχτερά πρόστιμα σε όσους καθυστερούν;
Ο κύριος και αδιαπραγμάτευτος στόχος του Κέντρου Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων (ΚΤΕΟ) είναι η ασφάλεια στο δρόμο. Ένα όχημα που κυκλοφορεί στους δρόμους, πρέπει να είναι σε τέτοια κατάσταση ώστε να προστατεύει τον οδηγό, τους επιβάτες, αλλά και τους υπόλοιπους χρήστες του οδικού δικτύου. Το ΚΤΕΟ διασφαλίζει ότι τα κρίσιμα συστήματα του οχήματος λειτουργούν σωστά. Το ΚΤΕΟ είναι επίσης υπεύθυνο για τον έλεγχο των εκπομπών καυσαερίων του οχήματος. Μετρώντας τους εκπεμπόμενους ρύπους, διασφαλίζεται ότι το όχημα τηρεί τα νόμιμα περιβαλλοντικά πρότυπα, συμβάλλοντας στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Τι ελέγχεται (ενδεικτικά): Σύστημα Πέδησης (Φρένα). Η ικανότητα του οχήματος να επιβραδύνει και να σταματά αποτελεσματικά. Είναι ίσως το πιο σημαντικό σύστημα για την αποφυγή ατυχημάτων. Σύστημα Διεύθυνσης (Τιμόνι). Η σωστή λειτουργία του συστήματος για ακριβή και ασφαλή οδήγηση. Ανάρτηση. Η μέτρηση της απόδοσης των αμορτισέρ, τα οποία επηρεάζουν τη σταθερότητα και την πρόσφυση του οχήματος. Φώτα. Η σωστή λειτουργία, ένταση και ρύθμιση όλων των φώτων (πορείας, διασταύρωσης, φλας, φρένων). Ελαστικά. Κατάσταση, φθορά και σωστές διαστάσεις.
Βρήκαμε τη φωτογράφο των παιδιών, στην Ερμού
Θα το δεις στην Αθήνα. Εμείς την βρήκαμε χθες στον πεζόδρομο της Ερμού. Ασχολείται με τη φωτογράφιση περαστικών και την εκτύπωση σε μορφή “εφημερίδας” ως αναμνηστικό από την Αθήνα, είναι μια δημιουργική ιδέα που συνδυάζει τη φωτογραφία πορτραίτου. Αιχμαλωτίζει δηλαδή μια στιγμή του επισκέπτη ή περαστικού. Το στήσιμο (κάμερα, πράσινο κουτί) και η ιδέα της “εφημερίδας” προσδίδουν μια νοσταλγική, ρετρό αίσθηση, θυμίζοντας ίσως τους παλιούς πλανόδιους φωτογράφους. Δίνει στους τουρίστες ένα μοναδικό, φυσικό σουβενίρ.
Τέτοιες πρωτότυπες ιδέες συχνά γίνονται γνωστές μέσω του word-of-mouth και των social media. Ενδεχομένως να έχει δημιουργήσει το δικό της brand με το όνομα της εφημερίδας ή κάποιο άλλο όνομα που να σχετίζεται με την “Παλιά Αθήνα”, “Old Press Athens”). Η Ερμού, ως κεντρικός εμπορικός και πεζόδρομος, είναι ένα σημείο όπου συχνά εμφανίζονται καλλιτέχνες και επαγγελματίες με ενδιαφέρουσες ιδέες για τους περαστικούς και τους τουρίστες. Ενδεχομένως αυτή η φωτογράφος να τράβηξε και την Χλόη με τον Κάιλαν, όταν ήταν για το γαμήλιο ταξίδι τους εδώ, αρχές Οκτωβρίου.
Μια μπάντα στο σταυροδρόμι της Καπνικαρέας
Η καρδιά της Αθήνας χτυπάει πάντα στον πεζόδρομο της Ερμού, και το μεσημέρι, το ρυθμό δίνει συχνά η ζωντανή μουσική. Χθες, στη σκιά της ιστορικής εκκλησίας της Καπνικαρέας, μια υπέροχη μπάντα δρόμου πρόσφερε μια μοναδική ατμόσφαιρα, μετατρέποντας το πολυσύχναστο σημείο σε μια αυθόρμητη σκηνή τέχνης. Το συγκρότημα, με τον σαξοφωνίστα να ξεχωρίζει με το καπέλο του και τον κιθαρίστα καθιστό να συμπληρώνει τη μελωδία, ενώ ο κοντραμπασίστας έδινε τον βαθύ ρυθμό, προσέλκυσε την προσοχή των περαστικών.
Ο ήχος τους ήταν μια ευχάριστη έκπληξη μέσα στη βουή της πόλης, μια όαση μελωδίας που έκανε πολλούς να σταματήσουν, να χαμογελάσουν, και να απολαύσουν το μουσικό διάλειμμα. Αυτοί οι μουσικοί του δρόμου δεν είναι απλά διασκεδαστές. Είναι η ψυχή της πόλης, οι αυθεντικοί καλλιτέχνες που, με μόνο όπλο την τέχνη τους και την αυθεντικότητά τους, γεμίζουν με ζωή τα ιστορικά μας σημεία. Και στο συγκεκριμένο σημείο εναλλάσσονται, έχοντας κάνει μια δικιά τους άτυπη συμφωνία.
Ο κόσμος πλησίαζε, απολαμβάνοντας τη μουσική δίπλα στο βυζαντινό μνημείο του 11ου αιώνα, και φυσικά, ενίσχυε οικονομικά την προσπάθεια των καλλιτεχνών, αναγνωρίζοντας την αξία του ταλέντου τους και την ομορφιά της στιγμής που χάρισαν. Η μουσική μπάντα στην Καπνικαρέα είναι ένα ακόμα παράδειγμα του τρόπου που η Αθήνα, μια πόλη με βαριά ιστορία, παραμένει ζωντανή, νεανική και γεμάτη τέχνη σε κάθε γωνιά της. Μια τέτοια στιγμή είναι το καλύτερο “αναμνηστικό” από μια βόλτα στο κέντρο.
Σήμερα Κυριακή (26/10), τα ρολόγια άλλαξαν…
Σήμερα τα ξημερώματα, Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025, στις 4:00 π.μ., οι δείκτες των ρολογιών γύρισαν μία ώρα πίσω, δηλαδή στις 3:00 π.μ., προσφέροντάς μας μια επιπλέον ώρα ύπνου. Γιατί γίνεται η αλλαγή ώρας πάντα Κυριακή; Η Κυριακή επιλέγεται για την ελάχιστη δυνατή αναστάτωση στην καθημερινότητα, καθώς λιγότεροι άνθρωποι εργάζονται ή μετακινούνται. Η αλλαγή ώρας επηρεάζει τον βιολογικό ρυθμό, οπότε η ήσυχη Κυριακή λειτουργεί ως “μαξιλάρι προσαρμογής”.
Περίπατος φθινοπωρινός στα Σεπόλια, οδός Χαϊδά
Ήταν ένα ήσυχο φθινοπωρινό μεσημέρι όταν αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην περιοχή των Σεπολίων, μια γειτονιά της Αθήνας που την έχω συνδέσει περισσότερο με τον σταθμό του Μετρό, παρά με την ίδια την ατμόσφαιρά της. Ο στόχος μου ήταν να περπατήσω στην Οδό Χαϊδά Χρήστου και στους γύρω δρόμους, αναζητώντας μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την καθημερινότητα όμορφη. Και πράγματι, η βόλτα με εξέπληξε ευχάριστα.
Το φως του ήλιου, εκείνο το γλυκό, χρυσαφένιο φως που μόνο το Φθινόπωρο ξέρει να προσφέρει, έπεφτε κάθετα στα ψηλά δέντρα. Οι πολυκατοικίες, χαρακτηριστικές της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής, έδειχναν πιο ζεστές κάτω από το φως, ενώ τα μπαλκόνια ήταν γεμάτα πράσινο, λες και οι κάτοικοι ήθελαν να κρατήσουν το καλοκαίρι λίγο ακόμη. Αυτό όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ισορροπία: μια αρμονία ανάμεσα στον αστικό ιστό και τη φύση.
Καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο, πρόσεξα τον τρόπο που οι μεγάλοι πλάτανοι, με τους λευκούς και ανάγλυφους κορμούς τους, λύγιζαν πάνω από το πεζοδρόμιο, προσφέροντας μια πυκνή σκιά ακόμα και τώρα, στα μέσα του Φθινοπώρου. Τα φύλλα τους, μερικά ακόμα καταπράσινα και άλλα ήδη κιτρινισμένα, δημιουργούσαν ένα χαλί χρώματος στον δρόμο, ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια.
Να αγαπάς και να το δηλώνεις αυτό με λουλούδια
Τα λουλούδια ξυπνούν μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων, ανάλογα με τα χρώματα, τα σχήματα και τις μυρωδιές τους. Οι ορχιδέες, με την κομψότητα και τα απαλά τους χρώματα, συχνά προκαλούν ηρεμία και γαλήνη, σαν να σε μεταφέρουν σε έναν ήρεμο κήπο. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα, με την έντονη τους παρουσία, μπορεί να ανάψουν το πάθος ή να φέρουν μια γλυκιά νοσταλγία για ξεχωριστές στιγμές του παρελθόντος. Οι ηλιάνθοι, με τα φωτεινά κίτρινα πέταλά τους, γεμίζουν την ατμόσφαιρα με αισιοδοξία και ζωντάνια, σαν να σου θυμίζουν τη δύναμη του ήλιου.
Τα χρυσάνθεμα, με την πλούσια ποικιλία τους, μπορεί να εμπνεύσουν θαυμασμό για τη φύση και τη λεπτομέρεια της. Επιπλέον, η παρουσία τους στο σπίτι σου μπορεί να σου δώσει μια αίσθηση ανανέωσης, σαν να ξεκινάς από την αρχή, ενώ παράλληλα να νιώθεις βαθιά ευγνωμοσύνη για τις μικρές χαρές της ζωής. Κάθε λουλούδι μοιάζει να αφηγείται τη δική του ιστορία, γεμίζοντας την καρδιά σου με συναισθήματα αγάπης, ειρήνης και έμπνευσης. Οι φίλοι της Άννυς δείχνουν και μ’ αυτό τον τρόπο την αγάπη τους. Τα λουλούδια είναι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας του σπιτιού της, στο Mission του Βανκούβερ, στον Καναδά.
Δέντρα της πόλης, παράξενα ανάμεσα στο μπετόν
Σε μια ήσυχη γειτονιά μιας ελληνικής πόλης, εκεί όπου τα κτίρια στέκονται αγέρωχα ανάμεσα σε πυκνά δέντρα, ο καιρός τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2025, ήταν συννεφιασμένος και πού και πού έβγαζε και μια μικρή ήπια σε ένταση βροχή, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στις φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση. Είναι πρωί, γύρω στις 10:00 π.μ. ώρα Ελλάδας, και ο ουρανός καλύπτεται από ένα πυκνό στρώμα γκρίζων σύννεφων που διαχέουν ένα απαλό, διάχυτο φως.
Η ατμόσφαιρα είναι μελαγχολική μα ταυτόχρονα γαλήνια, τυπική για το φθινόπωρο, όταν η φύση ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει το καλοκαίρι και να υποδεχτεί τον χειμώνα. Αν και όσο κρατάνε πια, οι εποχές στη ζωή μας. Τα δέντρα, με τα πυκνά πράσινα φύλλα τους που σταδιακά αρχίζουν να κιτρινίζουν στις άκρες, υψώνονται περήφανα, σκιάζοντας το δρόμο και τις πέτρινες μάντρες που περιβάλλουν την περιοχή.
Τα πεύκα και οι ευκάλυπτοι, με τα ψηλά κλαδιά τους που κουνιούνται απαλά στον φθινοπωρινό αέρα, προσφέρουν μια αίσθηση ηρεμίας, σαν να κρύβουν μέσα τους τις μνήμες της πόλης. Αυτά μπορεί να είναι ένα καταφύγιο για όσους αγαπούν τη φύση και αναζητούν έναν τρόπο να συνδεθούν με το πράσινο μέσα στο αστικό περιβάλλον. Και για μας ήταν πολύ όμορφα εκείνο το πρωινό του Οκτωβρίου, στο Χολαργό…
