Ταξιδιάρικα θαλασσοπούλια, απολαμβάνουν τη δημιουργία
Καλοκαίρι σημαίνει απέραντο γαλάζιο, θάλασσα και ουρανός, ταξίδια και μια αίσθηση, ελευθερίας. Λέξεις που όλες σχετίζονται κατά κάποιον τρόπο και με τα πανέμορφα θαλασσοπούλια που συναντάμε να πετούν πάνω από τις ελληνικές (και όχι μόνο) θάλασσες. Μ’ αυτά θα πορευτούμε σήμερα…
Γνωρίζουμε όμως πόσα και ποια είναι τα είδη τους, πώς ονομάζονται και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα; Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν, έξι είδη θαλασσοπουλιών. Ας τα δούμε από πιο κοντά, όσο γίνεται.
Όταν αναφερόμαστε στα θαλασσοπούλια, συνήθως στους περισσότερους έρχονται στο μυαλό οι γλάροι, όμως θαλασσοπούλια δεν είναι μόνο οι γλάροι! Αλλά ακόμα κι αυτοί, δεν είναι όλοι ίδιοι μεταξύ τους. Οι φωτογραφίες είναι από το National Geographic Worldwide δια χειρός Edward Slizewski. Τον ευχαριστούμε..
«Πάνε» και οι ζέστες, τουλάχιστον προσωρινά, λέει η ΕΜΥ
Ε, είναι μια καλή εξέλιξη αυτή… Αυτός ο Ιούνιος μας αλάλιασε με τη ζέστη του. Και τώρα, ακούμε, τα… μαζεύει για λίγο, έστω και προσωρινά. Ύστερα, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις, Ιούλιος είναι, οι μεγάλες ζέστε είναι μπροστά μας. Εκτός και αν άλλαξαν τόσο πολύ τα πράγματα και έγιναν όλα αυτά τον… Ιούνιο. Όπως και να έχει οι μέρες που διανύουμε είναι αρκετά θερμές. Βρεθήκαμε χθες στην Κηφισιά και στο Άλσος.
Εδώ τα πράγματα ήταν σαφώς λίγο καλύτερα. Καθίσαμε στο καφέ που βρίσκεται μέσα στο Άλσος, αλλά επιλέξαμε ένα τραπέζι κάτω από το πλατύ φύλλωμα ενός τεράστιου πλάτανου. Και απολαύσαμε τον παγωμένο καφέ και τη σοκολάτα μας. Μας αρέσει πολύ αυτός ο χώρος. Για οποιοδήποτε λόγο και αν βρεθούμε στην Κηφισιά, θα βρούμε χρόνο να κάνουμε μια στάση σ’ αυτή εδώ την όαση δροσιάς.
Και μπορεί χθες να μη φύσαγε καθόλου αεράκι, τουλάχιστον εκεί μέσα, αλλά ήταν ωραία, από πολλές απόψεις και αντιστάθμιζαν όλη αυτή την υπερβολική ζέστη πού έλεγε πως ήταν 37οC αλλά η αίσθηση μας ήταν για πολύ περισσότερη. Είμαστε χαρούμενοι. Τα πράγματα πάνε καλά, όπως και να το δει κανείς. Καλύτερα κι απ’ ότι περιμέναμε εμείς!
Η πλατεία όλο πράσινο, πίσω από τη Μητρόπολη Αθηνών
Το Σάββατο ήταν μια δύσκολη μέρα. Υψηλές θερμοκρασίες, στα όρια του καύσωνα και δυνατός αέρας, τόσο που ο Δήμος Αθηναίων, αναγκάστηκε να κλείσει τον Εθνικό Κήπο στους επισκέπτες. Εμείς κατεβήκαμε στην Ερμού για δουλειές. Και είχα την ευκαιρία, λίγο πριν το μεσημέρι να περπατήσω λίγο, σε ένα μικρό δρόμο, τη Φωκίωνος.
Κι αυτός ο δρομάκος με έβγαλε στη Μητροπόλεως, παράλληλη της Ερμού και σε μια μικρή πλατειούλα που δεν είχα προσέξει ιδιαίτερα ώς τώρα κι ας έχω περάσει τόσες φορές από εκεί. Είναι πίσω από τη Μητρόπολη των Αθηνών, η ομώνυμη πλατεία. Είχε αρκετό πράσινο και δροσιά για τα δεδομένα της μέρας.
Αλλά είχε και όμορφες πινελιές ανθισμένων λουλουδιών στα παρτέρια της, όπως αυτά εδώ που μου άρεσαν πολύ και τα φωτογράφησα. Όπως διαπιστώνετε κι εσείς, φυσιολογικά δεν κινούνται και πολλοί άνθρωποι. Όσοι κυκλοφορούν ή τουρίστες θα είναι ή κάποια ανάγκη κατέβηκαν να διεκπεραιώσουν στο κέντρο.
Σας πάμε σε ένα ορεινό χωριό της Αλβανίας, τη Μοσχόπολη
Η Μοσχόπολη (αλβανικά: Voskopojë (Βοσκοπόγιε)) είναι ιστορικός ορεινός οικισμός του νομού Κορυτσάς στη νοτιοανατολική Αλβανία, δυτικά της πόλης της Κορυτσάς. Κατά το παρελθόν γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και τον 18ο αιώνα υπήρξε σημαντικό αστικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Εδώ είναι ένα μνημείο στην πλατεία του χωριού.
Λόγω της συμβολής της πόλης στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό αναφέρεται στην εποχή της ακμής της ως “Νέα Αθήνα” ή “Νέος Μυστράς”. Η Μοσχόπολη είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο μεταξύ των βουνών της Όπαρης και της Οστρόβιτσας, σε υψόμετρο 1115 μέτρων, 18 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την Κορυτσά.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα χωριά Γκιονομάδι, Λάβδαρη, Σίπισκα και Κρουσόβα που συγκροτούν την κοινότητα Μοσχόπολης, με έδρα τον ομώνυμο οικισμό και συνολικό πληθυσμό 1058 κατοίκων κατά την απογραφή του 2011. Οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος είναι του φίλου μας, Βασίλη. Και τα στοιχεια για το χωριό από την Wikipedia.
Σύμφωνα με τον Αυστριακό διπλωμάτη και αλβανολόγο Χαν, ο οποίος επικαλείται ως πηγή έναν χαμένο κώδικα του έτους 1765, η Μοσχόπολη ιδρύθηκε το 1338 από μέλος της αρχοντικής οικογένειας Μουσάκη ή Μουζάκα. Η συγκεκριμένη υπόθεση αμφισβητείται, με άλλες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για δημιουργία του οικισμού κατά τον 16ο αιώνα.
Εικόνες από την κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης
Τις φωτογραφίες τις είδαμε στην Ομάδα “Νέα Σμύρνη η γειτονιά μας”. Τις έχει τραβήξει ο Νίκος Κανταρζής και στο σημείωμα που τις συνοδεύει αναφέρει ότι “η πλατεία Νέας Σμύρνης, είναι η καλύτερη της Αθήνας. Μια όαση δροσιάς!” Με 20 στρέμματα περίπου έκταση, η Κεντρική αυτή Πλατεία είναι απ’ τις μεγαλύτερες της Ελλάδας και σίγουρα, αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο γεωγραφικό σημείο της πόλης.
Πρόκειται για έναν χώρο αναψυχής και περιπάτου που περιτριγυρίζεται από το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της Νέας Σμύρνης, ενώ φιλοξενεί πολύ συχνά, καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολιτικές συγκεντρώσεις, αθλητικά γεγονότα. Βρίσκεται στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού της πόλης.
Την οριοθετεί, στα ΒΑ, η λεωφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου – κεντρικός οδικός άξονας της Νέας Σμύρνης- και η γραμμή του τραμ. Στην πλατεία, βρίσκεται η στάση του τραμ «Αγία Φωτεινή», με το οποίο η πλατεία συνδέεται συγκοινωνιακά με την υπόλοιπη πόλη, με το κέντρο της Αθήνας, με τον Πειραιά και με τα παραλιακά προάστια του Παλαιού Φαλήρου, του Ελληνικού, της Γλυφάδας και της Βούλας.
Απ’ την Ελ. Βενιζέλου διέρχονται και οι λεωφορειακές γραμμές προς την Καλλιθέα, το Μοσχάτο, τη Δάφνη, τον Άγιο Δημήτριο, τον Βύρωνα και την Ηλιούπολη. Βορειοδυτικό όριο της πλατείας, ο πεζόδρομος της 25ης Μαρτίου, ενώ εφάπτεται με την πλατεία Καρύλλου, η οποία -όταν ολοκληρωθεί και το έργο της ανάπλασης που είναι σε εξέλιξη θα συνδέεται με το Άλσος, αποτελώντας ενιαίο χώρο περιπάτου και αναψυχής.
Οι ντομάτες που φύτεψε ο φίλος μας, ο Πέτρος, στον κήπο
Τον Πέτρο, τον βλέπετε σ’ αυτή τη σέλφι με τις ντοματιές που φύτεψε στον κήπο του, εκεί που μένει, κάπου στη Χαλκίδα. Καθώς τον γνωρίζω, είμαι βέβαιος ότι θα ασχοληθεί με την καλλιέργεια τους και σύντομα θα τις δούμε μεγάλες και με ντομάτες, που θα ξέρει πώς έχουν μεγαλώσει και θα τις βάζει ανεπιφύλακτα στο τραπέζι του.
Εμείς που ζούμε σε μεγαλουπόλεις δεν έχουμε αυτό το προνόμιο, δυστυχώς. Θα συνεχίσουμε να προμηθευόμαστε για τις ανάγκες μας, από τη λαϊκή της Τετάρτης, χωρίς να ξέρουμε πού, πώς και με τι τρόπο έχουν καλλιεργηθεί. Κι αν είναι πραγματικά υπαίθριες, όπως λένε ή προέρχονται από κάποιο θερμοκήπιο, ποτισμένες με ένα σωρό φάρμακα.
Ξέρω τη νοστιμιά της πραγματικής ντομάτας! Όταν κατέβαινα, Ιούλιο μήνα, στο χωριό μου, πάντα διέθετα χρόνο για να πάω στον κήπο της Στασούλας, στου Γρέγο και να κόψω πάνω από τη ντοματιά, τη ντομάτα που ήθελα να φάω. Ήταν τόσο νόστιμη που δεν χρειαζόταν καν αλάτι. Μόνο ένα ελαφρύ ξέπλυμα, από το χώμα ήταν αρκετό, για να τη γευτείς επί τόπου. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, φίλε!
Μια λιτή και όμορφη γκαλερί στην οδό Χιλλ στην Πλάκα
Περπατάς αμέριμνος την οδό Αδριανού στην Πλάκα, ανάμεσα στα μαγαζιά με τους χιλιάδες τουρίστες και ξαφνικά πέφτεις πάνω σ’ αυτόν τον πίνακα. Εντυπωσιάζει, καθώς βρίσκεται πάνω στο καβαλέτο του, λες και ο καλλιτέχνης το έστησε εκεί πριν λίγο. Αν προσέξετε, πάνω αριστερά στη φωτογραφία, αναφέρει τον μικρό δρόμο. Οδός Χιλλ 2.
Αυτό σε κάνει να το ψάξεις, λίγο περισσότερο. Και εκεί είναι που παθαίνεις πλάκα. Βρίσκεσαι μπροστά στην Sofo Art Gallery. Έναν πολύ ενδιαφέρον τόπο, για όσους αγαπούν την τέχνη της ζωγραφικής. Ψάξαμε να βρούμε οτιδήποτε γι’ αυτή τη γκαλερί. Μας έκανε πολύ εντύπωση, ο τρόπος που παρουσιάζει τα έργα των καλλιτεχνών.
Λιτά, απλά, βάζει τους πίνακες να μιλήσουν, από μόνοι τους. Δεν βρήκαμε πολλά πράγματα… Οι άνθρωποι δείχνουν να αγαπούν τη δουλειά τους και να την υπηρετούν, χωρίς να δίνουν μεγάλη σημασία στην προβολή τους. Και μάλλον αυτοί οι χαμηλοί τόνοι, τους ευνοούν, στοχεύοντας σε ανθρώπους που μπορεί να μπουν από περιέργεια, αλλά να μείνουν.