Περπατήσαμε και φάγαμε μέσα στο Neilson Regional Park
Το Neilson Regional Park είναι ένα όμορφο πάρκο 10 εκταρίων που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Mission, Βρετανική Κολομβία, δίπλα στη λίμνη Hatzic. Μας το σύστησε η Άννυ, όταν γυρίσαμε από τον καταρράκτη. Κι εδώ καθίσαμε για να προστατευτούμε, από τον ήλιο, κάτω από το στέγαστρο και να φάμε το μεσημεριανό μας…
Μερικά από τα χαρακτηριστικά του πάρκου περιλαμβάνουν: Ένα σκεπαστό καταφύγιο πικνίκ που μπορεί να κρατηθεί για ιδιωτικές εκδηλώσεις. Τουαλέτες με καζανάκι. Δραστηριότητες όπως πικνίκ, ψάρεμα, παρατήρηση πουλιών και βαρκάδα. Η πρόσβαση τη λίμνη γίνεται με τα πόδια. Το αυτοκίνητο φτάνει μέχρι ένα ορισμένο σημείο.
Το πάρκο είναι δημοφιλές για τα πικνίκ και τις οργανωμένες συγκεντρώσεις. Την παρατήρηση της φύσης, αλλά και τις δραστηριότητες στην παραλία. Η ανάπτυξη του, έχει στόχο να διατηρήσει μεγάλο μέρος του ενδιαιτήματος της άγριας ζωής, παρέχοντας παράλληλα εγκαταστάσεις για το κοινό.
Μαζί με τον Κώστα και την Άννυ στην 35η επέτειο τους!
Ήταν για μας μεγάλο προνόμιο το γεγονός ότι ήμασταν μαζί τους στη φετινή όμορφη στιγμή τους, καθώς γιόρτασαν την 35η επέτειο τους. Βρεθήκαμε το απόγευμα της Κυριακής στο restorant μαζί με συγγενείς και φίλους ακριβώς. Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που βλέπετε εδώ. Και τέτοιες στιγμές αξίζει να τις μοιραστεί κανείς. Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ σε ότι πιο όμορφο έχουμε ζήσει τις πολλές μέρες που είμαστε στο Βανκούβερ του Καναδά.
Εικόνες ξεχωριστές, χαμογελαστά πρόσωπα, ευχές, δώρα! Τα έχουν αυτά τέτοιες στιγμές. Νιώθεις κάτι πολύ όμορφο. Τιμούμε τον πρωτουργό του γάμου ως θεσμού και αξίζουν πολύ αγάπη για τις καθημερινές προσπάθειες αυτού του ζευγαριού, του κάθε ζευγαριού, που καταφέρνει να παραμένει επί δεκαετίες σε ένα γάμο και σε μια εποχή που ο ίδιος ο θεσμός βάλλεται καθημερινά και αμφισβητείται από εκείνους τους τάχα μου «επαναστάτες» αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων που καταρρέει.
Τι ωραία που είναι να συμμετέχεις σε μια τέτοια χαρά! Οι άνθρωποι εκεί έξω, δεν ξέρουν τι μπορεί να σημαίνει να είσαι επί 35 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο και να μοιράζεσαι μαζί του τις χαρές, τις δυσκολίες, τα προβλήματα και ταυτόχρονα να νοιώθεις όμορφα. Είναι πραγματικά άθλος, όταν πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικούς από άποψη χαρακτήρα , ανθρώπους. Δικαιωματικά λοιπόν το σημερινό σημείωμα τους ανήκει, αποκλειστικά!
Κάτι από τη ζωή του Κώστα και της Άννυς στο Surrey…
Προσωπικά το Σούρι (Surrey) ως πόλη στην ευρύτερη περιοχή του Vancouver BC, ούτε που το είχα δει ποτέ και φυσικά ούτε και το γνώριζα… Έμαθα γι’ αυτό, ψάχνοντας. Η πόλη βρίσκεται στην περιοχή του Μεγάλου Βανκούβερ στη Βρετανική Κολομβία, Καναδά. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην επαρχία μετά το Βανκούβερ και είναι γνωστή για την ποικιλία των κοινοτήτων της και την ταχεία ανάπτυξή της.
Φτάσαμε όμως μέχρι εδώ, για να μας δείξει η Άννυ το σπίτι που μένανε με τον Κώστα κάποια στιγμή της ζωής τους! Είναι αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία! Όμορφο διατηρείται μέχρι και σήμερα. Γκαράζ κάτω αριστερά και η είσοδος υπερυψωμένη. Όπως ακριβώς σχεδόν όλα τα σπίτια εδώ, στο Βανκούβερ. Μνήμες, με αφορμή την επέτειο των 35 χρόνων στο γάμο τους. Μνήμες που κάνουν καλό, καθώς γυρνάς πίσω και βλέπεις από πού πέρασες για να φτάσεις μέχρι εδώ.
Μια ήσυχη και όμορφη γειτονιά, προστατευμένη και με ξεχωριστή είσοδο. Μου άρεσε πολύ! Αλλά δεν έχουν σημασία, τα δικά μου συναισθήματα. Σημασία έχει πως σίγουρα έχει κάποια αξία για την Άννυ, αφού εκείνη επέλεξε, μιας και βρισκόμαστε στην περιοχή, να μας πάει να το δούμε. Να είναι καλά! Καθετί που γνωρίζουμε εδώ είναι όμορφο!
Ο Κώστας και η Άννυ γιόρτασαν 35 χρόνων γάμου!
