Ατέλειωτα μηχανάκια παρκαρισμένα στην Αθήνα
Το θέμα του παρκαρίσματος των μηχανών στην Αθήνα είναι ένα σύνθετο ζήτημα που ταυτόχρονα λύνει και δημιουργεί προβλήματα, όπως φαίνεται και από τις εικόνες που βλέπετε. Τα δίκυκλα, όπως μηχανάκια και σκούτερ, αποτελούν μια τεράστια λύση στην ατομική μετακίνηση στο κέντρο της Αθήνας, καθώς μπορούν να κινούνται πιο εύκολα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Λόγω του μικρού τους μεγέθους, οι οδηγοί μπορούν πιο εύκολα να βρουν μια “γωνιά” για να παρκάρουν, μειώνοντας τον χρόνο αναζήτησης θέσης, σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα. Αυτό τους καθιστά πιο λειτουργικούς για σύντομες δουλειές. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες σας, η στάθμευση στα πεζοδρόμια είναι εξαιρετικά συχνή.
Αυτό δυσκολεύει και συχνά καθιστά αδύνατη τη διέλευση των πεζών, ιδιαίτερα για άτομα με κινητικά προβλήματα, γονείς με καρότσια ή άτομα με οπτική αναπηρία. Το πάρκινγκ στο πεζοδρόμιο, σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), απαγορεύεται εκτός αν υπάρχει ειδική σήμανση ή διαγραμμίσεις. Ο δημόσιος χώρος, ειδικά τα πεζοδρόμια, προορίζεται για τους πεζούς.
Ραφήνα, μια πύλη της Αττικής προς το Αιγαίο…
Η κεντρική είσοδος του λιμανιού, με τον πεζόδρομο και τις πύλες. Είναι η γραμμή που χωρίζει τον “κόσμο των πλοίων” από την πόλη της Ραφήνας. Ο βαρύς, συννεφιασμένος ουρανός πάνω από τα σπίτια και τα καταστήματα ενισχύει την αίσθηση της αναχώρησης ή της άφιξης. Αριστερά, ένα φυλάκιο, δεξιά, οι πρώτες προσόψεις μαγαζιών, και μπροστά, η άσφαλτος που οδηγεί προς το κέντρο. Αυτό το σημείο είναι η αρχή και το τέλος κάθε ταξιδιού. Από εδώ περνούν όλοι: οι κάτοικοι των νησιών που επιστρέφουν σπίτι, οι Αθηναίοι που ξεκινούν τις διακοπές τους, και οι επισκέπτες που ανακαλύπτουν την Αττική.
Η προκυμαία σφύζει από δραστηριότητα, ακόμα και κάτω από ένα πιο φωτεινό, αλλά ακόμα συννεφιασμένο ουρανό. Τα χαρακτηριστικά κίτρινα ταξί παρατάσσονται υπομονετικά, έτοιμα να μεταφέρουν τους ταξιδιώτες από και προς τα πλοία. Δίπλα τους, η σειρά από κτίρια – καφετέριες, ταβέρνες, πρακτορεία εισιτηρίων – σκαρφαλώνουν στην πλαγιά, θυμίζοντας έντονα την νησιώτικη αρχιτεκτονική. Αυτή η όψη δίνει την αίσθηση ότι η Ραφήνα είναι ήδη νησί. Εδώ, οι ταξιδιώτες πίνουν τον καφέ τους, αγοράζουν το τελευταίο εισιτήριο, και βλέπουν τα φέρι μποτ να δένουν, έτοιμα να τους παραλάβουν.
Η πρώτη ματιά είναι στην αγκαλιά του λιμανιού, όπου η θάλασσα συναντά την πόλη. Κάτω από έναν δραματικό, συννεφιασμένο ουρανό, που θυμίζει πως το Αιγαίο έχει και τις άγριες ομορφιές του, το λιμάνι απλώνεται. Τα νερά ηρεμούν δίπλα στην προβλήτα, ενώ στο βάθος, σύγχρονα κτίρια – όπως το μεγάλο κεντρικό κτίριο του λιμανιού ή κάποιο ξενοδοχείο – στέκουν ως σημεία αναφοράς. Αυτός ο χώρος είναι το εφαλτήριο: εδώ φτάνουν και φεύγουν τα μεγάλα πλοία, συνδέοντας την Αττική με την Άνδρο, την Τήνο, τη Μύκονο και μια σειρά από Κυκλαδονήσια και προορισμούς στο Αιγαίο. Η εικόνα αποτυπώνει την αίσθηση του μεγάλου λιμανιού, του δεύτερου μεγαλύτερου της Αττικής.
Έμαθαν να καταστρέφουν, αντί να δημιουργούν
Είναι απογοητευτικό να βλέπει κανείς έναν κοινόχρηστο χώρο που δημιουργήθηκε για να ομορφύνει τη γειτονιά και να προσφέρει έναν χώρο αναψυχής, να γεμίζει με κακόγουστα γκράφιτι και συνθήματα, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες από το παρκάκι στη γωνία Αλαμάνας και Κιλκίς, στον Κολωνό. Στην περιοχή, όπως και σε πολλές κεντρικές γειτονιές της Αθήνας, υπάρχει έντονη παρουσία πολιτικών και κοινωνικών μηνυμάτων στους δημόσιους τοίχους, αντικατοπτρίζοντας τις ζυμώσεις και τις εντάσεις που υπάρχουν στην κοινωνία.
Είναι μια σύνθετη κατάσταση, όπου η ανάγκη για δημόσια έκφραση συγκρούεται με την ανάγκη για διατήρηση του δημόσιου χώρου και την επιθυμία των κατοίκων για ένα καθαρό και όμορφο περιβάλλον. Και όλο αυτό έχει το αποτύπωμα του στην ποιότητα της ζωής μας. Κάποιοι που, υποτίθεται ότι, αγωνίζονται γι’ αυτή, την υποβαθμίζουν καθημερινά με τα άθλια συνθήματα τους. Κι εμείς θα πρέπει να ζούμε όλη αυτή την ένταση, το θυμό, την αντιπαράθεση στους τοίχους. Τι κρίμα!
Απόλαυση σε δύο επίπεδα στην Πάρνηθα…
Χθες, ζήσαμε μία από εκείνες τις υπέροχες μέρες που η φύση μας προσφέρει απλόχερα, και που η ελληνική φιλοξενία τις κάνει ακόμα πιο μοναδικές. Ο προορισμός μας ήταν η φημισμένη Χασαποταβέρνα “Ο Λάμπρος”, φωλιασμένη στο καταπράσινο τοπίο της Πάρνηθας (Κάτω Κατσιμίδι, Αχαρνές), ένας αληθινός παράδεισος για τους λάτρεις του καλού κρέατος.
Αυτό που κάνει τον “Λάμπρο” ξεχωριστό, ειδικά τις εποχές που ο καιρός είναι αμφιταλαντευόμενος, είναι η δυνατότητα να απολαύσεις την έξοδό σου σε δύο διαφορετικά επίπεδα ατμόσφαιρας: Στον εξωτερικό χώρο, ο ήλιος έλουζε τα τραπέζια, δημιουργώντας το τέλειο σκηνικό για ένα μεσημεριανό γεύμα. Μέσα στο πράσινο, κάτω από τις μεγάλες ομπρέλες, νιώθεις πραγματικά ότι έχεις αποδράσει από την πόλη.
Ζεστασιά δίπλα στο τζάκι μέσα: Ταυτόχρονα, για όσους αναζητούσαν τη θαλπωρή, το εσωτερικό της ταβέρνας ήταν ένας ζεστός καμβάς. Το τζάκι (βλ. φωτογραφία) ήταν αναμμένο, με τα ξύλα να σιγοκαίουν και τη φλόγα να χορεύει, προσφέροντας μία αίσθηση παλιάς, παραδοσιακής ταβέρνας.
Πήραν ένα ξεχωριστό σουβενίρ από την Αθήνα…
Θέμα στην εφημερίδα η Χλόη με τον Κάιλαν; Ναι, για καλό! Το κεντρικό στοιχείο είναι η φωτογραφία της Χλόης και του Κάιλαν, τοποθετημένη σαν να είναι “Διάσημοι που εντοπίστηκαν στην Αθήνα!” (“Celebrities Were Spotted in Athens!”), κάνοντας το να μοιάζει με αποκλειστικό πρωτοσέλιδο εφημερίδας. Ο υπόλοιπος χώρος της “εφημερίδας” είναι γεμάτος με χρήσιμες και χιουμοριστικές πληροφορίες για την Αθήνα, όπως: “Must-try” ελληνικά φαγητά (Μουσσακάς, Τζατζίκι, Σουβλάκι, κ.ά.). “Must-see” μέρη (Βιβλιοθήκη Αδριανού, Παραλία Γλυφάδας, Πλάκα, κ.ά.). Μουσεία και Κινηματογράφοι. Μικρές αγγελίες και χιουμοριστικές ειδήσεις (π.χ. για τον Ποσειδώνα, το Ίνσταγκραμ). Υπάρχει χώρος για να υπογράψουν οι ίδιοι (“Your autograph, please!”) και να γράψουν την ημερομηνία. Προφανώς, πρόκειται για μια έξυπνη και διασκεδαστική ιδέα που προσφέρεται σε τουριστικά σημεία, όπου ένας φωτογράφος τραβάει τη φωτογραφία σου και μέσα σε λίγα λεπτά στην εκτυπώνει σε αυτό το ρετρό, επιχρωματισμένο φόντο της “παλιάς εφημερίδας,” δημιουργώντας ένα πολύ προσωπικό και χιουμοριστικό αναμνηστικό από το ταξίδι. Για δες εξελίξεις στην Αθήνα!
Μια μαγική βραδιά με ζωντανή μουσική στου Ψυρρή
Χρειαζόμασταν μια βραδιά γεμάτη κέφι, γεύση και, πάνω απ’ όλα, καλή παρέα. Και την βρήκαμε! Μαζί με την αγαπημένη μας Χλόη και τον Κάιλαν, πήγαμε σε ένα από τα πιο όμορφα στέκια του Ψυρρή, το “Βολιώτικο Τσιπουράδικο”, για μια αυθεντική αθηναϊκή έξοδο. Το ραντεβού μας ήταν για τις 8, το βράδυ. Κι εκείνα ήταν συνεπέστατα στην ώρα τους.
Αυτό το μέρος το ξέρουμε καλά και είναι πραγματικά υπέροχο. Η διακόσμηση, με τις ξύλινες λεπτομέρειες, τα φυτά και τις ατμοσφαιρικές φωτεινές γιρλάντες, δημιουργεί μια αίσθηση παλιάς αυλής. Είναι ο τέλειος συνδυασμός παραδοσιακής ζεστασιάς και αστικού cool. Και η ορχήστρα να παίζει χαμηλά ώστε να μπορείς να συζητάς με την παρέα σου, αν θες. Το ίδιο και τα τραγούδια.
Φυσικά, η εμπειρία δεν θα ήταν ολοκληρωμένη, χωρίς τους πεντανόστιμους μεζέδες και το κόκκινο κρασί που προτιμήσαμε αντί το τσίπουρο. Όλα ήταν ένα κι ένα! Δοκιμάσαμε και καινούρια πράγματα. Αφήσαμε τα παιδιά να διαλέξουν από τον κατάλογο. Πέρασαν πολύ ωραία και παρά την κούραση όλης της μέρας, κάθισαν πίσω να πιούν μόνοι τους ένα ποτό, σε κάποιο μπαράκι, αν και είχαμε αυτοκίνητο για να τους πάρουμε μαζί μας.
Τηλεφωνικοί θάλαμοι στο West Vancouver!
Τις είδαμε στο δρόμο μας και τις φωτογράφησα… Μια κλασική κόκκινη βρετανική τηλεφωνική καμπίνα (red phone booth). Στο Dundarave Village του West Vancouver, στην περιοχή της Βρετανικής Κολομβίας, στον Καναδά και βρίσκεται ακριβώς έξω από το Delany’s Coffee House. Δεν είχε μέσα τίποτα, άνοιξα σκόπιμα το πορτάκι της, για να δω… Αλλά μου άρεσαν και τις φωτογράφησα…
Αυτές οι καμπίνες έχουν τοποθετηθεί εκεί καθαρά για διακοσμητικούς λόγους, ενισχύοντας την ομορφιά της γειτονιάς και δίνοντας μια νότα βρετανικής αισθητικής στο χωριό Dundarave, το όνομα του οποίου παραπέμπει σε σκωτσέζικο κάστρο. Συχνά τις διακοσμούν ανάλογα με την εποχή ή τις γιορτές. Είναι όντως ένα πολύ όμορφο και φωτογενές θέαμα που αρέσει πολύ στους ντόπιους και στους επισκέπτες!
