Αρχίζουμε να προσαρμοζόμαστε στους ρυθμούς
Η πρώτη μέρα μας στον Καναδά ήταν λίγο δύσκολη στην προσαρμογή. Φάνηκε σα να κερδίζαμε μια μέρα, αλλά στην πραγματικότητα τα πολύωρα αεροπορικά ταξίδια έβαλαν τη στάμπα τους, Δυσκολευτήκαμε να κοιμηθούμε και βάλουμε τη ζωή μας στα νέα καλούπια. Αλλά ξαναβρήκαμε τη σειρά μας. Και από χθες μετά τον απογευματινό ύπνο μας ξαναβρήκαμε τον εαυτό μας. Από τι πρώτες φωτογραφίες που τραβήξαμε, το σπίτι που μένουμε στο Νόρθ Βανκούβερ.
Τις επόμενες μέρες θα δείτε πολύ περισσότερες. Μας το ζητήσαμε άλλωστε. Αυτή η αμφίδρομη σχέση που έχουμε μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, βοηθά πολύ. Και φυσικά θα επεκταθούμε. Θέλουμε να περιλάβουμε αυτόν τον όμορφο κόσμο στις εμπειρίες μας. Και πάντα θα έχουμε μια νέα ματιά για να βλέπουμε τα πράματα. Αύριο θα δείτε εικόνες από το γειτονικό πάρκο, το πάρκο Grand Boulevard (Grand Blvd, North Vancouver, BC V7L 2Z9) στο Βόρειο Βανκούβερ.
Ταξίδι με το τρένο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη
Έχετε κάνει το ταξίδι Αθήνα – Θεσσαλονίκη με τρένο, σύγχρονων προδιαγραφών; Προσωπικά όχι, αν και θα το ήθελα κάποια στιγμή να το κάνω με τη Σούλα. Ένα ταξίδι που για πολλούς φαντάζει ως μια κουραστική οδύσσεια στον αυτοκινητόδρομο, για τον Κώστα και την Άννυ μετατράπηκε σε μια απολαυστική εμπειρία χάρη στην επιλογή του τρένου της Hellenic Train.
Ο Κώστας και η Άννη το τόλμησαν, Με μόλις 50 ευρώ το άτομο για την πρώτη θέση, το ζευγάρι ανακάλυψε ότι η άνεση, η χαλάρωση και η γραφική διαδρομή μπορούν να συνδυαστούν άψογα σε μια σύγχρονη σιδηροδρομική περιπέτεια. Από την πρώτη στιγμή που επιβιβάστηκαν στο τρένο, η ατμόσφαιρα στην πρώτη θέση τους υποδέχτηκε με μια αίσθηση ηρεμίας και πολυτέλειας.
Η Εμπειρία των 50€, η άψογη καθαριότητα και η ήρεμη ατμόσφαιρα συνέθεταν το ιδανικό σκηνικό για ένα ταξίδι χωρίς άγχος. Ο θόρυβος της πόλης έδωσε γρήγορα τη θέση του στον ρυθμικό ήχο του τρένου, καθώς αυτό άρχισε να απομακρύνεται από το πολύβουο κέντρο της Αθήνας. Είναι μια εμπειρία που αξίζει να ζήσει κανείς, ένα ταξίδι που ξεπερνά τις προσδοκίες και αφήνει μια γλυκιά ανάμνηση.
Και έξη ώρες από το Τορόντο ώς το Βανκούβερ
Στο αεροδρόμιο του Τορόντο μας περίμενε η ανταπόκριση για Βανκούβερ. Εκεί υπάρχει περισσότερο το ελληνικό στοιχείο, όπως και στο Μόντρεαλ, γι’ αυτό και οι απευθείας πτήσεις από Αθήνα. Από δω και πέρα, ο καθένας παίρνει το δρόμο του για τον προορισμό του. Το αεροδρόμιο του Τορόντο είναι τεράστιο, αλλά η εμπειρία έχει δείξει ότι μπορεί να πετύχουν τους χρόνους τους χωρίς καθυστερήσεις.
