Σήμερα, στο Ρέθυμνο, στο Ενετικό Λιμάνι της πόλης που έχει μεταμορφωθεί, διατηρώντας όμως ανέπαφη την ψυχή του. Οι παλιές αποθήκες έχουν γίνει ζωντανές ψαροταβέρνες και καφέ, όπου ο επισκέπτης απολαμβάνει τοπικές γεύσεις με θέα τη θάλασσα. Οι φωνές των εμπόρων έχουν αντικατασταθεί από τα γέλια των παιδιών, τον ήχο του απαλού κύματος και τον παλμό της βραδινής ζωής.

Οι ξύλινες γαλέρες του παρελθόντος έχουν δώσει τη θέση τους σε μικρά ψαροκάικα και τουριστικά σκάφη, που δένουν μπροστά στην πολύχρωμη σειρά των κτιρίων. Ο εμβληματικός Φάρος συνεχίζει να στέκει περήφανος, όχι πια ως οδηγός εμπορικών στόλων, αλλά ως σύμβολο και σημείο συνάντησης, φωτίζοντας τις νυχτερινές βόλτες των επισκεπτών. Η φωτογραφία είναι παρμένη από τον Κώστα, από το μπαλκόνι του σπιτιού που μείναμε…

Το Ενετικό Λιμάνι του Ρεθύμνου είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς το παρελθόν μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με το παρόν. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα σε δύο εποχές, προσκαλώντας μας να ονειρευτούμε τις ιστορίες του χθες, απολαμβάνοντας παράλληλα την ομορφιά και τη γαλήνη του σήμερα. Ο χαρακτηριστικός Φάρος, που δεσπόζει περήφανα στην άκρη του μόλου, είναι ανακατασκευή της Οθωμανικής περιόδου, ένα «μάτι» που φωτίζει την ιστορία της πόλης.

Αν μπορούσαν τα κύματα να μιλήσουν, τι ιστορίες θα μας έλεγαν για το Ενετικό Λιμάνι του Ρεθύμνου; Κοιτάζοντας τη γαλήνια εικόνα με τις πολύχρωμες βαρκούλες, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την ιστορική του διαδρομή. Τότε: Η καρδιά του εμπορίου και της άμυνας. Για τους Ενετούς, που έχτισαν το λιμάνι τον 13ο αιώνα, αυτό το σημείο δεν ήταν τόπος αναψυχής. Ήταν μια στρατηγική επιλογή, το επίκεντρο της εμπορικής και ναυτικής τους δύναμης στην Κρήτη. Βενετσιάνικες γαλέρες, φορτωμένες με μπαχάρια, μετάξι και άλλα εμπορεύματα, έδεναν στον μόλο, ενώ οι τοξωτές αποθήκες γύρω του, σήμερα γραφικά εστιατόρια, έσφυζαν από ζωή και εμπόριο.

Το λιμάνι ήταν ένα αδιάκοπο «μελίσσι» εμπορικών συναλλαγών, συνδέοντας τη Βενετία με την Ανατολή. Ο λόφος της Φορτέτζας, που δεσπόζει στο βάθος, λειτουργούσε ως ακοίμητος φρουρός, προστατεύοντας το λιμάνι από επιθέσεις. Αργότερα, κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, το λιμάνι συνέχισε να αποτελεί σημαντικό κόμβο, με την προσθήκη του χαρακτηριστικού Φάρου, που έβλεπε τα εμπορικά πλοία και, αργότερα, τα ατμόπλοια να εισέρχονται στον κόλπο.

Το Ελαφονήσι στα Χανιά δεν είναι απλώς μια παραλία, είναι ένας εξωτικός προορισμός που συγκαταλέγεται στις ομορφότερες της Ελλάδας, της Ευρώπης, ακόμη και του κόσμου. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Κρήτης και αποτελεί αναμφισβήτητα έναν προορισμό που αξίζει κανείς να επισκεφθεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Εμείς με τη βοήθεια και την παρέα των παιδιών τα καταφέραμε!

Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ελαφονησίου είναι η λευκή άμμος που σε πολλά σημεία αποκτά μια εντυπωσιακή ροζ απόχρωση. Αυτό οφείλεται στα σπασμένα κοχύλια και τους κοραλλιογενείς οργανισμούς, δημιουργώντας ένα ονειρικό σκηνικό. Εμείς χθες που βρεθήκαμε εκεί, τη ροζ άμμο δεν την είδαμε, όση καλή διάθεση κι αν είχαμε. Ρωτήσαμε γιατί και μας δόθηκε μια εξήγηση.

Η ρηχή λιμνοθάλασσα… Το Ελαφονήσι είναι μια επιμήκης χερσόνησος που συχνά χωρίζεται από την ακτή με μια πολύ ρηχή λιμνοθάλασσα. Το νερό δεν ξεπερνάει συνήθως το ένα μέτρο σε βάθος, επιτρέποντας στους επισκέπτες να περπατήσουν μέχρι το “νησί” εύκολα, σαν να διασχίζουν έναν αβαθή ποταμό. Αυτό το καθιστά ιδανικό για οικογένειες με μικρά παιδιά.

Οι μέρες στην εκδρομή μας στα Χανιά περνάνε πολύ όμορφα. Τρεις μέρες είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε και συμπληρώνονται αύριο Δευτέρα. Κατά το μεσημεράκι φεύγουμε για Ρέθυμνο. Η αλήθεια είναι πως άξιζε για κάτι περισσότερο. Δεν προλαβαίνεις να δεις ότι θέλεις και «τρέχεις» να προλάβεις στην αναμέτρηση με το χρόνο. Κάποτε κάποτε όμως κάνουμε μια στάση να πάρουμε μια αναμνηστική φωτογραφία, όπως χθες η Σούλα στο Ελαφονήσι και η Άννυ στα Χανιά…

Είμαστε από χθες στην πόλη των Χανίων στην Κρήτη. Αύριο πάμε Ρέθυμνο. Οι πρώτες φωτογραφίες μας θέλουμε να είναι από το Παλιό Ενετικό Λιμάνι που βρίσκεται στην παλιά πόλη των Χανίων. Αυτό το όνομα το πήρε επειδή κατασκευάστηκε και αναπτύχθηκε κυρίως κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας (13ος-17ος αιώνας). Είναι το γραφικό λιμάνι με τον διάσημο Φάρο και τα Ενετικά Νεώρια που βλέπουμε σε όλες τις καρτ ποστάλ.

Σήμερα λειτουργεί μόνο για τουρισμό και μικρά σκάφη, ενώ το κύριο λιμάνι της πόλης είναι η Σούδα. Χθες όμως εμείς δεν είδαμε ούτε ένα μικρό σκάφος ή βάρκα. Και μας έκανε εντύπωση… Το Παλιό Ενετικό Λιμάνι δεν είναι απλώς ένα λιμάνι, είναι η ζωντανή καρδιά και το σήμα κατατεθέν της πόλης των Χανίων. Εδώ, η ιστορία συναντά τη σύγχρονη ζωή, καθώς τα ενετικά, οθωμανικά και παραδοσιακά κρητικά στοιχεία συνυπάρχουν σε ένα μοναδικό σκηνικό.

Χτίστηκε κυρίως από τους Ενετούς (ξεκίνησε τον 14ο αιώνα) με διπλό σκοπό: Να εξυπηρετήσει τα εμπορικά πλοία της εποχής και να προστατεύσει την πόλη από τις συχνές πειρατικές επιδρομές. Λόγω του μικρού βάθους του, το λιμάνι έπαψε να λειτουργεί ως κεντρική πύλη στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν πια τα πλοία ήταν πολύ μεγαλύτερα. Στη δυτική πλευρά υπάρχει το Φρούριο Φιρκά  ως σημείο άμυνας. Υπήρχε και μια αλυσίδα που μπορούσε να τεντωθεί για να κλείσει την είσοδο.

Πηγαίνοντας για τα Χανιά κάναμε μια στάση στο Φόδελε είναι η γενέτειρα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο). Αν και υπάρχει ένας εντυπωσιακός μύθος ότι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γεννήθηκε στο Φόδελε, η γενέτειρά του είναι το Ηράκλειο (τότε γνωστό ως Κάντια). Από εδώ είναι οι φωτογραφίες του Κώστα και της Άννυς. Φυσικά για το Μουσείο θα γράψουμε σε λίγο.

Στο Φόδελε υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο στον Ελ Γκρέκο, που στεγάζεται σε ένα παλιό σπίτι, το οποίο οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι είναι η πατρική του κατοικία. Αυτή η άποψη, όμως, δεν υποστηρίζεται από τους περισσότερους ιστορικούς και ερευνητές, οι οποίοι θεωρούν ότι ο Ελ Γκρέκο γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα του χρόνια στο Ηράκλειο, την πρωτεύουσα της Κρήτης.