Τα δέντρα το χειμώνα στο πάρκο της πλατείας Αττικής

Τα φυλλοβόλα δέντρα είναι εκείνα που ρίχνουν τα φύλλα τους το φθινόπωρο και παραμένουν γυμνά κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αυτή η διαδικασία είναι μια φυσική προσαρμογή των δέντρων για να επιβιώσουν τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και την έλλειψη νερού. Κατά τον χειμώνα, τα φυλλοβόλα δέντρα εξοικονομούν ενέργεια και αποφεύγουν την αφυδάτωση με το να μην έχουν φύλλα που θα χρειαζόταν να συντηρηθούν.

Ψάξαμε λιγάκι και βρήκαμε μερικά κοινά φυλλοβόλα δέντρα τα οποία περιλαμβάνουν: Δρυς (Quercus): Οι δρύες είναι μεγάλα δέντρα που ρίχνουν τα φύλλα τους το φθινόπωρο και ξαναφυτρώνουν την άνοιξη. Σφένταμος (Acer): Οι σφένταμοι είναι γνωστοί για τα όμορφα φθινοπωρινά τους χρώματα και τα φύλλα τους πέφτουν κατά τον χειμώνα.

Στα φυλλοβόλα δέντρα ανήκουν ακόμα η καρυδιά (Juglans): Οι καρυδιές ρίχνουν τα φύλλα τους το φθινόπωρο και παραμένουν γυμνές κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Επίσης ο πλάτανος (Platanus): Οι πλάτανοι είναι μεγάλα δέντρα που ρίχνουν τα φύλλα τους το φθινόπωρο και ξαναφυτρώνουν την άνοιξη. Κι εδώ στην πλατεία Αττικής έχει πολλούς πλατάνους.

Υπέροχη ήταν η πανσέληνος στο χειμωνιάτικο ουρανό

Η χθεσινή πανσέληνος στον χειμωνιάτικο ουρανό ήταν πραγματικά μαγευτική! Το φως της σελήνης αντανακλούσε πάνω στο λευκό χιόνι και τα γυμνά δέντρα, δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό τοπίο. Η ατμόσφαιρα ήταν ήρεμη και το φως της πανσελήνου έλουζε τα πάντα με μια απαλή, ασημένια λάμψη. Οι φωτογραφίες είναι του Πέτρου Πατσαλαρήδη.

Οι πανσέληνοι τον χειμώνα έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία, καθώς η καθαρότητα του κρύου αέρα κάνει το φως της σελήνης να φαίνεται πιο λαμπερό και έντονο. Είναι σαν να φέρνουν λίγο μαγικό φως στην καρδιά του χειμώνα. Σηκώσαμε τα μάτια μας στον ουρανό, όπως συνηθίζουμε να κάνουμε στις πανσελήνους και την απολαύσαμε.

Απόγευμα στην κάτω πλατεία του Συντάγματος στην Αθήνα

Ένα ήσυχο απόγευμα στην κάτω Πλατεία του Συντάγματος. Ο ήλιος βρίσκεται χαμηλά στον ουρανό, χρυσίζοντας τα γύρω κτίρια και τα δέντρα. Οι άνθρωποι περπατούν αργά, απολαμβάνοντας τον δροσερό αέρα και τη χαλαρή ατμόσφαιρα. Τα καφέ γεμίζουν με ανθρώπους που απολαμβάνουν το καφέ τους ή το τσάι τους, ενώ οι ήχοι της πόλης ακούγονται από μακριά, φέρνοντας μια αίσθηση ζωής και κίνησης.

Τα περιστέρια πετούν χαμηλά, προσγειώνονται στους πεζόδρομους και τις σκάλες, ψάχνοντας για ψίχουλα. Το σιντριβάνι στη μέση της πλατείας δίνει μια νότα δροσιάς και οι σταγόνες του λάμπουν υπό το φως του ήλιου. Όλα συνθέτουν μια εικόνα ηρεμίας και γαλήνης, που καλεί τους περαστικούς να κάνουν μια παύση, να πάρουν μια βαθιά ανάσα και να απολαύσουν τη στιγμή.

Ο αέρας είναι δροσερός και το κρύο διαπεραστικό, μερικοί άνθρωποι κινούνται γρήγορα, καλά ντυμένοι με παλτά, κασκόλ και γάντια, προσπαθώντας να ζεσταθούν. Η πλατεία είναι ελαφρώς πιο άδεια από ότι συνήθως, αλλά η ζωή συνεχίζει με τον δικό της ρυθμό. Το ζήσαμε κι αυτό, χθες το απόγευμα καθώς βρεθήκαμε εκεί για ειδικό σκοπό.

Ένα ξέρο πλατανόφυλλο χθες, στην πλατεία Αττικής…

Φανταστείτε ένα ξερό πλατανόφυλλο να κείται στη γη, με τις φλέβες του να διαγράφονται καθαρά πάνω στην καφετιά επιφάνειά του. Είναι Φεβρουάριος μήνας και το φύλλο έχει πέσει από τα ψηλά κλαδιά του πλατάνου στην Πλατεία Αττικής. Γύρω του, η πόλη συνεχίζει τους ρυθμούς της, με τους περαστικούς να βιάζονται καθώς διασχίζουν την πλατεία. Το φύλλο, αν και ξερό, φέρει την ομορφιά και την ιστορία του δέντρου από το οποίο προήλθε, θυμίζοντας τη διαρκή ανανέωση της φύσης και τον κύκλο των εποχών.

Τι μπορεί να φταίει άραγε και έμεινε έτσι αυτό το σπίτι;

Την οικοδομή αυτή την είδαμε χθες, καθώς περπατούσαμε σε ένα τετράγωνο δίπλα από την πλατεία Αττικής. Η διεύθυνση του σπιτιού που είναι δίπλα της είναι, Αριστομένους 56. Τι να φταίει άραγε που έμεινε σ’ αυτή την κατάσταση; Δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτήν, ούτε σε ποιον ή ποιους ανήκει. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μια οικοδομή μπορεί να σταματήσει χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή της.

Μια σκέψη ίσως είναι η έλλειψη χρηματοδότησης ή οι οικονομικές δυσκολίες του ιδιοκτήτη ή του κατασκευαστή που μπορεί να οδηγήσουν σε διακοπή των εργασιών. Κάτι άλλο που μπορεί να προκύψει ως πρόβλημα είναι οι διαφορές με τους γείτονες, προβλήματα με την άδεια οικοδομής ή άλλες νομικές διαμάχες μπορεί επίσης να σταματήσουν την κατασκευή μιας οικοδομής και μάλιστα όμορφης και προσεγμένης, όπως αυτής.

Μια άλλη αιτία ίσως είναι να έχουν προβλήματα με την άδεια οικοδομής: Αν η άδεια οικοδομής δεν είναι σε ισχύ ή αν υπάρχουν παραβιάσεις των όρων της άδειας, οι αρχές μπορεί να διατάξουν τη διακοπή των εργασιών. Κι ακόμα αν ο εργολάβος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του ή αν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ του εργολάβου και του ιδιοκτήτη, η κατασκευή μπορεί επίσης να σταματήσει.

Τι μας θύμισαν οι φωτογραφίες του φίλου μας Πέτρου!

Κάποτε στο χωριό, μπορεί και τώρα, αλλά δεν μου είναι πια τόσο οικεία, είχαν καταχωρηθεί στη μνήμη μας αυτά τα πράσινα “λουλούδια”. Όπως κι αν τα λέγαμε, ο τόπος γέμιζε με τις πρώτες βροχές. Στις ελιές, δίναμε μάχη να στρώσουμε τα πανιά από το πολύ λουλούδι. Ίσως αν καταφέρνανε κάποιο όψιμο όργωμα, υπήρχαν λιγότερα, αλλά αυτό συνέβαινε σπάνια.

Το σύνηθες ήταν να υπάρχει σε κάθε σπιθαμή γης.  Έχουν μια όξινη γεύση που θυμίζει τη σωστή οξαλίδα, η οποία δεν σχετίζεται στενά. Άλλα είδη είναι γνωστά στην καθομιλουμένη ως ψεύτικα τριφύλλια και μερικά ονομάζονται ξινόχορτα. Για το γένος ως σύνολο, χρησιμοποιείται επίσης ο όρος οξαλίδες. Κι αυτά, τουλάχιστον τότε που ήμουν μικρός, τρελαίνονταν οι κότες μας.

Έτσι, η μητέρα μου μου είχε αναθέσει, όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, το μεσημέρι που θα ερχόμουν σπίτι, να πάρω μια μεγάλη τσάντα και να πάω κάπου κοντά, να τη γεμίσω και να τη ρίξω στις κότες μας, στο περδιγάρι. Κι αυτές τρελαίνονταν από τη χαρά τους και μένα μου άρεσε γιατί νόμιζα ότι κάτι πρόσφερα στο σπίτι, όπως όλοι!

Οι άγνωστες παπούλες, πολύ γνωστές στην Κρήτη

Οι παπούλες ειναι καλλιεργήσιμο φυτό και μπορείς να το βρεις αυτό τον καιρό από εκείνους που ξέρουν τι είναι και το εκτιμούν για να φτιάξουν τη σαλάτα τους, μαζί με αγκινάρες και χλωροκούκια. Ιδανικά συνοδεύουν του μπουμπουριστούς χοχλιούς. Οι φωτογραφίες είναι της Μαρίας Καρυωτάκη, δημοσιευμένες στην ομάδα ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ: ΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.

Και φυσικά μαζί με λουμπούνια και ελιές, αποτελούν εξαιρετικό μεζέ για τη ρακή. Παλιά τις έτρωγαν και σκέτες με αλάτι και λαδόξυδο, αφού έβγαζαν τα εξωτερικά σκληρότερα φύλλα κι έκοβαν τα “μουστάκια” τους. Τις έκοβαν σε μεγάλα κομμάτια ή ακόμα και ολόκληρες… Μόνο όποιος έχει φάει από αυτές μπορεί να αντιληφθεί τη νοστιμιά τους.

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM