Φύγαμε από το χωριό, έτοιμοι για άλλα ταξίδια…
Οι αναμνηστικές φωτογραφίες είναι ένας υπέροχος τρόπος να κρατάμε ζωντανές τις όμορφες στιγμές. Το σπίτι με τη ροζ απόχρωση και τις βουκαμβίλιες, το σπίτι μας στο Θραψανό, έχει μια πολύ ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Περάσαμε πολύ όμορφα, όλοι μαζί. Επιστρέψαμε Αθήνα και ετοιμαζόμαστε για τα επόμενα ταξίδια μας. Ευχόμαστε καλό ταξίδι στον Κώστα και στην Άννυ για τη Θεσσαλονίκη και σε εμάς, για τον Καναδά. Η πτήση μας στην επιστροφή μας για Αθήνα ήταν μια χαρά… Και φυσικά θα μοιραστούμε μαζί σας κι άλλες αναμνήσεις από τα ταξίδια που ακολουθούν!
36 χρόνια γάμου για τον Κώστα και την Άννυ
Ήταν μια υπέροχη βραδιά στο εστιατόριο “Ντορέ” στον πέμπτο όροφο του ομώνυμου κτιρίου επί της πλατείας Ελευθερίας στο Ηράκλειο. Το διαλέξουμε για να γιορτάσουμε, μαζί με το Κώστα και τη Άννυ, της 36η επέτειο του γάμου τους. Η θέα από εκεί ψηλά ήταν καταπληκτική! Και το φαγητό εξαιρετικό προσεγμένο με ποιότητα και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια…
Αξίζουν συγχαρητήρια στον σεφ, ενώ το σέρβις ήτα πολύ καλό με επίσης πολύ καλή εξυπηρέτηση. Και όπως είπαμε είχε καταπληκτική θέα! Το φαγητό εξαιρετικό προσεγμένο με ποιότητα και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια. Η ιστορία του Ντορέ ξεκινά ένα αιώνα πριν στην πλατεία Ελευθερίας (στις «Τρεις Καμάρες») που αποτελούσε τόπο αναψυχής των Ηρακλειωτών.
Το Ντορέ αρχικά λειτουργούσε ως καφενείο και μέσα στα χρόνια εξελίχθηκε σε κέντρο διασκέδασης και τελικά σε κινηματογράφο στη δεκαετία του ’50. Εμβληματικό στέκι του αστικού Ηρακλείου, αποτέλεσε για χρόνια σημείο συνάντησης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Στη θέση του ανεγέρθηκε το 1979 το Μέγαρο Ντορέ. Και στο 5ο όροφο είναι το εστιατόριο για το οποίο σας μιλάμε…
Ο “Κρητικός Φούρνος” στα Πεζά Ηρακλείου
Ο φούρνος αυτός άνοιξε το 1967 στα Πεζά Ηρακλείου, εκεί όπου ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία της οικογενειακής αυτής επιχείρησης με τον Στέλιο Νικολιδάκη να σφραγίζει την παράδοση με ψωμί και παξιμάδι υψηλής ποιότητας. Σήμερα, ο φούρνος έχει εξελιχθεί σε αλυσίδα με τουλάχιστον επτά καταστήματα, ένα στο χωριό Πεζά και τα υπόλοιπα στην πόλη του Ηρακλείου.
Απέναντι ακριβώς υπάρχει αυτός ο τοίχος… Ένας παλιός, φθαρμένος τοίχος με ρωγμές και ένα στρογγυλό άνοιγμα. Στο κάτω δεξί μέρος υπάρχει μια μικρή πινακίδα που γράφει: «Ο ΤΟΙΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ». Ίσως να είναι ένα καλλιτεχνικό ή συμβολικό σχόλιο· ίσως ένας τρόπος να δοθεί στον τοίχο μια «ιστορία» ή μια ξεχωριστή ταυτότητα, παρά την εγκατάλειψη και τις φθορές του.
Στου “Μπουζούκου”, στο Δημαρχείο Θραψανού
Κατά τις 8 θα ‘ταν χθες που πήγαμε στο παλιό δημαρχείο Θραψανού και σήμερα έδρα της Δημοτικής Κοινότητας Θραψανού, στο Δήμο Μινώα. Αναζητούσαμε φαγητό. Και το Θραψανό, ως ένα από τα κεφαλοχώρια της περιοχής, είναι γνωστό για την πλούσια γαστρονομική του παράδοση. Το γεγονός ότι το φαγητό στου “Μπουζούκου” ήταν υπέροχο, το επιβεβαιώνει. Ο Κώστας, τράβηξε δυο φωτογραφίες…
Στο αγγειοπλαστείο του Αγησίλαου Βολυράκη
Τα πιθάρια του Θραψανού είναι παγκοσμίως γνωστά και η τέχνη της κεραμικής περνάει από γενιά σε γενιά. Οι φωτογραφίες από τη χθεσινή μας επίσκεψη στο αγγειοπλαστείο του Αγησίλαου Βολυράκη, γιου του ανιψιού μου Μανώλη, το αποδεικνύου αυτό, Πρώτη φορά στη ζωή τους έβλεπαν μπροστά τους πώς γίνεται ένα πιθάρι. Είναι εντυπωσιακό το ότι αυτή η παράδοση όχι μόνο επιβιώνει, αλλά αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Και ο Αγησίλαος, με πολύ υπομονή, τους ξενάγησε αναλυτικά.
Οι φωτογραφίες δείχνουν την ατμόσφαιρα ενός παραδοσιακού αγγειοπλαστείου. Τα μεγάλα αυτά πιθάρια φτιάχνονται ακόμα με τον ίδιο τρόπο που τα έφτιαχναν και στην αρχαιότητα, με το χέρι και χωρίς καλούπια. Αυτό κάνει κάθε πιθάρι μοναδικό. Η τέχνη αυτή, αν και εξελίχθηκε, δεν έχασε ποτέ την παραδοσιακή της ταυτότητα. Ακόμα και σήμερα μπορείς να δεις πιθαράδες να δουλεύουν με την ίδια τεχνική που δούλευαν οι πρόγονοί τους.
Το Θραψανό, λόγω της ποιότητας του πηλού της περιοχής, αναδείχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, με την παράδοση να μετράει αιώνες. Οι τεχνίτες εκεί, οι πιθαράδες, είναι μάστορες στην κατασκευή αυτών των τεράστιων πήλινων αγγείων, που κάποτε χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση λαδιού, κρασιού, και άλλων αγροτικών προϊόντων. Σήμερα είναι πιο πολύ για διακόσμηση. Και είναι πραγματικά υπέροχα!
Στα σοκάκια της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου
Το Ρέθυμνο το ξέρω και το αγαπώ πολύ. Ιδιαίτερα την παλιά πόλη του. Τα βράδια του καλοκαιριού εδώ, είναι μαγικά. Μικρά, πλακόστρωτα σοκάκια ζωντανεύουν με τον παλμό των ανθρώπων, τους ήχους από τις συζητήσεις και τα γέλια. Είναι μια ατμόσφαιρα γεμάτη ζεστασιά, όπου οι μυρωδιές από τα γιασεμιά και το φαγητό αναμειγνύονται στον αέρα.
Σε κάθε γωνιά του, θα βρείτε γραφικά καφέ και ταβερνάκια, φωτισμένα απαλά. Οι άνθρωποι κάθονται σε τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο, κάτω από την σκιά των δέντρων ή των λουλουδιών, και απολαμβάνουν το ποτό ή το δείπνο τους. Η αίσθηση είναι σαν ο χρόνος να έχει σταματήσει, καθώς οι επισκέπτες και οι ντόπιοι χαλαρώνουν και απολαμβάνουν τη στιγμή.
Η παλιά πόλη του Ρεθύμνου δεν είναι απλώς ένας προορισμός, αλλά μια εμπειρία. Είναι η αίσθηση της ηρεμίας μέσα στην κίνηση, η ομορφιά των απλών στιγμών και η μοναδική ενέργεια που εκπέμπει ένας τόπος γεμάτος ιστορία και ζωή. Το κάναμε κι εμείς, με τον Κώστα και την Άννυ για δυο μέρες. Ο Κώστας δεν χόρταινε να τραβά φωτογραφίες και τα περισσότερα δημοσιεύματα τις τελευταίες μέρες, στηρίζονται πάνω σε δικές του.
Οι μέρες μας στη Κρήτη, περνάνε πολύ όμορφα…
Η Κρήτη είναι ένας τόπος που σου γεμίζει τις μέρες με ομορφιά και μοναδικές εμπειρίες. Από τις βόλτες στα γραφικά σοκάκια, όπως αυτό της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου, μέχρι τις στιγμές χαλάρωσης στις αμμουδιές της, κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. Το νησί έχει κάτι για όλους. Για τους λάτρεις της ιστορίας, προσφέρει αρχαιολογικούς χώρους και ενετικά φρούρια. Για όσους αναζητούν την περιπέτεια, έχει φαράγγια για πεζοπορία και ορεινές διαδρομές. Για τους καλοφαγάδες, η κρητική κουζίνα είναι ένας πλούτος γεύσεων και παραδοσιακών προϊόντων. Η Κρήτη δεν είναι απλώς ένας προορισμός διακοπών, αλλά ένας τόπος που σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.
