Τον Πέτρο, τον βλέπετε σ’ αυτή τη σέλφι με τις ντοματιές που φύτεψε στον κήπο του, εκεί που μένει, κάπου στη Χαλκίδα. Καθώς τον γνωρίζω, είμαι βέβαιος ότι θα ασχοληθεί με την καλλιέργεια τους και σύντομα θα τις δούμε μεγάλες και με ντομάτες, που θα ξέρει πώς έχουν μεγαλώσει και θα τις βάζει ανεπιφύλακτα στο τραπέζι του.

Εμείς που ζούμε σε μεγαλουπόλεις δεν έχουμε αυτό το προνόμιο, δυστυχώς. Θα συνεχίσουμε να προμηθευόμαστε για τις ανάγκες μας, από τη λαϊκή της Τετάρτης, χωρίς να ξέρουμε πού, πώς και με τι τρόπο έχουν καλλιεργηθεί. Κι αν είναι πραγματικά υπαίθριες, όπως λένε ή προέρχονται από κάποιο θερμοκήπιο, ποτισμένες με ένα σωρό φάρμακα.

Ξέρω τη νοστιμιά της πραγματικής ντομάτας! Όταν κατέβαινα, Ιούλιο μήνα, στο χωριό μου, πάντα διέθετα χρόνο για να πάω στον κήπο της Στασούλας, στου Γρέγο και να κόψω πάνω από τη ντοματιά, τη ντομάτα που ήθελα να φάω. Ήταν τόσο νόστιμη που δεν χρειαζόταν καν αλάτι. Μόνο ένα ελαφρύ ξέπλυμα, από το χώμα ήταν αρκετό, για να τη γευτείς επί τόπου. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, φίλε!

Περπατάς αμέριμνος την οδό Αδριανού στην Πλάκα, ανάμεσα στα μαγαζιά με τους χιλιάδες τουρίστες και ξαφνικά πέφτεις πάνω σ’ αυτόν τον πίνακα. Εντυπωσιάζει, καθώς βρίσκεται πάνω στο καβαλέτο του, λες και ο καλλιτέχνης το έστησε εκεί πριν λίγο. Αν προσέξετε, πάνω αριστερά στη φωτογραφία, αναφέρει τον μικρό δρόμο. Οδός Χιλλ 2.

Αυτό σε κάνει να το ψάξεις, λίγο περισσότερο. Και εκεί είναι που παθαίνεις πλάκα. Βρίσκεσαι μπροστά στην Sofo Art Gallery. Έναν πολύ ενδιαφέρον τόπο, για όσους αγαπούν την τέχνη της ζωγραφικής. Ψάξαμε να βρούμε οτιδήποτε γι’ αυτή τη γκαλερί. Μας έκανε πολύ εντύπωση, ο τρόπος που παρουσιάζει τα έργα των καλλιτεχνών.

Λιτά, απλά, βάζει τους πίνακες να μιλήσουν, από μόνοι τους. Δεν βρήκαμε πολλά πράγματα… Οι άνθρωποι δείχνουν να αγαπούν τη δουλειά τους και να την υπηρετούν, χωρίς να δίνουν μεγάλη σημασία στην προβολή τους. Και μάλλον αυτοί οι χαμηλοί τόνοι, τους ευνοούν, στοχεύοντας σε ανθρώπους που μπορεί να μπουν από περιέργεια, αλλά να μείνουν.

Οι Αθηναίοι έχουν να διηγηθούν μια ιστορία για το Cine Paris. Για κάποιους, ήταν αγαπημένο μέρος για οικογενειακές συναντήσεις, τα καλοκαίρια. Για άλλους, το σημείο συνάντησης για ένα σημαντικό πρώτο ραντεβού. Κάποιοι το γνωρίζουν επειδή κατά καιρούς έχουν ξοδέψει όλα τους τα χρήματα σε πόστερ στο περιβόητο ισόγειό του. Άλλοι καταβρόχθιζαν προβολές back-to-back, κάθε εβδομάδα.

Στην καρδιά της ιστορικής γειτονιάς της Πλάκας, Κυδαθηναίων 22, το Cine Paris δύσκολα περνάει απαρατήρητο: Με θέα στην Ακρόπολη που κλέβει την προσοχή ακόμα και από τις καλύτερες ταινίες του κόσμου, είναι ένας θερινός κινηματογράφος που είναι μέρος του αθηναϊκού πολιτισμού και για καλό λόγο! Από το καλοκαίρι του 2024, ετοιμαστείτε να αφεθείτε στην κινηματογραφική επιμέλεια του Cinobo στο Cine Paris.

Θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε αγαπημένες κλασικές ταινίες και τις καλύτερες νέες παραγωγές. Βρείτε νωρίτερα τη θέση σας, πάρτε το ποτό σας στο μπαρ με τα 47 διαφορετικά ποτά και απολαύστε το όμορφο δειλινό και τη φωτισμένη Ακρόπολη πριν την προβολή της ταινίας. Το είδαμε σε μια απογευματινή βόλτα μας – περπάτημα στην Αδριανού, φτάνοντας ώς την Κυδαθηναίων…