Είναι ωραίο να φέρνει ο καιρός έτσι τα πράγματα και να είμαστε στη φετινή 35η επέτειο του γάμου τους, μαζί τους! Στην επέτειο τους! Κάπου στο Λάγκλεϊ θα βρεθούμε σήμερα Κυριακή, μέρα που βολεύει και εκείνους που εργάζονται. Αυτό το πορτραίτο που φιλοτέχνησε φίλος γραφίστες, θα τους δοθεί ως μεγάλη κορνίζα, δώρο. Είναι ωραίο, τέτοιες σημαντικές στιγμές να είσαι εκεί, με φυσική παρουσία, γιατί η καρδιά μας είναι πάντα δίπλα τους. Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά, τον πρωτουργό του γάμου, που διευθέτησε έτσι όμορφα τα πράγματα.
Πώς σας φαίνεται να βρείτε στο δρόμο σας μια αρκούδα;
Είναι υπέροχο να δούμε, ξαφνικά, μια αρκούδα στη φύση! Εμείς είδαμε αυτή τη μαύρη αρκούδα στην άκρη ενός δρόμου με πράσινη βλάστηση, καθώς πηγαίναμε για τον καταρράκτη Cascade Falls. Ευτυχώς ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο, οπότε σταματήσαμε και τη φωτογράφησα μέσα από την ασφάλεια του κλειστού παραθύρου. Η αρκούδα βρίσκεται στα τέσσερα και φαίνεται ότι είτε περπατάει, είτε στέκεται ακίνητη στο οδόστρωμα. Η παρουσία μιας αρκούδας κοντά σε έναν δρόμο μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα λόγω του δυνητικού για αλληλεπίδραση ανθρώπου – φύσης και της ανάγκης για προσοχή σε τέτοιες περιοχές. Και δεν χρειάζεται να πας κοντά για να χαϊδέψεις αυτό το ζωάκι. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχει στο μυαλό του. Κι επιπλέον είναι άγριο. Ζει, μέσα στο φυσικό του περιβάλλον.
Στον καταρράκτη Cascade Falls, κάπου κοντά στο Mission
Ο καταρράκτης Cascade Falls, βρίσκεται στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά, σχετικά κοντά στο Mission BC. Είναι ένας εντυπωσιακός καταρράκτης που πέφτει από ύψος 30 μέτρων σε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τη θέα από διάφορα σημεία παρατήρησης κι επίσης να χαρούν την ομορφιά της φύσης.
Μας πήγε η Άννυ, να είναι καλά!. Αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο, έπρεπε να περπατήσουμε σε ένα μικρό ανηφορικό μονοπάτι που περνά μέσα από το δάσος και πάνω σε ξύλινα σκαλοπάτια. Φοβερή αίσθηση! Από κάποια ψηλά σημεία, μπορούσες να απολαύσεις την εκπληκτική θέα της λίμνης Cascade, του Emerald Bay και της λίμνης Tahoe. Ναι, άξιζε τον κόπο!
Ανέβασα από εκεί τις φωτογραφίες που πήρα, στο Facebook. Οι αποστασιοποιημένοι αναγνώστες μας από το κλίμα που εμείς ζούσαμε, βρήκαν να κάνουν σύγκριση με τον καταρράκτη της Έδεσσας! Εκεί ο μεγαλύτερος, ο Κάρανος, πέφτει από ύψος 70 μέτρων, δημιουργώντας ένα πυκνό σύννεφο από σταγονίδια που δροσίζουν την ατμόσφαιρα. Κατά τα άλλα, καμιά σχέση…
Επιστροφή, πίσω στη βάση μας, στο Νόρθ Βανκούβερ
Τελικά, καθίσαμε έξι γεμάτες μέρες στο Mission BC κοντά στην Άννυ και τον πατέρα της, Χρήστο. Από την Παρασκευή 19/7 έως και την Τετάρτη 24/7 το μεσημέρι, οπότε και επιστρέψαμε πίσω στο σπίτι του Στηβ και της Έστερ, στο Νορθ Βανκούβερ. Ήρθε η Έστερ στο Σούρι και μας παρέλαβε. Εγώ με τον Χρήστο ήπιαμε έναν καφέ στο Mall περιμένοντας τα κορίτσια να κάνουν μια βόλτα στα μαγαζιά. Εδώ μια σέλφι που βγάλαμε έξω από το σπίτι του Κώστα και της Άννυς λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Αχ αυτή η γλώσσα! Χαίρομαι τους ανθρώπους που μιλούν πολλές γλώσσες. Αυτή η άμεση επικοινωνία, είναι πλούτος ανεκτίμητος. Βλέπω στον εαυτό μου αυτή τη «φτώχεια». Καταλαβαίνω τι λένε, αλλά δεν μπορώ να συμμετέχω. Συνεχίζω να είμαι παρατηρητής, αφού δεν μπορώ να μοιραστώ πράγματα μαζί τους. Να, λέω, με τον Στηβ πόσα πράγματα δεν θα είχαμε να πούμε! Ευτυχώς που υπάρχει και η γλώσσα του σώματος και μας βγάζει από το αδιέξοδο και την… αφωνία!
Και τώρα στο Νορθ Βανκούβερ θα έχουμε τη δυνατότητα, χωρίς την πίεση του χρόνου και χωρίς τρέξιμο, να οργανώσουμε λίγο καλύτερα τις αναρτήσεις μας, έτσι που να μην αφήσουμε κάποιο τόπο που πήγαμε ως τώρα «παραπονεμένο». Και στο Mission και στο North Vancouver. Ας είναι καλά τα παιδιά! Κάθε μέρα έχουν προγραμματίσει κάτι. Καμιά φορά και πρωί και απόγευμα. Ο Θεός να τους το ανταποδώσει με τον καλύτερο τρόπο. Εκείνος γνωρίζει τις ανάγκες.
