Η ταβέρνα “Αθήρι” γιορτάζει 20 χρόνια ζωής!
Μιλά η Ευθαλία Ρουσκοπούλου από τους Αμπελοκήπους Καστοριάς: «Το Αθήρι ξεκίνησε το 2006, αλλά εγώ, ως επιχειρηματίας και μαγείρισσα, ξεκίνησα το 1991 με το εστιατόριο “Το Τζάκι”. Ήταν μια γυναικεία υπόθεση, καθώς το διαχειριζόμασταν εγώ και η συννυφάδα μου, με προσωπικό αποκλειστικά γυναίκες. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται και σήμερα στο “Αθήρι”, αφού ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει». 20 χρόνιας ζωής και δημιουργίας, δεν τα λες και λίγα…
Τη γνωρίσαμε από κοντά όταν βρεθήκαμε για πέντε μέρες στην Καστοριά προς τα τέλη του Νοέμβρη. «Η αγάπη μου για τη μαγειρική, να δημιουργώ, να προσφέρω και να τελειοποιώ με υπέροχες και, προπάντων, αξέχαστες γεύσεις. Αυτή η αγάπη για την τέχνη της μαγειρικής δεν περιορίζεται σε ένα αποτέλεσμα, αλλά σε όλη τη διαδικασία που καταλήγει σε έναν κόσμο γεύσεων γεμάτο συναισθήματα».
«Θεωρώ πως η νοστιμιά και η επιτυχία ενός πιάτου βασίζεται στην ποιότητα των υλικών. Σίγουρα αυτή η ποιότητα προέρχεται από τοπικά υλικά και προϊόντα. Για παράδειγμα, τις πατάτες που χρησιμοποιώ τις προμηθεύομαι από τα αδέρφια μου, οι οποίοι είναι παραγωγοί και καλλιεργούν άριστης ποιότητας προϊόντα. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τα κρεατικά, τα οποία επιλέγω από τοπικούς κρεοπώλες».
«Το πρώτο και βασικό είναι οι άριστες πρώτες ύλες και τα φρέσκα τοπικά προϊόντα. Σίγουρα η καθαριότητα είναι βασικό στοιχείο, καθώς και η καλή συνεργασία που πρέπει να υπάρχει μεταξύ εμού και του προσωπικού. Η άριστη εξυπηρέτηση, που συνοδεύεται πάντα με χαμόγελο, και τέλος η συνεχής αναβάθμιση και εξέλιξη των γεύσεων και των πιάτων μας».
Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το δημοσίευμα στο site Ταξιδεύουμε μαζί…
Πάρκο Ευαγγελισμού, η πόλη χαμηλώνει την ένταση
Υπάρχουν στιγμές στην Αθήνα που η ομορφιά σε περιμένει εκεί που δεν το περιμένεις. Μια τέτοια στιγμή είναι η έξοδος από τον σταθμό του Μετρό «Ευαγγελισμός». Αντί για το συνηθισμένο γκρίζο της λεωφόρου, σε υποδέχεται το βαθύ πράσινο και οι χρυσές ανταύγειες των δέντρων που αυτή την εποχή φορούν τα «καλά» τους. Χθες, παρά το τσουχτερό κρύο, η μέρα ήταν μαγική. Ήταν από εκείνες τις ημέρες που, μόλις ο ήλιος ξεπρόβαλλε πίσω από τα σύννεφα ή τα ψηλά κτίρια της Βασιλίσσης Σοφίας, όλα άλλαζαν χρώμα.
Οι πέτρινες πεζούλες ζεσταινόταν και οι φυλλωσιές των δέντρων έπαιρναν μια λάμψη που σε έκανε να σταματήσεις για μια ανάσα, ξεχνώντας τις υποχρεώσεις της ημέρας. Περπατώντας στα πλακόστρωτα μονοπάτια, η εμπειρία γίνεται ολοκληρωμένη μέσα από τους ήχους. Ένας πλανόδιος βιολιστής, καθισμένος κάτω από τη σκιά των δέντρων, έντυνε με τη μελωδία του τη βόλτα των περαστικών. Η μουσική του, σε συνδυασμό με το θρόισμα των φύλλων, δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα γαλήνης, κάνοντας το πάρκο να μοιάζει με ένα υπαίθριο σαλόνι για όλους.
