Καμιά φορά κάνουμε μικρές στάσεις στη ζωή μας και γυρίζουμε πίσω και θυμόμαστε πράγματα. Μας βοηθούν λίγο και τα διάφορα τεχνικά μέσα που αποθηκεύουν όλες τις δραστηριότητες που έχουμε καταγράψει, οπότε όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Πάμε πέντε χρόνια πίσω λοιπόν και βρίσκουμε τέτοιες μέρες τον εαυτό μας στην Κρήτη. Τι καλύτερο από το να πάμε στο ρακοκάζανο που έβγαζε τη ρακή του ο Αγησίλαος.
Και το ζήσαμε και μας άρεσε όλο αυτό. Και στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ εκείνης της εποχής καταγράψαμε το περιστατικό προσδίδοντας του, την σπουδαιότητα που του άρμοζε. Ψάχνοντας, βρήκαμε στο αρχείο του site το σχετικό δημοσίευμα. Δείτε το ΕΔΩ. Αν και αρκετές φωτογραφίες είναι οι ίδιες έχει μεγάλη αξία για μας που αγαπούμε στιγμές παρέας με ρακή να ξαναθυμηθούμε μερικά πράγματα. Όταν κάτι το απολαμβάνεις, θέλεις να ξέρεις και πώς φτιάχνεται.
Σ’ αυτό το δημοσίευμα δε βάλαμε δικές μας φωτογραφίες, παρά μόνο ότι πήραμε από τον άνθρωπο που χειρίζονταν την καζανιά. Και βέβαια τα σχόλια που κάναμε ήταν διαφορετικά από αυτά. Ήταν ότι αισθανόμασταν τότε. Πέντε χρόνια μετά, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στον κόσμο γύρω μας. Κι εμείς έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά. Το φέραμε λοιπόν στα μέτρα μας το πράγμα για να το διαχειριστούμε καλύτερα.
Έτσι συνεχίζουν και φτιάχνουν ακόμα τη ρακή στο χωριό μου, το Θραψανό. Και οι παρέες δε λείπουν από εκεί. Σαν κι εμάς κι άλλοι, συνεχίζουν και πάνε εκεί όταν βγάζουν τη ρακή του σπιτικού τους. Και ναι, μας λείπουν όλα αυτά. Επειδή έχουμε πολύ καιρό να κατέβουμε στο χωριό. Αλλά καθώς βρίσκεται στα σχέδια μας να πάμε, είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε… Και δεν το αφήνουμε στην τύχη του. Το παλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση…