Ο Κώστας και η Άννυ, πηγαίνοντας για το Πόρτο Κατσίκι
Το Πόρτο Κατσίκι είναι μια από τις πιο διάσημες παραλίες της Λευκάδας και θεωρείται από τις ομορφότερες στην Ελλάδα.
Ναι, η παραλία Πόρτο Κατσίκι είναι μοναδική στο νησί της Λευκάδας. Το όνομα της έχει προέλθει από τις κατσίκες που μπορούσαν να φτάσουν στην δύσβατη παραλία. Η παραλία είναι φημισμένη για το τοπίο και την καταγάλανη θάλασσα της. Βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού ανάμεσα σε ένα κοίλο βράχο και νοτιοδυτικά της πόλης της Λευκάδας.
Η φυσική ομορφιά της παραλίας του Πόρτο Κατσίκι προσφέρει ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία για τα οποία φημίζεται το νησί της Λευκάδας.
Ο Κώστας και η Άννυ σε μια σέλφι από εκεί. Περισσότερα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αύριο. Έτσι που να προλάβουμε να προσαρμοστούμε λίγο και μετά να αρχίσουμε τις αναρτήσεις μας από τους Παξούς. Κι εμείς πάμε εκεί για πρώτη φορά!
Σε αυτό το σπίτι μείναμε, όσο ήμασταν στη Λευκάδα…
Τελικά τα 10 μέτρα από τη θάλασσα που διαβάσαμε, όταν η Άννυ «έκλεισε» το διαμέρισμα που θα μας φιλοξενούσε στη Λευκάδα, δεν ήταν καθόλου υπερβολή. Το αντίθετο αποτύπωνε την πραγματική εικόνα . Το διαπιστώσαμε αυτό κατά την παραμονή μας. Είχαμε την απόλυτη ησυχία και ηρεμία! Αν εξαιρέσεις την τελευταία μέρα, τους Κινέζους που δεν έβαζαν γλώσσα μέσα τους.
Τα Ι.Χ. όπως και η θάλασσα, είχαν ένα όριο. Κι έτσι το μόνο που άκουγες το πρωί και το απόγευμα ήταν το τιτίβισμα των πουλιών στα μεγάλα πεύκα ακριβώς μπροστά μας και το μεσημέρι τα γέλια των παιδιών και ο παφλασμός των κυμάτων πάνω στα βότσαλα. Αυτή ήταν η Βίλλα Βανδώρος 165 και τα καμιά δεκαριά διαμερίσματα της.
Δεξιά της Βίλλας, ο δρόμος συνέχιζε παραλιακά για όσους ήθελαν να το κάνουν αυτό με τα πόδια. Από δω πήγα δυο φορές ως τις Αλκές από όπου έκανα την ανάρτηση μνήμης. Κι εδώ κοντά, σε πολύ μικρή απόσταση ήταν οι δυο ταβέρνες πάνω στη θάλασσα για να απολαύσεις το γεύμα σου ή ότι άλλο ήσουν διατεθειμένος να ζητήσεις από μια επαρχιακή ταβέρνα.
Τι θύμισε, αυτή η εκδρομή μας στη Λυγιά της Λευκάδας!
Σ’ αυτό το ταξίδι μας στη Λευκάδα, έτυχε να μείνουμε σε ένα σπίτι που νοικιάστηκε από τον Καναδά μέσω airΒΝΒ, στη Λυγιά, ένα χωριό, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα που φέρει το όνομα του νησιού. Και τι ανακάλυψα σε μια πρωινή βόλτα μας; Ότι στο ίδιο μέρος είχα έρθει πριν 34 – 35 χρόνια, ίσως το 1990, με τροχόσπιτο και την Ειρήνη, μικρή. Είναι από δω, ο φίλος μου, Κώστας Λάζαρης.
Θυμάμαι, τότε ήμουν σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση και νεότερος, οπότε, θεωρητικά τουλάχιστον, είχα μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση για ζωή. Λέω θεωρητικά, γιατί μπορεί να υπήρχε ο ενθουσιασμός της νεότητας, αλλά δεν είχε τη λογική και τη σύνεση αυτής της ηλικίας. Είχαμε στήσει το τροχόσπιτο μας ακριβώς εδώ, στις Αλυκές και το είχαμε ξεκοτσάρει, οπότε κάναμε και τις βόλτες μας στο νησί με το μικρό δίπορτο SUBARU που είχα τότε.
Μας το είχε συστήσει ο Κώστας ως ήσυχο τόπο που δεν θα μας ενοχλούσε κανείς. Και είχε δίκιο. Μόνο που δεν είχαμε υπολογίσει, πώς θα αντιδρούσαν οι ιδιοκτήτες του κάμπινγκ στο χωριό, που υπάρχει ακόμα και είναι σε λειτουργία. Μετά από μια εβδομάδα, έστειλαν την αστυνομία που ευγενικά μας είπε πως έπρεπε να φύγουμε, επειδή απαγορεύονταν το ελεύθερο κάμπινγκ. Φύγαμε, αλλά με όμορφες αναμνήσεις από τις διακοπές μας εδώ.
Το πρώτο μας μπάνιο στη Λευκάδα το κάναμε στο Κάθισμα
Η παραλία έχει μήκος πάνω από 1 χλμ., οπότε σίγουρα δεν θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος συνωστισμός, παρ’ όλο που η μέρα ήταν ζεστή και ο κόσμος πολύς. Το Κάθισμα έχει πολλά ήσυχα σημεία- και μια φανταστική σπηλιά για εξερεύνηση- προς το τέλος της. Είναι υπέροχο μέρος, όπως και η διαδρομή από τη Λυγιά, μέχρι εκεί. Και σίγουρα εδώ θα βρεις σε αυτό το μέρος κάτι που θα αρέσει πολύ.
Το Κάθισμα είναι μία από τις ομορφότερες, άγριες και κοσμοπολίτικες παραλίες της Λευκάδας. Έχει ψιλή λευκή άμμο και βότσαλα, ενώ τα τροπικά τιρκουάζ νερά της αντιπροσωπεύουν το Ιόνιο Πέλαγος στο 100%. Ακόμα ομορφότερη την κάνει η πράσινη βλάστηση που «κατηφορίζει» το βράχο: πεύκα και έλατα καλύπτουν την πλαγιά του βουνού, κάνοντας το τοπίο τον απόλυτο πρωταγωνιστή.
Οι αλεξιπτωτιστές πλαγιάς χρησιμοποιούν τον βράχο για να απογειωθούν και την παραλία για να προσγειωθούν, ενώ στο Κάθισμα μπορείς να απολαύσεις και πληθώρα water sports. Επίσης, τα ρηχά νερά την καθιστούν παραλία κατάλληλη και για παιδιά. Καθίσαμε μέχρι το μεσημέρι εκεί και περάσαμε υπέροχα!
Μας αρέσει να βλέπουμε την ανατολή του ήλιου…
Αυτή η φωτογραφία είναι από το πρώτο μας ξημέρωμα στη Λευκάδα, στη Λυγιά που μένουμε. Μ’ αρέσει στα μέρη που πηγαίνουμε να βλέπω τον ήλιο να βγαίνει, στην ανατολή του. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα. Εδώ ο ήλιος ανατέλλει από την Πλαγιά της Αιτωλοακαρνανίας, απέναντι από τη Λευκάδα. Αλλά η ομορφιά της είναι το κάτι άλλο, καθώς μέχρι τη Λευκάδα, μεσολαβεί και η θάλασσα.
Στιγμές, από τις ομορφιές που ζούμε στη Λευκάδα…
Το πρώτο πράγμα που μας χρειάζεται στη Λευκάδα που βρισκόμαστε είναι λίγη χαλάρωση. Ο Κώστας και η Άννυ το ξεκίνησαν ήδη στην ταβέρνα “Επτάνησα” που καθίσαμε χθες το μεσημέρι για να τσιμπήσουμε κάτι. Μια φωτογραφία τους στο ξεκίνημα αυτών των μικρών διακοπών στα τέλη του Αυγούστου. Κι ένα χαμόγελο. Ας το κρατήσουμε καθώς θα γνωρίζουμε βήμα – βήμα το νησί…
Γνωριμία με τη Λευκάδα. Επιστρέφω, μετά από χρόνια…
Φτάσαμε από χθες το μεσημέρι σ’ αυτό το νησί του Ιονίου Πελάγους. Η Λευκάδα είναι ένα πανέμορφο νησί, γνωστό για τις εκπληκτικές παραλίες και το φυσικό της κάλλος. Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο νησί των Επτανήσων και συνδέεται με την ηπειρωτική Ελλάδα μέσω μιας πλωτής γέφυρας. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κομμάτι είναι από το μέρος που μένουμε.
Ένα πολύ όμορφο διαμέρισμα κοντά στη Λυγιά, 10 μέτρα από τη θάλασσα. Κι αυτές οι φωτογραφίες είναι οι πρώτες εικόνες που πήρα μόλις ολοκληρώσαμε τη διαδρομή μας και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο. Η επιλογή είναι της Άννυς. Η Λευκάδα μαζί με τα νησιά Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθος και Παξοί αποτελούν την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων.
Λόγω της γεωγραφικής της θέσης (οι ακτές της βρίσκονται πολύ κοντά μ’ εκείνες της ηπειρωτικής Ελλάδας τις οποίες τις χωρίζει ο ιστορικός πορθμός του Δρεπάνου) συνδέεται με την Αιτωλοακαρνανία με μια πλωτή γέφυρα μήκους περίπου 20 μέτρων. Μαζί με την Εύβοια είναι τα δυο μοναδικά νησιά στην Ελλάδα στα οποία η πρόσβαση γίνεται οδικώς.
