Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!
Έτσι ευτυχισμένα και ακόμη καλύτερα σε όλη την αιωνιότητα. Με πολλή αγάπη Ρούλα.
Ευχαριστούμε για την υπέροχη παρέα σας Νίκο και Σούλα. Ήταν μια υπέροχη ημέρα με έναν υπέροχο ήλιο, και η κουζίνα…
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Το Θραψανό, από το μακρινό 1958, στην ΠΑΤΡΙΔΑ…
Οικογένειες πιθαράδων σε δράση… Η καθημερινή εφημερίδα του Ηρακλείου, ΠΑΤΡΙΔΑ, έχει μια πολύ όμορφη στήλη με τον τίτλο “Η φωτογραφία της ημέρας”. Και συνήθως εκεί δημοσιεύει φωτογραφίες – διαμάντια, από το παρελθόν. Δείτε τι δημοσίευσε στο φύλλο της Παρασκευής 23/5/2025 με τη λεζάντα “Το έτος 1958-1962. Φωτογραφία Roland Hampe”. Τι θησαυροί είναι αυτοί! Αν κάποιος γνωρίζει ποιους συγχωριανούς απεικονίζουν ας το γράψει με σχόλιο ή ας μου στείλει προσωπικό μήνυμα και θα το προσθέσω εγώ… Εύχομαι να έχετε μια όμορφη μέρα…
Υπομονή! Ας περιμένουμε τώρα, μέχρι αύριο το πρωί…
Είμαστε μακριά και είναι φυσικό να μη γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει και ούτε έχουμε την πρόθεση να εμπλακούμε σε χωράφια ξένα σε μας. Αλλά δεν κρύβουμε ότι μας ανησυχεί όλο αυτό το σκηνικό… Η ομάδα του χωριού μας, “Ανθεστίωνας” έχει μια μακρά ιστορία στο ποδόσφαιρο. Τι συμβαίνει τώρα και δεν υπάρχει διάθεση για συμμετοχή στα διοικητικά της ομάδας; Διαβάζουμε στον αθλητικό τοπικό τύπο: Aναβολή πήρε η προγραμματισμένη για την Κυριακή 18 Μαΐου Γενική Συνέλευση του Ανθεστίωνα, καθώς δεν εκδηλώθηκε το παραμικρό ενδιαφέρον για τη συμμετοχή στο νέο διοικητικό σχήμα της ομάδας. Όπως ενημέρωσε επίσημα η διοίκηση, έληξε η προθεσμία για την κατάθεση υποψηφιοτήτων, χωρίς να κατατεθεί ούτε μία.
Επαναληπτική Γενική Συνέλευση την Κυριακή 25 Μαΐου 2025, ώρα 10:00
Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην προκήρυξη επαναληπτικής Γενικής Συνέλευσης, η οποία – όπως ορίζει το καταστατικό – θα είναι και η τελική. Θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 25 Μαΐου, στις 10:00 π.μ., στα γραφεία του συλλόγου στο Θραψανό. Στην ημερήσια διάταξη περιλαμβάνονται:
1. Διοικητικός απολογισμός
2. Οικονομικός απολογισμός
3. Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου
Οι υποψηφιότητες για την προεδρία και τα μέλη του νέου Δ.Σ. μπορούσαν να κατατεθούν έως και την Παρασκευή 23 Μαΐου, στις 8 το βράδυ.
Μακάρι οι λίγες ώρες που μεσολαβούν, να δώσουν τη δυνατότητα να βρεθεί η καλύτερη λύση για τα διοικητικά της ομάδας…
Πηγή: https://grandsport.gr/
Η βουκαμβίλια μας, τι όμορφη που είναι ανθισμένη!
Κάθε πρωί, ανοίγοντας την πόρτα του μπαλκονιού, η ματιά πέφτει πρώτα στη βουκαμβίλια. Είναι εκεί, απλωμένη σαν πολύχρωμο κύμα που ξεχύνεται από τη γλάστρα και σκαρφαλώνει στα κάγκελα, καλύπτοντας το χώρο ανάμερα στο δάπεδο και την ταράτσα του επάνω διαμερίσματος. Ανθισμένη όσο ποτέ, με τα λεπτεπίλεπτα πέταλά της σε τόνους του κόκκινου να λούζεται στο φως, μοιάζει να φέρνει ένα κομμάτι νησιού στο κέντρο της Αθήνας.
Τα μεσημέρια, η σκιά της πέφτει απαλά στο πλακάκι, δημιουργώντας χορευτικά μοτίβα με τον ήλιο. Τα πουλάκια δεν χάνουν ευκαιρία να φωλιάσουν μέσα στα κλαδιά της, κι ο αέρας μοσχοβολά – όχι έντονα, μα με μια διακριτική, σχεδόν ανεπαίσθητη ευωδιά που φέρνει μνήμες καλοκαιριού. Και για σκέψου τώρα τέτοιες εικόνες να τις βλέπεις ένα τέταρτο με τα πόδια από την Ομόνοια
Η βουκαμβίλια μας δεν είναι απλώς ένα φυτό· είναι μια καθημερινή υπενθύμιση ότι ακόμα και στην πόλη, η ομορφιά βρίσκει τον τρόπο να ανθίσει. Και η Σούλα τη φροντίζει με πολύ αγάπη. Της αλλάξαμε γλάστρα και της δώσαμε χώρο να αναπτυχθεί ξανά, την κλάδεψε και ξαναπήρε γρήγορα πάνω της. Και το βλέπετε κι εσείς στις φωτογραφίες που πάρθηκαν πριν μερικές μέρες, είναι ολάνθιστη…
Τα χθεσινά σαρμαδάκια του Ηλία και της Κατερίνας
Τι σας έρχεται στο νου όταν ακούτε σαρμαδάκια; Ίσως ένα πιάτο ντολμάδες με αμπελόφυλλα γεμισμένα με ρύζι, κιμά, ξηρούς καρπούς και μυρωδικά. Αλλά μπορεί να είναι και ορφανά. Με σκέτο ρύζι και μυρωδικά. Και γιατί σαρμαδάκια; Διότι έτσι τα λένε στη βόρεια Ελλάδα και ο Ηλίας με την Κατερίνα μένουν στην Αναστασιά των Σερρών, 350 μέτρα υψόμετρο, οπότε έχουν κάθε δικαίωμα να τα λένε έτσι. Κι εμείς το σεβόμαστε!
Μου το είπε χθες τα ξημερώματα σε μια κουβέντα πριν από τις 6, ότι ετοιμαζόταν να πάει στο αμπέλι του να μαζέψει αμπελόφυλλα και να τα βρει η Κατερίνα, όταν ξυπνήσει, για να φτιάξει τα σαρμαδάκια. Το έκανε και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου να πάρει φωτογραφίες, ώστε να το ζήσουμε, σα να ήμαστε κι εμείς εκεί. Ο Ηλίας μάζεψε καμιά διακοσοπενηνταριά φύλλα και ύστερα πήγε και την έπεσε για μεσημεριανό ύπνο, κουρασμένος.
Όταν σηκώθηκε η Κατερίνα τα είχε ετοιμάσει, τα είχε σερβίρει με φέτα όπως τους πρέπει και με γιαούρτι και έστρωσε τραπέζι. Μας κάλεσε κι εμάς να πάμε στο τραπέζι, αλλά η απόσταση από Αθήνα μέχρι την Αναστασιά είναι μεγάλη, οπότε το ξανασκέφτηκα. Και το βρήκα πιο βολικό να γράψω αυτό το κομμάτι και να το διασκεδάσω, οπότε και το έκανα. Τον ευχαριστώ για την άψογη συνεργασία του! Μάλλον μετά από ένα τέτοιο γεύμα θα συνέχισε τον απογευματινό ύπνο του…
Τα γυρίσματα του «Mamma Mia!» στην Ελλάδα, στη Σκόπελο
Το «Mamma Mia!» είναι μια απλή ιστορία για μια μέλλουσα νύφη που αναζητεί τον πατέρα της. Έχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια από την κυκλοφορία του blockbuster και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να βρίσκεται παντού. Σε εκατομμύρια βίντεο στο TikTok έχουν τοποθετηθεί ηχητικά αποσπάσματα από ABBA. Οι άνθρωποι πληρώνουν 100 λίρες για να παρακολουθήσουν ένα δείπνο με θέμα το «Mamma Mia!» στο Λονδίνο.
Κατά τα γυρίσματα της ταινίας σε Ελλάδα και Αγγλία, τα μέλη του καστ αυτοσχεδίασαν μερικές σκηνές καθ’ οδόν. Αν και ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό ελληνικό νησί που ονομάζεται Καλοκαίρι, η ομάδα πέρασε μόνο τρεις εβδομάδες στη Σκόπελο, κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Πολλές σκηνές στο Καλοκαίρι γυρίστηκαν στα Pinewood Studios στην Αγγλία.
Αυτό το νησί, τη Σκόπελο, λέμε να τη γνωρίσουμε από κοντά. Κι αυτό θα το κάνουμε χάρη στους φίλους μας Σπύρο και Αννίτα που μας δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Πότε; Αρχές Ιουνίου και για ένα δεκαήμερο θα την “οργώσουμε” τη Σκόπελο. Για την ώρα απολαύστε την πρώτη μας επαφή με το νησί, από… μακριά, με αφορμή μια διεθνή κινηματογραφική επιτυχία. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε από εκεί. Έτσι σας έχουμε συνηθίσει και μας ξέρετε…
Επικίνδυνες μεγάλες γλάστρες σε ένα μικρό πεζοδρόμιο
Η τοποθέτηση μεγάλων γλαστρών πάνω σε ένα πεζοδρόμιο μπορεί να είναι επικίνδυνη για διάφορους λόγους, κυρίως για τη δημόσια ασφάλεια και τη νομιμότητα της πράξης. Ας δούμε τα βασικά. Υπάρχουν κίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, διότι αυτές μπορεί να γίνουν εμπόδιο για τους πεζούς. Οι μεγάλες γλάστρες περιορίζουν τον διαθέσιμο χώρο για τους πεζούς, ειδικά για άτομα με κινητικά προβλήματα, ηλικιωμένους ή γονείς με καροτσάκια.
Κι ακόμα μπορεί να περιορίσουν την ορατότητα σε διασταυρώσεις ή εισόδους, αυξάνοντας τον κίνδυνο ατυχήματος. Επίσης ο κίνδυνος ανατροπής είναι υπαρκτός. Αν δεν είναι καλά στερεωμένες, μπορεί να πέσουν λόγω ανέμου ή αν κάποιος τις χτυπήσει κατά λάθος. Και βέβαια αποτελούν εμπόδιο για άτομα με αναπηρία. Παραβιάζουν έτσι τη νομοθεσία για την ελεύθερη διέλευση σε ράμπες ή οδηγούς όδευσης τυφλών.
Ας μην ξεχνάμε ότι το πεζοδρόμιο είναι δημόσιος χώρος και η αυθαίρετη κατάληψή του μπορεί να επιφέρει πρόστιμα από τον δήμο. Υπάρχει λοιπόν αστική ευθύνη αν κάποιος τραυματιστεί λόγω της γλάστρας. Έχει το δικαίωμα και μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση από αυτόν που την τοποθέτησε. Θα πείτε μα, συμβαίνουν αυτά στην Αθήνα; Και βέβαια συμβαίνουν. Ο συγκεκριμένος δρόμος λέγεται Κορίνθου και είναι στον Κολωνό.
Βουκαμβίλιες της οδού Πρεβέζης, ένα ανοιξιάτικο φυτό
Ξέρετε την αδυναμία μας… Η μπουκαμβίλια ή βουκαμβίλια είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό και ανήκει στην τάξη καρυοφυλλώδη και στην οικογένεια των Νυκταγινοειδών. Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με καταγωγή από τη Νότια Αμερική και τα περισσότερα από τα είδη της φέρουν μεγάλα αγκάθια. Σήμερα θα σας δείξουμε τις βουκαμβίλιες της οδού Πρεβέζης στα Σεπόλια. Ξεκινώντας από τον λόφο Σκουζέ και φτάνοντας σχεδόν ώς την Ιωαννίνων…
Πρόκειται για ένα φυλλοβόλο ανοιξιάτικο φυτό, τα φύλλα της φέρουν μίσχους είναι ακέραια, μεγάλα, χνουδωτά και έχουν σχήμα καρδιάς ή νεφρού. Τα άνθη της είναι όμορφα, ζωηρόχρωμα, μετρίου μεγέθους σε ποικίλους χρωματισμούς. Η υφή τους είναι χάρτινη και με την πάροδο μερικών εβδομάδων πέφτουν και αντικαθίστανται με καινούργια. Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες (σύντομα θα σας δείξουμε και τη δική μας στο μπαλκόνι σε γλάστρα) είναι πανέμορφες.
Υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες χρωμάτων όπως: Μπορντώ, Βυσσινί, Φούξια, Ρόζ, Λευκό, Κίτρινο, Μωβ, Πορτοκαλί. Οι βλαστοί της μπουκαμβίλιας είναι ξυλώδεις και διακλαδώνονται, αναρριχώνται και φτάνουν σε ύψος και τα 12 μέτρα. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα αρκετά εύκολα και δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σύνθεση του εδάφους. Είναι ευαίσθητη στο ψύχος και αγαπά τις ηλιόλουστες περιοχές. Στην τελευταία, έχουμε φωτογραφηθεί με τον φίλο μου Άρη, πριν πολλά χρόνια. Τότε ήταν τεράστια. Έπιανε όλη την πλευρά του σπιτιού, αλλά την κλάδεψαν…
Ανακαλύπτοντας ξανά, τις εισόδους του λόφου Σκουζέ
Περπατώντας στον λόφο Σκουζέ, νιώθεις αμέσως πως έχεις απομακρυνθεί από τη βοή της πόλης, παρότι βρίσκεσαι ακόμα στην καρδιά της Αθήνας. Οι ήχοι χαμηλώνουν, το πράσινο πυκνώνει και κάθε βήμα μοιάζει να σε ταξιδεύει στο παρελθόν. Αν και τον έχω περπατήσει πολλές φορές αυτό το λόφο για άλλη μια φορά για σας, αυτή τη φορά, έκανα μια στάση με τη μηχανή μου και φωτογράφησα τις εισόδους του.
Ο λόφος, με τα παλιά πέτρινα μονοπάτια και τα ασβεστωμένα σκαλάκια, αποπνέει μια γαλήνη. Από ψηλά, η θέα προς τα Σεπόλια και την Ακαδημία Πλάτωνος σε ανταμείβει, ιδίως τις ώρες του δειλινού. Τα πεύκα, τα κυπαρίσσια και οι ελιές που φύτεψαν κάποτε οι Σκουζέδες δημιουργούν σκιά και άρωμα, ενώ τα πουλιά συμπληρώνουν την ησυχία με τα κελαηδήματά τους.
Εδώ ο χρόνος μοιάζει να κινείται αλλιώς. Περπατώντας στον λόφο Σκουζέ δεν κάνεις απλώς μια βόλτα — συνομιλείς με την ιστορία, τη φύση και την παλιά Αθήνα που ακόμα επιμένει να ζει ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Και το περιβάλλον σε αποζημιώνει, αν μάλιστα το παντρέψεις με την ταβέρνα που υπάρχει μέσα σ’ αυτό τον λόφο, την “Αρετούσα”. Την έχουμε τιμήσει πολλές φορές και αξίζει από πολλές απόψεις…
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…