Τραβώ φωτογραφίες, όπου μπορώ και καταγράφω στιγμές. Αυτό είναι που μ’ αρέσει. Κι έτσι περνάει και ώρα μας. Πώς αλλιώς θα περνούσαν τόσες ώρες; Γενικά όμως το ταξίδι ήταν καλό. Φτάσαμε στο Βανκούβερ την ίδια ημέρα που φύγαμε Αθήνα. Θεωρητικά κερδίσαμε πολύ χρόνο. Με τις αλλαγές των ωρών, φύγαμε 13:15 και φτάσαμε 20:30 τοπική ώρα. Αλλά η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική!
Το ταξίδι μας Αθήνα-Τορόντο, 9:30 ώρες πτήσης
Η εμπειρία της πτήσης μας από την Αθήνα στο Τορόντο κι από εκεί για Βανκούβερ… Να πετάς στα 32.000 πόδια ή για να το καταλάβουμε καλύτερα στα 9.754 μέτρα ύψος με ταχύτητα 907 χιλιόμετρα την ώρα ή κάτι λιγότερο. Ασύλληπτα νούμερα για τους ανθρώπους που πατούν τα πόδια τους στη γη… Φυσικά κι εμείς δεν τα ξέραμε.
Έχω όλες αυτές τις πληροφορίες στο μπροστινό μου κάθισμα. Κι ακόμα περισσότερες, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το δημοσίευμα. Το κομμάτι είναι γραμμένο στις σημειώσεις του κινητού μου τηλεφώνου ενώ ταξιδεύαμε και από εκεί το μετέφερα στο κομπιούτερ μου, προκειμένου να κάνω αυτή την ανάρτηση.
Ένα πολύωρο ταξίδι με πολύ κρύο (καθόλου τυχαίο που βρήκαμε μια ελαφριά κουβέρτα να μας περιμένει στο κάθισμα μας). Αλλά υπάρχει ησυχία και καλό σέρβις με φαγητό, σνακ και καφέ. Κάποιοι άλλοι επιβάτες επιμένουν να τα αγνούς όλα αυτά και το έχουν ρίξει στον ύπνο.
Σούλα και Ζωή, βρέθηκαν για λίγο στο Ηράκλειο
Παρ’ όλο που το πρόγραμμα στην Κρήτη ήταν πιεστικό (οι μέρες λίγες, οι δράσεις πολλές) οι φιλενάδες Σούλα και Ζωή βρήκαν τον τρόπο να συναντηθούν για λίγες ώρες, ένα μεσημεράκι, στο Ηράκλειο. Ήταν στο φούρνο VENETI στην πλατεία Ελευθερίας, όπου καθίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι… Η Ζωή δεν ήθελε, προτίμησε να πάρει ένα espressaki… Το σημαντικό όμως είναι ότι, αν και για λίγο, οι καρδιές γέμισαν αγάπη και τελικά διαπιστώσαμε ότι άξιζε τον κόπο. Μετά, πήγαμε πεζή σχεδόν μέχρι το σπίτι της, αφού κοντά εκεί, σε ένα ιδιωτικό παρκινγκ, είχαμε αφήσει το δικό μας αυτοκίνητο και έπρεπε να το πάρουμε για να γυρίσουμε στο χωριό.
Πήγα στο Μουσείο του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου
Σας το είχαμε υποσχεθεί και το κάνουμε… Θέλαμε να γράψουμε μερικά πράγματα για το Μουσείο Δομίνικου Θεοτοκόπουλου που βρίσκεται στο γραφικό χωριό Φόδελε της Κρήτης, περίπου 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Ηρακλείου. Πρόκειται για έναν χώρο αφιερωμένο στον σπουδαίο ζωγράφο, γνωστό σε όλο τον κόσμο ως El Greco (Ελ Γκρέκο), ο οποίος κατά την παράδοση γεννήθηκε στο χωριό αυτό. Το μουσείο είναιι στη θέση «Θεοτοκιανά», μόλις ένα χιλιόμετρο από το κέντρο του χωριού, μέσα σε μια καταπράσινη κοιλάδα γεμάτη πορτοκαλιές.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται ο βυζαντινός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον νεαρό Δομήνικο. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα αναστηλωμένο πέτρινο κτίριο της μεταβυζαντινής περιόδου. Πιστεύεται ότι το κτίριο αυτό ήταν το πατρικό σπίτι του Θεοτοκόπουλου, καθώς ο ίδιος αναφέρει πως γεννήθηκε «κοντά σε έναν βυζαντινό ναό». Η αναστήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψη του Υπουργείου Πολιτισμού και το μουσείο λειτουργεί από το 1998.
Στην είσοδο του μουσείου δεσπόζει η προτομή του ζωγράφου, η οποία αποκαλύφθηκε το 1964. Το Μουσείο δεν φιλοξενεί αυθεντικά έργα του ζωγράφου. Αντίθετα, η συλλογή του περιλαμβάνει: Μια έκθεση με αντίγραφα 24 έργων του Ελ Γκρέκο, τα οποία παρουσιάζονται σε μορφή slides. Με αυτόν τον τρόπο, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την εξέλιξη της τέχνης του, από τα πρώιμα έργα του στην Κρήτη μέχρι την περίοδο της ωριμότητάς του στην Ισπανία.
Πήγαμε τον κήπο της Στασούλας μας, στου Γρέγο
Η πρόσκληση ήρθε στο κινητό ως μήνυμα. Κι εμείς ανταποκριθήκαμε αμέσως και πήγαμε στον μικρό κήπο της Στασούλας και του Αγησίλαου στου Γρέγο, έξω από το Θραψανό, στο δρόμο για το Ηράκλειο. Ο κήπος αυτός βρίσκεται σε έναν λόφο με χωμάτινο μονοπάτι. Είναι ένας ηλιόλουστος, ρουστίκ χώρος όπου καλλιεργούνται διάφορα λαχανικά. Υπάρχει μια σειρά από ντοματιές με στρογγυλές κόκκινες και πράσινες ντομάτες να κρέμονται από αυτές, υποστηριζόμενες από ένα απλό σύστημα αναρρίχησης από ξύλινους πασσάλους και καλάμια.
Τα φυτά φαίνονται υγιή και γεμάτα καρπούς, υποδηλώνοντας μια επιτυχημένη συγκομιδή. Κοντά, ένα μικρό εσπεριδοειδές δέντρο χρησιμοποιείται για αποθήκευση. Κρεμασμένες από τα κλαδιά του, υπάρχουν όμορφες πλεξούδες από φρεσκοκομμένα κρεμμύδια. Αυτή είναι μια παραδοσιακή μέθοδος για την αποξήρανση και αποθήκευση των κρεμμυδιών σε έναν ξηρό, καλά αεριζόμενο χώρο, βοηθώντας τα να διατηρηθούν για πολλούς μήνες.
Ο κήπος έχει μια πολύ φυσική, αδούλευτη αίσθηση. Το έδαφος είναι ένα μείγμα από ξηρό χώμα και χαλαρά βότσαλα, ενώ μερικά άγρια χόρτα και φυτά αναπτύσσονται ανάμεσα στις καλλιεργημένες σειρές. Ένας απλός συρμάτινος φράχτης είναι ορατός στο βάθος, μαζί με κάτι που μοιάζει με αγροτικό εξοπλισμό, υποδηλώνοντας μια ενεργή γεωργική περιοχή. Η εικόνα αποτυπώνει έναν γοητευτικό, λειτουργικό κήπο που προσφέρει μια πλούσια συγκομιδή, χρησιμοποιώντας πρακτικές, παραδοσιακές μεθόδους.
