Φαίνεται λίγο φως, για το Δημοτικό μας Σχολείο!
Ξέρουμε με τι ρυθμούς κινείται το ελληνικό δημόσιο. Συναγωνίζεται επάξια τη… χελώνα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για έργα που αποκαθιστούν την ιστορία και τον πολιτισμό. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και η χρηματοδότηση για τα έργα αποκατάστασης του Δημοτικού Σχολείου Θραψανού από το μεγάλο σεισμό του 2021. Δείτε ΕΔΩ ένα ενθαρρυντικό δημοσίευμα από την τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου ΠΑΤΡΙΣ… Μακάρι να ζήσουμε να το δούμε αυτό! Για να θυμηθούμε τη μεγάλη καταστροφή δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στις 30/9/2021.
Πόσα δευτερόλεπτα κρατά ένα φανάρι στην Ποσειδώνος;
Δεν ξέρουμε πόσο μπορεί να κρατά ένα φανάρι στον παραλιακή οδό Ποσειδώνος. Ούτε οι εφαρμογές τεχνικής νοημοσύνης ήξεραν. Λυπάμαι, μου είπε, αλλά δεν έχω πρόσβαση σε συγκεκριμένες πληροφορίες για τη διάρκεια των φαναριών στην οδό Ποσειδώνος. Θα μου πείτε, γιατί το ήθελα; Διότι και οι τέσσερις φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί σε ένα τέτοιο διάστημα.
Ήμασταν καθοδόν για το Καβούρι, στο ύψος της Γλυφάδας, όταν ξαφνικά, ενώ εμείς είχαμε κόκκινο συνέβησαν όσα βλέπετε στις φωτογραφίες που τράβηξα με το κινητό μου, από τη θέση του οδηγού, περιμένοντας το φανάρι μας να γίνει πράσινο. Είχα την ετοιμότητα πέρα από την έκπληξη να σηκώσω το κινητό μου και να κάνω τέσσερα συνεχή «κλικ». Το κορίτσια – ξυλοπόδαροι ήταν εκπληκτικά!
Μετά περνούσαν από τα αυτοκίνητα που ήταν στο οδόστρωμα και με καπέλο έβγαζαν το μεροκάματο τους… Ομολογώ ότι δεν μας είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο ποτέ ώς τώρα στη ζωή μου. Χαμογέλασα. όπως και οι υπόλοιποι οδηγοί γύρω μου στις τρεις λωρίδες του δρόμου. Και μας έφτιαξε τη μέρα μας. Τρία κορίτσια ακροβάτες, εντελώς απρόβλεπτες ως ξυλοπόδαρες…
Οδός Βερανζέρου, μια διαφορετική πλευρά της Αθήνας…
Αυτός ήταν ο δρόμος, που βρίσκονταν η ΠΕΤ ΟΤΕ, το Σωματείο των τεχνικών του ΟΤΕ που τότε, το 1982, είχε δύναμη κάπου 18.000, όπου εργάστηκα για περισσότερα από 30 χρόνια, στο γραφείο Τύπου του. Στον 5ο όροφο ήταν το “στρατηγείο”, αλλά και στον 4ο στεγάστηκε, τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της, η ΟΜΕ ΟΤΕ. Εδώ σ’ αυτό το κτίριο που βλέπετε στη φωτογραφίας, ήταν.
Αλλά η οδός Βερανζέρου αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας του κέντρου της Αθήνας. Βρίσκεται σε μια περιοχή που έχει δει πολλές αλλαγές με τα χρόνια και η ίδια η οδός έχει μεταμορφωθεί αρκετές φορές. Όντως, τα έχω δει όλα στην πλατεία Βάθη που βρίσκεται δυο βήματα από εκεί. Και ήταν για μένα μεγάλο σχολείο, για να γνωρίσω καλά τον περίεργο κόσμο της Αθήνας.
Ψάχνοντας βρήκα τις πρώτες αναφορές για την οδό Βερανζέρου να χρονολογούνται στις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν ένας δρόμος με έντονη ζωή, γεμάτος μικρά καταστήματα και καφενεία. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή γνώρισε μια περίοδο ανάπτυξης, αλλά και παρακμής σε ορισμένες φάσεις.
Αποχαιρετούμε το Σάββατο 25/1/2025, τον Κώστα Βλάχο
Πώς περνάνε έτσι τα χρόνια… Και πώς, όσο διαρκεί αυτό το σύστημα πραγμάτων συνεχίζουμε να χάνουμε ανθρώπους, φίλους μας, στο θάνατο. Την Παρασκευή 24/1 “έφυγε” ο Κώστας Βλάχος και το Σάββατο 25/1/2025, ώρα 12:00 θα γίνει η ομιλία κηδείας στο Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών στο τμήμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η φωτογραφία που βλέπετε ήταν τραβηγμένη πριν από 10 χρόνια στο νοσοκομείο ΝΤΥΝΑΝ που νοσηλεύτηκε ο Κώστας, ύστερα από μια επέμβαση που έκανε… Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα που κάναμε τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Κάτω, από το κτίσιμο της Εκκλησίας της Λευκίμμης Κέρκυρας. Δείτε ΕΔΩ.
Η συκιά, Πατρών και Πύργου στην πλ. Πανταζοπούλου
Ο Ιανουάριος είναι συνήθως ένας μήνας “ξεκούρασης” για τη συκιά. Με τις χαμηλές θερμοκρασίες και την έλλειψη νερού, το δέντρο μπαίνει σε μια κατάσταση χειμερίας νάρκης. Τα φύλλα του έχουν πέσει, και οι ρίζες του είναι λιγότερο δραστήριες. Τι συμβαίνει μέσα στο δέντρο; Όλες οι διαδικασίες ανάπτυξης, όπως η παραγωγή νέων φύλλων και η ωρίμανση των καρπών, έχουν σταματήσει. Το δέντρο έχει αναπτύξει φυσικούς μηχανισμούς για να προστατευτεί από το κρύο. Ο φλοιός του παρέχει ένα προστατευτικό στρώμα, ενώ τα κλαδιά του είναι πιο ανθεκτικά σε χαμηλές θερμοκρασίες. Τις προηγούμενες εποχές, η συκιά έχει αποθηκεύσει ενέργεια στις ρίζες της, η οποία θα χρησιμοποιηθεί την άνοιξη για να ξαναζωντανέψει.
Βόλτα στην ιστορία και την ομορφιά της Αθήνας…
Ο πεζόδρομος της Αγίου Παύλου αποτελεί έναν από τους πιο γραφικούς και ιστορικούς δρόμους του Θησείου. Βρίσκεται σε μια περιοχή που συνδυάζει την αρχαία ελληνική ιστορία με τη σύγχρονη αθηναϊκή ζωή, προσφέροντας στους επισκέπτες μια μοναδική εμπειρία. Ο καιρός ήταν καλός κι έτσι χθες το μεσημέρι, την περπατήσαμε για άλλη μια φορά.
Ο δρόμος βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την Αρχαία Αγορά των Αθηνών, το εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της αρχαίας πόλης. Η περιοχή έχει πλούσια ιστορία, με πολλά βυζαντινά και οθωμανικά κτίρια, να έχουν αφήσει το στίγμα τους. Σήμερα, ο πεζόδρομος είναι γνωστός για τα γραφικά καφέ, τα παραδοσιακά ταβερνάκια και τους πάγκους με τα σουβενίρ τους.
Αν το θέλεις και έχεις το χρόνο, μπορείς να επισκεφτείς αρχαιολογικούς χώρους, όπως το Θησείο και τη Ρωμαϊκή Αγορά. Φυσικά μπορείς να απολαύσεις παραδοσιακά ελληνικά πιάτα, σε ένα από τα πολλά ταβερνάκια του πεζοδρόμου και της γύρω περιοχής. Και φυσικά να βρεις μοναδικά χειροποίητα προϊόντα στους πάγκους στο πλάι του δρόμου..
Ένα «τσακ» κι αμέσως το πρωινό καφεδάκι στον κήπο
Τώρα εδώ που τα λέμε κι εμείς αν είχαμε το προνόμιο να ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα το σκεφτόμαστε σοβαρά να παίρναμε το πρωινό καφεδάκι μας στον κήπο, αφού η θερμοκρασία κάπως ανέβηκε. Κάπως, γιατί σίγουρα θα χρειαζόταν να ρίξει κανείς κάτι πάνω του, αλλά έστω κι έτσι, θα τον απολαμβάναμε σε ένα όμορφο περιβάλλον. Όπως έκαναν χθες οι φίλοι μας Ηλίας και Κατερίνα στο σπίτι τους, στην Αναστασιά των Σερρών. Τους χαιρόμαστε, που απολαμβάνουν την κάθε στιγμή.
