
Το φευγιό του φίλου μας Άρη Σδρόλια ή όπως του άρεσε να τον λένε, Αριστομένη, μας συγκλόνισε όλους. Επειδή έγινε με έναν τρόπο που δεν του άξιζε και επειδή είχε μια όμορφη σχέση στην καρδιά μας, καθώς είχαμε επιλέξει να κάνουμε παρέα με τον ίδιο και με τη σύζυγο του, Χάρις. Δείτε ΕΔΩ κάτι από το αρχείο μας που αφορά το χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, τα Κανάλια Καρδίτσας. Η φωτογραφία εδώ είναι από την ημέρα του γάμου του με τη Χάρις.

Συχνά βγαίναμε μαζί. Εδώ από μια έξοδο μας με τα παιδιά μας Κώστα και Άννη στην Κηφισιά. Η ιδέα του για ψαροταβέρνα εκεί, ήταν εξαιρετική και τα παιδιά ευχαριστήθηκαν πολύ από την παρέα που κάναμε, ΕΔΩ κι ΕΔΩ, μπορείτε να δείτε μια ανάρτηση από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που κάναμε τότε… Η απουσία του, είναι ήδη πολύ αισθητή σε όλους μας.

Κι αυτή η φωτογραφία είναι από μια βόλτα που κάναμε μαζί για περπάτημα. Είναι από το Καβούρι Βουλιαγμένης, όπου είχαμε πάει πριν από πέντε χρόνια. Έχουν καθίσει με τη Χάρις σε ένα παγκάκι να ξεκουραστούν. Ανάλογες φωτογραφίες από τις βόλτες μας μπορείτε να δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Όντως, θα μας λείψει πολύ… Προσδοκούμε όμως να τον ξαναδούμε στον παράδεισο. Κι αυτό είναι κάτι πολύ σοβαρό.

Περάσαμε μαζί πολλές επετείους από το γάμο τους. Εδώ ένα στιγμιότυπο από το «Βολιώτικο Τσιπουράδικο» στου Ψυρρή. Θυμάμαι περάσαμε υπέροχα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικές επετείους τους. Ακόμα και στη διάρκεια της πανδημίας δεν χάσαμε αυτή την ευκαιρία. Πιο λιτά και με προφύλαξη το κάναμε με κλειστή παρέα φίλων. Αυτές οι όμορφες αναμνήσεις μας κρατούν στη ζωή. Και το γεγονός ότι είμαστε κοντά στη Χάρις, για να περάσει αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Ο Θεός να δίνει δύναμη κ κουράγιο στην Χάρις που τόσο επάξια του στάθηκε και σύντομα να δούμε τον αδελφό μας.