Δίλοφο, το καλύτερο διατηρημένο χωριό του Ζαγορίου

Το Δίλοφο είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων και ανήκει στο συγκρότημα των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις πλαγιές της Τύμφης. Το Δίλοφο υπάγεται στον Δήμο Ζαγορίου ενώ έως το 2010 ανήκε στον δήμο Κεντρικού Ζαγορίου. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ήταν 29 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Απέχει 32 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα.

Ο οικισμός χρονολογείται από το 540, όταν εισέβαλαν οι Σλάβοι στην Ήπειρο κι οι κάτοικοι του Πιτουρνίου μετοίκησαν στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό. Αργότερα, και οι κάτοικοι ενός άλλου κοντινού χωριού με το τότε όνομα Ζλάροβο μετακινήθηκαν στο Σοποτσέλι, ίσως το 1583. Το 1870, το χωριό είχε 550 κατοίκους και ένα ελληνικό σχολείο, ενώ αργότερα δυο, ένα θηλέων κι ένα αρρένων. Το 1940 είχε 140 κατοίκους. Οι πληροφορίες είναι παρμένες την el.wikipedia.org Οι φωτογραφίες από το www.travel.gr

Είναι τώρα η εποχή για να φροντίσουμε τον κήπο μας

Φυσικά! Η φροντίδα του κήπου είναι μια διαρκής διαδικασία που αλλάζει ανάλογα με την εποχή. Ακολουθούμε ορισμένες συμβουλές από ειδικούς για τη φροντίδα του κήπου μας, ανάλογα με την εποχή. Η άνοιξη είναι η ιδανική εποχή για φύτευση νέων λουλουδιών και λαχανικών. Μπορούμε να κλαδέψουμε τα φυτά μας για να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη. Και φυσικά  να αερίσουμε το έδαφος και να προσθέστε λίπασμα.

Ένα κήπος όπως κι αν είναι θέλει φροντίδα όλες τις εποχές. Το καλοκαίρι, τα φυτά χρειάζονται πότισμα  τακτικά, ειδικά κατά τη διάρκεια των θερμών περιόδων. Προσέχουμε και αφαιρούμε τα ζιζάνια για να αποτρέψουμε την εξάπλωσή τους. Τα προστατεύουμε από τα έντομα και τις ασθένειες. Και φυσικά τα κλαδεύουμε από καιρό σε καιρό για να διατηρήσουν την υγεία, αλλά και το σχήμα τους.

Το φθινόπωρο μπορούμε να φυτέψουμε  βολβούς για να ανθίσουν την άνοιξη. Κλαδεύουμε τα φυλλοβόλα δέντρα και  τους θάμνους. Καθαρίζουμε τα φύλλα και τα υπολείμματα από τον κήπο μας και προετοιμάζουμε το έδαφος για τον χειμώνα. Το χειμώνας προσπαθούμε να προστατέψουμε τα ευαίσθητα φυτά από το κρύο. Κλαδεύουμε τα αειθαλή δέντρα και θάμνους. Προγραμματίζουμε τον κήπο μας για την επόμενη χρονιά.

Φλωρεντία, πόλη συνώνυμη της Τέχνης και του Πολιτισμού

Η Φλωρεντία, γνωστή και ως Firenze στα ιταλικά, είναι μια πόλη που ξεχειλίζει από ιστορία, τέχνη και πολιτισμό. Βρίσκεται στην καρδιά της Τοσκάνης, στην Ιταλία, και είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η Φλωρεντία ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους γύρω στο 59 π.Χ. και εξελίχθηκε σε σημαντικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο κατά τον Μεσαίωνα.

Κατά την Αναγέννηση, η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή υπό την κυριαρχία της οικογένειας των Μεδίκων, η οποία υπήρξε γενναιόδωρη προστάτιδα των τεχνών. Η Φλωρεντία υπήρξε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ιταλίας από το 1865 έως το 1870. Η πόλη είναι γνωστή για τα πολυάριθμα μουσεία και τα καλλιτεχνικά της αριστουργήματα, όπως το Ουφίτσι, η Ακαδημία και το Παλάτσο Πίτι.

Ο Καθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας (Duomo) με τον εντυπωσιακό θόλο του Μπρουνελέσκι είναι ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της πόλης. Η Πόντε Βέκιο, η μοναδική γέφυρα της πόλης που διατηρεί τα μεσαιωνικά της καταστήματα, είναι ένα από τα πιο φωτογραφημένα σημεία της Φλωρεντίας. Το ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Οι χοχλιοί του Μάρτη, λαχταριστοί και γεμάτοι σάρκα…

Του Μάρτη οι χοχλιοί ήταν κατάλληλοι για φαγητό, γιατί ήταν παχείς, αφού χόρτα υπήρχαν άφθονα. Οι χοχλιοί τον Μάρτη έβγαιναν την νύχτα μετά από μια βροχούλα, η αν η βραδιά είχε πολύ δροσούλα. Ο πατέρας έπαιρνε ένα δυο παιδιά του με τα καλαθάκια τους και πήγαιναν νύχτα στους χοχλιούς. Για να βλέπουν κρατούσαν στο χέρι με φαναράκια θυέλλης, αργότερα λουξ, και καμιά φορά φακούς. Οι χοχλιοί σαλεύγανε παντού, στα πλάγια σε δρόμους, σε πλαγιές λόφων, σε τράφους, κοντά σε σωρούς με πέτρες, και περνώντας, έναν – έναν τον πετούσαν στο καλάθι. Μόλις όμως έβγαινε ο ήλιος ή φύσαγε αέρας, οι χοχλιοί εξαφανιζόταν, γιατί κρυβόταν και δεν φαινόταν. Έτσι ή θα έπρεπε να πάνε από τις 10 με 12 τη νύχτα για δυο ώρες, ή ξημερώματα το πρωί, να προλάβουν να βρουν μισό καλάθι και να τους πάνε στο σπίτι. Δεν τους μάζευαν όλους, για να μπορούν πάλι να αναπιαστούν, έτσι ο πατέρας έλεγε στα παιδιά, να μην τους μαζεύουν από τους δαμάκους (λοξές πλαγιές, γκρεμούς), μια και υπήρχε κίνδυνος να γλιστρήσουν και να πέσουν.

Από την ομάδα “Ομφαλός της γης”. Κι αν έχετε Facebook διαβάστε όλο το κείμενο ΕΔΩ

Η Τοσκάνη μας εκπλήσσει θετικά με τα όμορφα χωριά της

Το San Gimignano (Σαν Τζιμιάνο στα ελληνικά) είναι ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό στην Τοσκάνη, γνωστό για την αρχιτεκτονική του και τις εντυπωσιακές του πύργους. Συχνά αποκαλείται “Μανχάταν του Μεσαίωνα” λόγω των πολυάριθμων πύργων που δεσπόζουν στον ορίζοντα. Από τους 65 πύργους που υπήρχαν κάποτε, σήμερα σώζονται 13, δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό.

Το ιστορικό κέντρο του San Gimignano έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εντός των τειχών του, μπορείτε να βρείτε εξαιρετικά δείγματα ρωμανικής και γοτθικής αρχιτεκτονικής, καθώς και σημαντικά κοσμικά και θρησκευτικά κτίρια, όπως το Palazzo Comunale και η Εκκλησία του Sant’ Agostino.

Εκτός από την αρχιτεκτονική, το χωριό είναι γνωστό για το λευκό κρασί Vernaccia di San Gimignano, που παράγεται από την αρχαία ποικιλία σταφυλιών Vernaccia, καθώς και για το σαφράν και το ξηρό χοιρινό κρέας με σαφράν. Εντός των τειχών, τα καλά διατηρημένα κτίρια περιλαμβάνουν αξιοσημείωτα παραδείγματα τόσο ρωμανικής όσο και γοτθικής αρχιτεκτονικής, με εξαιρετικά παραδείγματα κοσμικών κτιρίων

Δείτε μια πρόκληση, που μπορεί και να σας ενδιαφέρει

Ονομάζεται Mirsini Lambraki. Δεν γνωριζόμαστε από κοντά. Την παρακολουθώ όμως μέσα από την ομάδα της “Πάμε για Χόρτα (Μαζεύουμε και διασκεδάζουμε)”. Αντιγραφούμε από μια ανάρτηση της: “Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη! Ένας  τόπος ευλογημένος που με τις πρώτες βροχές θυμάμαι τις γιαγιάδες μου με τα μαχαιράκια τους με σακούλες, ή μικρά υφαντά σακουλάκια να ξεδιαλέγουν τα καλύτερα, τα πιο τρυφερά και νόστιμα δώρα της κρητικής  γης, τα άγρια βρώσιμα χόρτα της!

Μετά πήγαιναν στο σπίτι, τα άπλωναν στην ποδιά τους να τα ξεδιαλέξουν! Σε άλλη λεκάνη τα βράστα γουλωτά ραδίκια, σε άλλη τα γιαχνερά, αλλού τα ασκολίμπρια και χώρια η σαλάτα με τα μυριστικά χόρτα! Πάμε μαζί λοιπόν για χόρτα! Ας γίνουμε μια ομάδα που θα ανταλλάξουμε γνώσεις για την βρώσιμη χλωρίδα της Ελλάδας  και αγάπη για την ελληνική φύση και τους διατροφικούς  θησαυρούς της!” Δεν τη βρίσκω άσχημη ως ιδέα…

Ο πύργος της Πίζας αποτελεί ασφαλώς ένα αξιοθέατο

Ο Πύργος της Πίζας είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εμβληματικά κτίρια στον κόσμο, γνωστός για την χαρακτηριστική του κλίση. Βρίσκεται στην πόλη της Πίζας, στην Ιταλία, και αποτελεί μέρος του αρχιτεκτονικού συγκροτήματος του Καθεδρικού Ναού της Πίζας, που περιλαμβάνει επίσης το Βαπτιστήριο και το Κοιμητήριο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1173 και διήρκεσε περίπου δύο αιώνες, με διάφορες διακοπές.

Η κλίση του πύργου άρχισε να γίνεται εμφανής κατά τη διάρκεια της κατασκευής, λόγω του μαλακού εδάφους στο οποίο θεμελιώθηκε. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η κλίση του πύργου αυξανόταν συνεχώς, προκαλώντας ανησυχίες για την σταθερότητά του. Το 1987 ο Πύργος της Πίζας χαρακτηρίστηκε ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. Ο πύργος είναι κτισμένος σε ρομανικό ρυθμό και έχει ύψος 55,86 μέτρα. Αποτελείται από οκτώ ορόφους, με μια στοά από κολώνες σε κάθε όροφο.

Στην κορυφή του πύργου βρίσκεται το καμπαναριό, με επτά καμπάνες. Η κλίση του πύργου οφείλεται στην καθίζηση του εδάφους, το οποίο είναι αμμώδες και μαλακό. Την δεκαετία του 1990 ξεκίνησαν εργασίες για να σταθεροποιηθεί ο πύργος και να μειωθεί η κλίση του. Από το 2001 και έπειτα ο πύργος έχει σταθεροποιηθεί και η κλίση του έχει μειωθεί σημαντικά. Ο Πύργος της Πίζας είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στην Ιταλία.

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM