Ευρυπίδου, ο δρόμος που ευωδιάζει από τα μπαχαρικά
Η οδός Ευριπίδου στην Αθήνα είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς και πολυσύχναστους δρόμους της πόλης. Είναι γνωστή για τα καταστήματα που πωλούν μπαχαρικά, βότανα, και παραδοσιακά προϊόντα από όλη την Ελλάδα. Αριστερά εμφανίζετε η ταβέρνα του Τέλη. Κι αν έχουμε γευτεί τα μπριζολάκια του!
Από το 1886, όταν πρωτολειτούργησε η Βαρβάκειος Δημοτική Αγορά, η Ευριπίδου συνδέθηκε με το εμπόριο τροφίμων και τις μυρωδιές των εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων. Η οδός Ευριπίδου χωρίζεται σε τέσσερις ζώνες, ανάλογα με τη γεωγραφία του εμπορίου της. Στο τμήμα της πάνω από την Αιόλου, θα βρείτε μικρά εμπορικά μαγαζιά και μοντέρνες καφετέριες.
Μεταξύ Αιόλου και Αθηνάς, κυριαρχούν τα καταστήματα πώλησης τροφίμων, όπως τυροκομικά προϊόντα και ξηροί καρποί. Στο τμήμα μεταξύ Αθηνάς και Μενάνδρου, θα βρείτε καταστήματα με μυρωδικά και φυτά, καθώς και είδη κιγκαλερίας για την κουζίνα και τον επαγγελματικό εξοπλισμό.
Πραξιτέλους, ένας αναδυόμενος πολυχώρος στην Αθήνα
Η οδός Πραξιτέλους, μια σχετικά άγνωστη αρτηρία στο κέντρο της Αθήνας, τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μια αναγέννηση. Από έναν δρόμο με κυρίως εμπορικό χαρακτήρα, έχει μεταμορφωθεί σε έναν ζωντανό πολυχώρο που προσφέρει μια ποικιλία επιλογών για φαγητό, ποτό, καφέ και ψυχαγωγία.
Τι την κάνει ξεχωριστή; Η μεσοπολεμική αρχιτεκτονική της. Τα κτίρια της οδού Πραξιτέλους, χτισμένα κυρίως τη δεκαετία του ’30, αποτελούν ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό σύνολο. Η περιοχή προσελκύει ένα μείγμα ντόπιων και τουριστών, δημιουργώντας μια ζωντανή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.
Εδώ θα βρεις μια γαστρονομική ποικιλία από street food μέχρι πιο εκλεπτυσμένες προτάσεις, η οδός Πραξιτέλους ικανοποιεί κάθε γούστο. Όπως αυτό το ιταλικό εστιατόριο. Η περιοχή φιλοξενεί επίσης αρκετές γκαλερί και καλλιτεχνικά στέκια.
Σπιτικές ελιές στην άλμη, απλά και παραδοσιακά…
Για να φτιάξετε αυτές τις ελιές στην αλμύρα, ακολουθήστε τα εξής βήματα: Πλύνουμε καλά τις ελιές για να αφαιρέσουμε τυχόν βρωμιά ή υπολείμματα. Στη συνέχεια χαράζουμε κάθε ελιά με ένα μαχαίρι ή τις σπάστε ελαφρά για να βοηθήσουμε την άλμη να διεισδύσει. Οι ελιές εδώ, στις φωτογραφίες, εκτός από την πρώτη, είναι του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά.
Μετά θα πρέπει να μουλιάσουμε τις ελιές σε νερό για αρκετές ημέρες, αλλάζοντας το καθημερινά για να αφαιρέσουμε την πικράδα. Στη συνέχεια πρέπει να ετοιμάσουμε ένα διάλυμα άλμης, διαλύοντας αλάτι σε νερό. Μια κοινή αναλογία είναι 1 φλιτζάνι αλάτι, ανά 10 φλιτζάνια νερό.
Τοποθετούμε τις ελιές σε ένα καθαρό βάζο ή δοχείο και τις καλύπτουμε με το διάλυμα άλμης. Βεβαιωνόμαστε ότι οι ελιές είναι πλήρως βυθισμένες και τοποθετούμε ένα βάρος από πάνω, αν χρειάζεται. Τέλος αποθηκεύουμε το δοχείο σε δροσερό, σκοτεινό μέρος για αρκετές εβδομάδες έως μήνες, ανάλογα με την επιθυμητή γεύση.
Τον είδαμε και χθες στην Ερμού, με τις σφυρίχτρες του…
Αυτός ο άνθρωπος πουλάει στον πεζόδρομο της Ερμού, στην Αθήνα, κάτι σφυρίχτρες με νερό, που βγάζουν ήχο σαν κελάηδημα καναρινιού. Τον έχουμε δει πολλά χρόνια τώρα να το κάνει αυτό. Σήμερα επιχειρήσαμε μια κουβέντα μαζί του. Λέω “επιχειρήσαμε” γιατί δε ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός. Τον ρώτησα αν μπορώ να τον τραβήξω μια φωτογραφία. Μου είπε “πάρε μια σφυρίχτρα”… Του είπα αν κάνει πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αναμένοντας να μου δώσει έναν αριθμό. Η απάντηση του με καθήλωσε, “πολλά χρόνια”. Κι άντε τώρα εσύ να στοιχειοθετήσεις “είδηση”!
Παράταση για άλλο ένα τρίμηνο! Αυτό, είναι νίκη ζωής
Βρεθήκαμε χθες για άλλο ένα τρίμηνο στο Χολαργό. Και όλα πήγαν καλά. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον Δήμο Παπάγου – Χολαργού. Είναι ένας δήμος στην Αττική, που δημιουργήθηκε με τη διοικητική μεταρρύθμιση του προγράμματος Καλλικράτη το 2010. Αποτελείται από δύο πρώην δήμους, τον Δήμο Παπάγου και τον Δήμο Χολαργού.
Οι δύο αυτοί πρώην Δήμοι έχουν διαφοροποιήσεις και ιδιαιτερότητες που καθορίζουν τη φυσιογνωμία τους, αλλά συνάμα και πολλά στοιχεία που τους ενώνουν. Και οι δύο είναι, απ’ αρχής της δημιουργίας τους, αποτέλεσμα οικοδομικών συνεταιρισμών με συγκεκριμένο πολεοδομικό σχεδιασμό που στόχευε στη δημιουργία κηπουπόλεων, με οικόπεδα σαφώς μεγαλύτερα από τα συνήθη αστικά οικόπεδα και πληθώρα δημοσίων χώρων και χώρων πρασίνου.
Έχουν κοινά πλεονεκτήματα, τη γειτνίαση με τον Υμηττό και την μικρή απόσταση από το κέντρο της Αθήνας. Και οι δύο περιοχές χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη ενός ιδιαίτερα καλού κλίματος και από το χάρισμα της θέας, της ομορφιάς και της υγιεινής, λόγω της ευεργετικής επίδρασης του ορεινού όγκου του Υμηττού και άλλων κοινών μορφολογικών χαρακτηριστικών.
Το λιμάνι Λουτρακίου με το φακό της Σούλας, αρχές του ’25
Η Σούλα έχει ένα καλό κινητό τηλέφωνο, Samsung. Και η ποιότητα των φωτογραφιών της, είναι επίσης πολύ καλή. Αλλά αρκεί ένα εργαλείο να κάνει τη διαφορά; Προφανώς και όχι. Αυτό που μετράει πιο πολύ στις φωτογραφίες, είναι ο τρόπος να δεις μερικά πράγματα και να τα αποτυπώσεις στο φακό. Δείτε λοιπόν το λιμάνι στο Λουτράκι, όπως το είδε εκείνη.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο για κάποιον που πάει πρώτη φορά επισκέπτης στο Λουτράκι και βλέπει μια τεράστια παραλία όπου κάνουν μπάνιο οι άνθρωποι, η πόλη έχει και… λιμάνι για να δένουν οι ψαρόβαρκες και τα μικρά επαγγελματικά καΐκια. Κι εμείς περπατώντας το ανακαλύψαμε ένα μεσημεράκι που θέλαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την πόλη.
Δες τι όμορφες που είναι μέσα στην ήρεμη θάλασσα! Είναι εμφανή πάνω τους τα είδη ψαρικής κι έχουν και κάποιο υποτυπώδη ίσκιο, για να μην τους τρώει ο ήλιος σ’ αυτό που τους αρέσει να κάνουν και θέλει το χρόνο του. Ήθελα να έχουμε κι αυτή την οπτική για το Λουτράκι που χάρη στον Βασίλη και η Μάχη γνωρίσαμε καλά.
Αναστασιά: Η χαρά των φίλων μας είναι και δική μας χαρά!
Ο Ηλίας, είναι πολύ ευαίσθητος… Τα περίμενε πώς και πώς τα χιόνια που έπεσαν χθες στο χωριό του, την Αναστασιά των Σερρών στη Βόρεια Ελλάδα. Είδε την προηγούμενη μέρα τα πρώτα χιόνια που έπεφταν και τα κατέγραψε στο βίντεο με το κινητό του. Την επομένη όμως το πρωί, καθώς βγήκε έξω στην αυλή του, είδε το στρωμένο χιόνι και άρχισε να “πεταρίζει” η καρδιά του. Και όπως ακριβώς θα έκανε ένα παιδί, άρχισε να τραβά φωτογραφίες με το κινητό του.
Κι αυτή τη χαρά του, τη μοιράστηκε με όσους περισσότερους μπορούσε. Και επειδή είναι λογικό στο χωριό με τα χιόνια έξω από την πόρτα του να κάνει κρύο, προτίμησε τη ζεστασιά του τζακιού και τη σιγουριά της… πλατείας του Facebook. Όπου εκεί όλοι βλέπουν όλους και όπου ο κόσμος όλος γίνεται ένα μικρό… χωριουδάκι, ώστε να ξέρεις τα πάντα για τον άλλον. Στα λέει ο ίδιος!
Κάπως έτσι φτάσαμε κι εμείς από τη θαλπωρή του σπιτιού μας στην Αθήνα, να δούμε, λίγα λεπτά αφού “ανέβασε” τις φωτογραφίες και να κάνουμε άμεσα την πρώτη ανάρτηση εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αφήσαμε για έμφαση τις τέσσερις φωτογραφίες στην κορυφή του site, αλλά στο μεταξύ ο Ηλίας έστειλε κι άλλες στο Messenger, οπότε εκτιμήσαμε ότι ήταν αναγκαίο, άλλο ένα δημοσίευμα. πιο ψύχραιμο και πιο περιεκτικό. Και το κάναμε!