Το πάρκο δεν είναι μόνο πράσινο. Είναι και ένας χώρος τέχνης. Το εμβληματικό, αφαιρετικό γλυπτό που δεσπόζει στο κέντρο του, στέκεται σαν ένας σιωπηλός φρουρός ανάμεσα στα δέντρα, προσκαλώντας τους περαστικούς να σηκώσουν το βλέμμα ψηλά. Τα κίτρινα φύλλα που πέφτουν στο γρασίδι και οι φοίνικες που ξεπροβάλλουν στο βάθος συνθέτουν μια εικόνα που θυμίζει πως η Αθήνα έχει πάντα κρυμμένους θησαυρούς.
Το καταφύγιο αγάπης και ειρήνης του φίλου Ηλία
Σε μια γωνιά του χωριού Αναστασιά Σερρών, εκεί που η φύση ορίζει τους δικούς της ρυθμούς, ο Ηλίας και η σύντροφός του, η Κατερίνα, έχουν καταφέρει κάτι που για εμάς τους ανθρώπους της πόλης, φαντάζει συχνά ακατόρθωτο: την απόλυτη ειρηνική συμβίωση. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες, βλέπεις κάτι μαγικό. Γάτες κάθε χρώματος και χαρακτήρα να λιάζονται δίπλα-δίπλα, “η μία πάνω στην άλλη”, χωρίς ίχνος αντιπαλότητας.
Πιο δίπλα, οι κότες και ο επιβλητικός λευκός κόκορας κυκλοφορούν ανάμεσά τους με μια σιγουριά που σοκάρει. Εδώ, το ένστικτο δεν οδηγεί στην επιθετικότητα, αλλά στην εμπιστοσύνη. Τα ζώα αυτά δεν γνωρίζουν από “διαφορετικότητα”. Για εκείνα, όλοι είναι μέλη της ίδιας μεγάλης οικογένειας. Στο κέντρο αυτής της μικρής κοινωνίας βρίσκεται ο Ηλίας. Με το ζεστό του χαμόγελο και την υπομονή ενός ανθρώπου που αγαπά αληθινά τη γη και τα πλάσματά της, φροντίζει καθημερινά –μαζί με την Κατερίνα– κάθε ψυχή που βρίσκεται στην αυλή τους και στο κτήμα τους.
Για τον Ηλία και την Κατερίνα, η φροντίδα των ζώων δεν είναι αγγαρεία, είναι τρόπος ζωής… Είναι εκείνοι που θα ταΐσουν, που θα γιατρέψουν, που θα προσφέρουν ένα χάδι στους φίλους τους (βλέπουμε τον γάτο να κάθεται πλάι στον Ηλία, αμέριμνος, ήσυχος, ήρεμος). Είναι ο συνδετικός κρίκος που κάνει αυτά τα διαφορετικά είδη να νιώθουν ασφάλεια. “Τα ζώα μας διδάσκουν αυτό που εμείς, ως νοήμονα όντα, συχνά ξεχνάμε: πως η ειρήνη είναι επιλογή.”
Ωραία δουλειά για την προβολή της Κορίνθου
Ο οδηγός του Δήμου Κορινθίων, αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα σύγχρονης προώθησης πολιτιστικού τουρισμού και δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να συνδράμει στην ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου. Η έκδοση του οδηγού VISIT CORINTH δεν είναι απλώς μια ενημέρωση, αλλά μια ολοκληρωμένη στρατηγική: Η χρήση τόσο της ελληνικής όσο και της αγγλικής γλώσσας, εξασφαλίζουν την άμεση επικοινωνία με τον διεθνή επισκέπτη, ο οποίος αποτελεί σημαντικό τμήμα του κοινού στην Αρχαία Κόρινθο.
Το εξώφυλλο εστιάζει στον Ναό του Απόλλωνα, ένα εμβληματικό σημείο αναφοράς, δημιουργώντας άμεσα αναγνωρίσιμη εικόνα. Η διαίρεση του οδηγού σε ξεκάθαρες κατηγορίες εξυπηρετεί όλα τα ενδιαφέροντα: Ιστορία, Αξιοθέατα (Sights), Παραλίες (Beaches), Πολιτισμός (Culture). Αυτό δείχνει ότι ο Δήμος προωθεί την Κόρινθο ως ολιστικό τουριστικό προορισμό (αρχαία ιστορία και σύγχρονη αναψυχή). Το σημείο διανομής είναι κλειδί για την επιτυχία: Η τοποθέτηση του περιπτέρου μπροστά στην είσοδο του Μουσείου εγγυάται ότι ο οδηγός φτάνει ακριβώς στα χέρια του ενδιαφερόμενου κοινού (τους επισκέπτες που πρόκειται να μπουν ή μόλις βγήκαν από τον χώρο).
Η δωρεάν διανομή ενισχύει την εικόνα της φιλοξενίας και διασφαλίζει τη μέγιστη διάδοση του υλικού. Η προσθήκη του QR Code και των στοιχείων visitcorinth.gr και των social media (Facebook/Instagram) δείχνει ότι η πρωτοβουλία συνδυάζει την έντυπη έκδοση με τον ψηφιακό κόσμο. Αυτό επιτρέπει στους επισκέπτες: Να βρουν περισσότερες και επικαιροποιημένες πληροφορίες online. Να συνδεθούν με την τοπική κοινότητα και να μοιραστούν την εμπειρία τους.
«Χουσμέτι» της Καστοριάς, μια καλή ταβέρνα
Το είχαμε αφήσει στην άκρη και έπρεπε να το αξιοποιήσουμε… Μικρή επιστροφή, δυο βδομάδες και κάτι, πίσω στο χρόνο. Η Καστοριά είναι ένας τόπος που σε καλεί να επιβραδύνεις, να απολαύσεις τη φύση και τη γαλήνη της λίμνης. Και ακριβώς δίπλα της, βρήκαμε ένα εστιατόριο που συμπυκνώνει όλη αυτή τη ζεστασιά και τη φροντίδα, το «Χουσμέτι». Περάσαμε ένα υπέροχο μεσημέρι εκεί, και το γεύμα μας δεν ήταν απλώς μια γαστρονομική στάση, αλλά μια ολοκληρωμένη εμπειρία φιλοξενίας.
Το πρώτο πράγμα που μας κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το ίδιο το όνομα. Αναζητώντας τη σημασία του, ανακαλύψαμε ότι το «Χουσμέτι» προέρχεται από την τούρκικη ρίζα hizmet και σημαίνει «υπηρεσία» ή «εξυπηρέτηση». Και αυτό ακριβώς αποτυπώνει την ψυχή του μαγαζιού! Δεν πρόκειται απλώς για ένα εστιατόριο, αλλά για έναν χώρο που έχει ως φιλοσοφία του να σου προσφέρει την καλύτερη δυνατή υπηρεσία—ένα γνήσιο, παραδοσιακό χουσμέτι. Από την ευγένεια του προσωπικού μέχρι το τελευταίο πιάτο, νιώσαμε την αφοσίωση στην εξυπηρέτηση και το μεράκι.
Αν βρεθείτε στην Καστοριά, το «Χουσμέτι» είναι μια διπλή πρόταση: για τη γεύση και για την ατμόσφαιρα. Το μαγαζί βρίσκεται σε προνομιακό σημείο, προσφέροντας έναν όμορφο εξωτερικό χώρο, ιδανικό για να απολαύσετε τον καφέ, το κρασί ή το γεύμα σας αγναντεύοντας το φυσικό τοπίο της λίμνης. Το μενού κινείται στον άξονα του μεζεδοπωλείου και του εστιατορίου, με ελληνικές και μεσογειακές γεύσεις. Αν ψάχνετε για κάτι μοναδικό, ζητήστε το σήμα κατατεθέν τους: κανιάκι με σουσάμι και μέλι—ένα τοπικό τυρί που γίνεται ο τέλειος γλυκός-αλμυρός μεζές.
Ένα πρωινό πλατεία Κοραή προς Πανεπιστήμιο
Μια ηλιόλουστη ανάσα στην καρδιά της πόλης. Αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό στην Πλατεία Κοραή (ή Πλατεία Πανεπιστημίου) αιχμαλωτίζει τέλεια την αθηναϊκή αντίθεση: το φως, η κίνηση και η βαριά ιστορία. Στο βάθος, η κλασική αρχιτεκτονική του Πανεπιστημίου Αθηνών στέκεται επιβλητική, θυμίζοντας πως κάτω από τον ίδιο ουρανό, χτίστηκαν ιδέες αιώνων. Πάνω από όλα, ο λόφος του Λυκαβηττού δεσπόζει, ένας σιωπηλός μάρτυρας του χρόνου και μόνιμο φόντο σε κάθε σημαντική στιγμή της πόλης.
Από την άλλη, το μπροστινό μέρος είναι γεμάτο ζωή και το παρόν: η σύγχρονη στέγαση, το δροσερό νερό του σιντριβανιού, και τα εορταστικά στολίδια (όπως το τεράστιο γλειφιτζούρι και το cupcake) που χαρίζουν μια παιχνιδιάρικη νότα, σπάζοντας τη σοβαρότητα της κλασικής τριλογίας. Είναι μια στιγμή όπου η ιστορία συναντά το σήμερα, όλα φωτισμένα από τον απροσδόκητα ζεστό, χειμωνιάτικο ήλιο της Αθήνας.
Χειμωνιάτικη περιπλάνηση στο Μετρό Ακρόπολης
Η καρδιά της Αθήνας χτυπάει πάντα δυνατά, ακόμα και τις ήσυχες χειμωνιάτικες μέρες. Φτάνοντας στον σταθμό του Μετρό “Ακρόπολη” από την πλευρά της οδού Μακρυγιάννη, η εικόνα που αντικρίσαμε απείχε πολύ από την πολυκοσμία και τον καλοκαιρινό παλμό. Αυτή ήταν μια καθημερινή στιγμή, μια ανάσα ανάμεσα στις υψηλές τουριστικές περιόδους, που σου επιτρέπει να δεις την πόλη με μια διαφορετική, πιο ήρεμη ματιά.
Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν την είσοδο του σταθμού, με τη χαρακτηριστική κυκλική σήμανση και τις κυλιόμενες σκάλες που οδηγούν κάτω, εκεί όπου η σύγχρονη Αθήνα συναντά τους θησαυρούς που αποκαλύφθηκαν κατά την κατασκευή του Μετρό. Ακριβώς δίπλα, διακρίνεται το Μουσείο Ακρόπολης, ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα που δίνει έναν τόνο μεγαλοπρέπειας στην περιοχή. Αν και ο κόσμος ήταν λιγοστός με περαστικούς να βιάζονται για τις δουλειές τους –όπως ο κύριος με το κοστούμι– και μικρές παρέες να συζητούν.
Προχωρώντας, ο πεζόδρομος μπροστά μας αποκαλύπτει μια γραφική εικόνα. Οι ράγες του Τραμ, ενσωματωμένες στο λιθόστρωτο, δημιουργούν μια ευθεία γραμμή που οδηγεί το βλέμμα μακριά. Δεξιά και αριστερά, τα ψηλά δέντρα (ακόμα με αρκετό φύλλωμα) προσφέρουν μια πινελιά πράσινου, ενώ οι παλιές πολυκατοικίες «παρακολουθούν». Η ατμόσφαιρα είναι ευχάριστη κάτω από τον μερικώς συννεφιασμένο ουρανό.
