Αφήνοντας την πόλη πίσω μας, ταξιδεύοντας για Πάρο…

Ένα κτίριο που έγραψε ιστορία στα χρονικά της Αθήνας, θα σας παρουσιάσουμε σήμερα. Πρόκειται για τα παλιά δικαστήρια στη Σανταρόζα. Εδώ λειτούργησε το Πρωτοδικείο Αθηνών, όλα τα κτίρια-προσθήκες του τετραγώνου κατεδαφίστηκαν και έμεινε μόνον το αρχικό, ένα κτίριο λιτού κι απέριττου νεοκλασικού ρυθμού.

Και όλα αυτά το 1834, παρακαλώ. Βέβαια, δεν είναι μόνο οι παλιοί πλέον που θυμούνται τα δικαστήρια στη Σανταρόζα και την πολύκροτη δίκη του Μπελογιάννη εκεί, ακόμη λιγότεροι συνδέουν το κτίριο με την πρότερη νευραλγική του χρήση, τότε που επί δεκαετίες αναλάμβανε την εκτύπωση νόμων και διαταγμάτων της Πολιτείας.

Το μπετόν αρμέ στις μεγάλες κολόνες και το πάτωμα, η γυμνή πλινθοδομή, τα τούβλα στον όροφο που προστέθηκε αργότερα, τα κενά στο δάπεδο κι οι βέργες που εξέχουν… ένα κράμα σιγουριάς και επισφάλειας που ηλεκτρίζει. Τυχερό μες την ατυχία του, το κτίριο δεν είχε υποστεί λεηλασίες. Τα καταγράψαμε φωτογραφικά σε μια βόλτα μας στο κέντρο της πόλης.
Συνταξιούχοι σηκώνουν κεφάλι, θέτουν τα ζητήματα τους

Την επαναφορά του ΕΚΑΣ για τους πιο χαμηλοσυνταξιούχους που με τις πενιχρές συντάξεις τους δεν μπορούν να επιβιώσουν στις σημερινές εποχές, με την μεγάλη ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό. Η συμμετοχή στην πρόσθετη φαρμακευτική δαπάνη, σε περίπτωση επιλογής πρωτότυπου σκευάσματος, να περιοριστεί στο 25% από το μέχρι 100% που μπορεί να φθάσει σήμερα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 3/6/2023
Είναι ένας προβληματισμός των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Είδαν τις συντάξεις τους στα χρόνια των μνημονίων να κατακρεουργούνται και άκουσαν τα μύρια όσα, ότι τάχα μου είναι καλοπληρωμένοι, ενώ τους περιέκοψαν σχεδόν στο ένα τρίτο τις αποδοχές τους. Και δεν άνοιξε μύτη, επειδή έστρεψαν την κοινωνία εναντίον τους. Έκρυψαν όμως με επιμέλεια, ότι αυτά ήταν δικά τους χρήματα. Κρατήσεις από τους μισθούς τους ως εργαζόμενοι.
Και τώρα την ώρα των εκλογών εκτιμούν ότι πρέπει να θέσουν ξανά υπόψη εκείνου που θα εκλεγεί από την κάλπη της 25/6/2023 μερικά ερωτήματα που οι θέσεις τους θα δείχνουν τις προθέσεις τους. Τέσσερα λοιπόν ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεως πριν από τις νέες εκλογές θέτουν οι συνταξιούχοι, σημειώνοντας ότι τα προβλήματα διαβίωσης που αντιμετωπίζουν δεν έχουν επιλυθεί και πως η ώρα για «καθαρές κουβέντες» πριν από τη 2η κάλπη της 25ης Ιουνίου έφτασε.
Όπως επισημαίνουν, οι εκλογές της 21ης Μαΐου παρήγαγαν ένα αποτέλεσμα, οι συνταξιούχοι, όμως, οφείλουν να γνωρίζουν ποιες θα είναι οι πρωτοβουλίες που προτίθεται να αναλάβει η νέα κυβέρνηση ώστε να στηρίξει τα εισοδήματά τους».
1. Η πρώτη εκκρεμότητα αφορά τα αναδρομικά και ειδικά την καταβολή τους για τις περικοπές που συντελέστηκαν προ δεκαετίας για τα δώρα κύριας και επικουρικών συντάξεων και περικοπών των επικουρικών συντάξεων. Περικοπές που αφορούν 2.500.000 δικαιούχους και κοστολογούνται στα 2,4 δισ. Ευρώ
Υπενθυμίζεται ότι τα ποσά που επιστράφηκαν αφορούσαν περικοπές στις κύριες συντάξεις. Μάλιστα, αυτά τα ποσά επιστράφηκαν άτοκα, ενώ τα αρμόδια δικαστήρια αξιώνουν έντοκες επιστροφές ποσών. Δεν έγινε η παραμικρή αναφορά, όμως, στα ποσά που οφείλονται και αφορούν περικοπές σε επικούρηση και δώρα.

2. Τεράστιο πρόβλημα αποτελεί η προσωπική διαφορά που σχετίζεται άμεσα με τις αυξήσεις που καταβάλλονται ήδη από το τρέχον έτος στις κύριες συντάξεις. Φέτος περίπου 1.100.000 συνταξιούχοι έχασαν ένα σημαντικό μέρος ή ολόκληρες της αυξήσεις που πραγματοποιήθηκαν (7,75%), επειδή έγινε κακή χρήση της προσωπικής διαφοράς. Θα εφαρμοστεί πάλι ο «κόφτης» της προσωπικής διαφοράς; Γιατί δεν γίνεται κατάργηση της επαίσχυντης διάταξης που θεσπίστηκε στον «νόμο Κατρούγκαλου;». Οι συνταξιούχοι έχουν επανειλημμένα ζητήσει να καταργηθεί η συγκεκριμένη «λαιμητόμος» για τους συνταξιούχους.
3. Το τρίτο ζήτημα έχει να κάνει με τη 13η σύνταξη, καθώς κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της Ν.Δ. η (έστω κουτσουρεμένη) επαναφορά της 13ης σύνταξης επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίστηκε τον Μάιο του 2019, καταργήθηκε λίγους μήνες αργότερα! Αντικαταστάθηκε από ένα επίδομα, το οποίο λαμβάνει μόνο ένα μέρος των συνταξιούχων. Ως αποτέλεσμα, κάθε έτος οι συνταξιούχοι χάνουν περίπου 1,1 δισ. Ευρώ, από τη μη καταβολή της 13ης σύνταξης.
4. Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό είναι η στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων: τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ δείχνουν ότι το 30% των κύριων συντάξεων είναι έως 500 ευρώ τον μήνα, δηλαδή βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας! Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν
Περισσότεροι από 800.000 συνταξιούχοι που λαμβάνουν αυτές τις συντάξεις πείνας. Έχει ζητήσει εδώ και αρκετά χρόνια να επανέλθει το ΕΚΑΣ, που κακώς καταργήθηκε το 2015, ελέω Μνημονίων. Ποια είναι η θέση της νέας κυβέρνησης; Θα δώσει ανάσα σε αυτούς τους χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους; Ή θα τους αφήσει με έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, που ισοδυναμούν με επέκταση της φτώχειας, ρωτούν εύλογα, οι συνταξιούχοι.
Τέτοια σοβαρά ζητήματα βέβαια θα έπρεπε να έμπαιναν στο τραπέζι για συζήτηση με ηρεμία και σοβαρότητα και όχι στο στενό προεκλογικό περιθώριο, όπου συνηθίζεται να ακούγονται διάφορα εντυπωσιακά που… ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών. Αλλά ζούμε στην Ελλάδα! Και εδώ τα περισσότερα πράγματα τα κάνουμε στο πόδι, πρόχειρα και ως μπαλώματα. Χωρίς σχεδιασμό και καμιά στοιχειώδη μακροπρόθεσμη προοπτική. Έτσι οι συνταξιούχοι για μια ακόμα φορά είναι βέβαιο ότι θα γίνουν θύματα εκμετάλλευσης.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις” το Σάββατο 3/6/2023.
Μερικές εικόνες, από την εκδρομή μας στο Ναύπλιο…

Σκόπιμα «σπάσαμε» το δημοσίευμα για την εκδρομή μας στο Ναύπλιο σε δυο μέρη. Το πρώτο είναι αυτό που βλέπετε σήμερα και αφορά πρόσωπα. Και το δεύτερο θα έρθει σε λίγο, με εικόνες από την ανθισμένη πόλη με μια ιδιαίτερη έμφαση στις βουκαμβίλιες που αυτή την εποχή είναι χαρά Θεού, όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Λογικό είναι στην πρώτη φωτογραφία να μας βάλω με τη Σούλα.

Στη δεύτερη, η Σούλα δοκιμάζει ένα καλοκαιρινό καπέλο. Με το δικό της τρόπο. Περπατήσαμε στα δρομάκια της όμορφης πόλης της Αργολίδας. Είχαμε το χρόνο γι’ αυτό… Και θαυμάσαμε τα μαγαζιά της. Ύστερα καταλήξαμε σε ένα καφέ στην παραλία, όπου και ήπιαμε το καφεδάκι μας, κάποιοι ή φάγαμε το παγωτό μας, κάποιοι άλλοι. Δοκιμάσαμε και κάτι υπέροχα παστέλια από τον Πύργο.

Στην τρίτη, δικαιωματικά είναι με τη Χάρις. Περπατούν και συζητούν… Μπορεί αυτή η φωτογραφία να είναι και ο ορισμός της εκδρομής. Τέτοια, χρειαζόμαστε ανάγκη την ώρα της χαλάρωσης. Μπορούμε να τα έχουμε; Δεν είναι πάντα εύκολο, αν και το επιδιώκουμε, αλλά τελικά είναι ωραίο να το προσπαθείς και να το παλεύεις κάνοντας πιο εύκολη τη ζωή σου.

Στην παραλία του Τολό. Μετά την ταβέρνα και καθώς γυρνάμε στο χώρο που μας άφησε το πούλμαν, να το πάρουμε για την επιστροφή στην Αθήνα. Αν και ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, ήταν παράλληλα και ζεστός. Και η γυναικοπαρέα μπορεί να περπατά στην ακροθαλασσιά και να συζητά. Από αριστερά Χρυσάνθη, η Άρτεμης και η Σούλα. Χαμογελαστές , μπροστά φακό, όπως και σε ολόκληρη την εκδρομή. Όντως τη χρειαζόμαστε. Κι ευχαριστούμε τους οργανωτές. Περάσαμε υπέροχα!
Ένα σπάνιο λουλούδι της Κρήτης, μια αγριοτριανταφυλλιά

Πρόκειται για μια αγριοτριανταφυλλιά που μπορεί και να μην έχουμε ξαναδεί. Η επιστημονική της ονομασία είναι Reseda minoica (Resedaceae) Ένα είδος που περιγράφηκε πρόσφατα, στην Ελλάδα και δεν καταγράφηκε εκτός της περιοχής του Αιγαίου. Η φωτογραφίες είναι του Stephen Lenton δημοσιευμένες στην Ομάδα “Flowers of Crete”.

Θα τη βρείτε επίσης στην Κύπρο. Σύμφωνα με την έρευνα που κάναμε, είναι πολύ σπάνιο να τη συναντήσεις στην Κρήτη. Έχει ωστόσο καταγραφεί παλιότερα στα Μάταλα και στα νησιά Γαβδοπούλα και Γαύδο. Γενικότερα ένα δύσκολο φυτό, μια αγριοτριανταφυλλιά ιδιόμορφη με μοναδική εμφάνιση και ομορφιά.

Στο σημείωμα που συνοδεύει την ανάρτηση, ο Stephen Lenton αναφέρει ότι την ανακάλυψε τον Ιούλιο του 2020, σε άλλη τοποθεσία από εκείνην που τη βρήκε ο Χριστόφορος Χειλαδάκης, κοντά στα Άνω Μουλιά, ένα μήνα μετά. Και είναι ένα φυτό που φυτρώνει σε βραχώδεις χώρους σε ξηρή θαμνή βλάστηση καθώς και στις άκρες δρόμων και αγενείς οικοτόπους.
Ανθρώπινες προσεγγίσεις, για να είμαστε πιο κοντά…

Στο τέλος αυτής της εβδομάδας, περιμένουμε να έρθουν στην Ελλάδα η κόρη της Σούλας, Έστερ με την οικογένεια της, τον σύζυγο της Στηβ και τα κορίτσια τους, Βικτώρια και Χλόη, για να καθίσουν κάπου ένα μήνα κοντά μας. Τους περιμένουμε πως και πως. Και μαζί τους θα πάμε για δέκα μέρες στην Πάρο. Μακάρι να μας δοθεί κι εμάς η ευκαιρία να γιορτάσουμε μαζί τους την επέτειο του γόμου τους.

Είναι ωραίο τέτοιες σημαντικές ώρες να είσαι μαζί και κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάς. Όπως στις φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση και είναι από το Βανκούβερ του Καναδά. Τα παιδιά του ζευγαριού και η θεία τους, οργάνωσαν αυτήν την έκπληξη. Και φαίνεται ότι άρεσε πολύ, έτσι όπως έγινε. Ας έχουν πάντα όρεξη και διάθεση για θετικές εκπλήξεις.

Φυσικά φρόντισαν και για κάποιες ατομικές φωτογραφίες. Από πάνω προς τα κάτω, είναι η Άννυ η σύζυγος του Κώστα με την Έστερ, μαζί και μετά παρέα και με τη θεία Τζίνα και σ’ αυτήν εδώ ο Κώστας με την Άννυ σε μια σέλφι από εκείνη τη μέρα στο σπίτι του Στηβ και της Έστερ. Μακάρι να είστε πάντα έτσι αγαπημένοι παιδιά και να προωθείτε πάντα όμορφα πράγματα και συνεργασίες.

Ένα γενικότερο πλάνο με τους καλεσμένους τους στο τραπέζι που ετοίμασαν. Δεν ξέρω ονόματα, πρόσωπα και πράγματα, αλλά για ένα είμαι βέβαιος και φαίνεται και στο στιγμιότυπο. Όταν κυριαρχεί η αγάπη, τότε οι φίλοι τους, θέλουν και δημιουργούν ευκαιρίες για να το κάνουν αυτό. Όπως εδώ στην επέτειο του γάμου της Έστερ και του Στηβ.
Εκδρομή με φίλους στο Ναύπλιο ύστερα από πολύ καιρό…

Από τη μια η πανδημία με τις κοινωνικές αποστασιοποιήσεις κι από την άλλη η δική μας αγωνία να προσαρμοστούμε στις οδηγίες που δίνονταν τα τρία προηγούμενα χρόνια, μας κράτησαν μακριά από εκδρομές. Και χθες το επιχειρήσαμε με την εκκλησία μας. Προορισμός μας το Ναύπλιο, αλλά γι’ αυτό θα κάνουμε εκτενή αναφορά σε άλλη ανάρτηση.

Σήμερα θα σας δώσουμε εικόνες και στιγμιότυπα από την εκδρομή αυτή καθ’ αυτή. Και οι φωτογραφίες που «ντύνουν» την ανάρτηση είναι βγαλμένες μέσα από το πούλμαν, καθοδόν… Θέλαμε να καταγράψουμε αυτή την εμπειρία λες και ήταν η πρώτη φορά. Και από μια άποψη, ήταν. Είπαμε ήταν η πρώτη μετά Govid εκδρομή! Και είναι ωραίο να είσαι με φίλους.

Στην Εθνική Αθηνών – Κορίνθου με τα τούνελ που εξυπηρετούν πια πολύ τους ανθρώπους. Όχι όπως παλιά που, στην Κακιά Σκάλα, για να την περάσεις έπρεπε να έχεις Ιώβεια υπομονή. Στην ουρά… Αλλά τώρα όλα είναι διαφορετικά και πολύ πιο άνετα. Οι τρεις λωρίδες κυκλοφορίας, δίνουν την άνεση στον οδηγό να μη μειώνει καθόλου ταχύτητα. Το 100 χιλιόμετρα τα έχεις στο τσεπάκι σου..

Ακόμα και τα έργα που γίνονταν, όπως μας προειδοποιούσαν οι φωτεινές πινακίδες, δεν ήταν ικανά να δημιουργήσουν πρόβλημα. Η καρδιά μας ήταν προετοιμασμένη για τα καλύτερα. Και το πετύχαμε… Μέσα στο πούλμαν υπήρχε πολύ χαρά, κουβέντα και τα χιλιόμετρα τα «τρώγαμε» σαν αέρα… Ούτε που καταλάβαμε για πότε φτάσαμε στην Κόρινθο.
Παρακολούθησα τη φροντίδα μιας πόρτας σπιτιού…

Ίσως επειδή στη ζωή μου δεν καταπιάστηκα ποτέ με απλά καθημερινά πράγματα, μου φαίνεται υπερβολικά προχωρημένο όταν βλέπω και παρακολουθώ κάτι που κάνουν εξοικειωμένοι με την τέχνη των χεριών τους, άνθρωποι. Έτσι παρακολούθησα προχθές την αλλαγή μιας κλειδαριάς και τη φροντίδα μιας πόρτα σπιτιού. Ομολογουμένως ήταν κάτι εντυπωσιακό.

Και χρονοβόρο. Συζητώντας με τον μάστορα, μου είπε πως μερικές φορές είναι πιο δύσκολη μια επέμβαση σε κάτι που υπάρχει, παρά η τοποθέτηση μιας καινούριας πόρτας. Και είχε δίκιο. Το έβλεπα με τα μάτια μου και δεν το πίστευα. Από τις 10:00 ως τις 14:00 πήγε αυτή η υπόθεση, έως ότου ολοκληρωθεί. Τελικά όμως η δουλειά ήταν άψογη.

Εγώ το λέω χάρισμα. Το να είσαι τόσο προσεκτικός και στη λεπτομέρεια, στη δουλειά σου, είναι μεγάλη υπόθεση. Χαίρεσαι και εσύ που δουλεύεις και κάνεις και τον πελάτη σου χαρούμενο. Υπάρχει άραγε πιο ωραίο πράγμα από αυτό; Όχι! Σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, όπου τα πάντα λειτουργούν εναντίον μας, υπάρχει και κάτι καλό!
Ευχαριστούμε πολύ Ρούλα! Πόσο θα θέλαμε να βγει αληθινή η ευχή σου. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό...