Θραψανιώτης – Ο διαδικτυακός τόπος του δημοσιογράφου Νίκου Θεοδωράκη

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Τα σχόλια σας!

Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν **να μας γράφετε.** Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Βασιλειος Παπιας στο Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα29 Απριλίου 2025
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Βασίλειος Παπίας στο Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό23 Απριλίου 2025
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!
Ρούλα στο Κλείσαμε, χθες, 10 χρόνια κοινής ζωής με τη Σούλα!5 Απριλίου 2025
Έτσι ευτυχισμένα και ακόμη καλύτερα σε όλη την αιωνιότητα. Με πολλή αγάπη Ρούλα.
Βασιλειος Παπιας στο Στην ταβέρνα του «Λάμπρου» στην Πάρνηθα με φίλους μας25 Φεβρουαρίου 2025
Ευχαριστούμε για την υπέροχη παρέα σας Νίκο και Σούλα. Ήταν μια υπέροχη ημέρα με έναν υπέροχο ήλιο, και η κουζίνα…
Βασιλειος Παπιας στο Ήρεμα, ήσυχα, απλά… Κάπως έτσι, μας ήρθε το 20251 Ιανουαρίου 2025
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!

Μάιος 2025
Κ	Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ
	1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ**.

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου**, Λευτέρης του Κουμαλή**, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο **Κωστής Θεοδωράκης** και ο εγγονός του, ο **Μανώλης Βολυράκης** και δίπλα του ο γιος του, ο **Αγησίλαος**. Δείτε **ΕΔΩ** ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό **"Κ"** που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της **ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ**. Για να καταλάβετε τι λέω…

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. δείτε το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

Έτοιμο και το 444 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434, ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431, ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394 ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Το Θραψανό, από το μακρινό 1958, στην ΠΑΤΡΙΔΑ…

Οικογένειες πιθαράδων σε δράση… Η καθημερινή εφημερίδα του Ηρακλείου, ΠΑΤΡΙΔΑ, έχει μια πολύ όμορφη στήλη με τον τίτλο “Η φωτογραφία της ημέρας”. Και συνήθως εκεί δημοσιεύει φωτογραφίες – διαμάντια, από το παρελθόν. Δείτε τι δημοσίευσε στο φύλλο της Παρασκευής 23/5/2025 με τη λεζάντα “Το έτος 1958-1962. Φωτογραφία Roland Hampe”. Τι θησαυροί είναι αυτοί! Αν κάποιος γνωρίζει ποιους συγχωριανούς απεικονίζουν ας το γράψει με σχόλιο ή ας μου στείλει προσωπικό μήνυμα και θα το προσθέσω εγώ… Εύχομαι να έχετε μια όμορφη μέρα…

Στην αερογέφυρα της λεωφόρου Αθηνών – Αχιλλέως

25 Μαΐου 2025 / Σχολιάστε

Μας αρέσει να περπατάμε την Αθήνα. Είναι και οι δουλειές που έχουμε και μας δίνουν τη δυνατότητα να το συνδυάζουμε… Και όπως κάνω πάντα, μ’ αρέσει να γνωρίζω καλύτερα τον τόπο που ζω ή επισκέπτομαι. Έτσι, χωρίς να βιάζομαι, τον περπατώ να τον γνωρίσω πρώτα και μετά τον φωτογραφίζω. Έτσι έχω μια καλύτερη προσωπική άποψη…

Ακριβώς έτσι έκανα και χθες. Ο προορισμός μου ήταν Κωνσταντινουπόλεως και Ιεράς Οδού. Και για φτάσω εκεί, έπρεπε να περάσω με τη μηχανή μου κάτω από την υπερυψωμένη γέφυρα, στο σημείο που ενώνεται η Αχιλλέως με τη λεωφόρο Αθηνών. Έχω περάσει πολλές φορές από εκεί. Αλλά αυτή τη φορά σταμάτησα και φωτογράφησα ότι ήθελα…

Ότι μπορεί να δει κανείς, το κατέγραψα. Όμορφες γέφυρες για τους πεζούς, αλλά και διαμορφωμένους χώρους για όσους έχουν κινητικά προβλήματα. Ακόμα και κάτω από τη γέφυρα υπάρχουν προσεγμένοι και όμορφα διαμορφωμένοι χώροι. Κάποτε, στην οικονομική κρίση του 2008, εδώ έμεναν άνθρωποι σε χαρτόκουτα. Τώρα, ευτυχώς, όχι…

Η βουκαμβίλια μας, τι όμορφη που είναι ανθισμένη!

24 Μαΐου 2025 / Σχολιάστε

Κάθε πρωί, ανοίγοντας την πόρτα του μπαλκονιού, η ματιά πέφτει πρώτα στη βουκαμβίλια. Είναι εκεί, απλωμένη σαν πολύχρωμο κύμα που ξεχύνεται από τη γλάστρα και σκαρφαλώνει στα κάγκελα, καλύπτοντας το χώρο ανάμερα στο δάπεδο και την ταράτσα του επάνω διαμερίσματος. Ανθισμένη όσο ποτέ, με τα λεπτεπίλεπτα πέταλά της σε τόνους του κόκκινου να λούζεται στο φως, μοιάζει να φέρνει ένα κομμάτι νησιού στο κέντρο της Αθήνας.

Τα μεσημέρια, η σκιά της πέφτει απαλά στο πλακάκι, δημιουργώντας χορευτικά μοτίβα με τον ήλιο. Τα πουλάκια δεν χάνουν ευκαιρία να φωλιάσουν μέσα στα κλαδιά της, κι ο αέρας μοσχοβολά – όχι έντονα, μα με μια διακριτική, σχεδόν ανεπαίσθητη ευωδιά που φέρνει μνήμες καλοκαιριού. Και για σκέψου τώρα τέτοιες εικόνες να τις βλέπεις ένα τέταρτο με τα πόδια από την Ομόνοια

Η βουκαμβίλια μας δεν είναι απλώς ένα φυτό· είναι μια καθημερινή υπενθύμιση ότι ακόμα και στην πόλη, η ομορφιά βρίσκει τον τρόπο να ανθίσει. Και η Σούλα τη φροντίζει με πολύ αγάπη. Της αλλάξαμε γλάστρα και της δώσαμε χώρο να αναπτυχθεί ξανά, την κλάδεψε και ξαναπήρε γρήγορα πάνω της. Και το βλέπετε κι εσείς στις φωτογραφίες που πάρθηκαν πριν μερικές μέρες, είναι ολάνθιστη…

Τα χθεσινά σαρμαδάκια του Ηλία και της Κατερίνας

23 Μαΐου 2025 / Σχολιάστε

Τι σας έρχεται στο νου όταν ακούτε σαρμαδάκια; Ίσως ένα πιάτο ντολμάδες με αμπελόφυλλα γεμισμένα με ρύζι, κιμά, ξηρούς καρπούς και μυρωδικά. Αλλά μπορεί να είναι και ορφανά. Με σκέτο ρύζι και μυρωδικά. Και γιατί σαρμαδάκια; Διότι έτσι τα λένε στη βόρεια Ελλάδα και ο Ηλίας με την Κατερίνα μένουν στην Αναστασιά των Σερρών, 350 μέτρα υψόμετρο, οπότε έχουν κάθε δικαίωμα να τα λένε έτσι. Κι εμείς το σεβόμαστε!

Μου το είπε χθες τα ξημερώματα σε μια κουβέντα πριν από τις 6, ότι ετοιμαζόταν να πάει στο αμπέλι του να μαζέψει αμπελόφυλλα και να τα βρει η Κατερίνα, όταν ξυπνήσει, για να φτιάξει τα σαρμαδάκια. Το έκανε και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου να πάρει φωτογραφίες, ώστε να το ζήσουμε, σα να ήμαστε κι εμείς εκεί. Ο Ηλίας μάζεψε καμιά διακοσοπενηνταριά φύλλα και ύστερα πήγε και την έπεσε για μεσημεριανό ύπνο, κουρασμένος.

Όταν σηκώθηκε η Κατερίνα τα είχε ετοιμάσει, τα είχε σερβίρει με φέτα όπως τους πρέπει και με γιαούρτι και έστρωσε τραπέζι. Μας κάλεσε κι εμάς να πάμε στο τραπέζι, αλλά η απόσταση από Αθήνα μέχρι την Αναστασιά είναι μεγάλη, οπότε το ξανασκέφτηκα. Και το βρήκα πιο βολικό να γράψω αυτό το κομμάτι και να το διασκεδάσω, οπότε και το έκανα. Τον ευχαριστώ για την άψογη συνεργασία του! Μάλλον μετά από ένα τέτοιο γεύμα θα συνέχισε τον απογευματινό ύπνο του…

Τα γυρίσματα του «Mamma Mia!» στην Ελλάδα, στη Σκόπελο

22 Μαΐου 2025 / Σχολιάστε

Το «Mamma Mia!» είναι μια απλή ιστορία για μια μέλλουσα νύφη που αναζητεί τον πατέρα της. Έχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια από την κυκλοφορία του blockbuster και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να βρίσκεται παντού. Σε εκατομμύρια βίντεο στο TikTok έχουν τοποθετηθεί ηχητικά αποσπάσματα από ABBA. Οι άνθρωποι πληρώνουν 100 λίρες για να παρακολουθήσουν ένα δείπνο με θέμα το «Mamma Mia!» στο Λονδίνο.

Κατά τα γυρίσματα της ταινίας σε Ελλάδα και Αγγλία, τα μέλη του καστ αυτοσχεδίασαν μερικές σκηνές καθ’ οδόν. Αν και ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό ελληνικό νησί που ονομάζεται Καλοκαίρι, η ομάδα πέρασε μόνο τρεις εβδομάδες στη Σκόπελο, κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Πολλές σκηνές στο Καλοκαίρι γυρίστηκαν στα Pinewood Studios στην Αγγλία.

Αυτό το νησί, τη Σκόπελο, λέμε να τη γνωρίσουμε από κοντά. Κι αυτό θα το κάνουμε χάρη στους φίλους μας Σπύρο και Αννίτα που μας δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Πότε; Αρχές Ιουνίου και για ένα δεκαήμερο θα την “οργώσουμε” τη Σκόπελο. Για την ώρα απολαύστε την πρώτη μας επαφή με το νησί, από… μακριά, με αφορμή μια διεθνή κινηματογραφική επιτυχία. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε από εκεί. Έτσι σας έχουμε συνηθίσει και μας ξέρετε…

Επικίνδυνες μεγάλες γλάστρες σε ένα μικρό πεζοδρόμιο

21 Μαΐου 2025 / Σχολιάστε

Η τοποθέτηση μεγάλων γλαστρών πάνω σε ένα πεζοδρόμιο μπορεί να είναι επικίνδυνη για διάφορους λόγους, κυρίως για τη δημόσια ασφάλεια και τη νομιμότητα της πράξης. Ας δούμε τα βασικά. Υπάρχουν κίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, διότι αυτές μπορεί να γίνουν εμπόδιο για τους πεζούς. Οι μεγάλες γλάστρες περιορίζουν τον διαθέσιμο χώρο για τους πεζούς, ειδικά για άτομα με κινητικά προβλήματα, ηλικιωμένους ή γονείς με καροτσάκια.

Κι ακόμα μπορεί να περιορίσουν την ορατότητα σε διασταυρώσεις ή εισόδους, αυξάνοντας τον κίνδυνο ατυχήματος. Επίσης ο κίνδυνος ανατροπής είναι υπαρκτός. Αν δεν είναι καλά στερεωμένες, μπορεί να πέσουν λόγω ανέμου ή αν κάποιος τις χτυπήσει κατά λάθος. Και βέβαια αποτελούν εμπόδιο για άτομα με αναπηρία. Παραβιάζουν έτσι τη νομοθεσία για την ελεύθερη διέλευση σε ράμπες ή οδηγούς όδευσης τυφλών.

Ας μην ξεχνάμε ότι το πεζοδρόμιο είναι δημόσιος χώρος και η αυθαίρετη κατάληψή του μπορεί να επιφέρει πρόστιμα από τον δήμο. Υπάρχει λοιπόν αστική ευθύνη αν κάποιος τραυματιστεί λόγω της γλάστρας. Έχει το δικαίωμα και μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση από αυτόν που την τοποθέτησε. Θα πείτε μα, συμβαίνουν αυτά στην Αθήνα; Και βέβαια συμβαίνουν. Ο συγκεκριμένος δρόμος λέγεται Κορίνθου και είναι στον Κολωνό.

Βουκαμβίλιες της οδού Πρεβέζης, ένα ανοιξιάτικο φυτό

20 Μαΐου 2025 / Σχολιάστε

Ξέρετε την αδυναμία μας… Η μπουκαμβίλια ή βουκαμβίλια είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό και ανήκει στην τάξη καρυοφυλλώδη και στην οικογένεια των Νυκταγινοειδών. Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με καταγωγή από τη Νότια Αμερική και τα περισσότερα από τα είδη της φέρουν μεγάλα αγκάθια. Σήμερα θα σας δείξουμε τις βουκαμβίλιες της οδού Πρεβέζης στα Σεπόλια. Ξεκινώντας από τον λόφο Σκουζέ και φτάνοντας σχεδόν ώς την Ιωαννίνων…

Πρόκειται για ένα φυλλοβόλο ανοιξιάτικο φυτό, τα φύλλα της φέρουν μίσχους είναι ακέραια, μεγάλα, χνουδωτά και έχουν σχήμα καρδιάς ή νεφρού. Τα άνθη της είναι όμορφα, ζωηρόχρωμα, μετρίου μεγέθους σε ποικίλους χρωματισμούς. Η υφή τους είναι χάρτινη και με την πάροδο μερικών εβδομάδων πέφτουν και αντικαθίστανται με καινούργια. Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες (σύντομα θα σας δείξουμε και τη δική μας στο μπαλκόνι σε γλάστρα) είναι πανέμορφες.

Υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες χρωμάτων όπως: Μπορντώ, Βυσσινί, Φούξια, Ρόζ, Λευκό, Κίτρινο, Μωβ, Πορτοκαλί. Οι βλαστοί της μπουκαμβίλιας είναι ξυλώδεις και διακλαδώνονται, αναρριχώνται και φτάνουν σε ύψος και τα 12 μέτρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα αρκετά εύκολα και δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σύνθεση του εδάφους. Είναι ευαίσθητη στο ψύχος και αγαπά τις ηλιόλουστες περιοχές. Στην τελευταία, έχουμε φωτογραφηθεί με τον φίλο μου Άρη, πριν πολλά χρόνια. Τότε ήταν τεράστια. Έπιανε όλη την πλευρά του σπιτιού, αλλά την κλάδεψαν…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Τα σχόλια σας!

Η ώρα του δειλινού...

Ραδιόφωνα

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 178

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 444

Ο τόπος που αγαπώ

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης