Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο Κανκούν που γνωρίσαμε…
Το Μεξικό είναι μια από της μεγαλύτερες χώρες της Λατινικής Αμερικής με πλούσια ιστορία, εκπληκτικά μνημεία και μεγάλες εναλλαγές τοπίου. Η συγχώνευση των στοιχείων της ινδιάνικης και της ισπανικής πολιτιστικής κληρονομιάς είναι το πιο έντονο χαρακτηριστικό του σημερινού προσώπου της χώρας. Δείτε ΕΔΩ το χθεσινό δημοσίευμα για το Κανκούν.
Σε αυτό το ταξίδι θα γνωρίσουμε δύο σημαντικές περιοχές της χώρας, την πόλη του Μεξικού με τα σημαντικά αξιοθέατα και μνημεία που θα μας δώσει μία γεύση της σύγχρονης εικόνας, της ιστορίας και του πολιτισμού της σπουδαίας αυτής χώρας ενώ στο Κανκούν, στην χερσόνησο Γιουκατάν, θα έχουμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Μάγια το μοναδικό Τσίτσεν Ίτζα και παράλληλα να απολαύσουμε τις όμορφες παραλίες του.
Ένα ταξίδι μοναδικό που όσοι το επιλέξουν θα έχουν τη χαρά να συνδυάσουν τις άγνωστες πλευρές ενός απρόσμενου κόσμου με την αναψυχή. Ιδανικό για τους λάτρεις της θάλασσας, με πλούσια υποβρύχια ζωή και κοραλλιογενείς υφάλους. Το Coco Bongo είναι ένα από τα πιο διάσημα κλαμπ της περιοχής. Το Xoximilco Cancun προσφέρει παραδοσιακές μεξικάνικες εμπειρίες.
Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό
Το Κανκούν είναι μία παραλιακή πόλη στο νοτιοανατολικό Μεξικό. Βρίσκεται στη βορειοανατολική ακτή της χερσονήσου Γιουκατάν, στη πολιτεία Κιντάνα Ρο. Είναι έδρα του δήμου Μπενίτο Χουάρες. Στην απογραφή του 2010 είχε πληθυσμό 628.306 κατοίκους. Βρίσκεται στη Καραϊβική, σε ένα από τα ανατολικότερα σημεία του Μεξικό.
Η πόλη είναι διεθνώς γνωστό τουριστικό θέρετρο και είναι μέρος της Ριβιέρα Μάγια, μιας ακτής στη Καραϊβική θάλασσα γεμάτη τουριστικά θέρετρα. Η τουριστική ζώνη της πόλης είναι κτισμένη πάνω σε νησί, μέρος του δεύτερου μεγαλύτερου κοραλιογενή υφάλου. Το ηπειρωτικό τμήμα της πόλης είναι οργανωμένο σε μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα, γνωστά ως supermanzanas.
Το διεθνές αεροδρόμιο του Κανκούν βρίσκεται 30 χιλιόμετρα νότια του κέντρου της πόλης. Τα περισσότερα κτίρια δεν ξεπερνούν σε ύψος τους τέσσερις ορόφους εξαιτίας του φόβου για τυφώνες όπως ο τυφώνας Γκίλμπερτ που χτύπησε τη πόλη το 1988. Οι φωτογραφίες όμως που μας έστειλαν από το ξενοδοχείο που μένουν είναι εξαιρετικές.
Λευκά κρίνα, ιδανικά για το ανθοδοχείο του σπιτιού…
Τo Κρίνo (επιστ. Λείριον, Lilium) είναι μία μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα όμορφων αγριολούλουδων με παγκόσμια εξάπλωση. Στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε είδη κρίνων, τα περισσότερα στη Βόρεια Ελλάδα. Το είδος περιλαμβάνει μονοετή, διετή και πολυετή φυτά με ύψος που αγγίζει και το ένα μέτρο. Αναπτύσσονται σε μέσα ή μεγάλα υψόμετρα. Τα κρίνα είναι βολβώδη φυτά. Έχουν συνήθως ψηλό βλαστό με άνθος στην κορυφή. Το άνθος τους αποτελείται συνήθως από έξι πέταλα και είναι στραμμένο με μία ελαφριά κλίση προς το έδαφος. Έχει έντονα χρωματισμένους κίτρινους ανθήρες. Τα περισσότερα είδη κρίνων ανθίζουν κατά τη διάρκεια της άνοιξης και κάποια προς το τέλος του καλοκαιριού. Από τα γνωστότερα είδη κρίνου είναι το Λείριον το πάλλευκο (Lilium candidum). Έχει ύψος μέχρι ένα μέτρο και λευκό άνθος. Εδώ στο ανθοδοχείο της Στασούλας!
Πώς είναι η Αθήνα αυτές τις μέρες των γιορτών; Υπέροχη!
Τελικά είναι ζήτημα οπτικής. Δεν είναι λίγοι κι ανάμεσα τους κι εγώ, που υποστηρίζουν ότι η Αθήνα αυτές τις μέρες αποκτά μια μοναδική γοητεία. Με πολλούς να φεύγουν για τα χωριά τους, η πόλη γίνεται πιο ήσυχη και χαλαρή, κάτι που δίνει την ευκαιρία να την απολαύσεις με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι δρόμοι είναι λιγότερο γεμάτοι και μπορείς να εξερευνήσεις τις γειτονιές, τα μουσεία και τα πάρκα χωρίς τη συνηθισμένη πολυκοσμία.
Πράγματι αυτές τις μέρες η Αθήνα έχει τη δική της ξεχωριστή ατμόσφαιρα! Αν και πολλοί φεύγουν για την επαρχία, η πόλη παραμένει ζωντανή και γεμάτη επιλογές, για όσους μένουν πίσω. Υπάρχουν πολλές πολιτιστικές και γαστρονομικές προτάσεις. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος φιλοξενεί εκθέσεις και δραστηριότητες, ενώ τα εστιατόρια της πόλης προσφέρουν παραδοσιακά πιάτα που αξίζει να τα δοκιμάσεις.
Αν προτιμάς κάτι πιο χαλαρό, οι αυλές και οι πεζόδρομοι γεμίζουν με χρώματα και αρώματα, ιδανικά για καφέ ή ένα δροσερό ποτό. Με τους ρυθμούς της να χαλαρώνουν, τους δρόμους να αδειάζουν και τον ήλιο να ζεσταίνει γλυκά, η πρωτεύουσα αποκαλύπτει το πιο φωτεινό και ξεκούραστο πρόσωπό της. Κι αυτό το πρόσωπο το έχουμε ανάγκη, το χρειαζόμαστε…
Η άνοιξη στου Γρέγο. Όμορφες που είναι οι μαργαρίτες!
Χθεσινές φωτογραφίες από το χωριό. Από του Γρέγο, εκεί που βάζουν τον κήπο τους ο Αγησίλαος με τη Στασούλα. Εκεί που έχει τα λίγα προβατάκια του, ο Αγησίλαος. Εκεί, που ποτέ δεν είχαν πρόβλημα, αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και κάποιοι κλέφτες τα βάζουν στο στόχαστρο. Πόσο έχει αλλάξει προς το χειρότερο ο κόσμος…
Αλλά κείνος δεν τα βάζει κάτω. Τα ξαναπαίρνει, έστω και λιγότερα. Θέλει να καταγίνεται εκεί και με τον κήπο του. Εκεί έχουν και τις κότες τους. Το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού πάνω στο λόφο. Αλλά κι αυτή την εποχή, την άνοιξη, όλα είναι καταπράσινα και διαφορετικά. Πλημμυρισμένα από τις μαργαρίτες που ομορφαίνουν τον τόπο…
Έχω περπατήσει, εδώ… Έχω περάσει ώρες όμορφες, μαζί τους. Και τώρα που βλέπω που πάνε, που περνούν πολλές ώρες από τη ζωή τους, χαίρομαι. Και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Με τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Τι όμορφος που είναι ο τόπος, ολάνθιστος! Τον βλέπεις και εκτιμάς τη δημιουργία. Και το έργο των ανθρώπων…
Η Στασούλα τα έκανε και φέτος τα καλιτσούνια της…
Θυμάμαι τη μάνα μου, τέτοιες μέρες… Μοσχοβουλούσε ο φούρνος και το σπίτι μας, από τα γλυκά που έφτιαχνε. Δεν κρατούσαν βέβαια πολύ, γιατί μας άρεσαν και τα… καταβροχθίζαμε. Ζήτημα αν κράταγαν μια εβδομάδα. Μόνο που ήταν πιο μεγάλα τα καλιτσούνια ή λιχναράκια, από αυτά της Στασούλας.
Εγώ που ως παιδί που αγαπούσα τα γλυκά και μπορούσα να φάω τα πάντα, με ένα χόρταινα! Η Στασούλα μας είναι πιο κοντά στη ζωή και στη λογική. Τότε τα έφτιαχναν μόνο τέτοιες μέρες. Σήμερα όλα αυτά μπορείς να τα βρεις στους φούρνους όλο το χρόνο. Αν και είναι καλά, δεν τα λαχταρά πια κανένας.
Πάντα όμως θα μου αρέσουν από τα χέρια της Στασούλας. Ξέρω ότι χρησιμοποιεί αγνά υλικά και μπορείς να τα φας, άφοβα. Αν και στην ηλικία μας πια, η διατροφή μας πρέπει να είναι προσεγμένη, δεν είμαστε πια παιδιά. Μεγαλώσαμε. Μερικές μνήμες όμως παραμένουν…
Το site αυτό γράφετε ή εικονογραφείτε και από εσάς!
Ποτέ δεν ήθελα να έχω στην κατοχή μου ένα “πεθαμένο” site. Το αντίθετο. Έχοντας λειτουργήσει στη δημοσιογραφία, επαγγελματικά, πάρα πολλά χρόνια, εκτιμούσα πάντα τη ζωντάνια και την δύναμη της επικαιρότητας στα δίκτυα ενημέρωσης. Και παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια, έχω άλλες προτεραιότητες βάλει στη ζωή μου, συνειδητά, ότι κρατάω θέλω να έχει μια φρεσκάδα πάνω του…
Δείτε τώρα πως λειτουργεί ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Τι τελευταίες μέρες σας γράψαμε για τα Μέθανα. Ταξιδιωτικά ήταν τα κομμάτια… Με πληροφορίες από ταξιδιωτικούς οδηγούς ή από το WIKIPEDIA. Σήμερα μένουμε στο ίδιο θέμα, προσεγγίζοντας το από μια άλλη σκοπιά και με οδηγό τις φωτογραφίες που μας έστειλε η φίλη μας Ιωάννα που μένει στην περιοχή και με το σύζυγο της μάλιστα συντηρούν και διαχειρίζονται έναν υπέροχο ξενώνα.
Να λοιπόν εικόνες από τα Μέθανα που εμείς δεν είχαμε την ευκαιρία να τραβήξουμε με το κινητό μας, μιας και οδηγούσαμε αρκετές ώρες. Έχουμε στη διάθεση μας πολύ περισσότερες, αλλά επιλέξαμε μόνο αυτές, γιατί πραγματικά ήταν ωραίες. Λέμε μάλιστα την επόμενη φορά που θα πάμε να μείνουμε στο κτήμα τους, το Cavo Petra. Γιατί, μετά από δυόμιση ώρα οδήγησης από την Αθήνα, έχεις ανάγκη να ξεκουραστείς για την επιστροφή… Και να μπορείς να απολαύσεις την κάθε στιγμή!
