Έμαθαν να καταστρέφουν, αντί να δημιουργούν

Είναι απογοητευτικό να βλέπει κανείς έναν κοινόχρηστο χώρο που δημιουργήθηκε για να ομορφύνει τη γειτονιά και να προσφέρει έναν χώρο αναψυχής, να γεμίζει με κακόγουστα γκράφιτι και συνθήματα, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες από το παρκάκι στη γωνία Αλαμάνας και Κιλκίς, στον Κολωνό. Στην περιοχή, όπως και σε πολλές κεντρικές γειτονιές της Αθήνας, υπάρχει έντονη παρουσία πολιτικών και κοινωνικών μηνυμάτων στους δημόσιους τοίχους, αντικατοπτρίζοντας τις ζυμώσεις και τις εντάσεις που υπάρχουν στην κοινωνία.

Είναι μια σύνθετη κατάσταση, όπου η ανάγκη για δημόσια έκφραση συγκρούεται με την ανάγκη για διατήρηση του δημόσιου χώρου και την επιθυμία των κατοίκων για ένα καθαρό και όμορφο περιβάλλον. Και όλο αυτό έχει το αποτύπωμα του στην ποιότητα της ζωής μας. Κάποιοι που, υποτίθεται ότι, αγωνίζονται γι’ αυτή, την υποβαθμίζουν καθημερινά με τα άθλια συνθήματα τους. Κι εμείς θα πρέπει να ζούμε όλη αυτή την ένταση, το θυμό, την αντιπαράθεση στους τοίχους. Τι κρίμα!

Απόλαυση σε δύο επίπεδα στην Πάρνηθα…

Χθες, ζήσαμε μία από εκείνες τις υπέροχες μέρες που η φύση μας προσφέρει απλόχερα, και που η ελληνική φιλοξενία τις κάνει ακόμα πιο μοναδικές. Ο προορισμός μας ήταν η φημισμένη Χασαποταβέρνα “Ο Λάμπρος”, φωλιασμένη στο καταπράσινο τοπίο της Πάρνηθας (Κάτω Κατσιμίδι, Αχαρνές), ένας αληθινός παράδεισος για τους λάτρεις του καλού κρέατος.

Αυτό που κάνει τον “Λάμπρο” ξεχωριστό, ειδικά τις εποχές που ο καιρός είναι αμφιταλαντευόμενος, είναι η δυνατότητα να απολαύσεις την έξοδό σου σε δύο διαφορετικά επίπεδα ατμόσφαιρας: Στον εξωτερικό χώρο, ο ήλιος έλουζε τα τραπέζια, δημιουργώντας το τέλειο σκηνικό για ένα μεσημεριανό γεύμα. Μέσα στο πράσινο, κάτω από τις μεγάλες ομπρέλες, νιώθεις πραγματικά ότι έχεις αποδράσει από την πόλη.

Ζεστασιά δίπλα στο τζάκι μέσα: Ταυτόχρονα, για όσους αναζητούσαν τη θαλπωρή, το εσωτερικό της ταβέρνας ήταν ένας ζεστός καμβάς. Το τζάκι (βλ. φωτογραφία) ήταν αναμμένο, με τα ξύλα να σιγοκαίουν και τη φλόγα να χορεύει, προσφέροντας μία αίσθηση παλιάς, παραδοσιακής ταβέρνας.

Πήραν ένα ξεχωριστό σουβενίρ από την Αθήνα…

Θέμα στην εφημερίδα η Χλόη με τον Κάιλαν; Ναι, για καλό! Το κεντρικό στοιχείο είναι η φωτογραφία της Χλόης και του Κάιλαν, τοποθετημένη σαν να είναι “Διάσημοι που εντοπίστηκαν στην Αθήνα!” (“Celebrities Were Spotted in Athens!”), κάνοντας το να μοιάζει με αποκλειστικό πρωτοσέλιδο εφημερίδας. Ο υπόλοιπος χώρος της “εφημερίδας” είναι γεμάτος με χρήσιμες και χιουμοριστικές πληροφορίες για την Αθήνα, όπως: “Must-try” ελληνικά φαγητά (Μουσσακάς, Τζατζίκι, Σουβλάκι, κ.ά.). “Must-see” μέρη (Βιβλιοθήκη Αδριανού, Παραλία Γλυφάδας, Πλάκα, κ.ά.). Μουσεία και Κινηματογράφοι. Μικρές αγγελίες και χιουμοριστικές ειδήσεις (π.χ. για τον Ποσειδώνα, το Ίνσταγκραμ). Υπάρχει χώρος για να υπογράψουν οι ίδιοι (“Your autograph, please!”) και να γράψουν την ημερομηνία. Προφανώς, πρόκειται για μια έξυπνη και διασκεδαστική ιδέα που προσφέρεται σε τουριστικά σημεία, όπου ένας φωτογράφος τραβάει τη φωτογραφία σου και μέσα σε λίγα λεπτά στην εκτυπώνει σε αυτό το ρετρό, επιχρωματισμένο φόντο της “παλιάς εφημερίδας,” δημιουργώντας ένα πολύ προσωπικό και χιουμοριστικό αναμνηστικό από το ταξίδι. Για δες εξελίξεις στην Αθήνα!
Μια μαγική βραδιά με ζωντανή μουσική στου Ψυρρή

Χρειαζόμασταν μια βραδιά γεμάτη κέφι, γεύση και, πάνω απ’ όλα, καλή παρέα. Και την βρήκαμε! Μαζί με την αγαπημένη μας Χλόη και τον Κάιλαν, πήγαμε σε ένα από τα πιο όμορφα στέκια του Ψυρρή, το “Βολιώτικο Τσιπουράδικο”, για μια αυθεντική αθηναϊκή έξοδο. Το ραντεβού μας ήταν για τις 8, το βράδυ. Κι εκείνα ήταν συνεπέστατα στην ώρα τους.

Αυτό το μέρος το ξέρουμε καλά και είναι πραγματικά υπέροχο. Η διακόσμηση, με τις ξύλινες λεπτομέρειες, τα φυτά και τις ατμοσφαιρικές φωτεινές γιρλάντες, δημιουργεί μια αίσθηση παλιάς αυλής. Είναι ο τέλειος συνδυασμός παραδοσιακής ζεστασιάς και αστικού cool. Και η ορχήστρα να παίζει χαμηλά ώστε να μπορείς να συζητάς με την παρέα σου, αν θες. Το ίδιο και τα τραγούδια.

Φυσικά, η εμπειρία δεν θα ήταν ολοκληρωμένη, χωρίς τους πεντανόστιμους μεζέδες και το κόκκινο κρασί που προτιμήσαμε αντί το τσίπουρο. Όλα ήταν ένα κι ένα! Δοκιμάσαμε και καινούρια πράγματα. Αφήσαμε τα παιδιά να διαλέξουν από τον κατάλογο. Πέρασαν πολύ ωραία και παρά την κούραση όλης της μέρας, κάθισαν πίσω να πιούν μόνοι τους ένα ποτό, σε κάποιο μπαράκι, αν και είχαμε αυτοκίνητο για να τους πάρουμε μαζί μας.

Τηλεφωνικοί θάλαμοι στο West Vancouver!

Τις είδαμε στο δρόμο μας και τις φωτογράφησα… Μια κλασική κόκκινη βρετανική τηλεφωνική καμπίνα (red phone booth). Στο Dundarave Village του West Vancouver, στην περιοχή της Βρετανικής Κολομβίας, στον Καναδά και βρίσκεται ακριβώς έξω από το Delany’s Coffee House. Δεν είχε μέσα τίποτα, άνοιξα σκόπιμα το πορτάκι της, για να δω… Αλλά μου άρεσαν και τις φωτογράφησα…

Αυτές οι καμπίνες έχουν τοποθετηθεί εκεί καθαρά για διακοσμητικούς λόγους, ενισχύοντας την ομορφιά της γειτονιάς και δίνοντας μια νότα βρετανικής αισθητικής στο χωριό Dundarave, το όνομα του οποίου παραπέμπει σε σκωτσέζικο κάστρο. Συχνά τις διακοσμούν ανάλογα με την εποχή ή τις γιορτές. Είναι όντως ένα πολύ όμορφο και φωτογενές θέαμα που αρέσει πολύ στους ντόπιους και στους επισκέπτες!

Από τα γαλάζια νερά του Αιγαίου, στη Ραφήνα…

Το «Superrunner Jet» της Seajets έκοψε τα κύματα, αφήνοντας πίσω του το γαλάζιο του Αιγαίου. Στο κατάστρωμα, η Χλόη και ο Κάιλαν κρατιόντουσαν χέρι-χέρι, αγναντεύοντας την ακτή της Αττικής να μεγαλώνει. Το γαμήλιο ταξίδι τους στην Ελλάδα έφτανε στο τέλος του, με τελευταίο σταθμό την Άνδρο – ένα νησί που τους χάρισε την ηρεμία και τη γραφική ομορφιά που χρειαζόντουσαν μετά την κοσμοπολίτικη Αθήνα και τις παραλίες της Μήλου και της Κέρκυρας.

Καθώς το πλοίο έδεσε στο λιμάνι της Ραφήνας, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, η μεγάλη ράμπα κατέβηκε και ένας ποταμός επιβατών άρχισε να ξεχύνεται από το γκαράζ. Ο Κάιλαν έσπρωχνε τις βαλίτσες τους, ενώ η Χλόη κοιτούσε ανάμεσα στο πλήθος με λαχτάρα. Ήξεραν καλά ποιοι τους περίμεναν. Λίγο μετά, η γιαγιά Σούλα με το αστραφτερό χαμόγελό της και ο Νίκος με τον αέρα του προστάτη της οικογένειας, βρέθηκαν μπροστά τους. Οι αγκαλιές ήταν σφιχτές, γεμάτες τη ζεστασιά της ελληνικής φιλοξενίας και της οικογενειακής αγάπης.

«Καλώς τα παιδιά! Μας λείψατε πολύ!» είπε η γιαγιά Σούλα, παίρνοντας τη Χλόη στην αγκαλιά της. «Πώς ήταν η Άνδρος;» ρώτησε ο Νίκος, φορτώνοντας τις αποσκευές στο αυτοκίνητο. Η Χλόη και ο Κάιλαν αντάλλαξαν ένα χαμόγελο. Το ταξίδι τους ήταν ένα όνειρο, γεμάτο ιστορία, ήλιο, και θάλασσα. Όμως, η στιγμή που τους περίμεναν οι αγαπημένοι τους στο λιμάνι, ήταν η πιο γλυκιά όλων. Γιατί, τελικά, η Ελλάδα δεν είναι μόνο τα νησιά και τα αξιοθέατα.

Στο Βανκούβερ στήσαμε την εφημερίδα, φοβερό!

Ολοκληρώθηκε η εφημερίδα που επιτελούμε για την ΠΟΣΣ, “ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών” τ. 446 και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο … Άλλη μια τρίμηνη έκδοση ολοκληρώθηκε και είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της το δουλέψαμε από το Βανκούβερ του Καναδά, μια πόλη δίπλα στον Ειρηνικό Ωκεανό στην άλλη άκρη του κόσμου, δηλαδή. Στην Ελλάδα, βάλαμε τις τελευταίες πινελιές που χρειάζονταν. Η νέα τεχνολογία βοηθά τελικά, πολύ και μικρύνει τις αποστάσεις. Δυο βήματα δρόμος η άλλη πλευρά του πλανήτη, τελικά…