Μια θάλασσα λάδι που σου έκανε όρεξη για μπάνιο
Κατεβήκαμε στην παραλία, πάνω στα βότσαλα, στο Λουτράκι και χαμήλωσα το φακό του κινητού μου πάνω στη θάλασσα. Τι όμορφη που είναι! Να την πιείς στο ποτήρι! Απολαυστική, ξελογιάστρα… Δεν είχα μαζί μου μαγιό, επειδή έλαβα πολύ στα σοβαρό υπόψη μου, την ημερομηνία. Τελευταία μέρα του Δεκέμβρη και δεν είμαι χειμερινός κολυμβητής. Οπότε… μια άλλη φορά. Στο κάτω – κάτω της γραφής, ούτε χώρο πιάνει, ούτε και είναι βάρος. Αλλά πού να το φανταστείς αυτό, στην Ελλάδα!
Ήρεμα, ήσυχα, απλά… Κάπως έτσι, μας ήρθε το 2025
Στο Λουτράκι βρεθήκαμε Τρίτη μεσημέρι για 2-3 μέρες φιλοξενούμενοι φίλων μας. Ήσυχη η πόλη αυτή την εποχή. Αλλά με μια ηλιοφάνεια τέτοια που νόμιζες ότι ήταν Μάης μήνας. Κι ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς! Στον παραλιακό δρόμο που είναι αποκλεισμένος για τα Ι.Χ. κυκλοφορούν μόνο άνθρωποι λίγοι. Και στα καφέ δεν είναι πολλοί οι θαμώνες…
Μου αρέσει αυτή η ησυχία. Φύγαμε από μια πολύβουη πόλη, την Αθήνα και ήρθαμε εδώ που πραγματικά η ηρεμία είναι συνυφασμένη με οτιδήποτε βλέπουμε γύρω μας. Μόνο η μουσική στο καφέ IL TRAMONTE κάνει αναφορά σ’ αυτό που λένε ζωή. Στις 4 το απόγευμα οι άνθρωποι πίνουν το καφεδάκι τους για να αντέξουν το βραδινό ξενύχτι…
Ευτυχώς, δεν έχουμε τέτοιες δεσμεύσεις εμείς. Και θεωρούμε τους εαυτούς μας προνομιούχους, καθώς είμαστε απελευθερωμένοι από τέτοιου είδους έθιμα. Για μας η ζωή κάθε στιγμή έχει την αξία της. Και καθετί το ζούμε την ώρα που συμβαίνει. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι όμορφα που είναι. Ας είναι καλά οι αδελφοί μας που μας έδωσαν αυτή την ευκαιρία για κάτι διαφορετικό! Το χρειαζόμαστε!
Το 2024 φεύγει κι ένας χρόνος έρχεται, το 2025…
Το πέρασμα από τον έναν χρόνο στον άλλο, πολλοί άνθρωποι τον χρησιμοποιούν ως αφορμή για γιορτή και περιμένουν από την… τύχη να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Κι αυτό είναι που συνήθως φέρνει την απογοήτευση. Εμείς έχουμε εντελώς άλλη άποψη. Ήρεμα και ισορροπημένα κι επειδή μας αρέσουν τα ταξίδια θα καλωσορίσουμε το 2025 από το Λουτράκι όπου θα πάμε για μερικές μέρες… Κι εμείς θα τον κάνουμε καλύτερο ή χειρότερο… Τα λέμε από εκεί!
Απολογισμός της χρονιάς 2024 που φεύγει – μέρος 1ο
Δεν το συνηθίζουμε, αλλά φέτος λέμε να το τολμήσουμε, Να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό της χρονιάς που φεύγει απόψε, του 2024. Πως ήταν; Τι αναμνήσεις άφησε πίσω του. Εικόνες που αναπολούμε, όπως αυτή εδώ τη φωτογραφία από τη Κρύα της Λειβαδιάς όπου πήγαμε με φίλους, μια ημερήσια εκδρομή.
Από εκεί είναι κι αυτή εδώ η φωτογραφία με τη Σούλα. Το συνηθίζουμε να κρατάμε τέτοιες αναμνηστικές φωτογραφίες από όμορφες στιγμές μας. Κι αυτή η εκδρομή, μας άρεσε. Ήταν αρχές τη χρονιάς και ήμαστε καλά ντυμένοι όπως βλέπετε. Αλλά ο καιρός μας βοήθησε και δε χάσαμε στιγμή! Δες ΕΔΩ και το δεύτερο μέρος του αφιερώματος.
Επάνω είναι η είσοδος του Άλσους της Κηφισιάς από τη μεριά του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Μας αρέσει πολύ αυτό το μέρος και επειδή κάποιες δουλειές μας, μας φέρνουν εκεί σχεδόν, μήνα παρά μήνα, δε χάνουμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στον ίσκιο του. Κάτω από μια άλλη ημερήσια εκδρομή στη Λίμνη Δόξα με φίλους μας.
Καλλιτέχνες του δρόμου στην Ερμού με μεγάλη αποδοχή!
Να είναι άραγε αυτή η εποχή, κομμάτι της γιορταστικής ατμόσφαιρας στην Ερμού, αυτό που είδαμε να συμβαίνει στον πεζόδρομο της, μια από τις προηγούμενες μέρες; Απίστευτος ο κόσμος, χειροκροτούσε τους μουσικούς και τους τραγουδιστές και τραβούσε βίντεο με το κινητό τους. Το ίδιο βράδυ είδα σχετικές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα.
Ποια είναι η μαγεία της μουσικής του δρόμου; Η μουσική του δρόμου είναι αυθεντική και άμεση. Δεν υπάρχει μεσάζοντας και η σύνδεση μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού είναι άμεση και γνήσια. Και ποικίλη. Από κλασικά έργα μέχρι σύγχρονη μουσική, από παραδοσιακά τραγούδια μέχρι αυτοσχεδιασμούς, υπάρχει κάτι για όλα τα γούστα.
Κάθε συνάντηση με έναν καλλιτέχνη του δρόμου είναι μια έκπληξη. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακούσεις ή τι θα δεις. Σ’ αυτή την κομπανία άκουσα τραγούδια αντάρτικα που τα επικροτούσε ο κόσμος και τα τραγουδούσε κι εκείνος. Δυο βήματα από την πλατεία Συντάγματος, στον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας, την Ερμού. Δεν μπορούσα να το πιστέψω!
Χωρίς πρόγραμμα, βρεθήκαμε στη χιονισμένη Πάρνηθα
Ήταν μια περίεργα χειμωνιάτικη μέρα η χθεσινή. Ξεκίνησε με συννεφιασμένο ουρανό και κρύο, μέσα σε λίγη ώρα προχώρησε σε δυνατή βροχή και σύντομα ξαναέβγαλε ήλιο. Και μετά από λίγο έκανε άλλο ένα κύκλο. Δεν μπορούσες να προγραμματίσεις κάτι,,
Καθώς γυρίζαμε για το σπίτι, η μέρα ήταν στα όμορφα της. Και μέσα στο αυτοκίνητο, προφανώς δεν νιώθαμε το κρύο. Η Σούλα εξέφρασε την επιθυμία να πάμε μια βόλτα, να περπατήσουμε. Πραγματικά το τρέξιμο μας τον τελευταίο καιρό ήθελε, απαiτούσε, ένα διάλειμμα. Και κάπως έτσι έπεσε η ιδέα για Πάρνηθα.
Στην ταβέρνα του «Λάμπρου» κοντά στο Κατσιμίδι. Όταν φτάσαμε εκεί η βροχή μετατράπηκε σε χιονόνερο και μετά σε καθαρό χιόνι που είχε αρχίσει να το στρώνει κιόλας. Απολαύσαμε το αναμένο τζάκι και την ξυλόσομπα. Και φυσικά τα κοψίδια του, όπως πάντα…
Είδαμε μια πολύ καλή ελληνική ταινία – “Υπάρχω!”
Αυτή την εβδομάδα, ο Στέλιος Καζαντζίδης και το «Υπάρχω» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου (μαζί, θεωρώ) άνοιξαν με τρόπο που έκανε τα σινεμά να θυμηθούν μέρες… «Τιτανικού»! Πήγαμε λοιπόν κι εμείς με τους φίλους μας στον παλιό κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ, επί της Κοδρικτώνος.
Από μόνο του το «Υπάρχω» έκοψε όσα εισιτήρια είχαμε μετρήσει συνολικά στο προηγούμενο τετραήμερο! 117.680 ήταν το «score» σ’ εκείνο το box-office report, τα 196.008 φτάσαμε εδώ, με την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου να κόβει από μόνη της 117.703 εισιτήρια (από 160 οθόνες)!
Μοιραία (λόγω θέματος και περιεχομένου), οι συγκρίσεις θα πρέπει να γίνουν με την «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή, η οποία είχε ακριβώς την ίδια ημερομηνία εξόδου το 2019! Η πρώτη μέρα εκείνης είχε φτάσει τα 7.228 εισιτήρια (από 109 οθόνες). Μακάρι να είναι ένα καλό σημάδι ότι ο κόσμος επιστρέφει στον κινηματογράφο.
