Χθες είδαμε το χιονισμένο Βανκούβερ του Καναδά, στο μέρος που μένουν ο Στηβ με την Έστερ. Μπορείτε να το ξαναδείτε ΕΔΩ. Αλλά σήμερα, θα φύγουμε και θα σας πάμε στο Mission, κάπου 80 χιλιόμετρα μακριά, εκεί που μένουν ο Κώστας και η Άννυ. Έχουμε και από εκεί φωτογραφίες όμορφες στην πρώτη ματιά τους.

Μόνο που υπάρχει και μια δεύτερη ματιά. Αυτή που έχει να κάνει με τις ταλαιπωρίες που έχουν υποστεί οι άνθρωποι.  Ο Κώστας, λόγω της δουλειάς του, μετακινείται σε προγραμματισμένα ταξίδια και σε μεγάλες αποστάσεις με το αεροπλάνο. Σχεδόν 17 ολόκληρες ώρες χρειάστηκε να μείνει στο αεροδρόμιο, μέχρι να φτάσει στον προορισμό του!

Συμβαίνουν αυτά, θα πείτε. Θεωρητικά έτσι είναι, αλλά είναι αλλιώς να το ζεις κι αλλιώς να στο διηγείται κάποιος. Ευτυχώς, σύμφωνα με πληροφορίες μας, έφτασε ασφαλής στη δουλειά του. Και όλα όσα πέρασε, είναι μια κακιά ανάμνηση. Δεν το χάρηκε όμως αυτή τη φορά το χιόνι στο σπίτι του, με όλα αυτά που πέρασε. Ας είναι…

Αυτό το μικρό σπιτάκι είναι του Ηλία πάνω στο Μενοίκιο όρος, μόλις έξι λεπτά με το αυτοκίνητο από το χωριό τους, Αναστασιά Σερρών… Εδώ έρχεται με τους φίλους και περνάνε κάποιες όμορφες ώρες. Ανέβηκε και την Τρίτη 4/2/2025, μια χειμωνιάτικη μέρα που όλα έδειχναν ότι το πάει για χιονιά…

Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσουν πρόβλημα στην επιστροφή τους, αν και εδώ έχουν να καλύψουν τις πρώτες ανάγκες τους. Όπως βλέπετε η σόμπα καίει στο φουλ και κάτι ετοιμάζουν στο φούρνο για το μεσημεριανό τους.

Και το τραπέζι είναι στρωμένο με τα πρώτα πράγματα… Είναι βέβαιο ότι περνάνε καλά. Θέλω κι εγώ να το ζήσω αυτό, ότι εποχή κι αν είναι, όταν πάμε επίσκεψη στο σπίτι του Ηλία στην Αναστασιά. Σίγουρα αυτό το απλό είναι και όμορφο και ασυνήθιστο. Αυτός είναι κι ένας λόγος που μας αρέσει πολύ…

Είναι ίσως που δεν τα έχουμε εδώ και γι’ αυτό μας φαίνονται κάπως. Ή είναι που γεννηθήκαμε σε ένα μέρος, στο Θραψαν;o Ηρακλείου Κρήτης που τα χιόνια δεν τα βλέπαμε και τόσο συχνά. Οπότε κάναμε μεγάλη χαρά, όταν ως παιδιά ξυπνούσαμε και διαπιστώναμε να είναι στρωμένα παντού τα χιόνια. Ή όταν τύχαινε να το βλέπαμε να χιονίζει….

Συνήθως τη νύχτα συνέβαινε. Τότε που ήταν χαμηλές οι θερμοκρασίες και η απουσία του ήλιου βοηθούσε στη χιονόπτωση. Έτσι έγινε και στο Βανκούβερ όπως μας είπαν τα παιδιά μας. Είχαν ακούσει, έβλεπαν, ότι ο καιρός το γύριζε στο χιόνια, αλλά τελικά είναι άλλο πράγμα να το βλέπεις με τα μάτια σου στο πρώτο φως της μέρας.

Κάπως έτσι ένιωσε κι η Χάρλει , η μικρή σκυλίτσα του Στηβ και της Έστερ. Δεν έχει κλείσει ακόμα χρόνο στη ζωή και τρελάθηκε από τη χαρά της καθώς έτρεχε μέσα στο απαλό χιόνι κι έπαιζε σαν παιδί! Αυτή είναι η όμορφη πλευρά του χιονιού. Διότι προφανώς υπάρχει και η άλλη, αυτή που δημιουργεί προβλήματα και ταλαιπωρίες…

Οι αστικές περιοχές του μετρό του Βανκούβερ βιώνουν την πρώτη σημαντική χιονόπτωση του χειμώνα, καθώς το Environment Canada εξέδωσε προειδοποίηση χιονόπτωσης. Και όντως το πρωί που σηκώθηκαν είδαν αυτή την εικόνα έξω από το σπίτι τους. Φυσικά ματαιώθηκαν μια σειρά από προγραμματισμένες δραστηριότητες.

Το δελτίο που εξέδωσε η ομοσπονδιακή μετεωρολογική υπηρεσία το πρωί του Σαββάτου κάνει λόγο για χιονόπτωση μεταξύ 10 και 20 εκατοστών στο μετρό του Βανκούβερ από αργά το βράδυ του Σαββάτου έως το πρωί της Δευτέρας. Οι φωτογραφίες είναι έξω από το σπίτι του Στήβ και της Έστέρ. Μέρη που έχουμε ζήσει και ξέρουμε καλά.