Αυτό το μέρος το ξέρω καλά. Έχω περάσει μερικά καλοκαίρια εδώ, με ανθρώπους που μπορούσαμε να κάνουμε σχέδια πάνω στον πολιτισμό και να βάζουμε μικρούς στόχους που είμαστε σε θέση να τους υλοποιούμε… Το μέρος, όμως, έχει χαραχτεί για πάντα στην καρδιά μου. Είναι η αγριάδα του, οι ξεχωριστοί άνθρωποι, η ηρεμία του; Όλα αυτά και το καθένα χωριστά, είναι που κάνουν τον Πλακιά να ξεχωρίζει.
Μέρες καλοκαιρινές, του Ιουλίου και καθώς είμαστε κλεισμένοι σπίτια μας για την προστασία μας από τον καύσωνα, «έπεσε» μπροστά μου ένα δημοσίευμα στο διαδίκτυο από την ομάδα «Crete My Second Home». Δεν είχε την υπογραφή του φωτογράφου για να τον αναφέρω, όπως κάνω πάντα όταν οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου, αλλά εστίαζε σε μια σπάνια στιγμή, καθώς εντόπισε έναν γύπα στην παραλία του Πλακιά, εκεί προς τον Παλίγκρεμο.
Επέλεξα αυτές τις τρεις φωτογραφίες, αν και το δημοσίευμα είχε αρκετές, επειδή σ’ αυτά τα νερά του Λιβυκού Πελάγους έχω κολυμπήσει κι έχω γνωρίσει υπέροχους, ξεχωριστούς, ανθρώπους. Αφορμή ήταν ο γύπας. Στην πραγματικότητα υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις που δε σβήνουν με τίποτα στο πέρασμα των χρόνων. Κι αν βρεθώ κάποια στιγμή στην Κρήτη, καλοκαίρι, με χαρά θα ξαναπήγαινα στον Πλακιά. Μ’ αρέσει!