Ανάγκη, να γλιτώσουμε από το τσουρούφλισμα του καύσωνα
Η Αλαγονία (πρώην Σίτσοβα) είναι ένα από τα χωριά του βορειοδυτικού Ταϋγέτου. Μετονομάστηκε από Σίτσοβα σε Αλαγονία το 1927. Από την 1η Ιανουαρίου 2011, με βάση το Πρόγραμμα Καλλικράτης, αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Καλαμάτας του δήμου Καλαμάτας στον Νομό Μεσσηνίας. Οι φωτογραφίες είναι της Sofi Kourkouta, από την Ομάδα ΚΑΛΑΜΑΤΑ.. ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ ΜΟΥ…
Βρίσκεται στη κεντρική υδρολογική λεκάνη του ποταμού Νέδοντα και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά της οροσειράς του Μαλεβού ή Αγίου Παντελεήμονα, που είναι ένα από τα πολλά πρόβουνα του Ταϋγέτου. Έχει υψόμετρο 800 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Συναντάμε το χωριό, 5 χιλιόμετρα μετά την παράκαμψη, της εθνικής οδού Καλαμάτας – Σπάρτης και στο ύψος του χωριού Αρτεμισία.
Καθορίζοντας επακριβώς τη γεωγραφική θέση της Αλαγονίας ο Παυσανίας γράφει στο κεφάλαιο είκοσι πέντε του Γ βιβλίου του, τα εξής: «Γερηνίας δε ως εις μεσόγαιαν άνω τριάκοντα σταδίους απείχε. Αλαγονία και το πόλισμα κατενεμήθη ήδη και τούτο Ελευθερολάκωσιν.» Δηλαδή η Αλαγονία απέχει από τη Γερήνια τριάντα στάδια προς το μεσογειακό και ανηφορικό μέρος της χώρας και αυτή την πόλη συμπεριέλαβε στο κατάλογο των πόλεων που αποτελούν το Κοινό των Ελευθερολακώνων.
Θάλασσα από τη Σκόπελο και την παραλία στο Γλυφονέρι
Στη βόρεια πλευρά του νησιού, κοντά στη Χώρα της Σκοπέλου, βρίσκονται οι παραλίες Άγιος Κωνσταντίνος (ή αλλιώς Γλυφονέρι). Η παραλία του Αγ. Κωνσταντίνου είναι αμμώδης, με καθαρά νερά, οργανωμένη και αποτελεί μια καλή εναλλακτική για μια γρήγορη βουτιά, δεδομένης της μικρής απόστασης από τον οικισμό.
Είναι η πιο καθαρή από τις παραλίες που βρίσκονται κοντά στη χώρα της Σκοπέλου. Οταν όμως φυσά βοριαδάκι να περιμένετε ότι θα έχει κυματισμό. Τη Δευτέρα το απόγευμα ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ “βρέθηκε” εκεί, μέσω των αγαπημένων φίλων και… ανταποκριτών του. Ο καλός μας Σπύρος, μόλις που είχε κάνει τη βουτιά του και αμέσως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου.
Το όνομα της η παραλία το πήρε από το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου που βρίσκεται στο λόφο λίγο πιο πάνω. Το σημείο αυτό, (όπως διαβάζουμε στους τοπικούς οδηγούς) νωρίς το πρωί προσφέρει μια μαγευτική ανατολή. Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι μόλις 2.6 km, περίπου 8 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Εδώ καύσωνας κι αλλού κρύο, βροχή, σύννεφα και αντάρα!
Αντιθέσεις… Εδώ να καίγεσαι και η φίλη μας Ελισάβετ Πολυχρόνη να ανεβάζει αυτές και άλλες φωτογραφίες στο Facebook και να σημειώνει: Μεγάλη προσπάθεια να φτάσουμε σε σημείο να δούμε την κορυφή…. Βροχή, κρύο, αέρας, πυκνά σύννεφα, μέχρι και χαλάζι… Μια υπέροχη πεζοπορία με δυνατές, μοναδικές εμπειρίες…
Είναι στο Πίνοβο. Δύσκολες καιρικές συνθήκες. Η ίδια λέει “Φτάσαμε λίγο μετά τις πηγές για την κορυφή Βίσογκραντ 2.150 μέτρα… Αλλά πολύ αντάρα και γυρίσαμε πίσω”. Το Πίνοβο είναι βουνό στα βόρεια του νομού Πέλλας, στο Δήμο Αλμωπίας, στα σύνορα Ελλάδος – Βόρειας Μακεδονίας. Συνδέεται στα δυτικά με τον Βόρα, ανατολικά με την Τζένα και νότια με το Πάικο.
To όρος Πίνοβο, με τη μεγάλη κορυφογραμμή και τις καταπράσινες πλαγιές του, ξεπροβάλλει ανάμεσα στο Καϊμακτσαλάν και τη Τζένα. Το πυκνό δάσος οξιάς και πεύκου φτάνει ως και τα 1800 μ. υψόμετρο, ενώ από εκεί και πάνω κυριαρχεί η αλπική βλάστηση, με πλήθος λουλουδιών τα οποία είναι ανθισμένα όλο το καλοκαίρι.
Kαταρρίπτονται οι σταθερές που ξέραμε στην εστίαση…
Το “Παραμύθι” ήταν ένα ιδιαίτερο μαγαζί γεύσεων και όχι μόνο με είσοδο από την Ιωαννίνων 176, απέναντι από το σταθμό του Μετρό Σεπολίων, στη συμβολή με την Κρέοντος και τη Φιλιππουπόλεως. Κάποιοι το θυμούνται με νοσταλγία. Την Κυριακή που πέρασα είδα να έχουν κατέβει οι πινακίδες του και σε εμφανές σημείο υπήρχε το χαρτί με το ενοικιαστήριο.
Ήταν ένα από τα καλά μαγαζιά στα Σεπόλια και φημίζονταν για το υπέροχο φαγητό του, σέ ένα καταπληκτικό περιβάλλον, ενώ τα Σαββατοκύριακα είχε και ζωντανή μουσική. Στις κριτικές του Tripadvisor διαβάζουμε για την εξαιρετική κουζίνα του, με ένα εκπληκτικό και φιλόξενο σεφ, σε ένα παραμυθένιο σκηνικό.
Στεγασμένο σε μια παλιά μονοκατοικία και διαμορφωμένο σε ένα αριστούργημα ρομαντικό! Εμείς που το ξέραμε, θυμόμαστε τον Χρήστο με το χαμόγελο του, το υπέροχο φαγητό του, τον μοναδικό χώρο και τις λογικές τιμές του. Ήταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό, με ευγενές προσωπικό και άψογη περιποίηση. να υποθέσουμε ότι έβαλε κι εδώ το “χεράκι του”, ο Covid-19;
Λαχταρώ αυτά τα κορόμηλα, (μπουρνέλες), φρούτα εποχής!
Θησαυρός εφέτος, λύγισαν τα κλαριά, τοπική ονομασία Μπουρνελιά ή Κορομηλιά, σε τρία χρώματα, πολύ κίτρινα, βαθύ κόκκινο, και ροζκοκκινοκότρινα, μάλλον μπαστάρδεψαν… Γράφει ο Aggelos Apostolopoulos στην ανάρτηση του. Τραγανά, γλυκά και 1000% βιολογικά… Μόνη περιποίηση το κλάδεμα. Απλά πράγματα, όπως τα ζουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητα τους.
Τα κορόμηλα χαρακτηρίζονται από ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους στις βιταμίνες C και A, γεγονός που χαρακτηρίζει τους περισσότερους καρπούς δέντρων της οικογένειας των Ροδοειδών και αντικατοπτρίζεται στα έντονα χρώματά τους. Το φρούτο είναι επίσης πλούσιο σε νιασίνη (βιταμίνη Β3), η οποία είναι συμέτοχη στην απελευθέρωση ενέργειας στον οργανισμό.
Στα παραπάνω θρεπτικά συστατικά αποδίδεται επίσης η έντονη αντιγηραντική δράση, ενώ ενισχύουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, προστατεύοντας από λοιμώξεις. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των κορόμηλων είναι οι φυτικές ίνες που περιέχουν σε υψηλή συγκέντρωση, ιδιαίτερα εάν καταναλώνονται ωμά με τη φλούδα, που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του εντέρου. Οι φωτογραφίες είναι του Aggelos Apostolopoulos από την Ομάδα “ΗΛΕΙΑ ” ΟΡΕΙΝΗ – ΠΕΔΙΝΗ – ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ – ΉΘΗ – ΈΘΙΜΑ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Στην Ακρόπολη, οι φίλες Ντενίς και Σούζαν με καύσωνα
Στην Αθήνα δεν έμειναν πολύ. Μόλις τρεις μέρες. Η Ντενίς (δεξιά) με τη Σούζαν (αριστερά). Έφτασαν στην Πάρο από την Ιταλία και θα συνεχίσουν Ισπανία, Αγγλία και Γαλλία… Και μετά θα επιστρέψουν στον τόπο τους, το Βανκούβερ του Καναδά. Θα μας βρουν εκεί όταν έρθουν. Και παρ’ όλο που οι μέρες στην Αθήνα ήταν μέρες καύσωνα, τα κατάφεραν και ανέβηκαν, την Παρασκευή που μας πέρασε, στην Ακρόπολη.
“Ήταν όνειρο ζωής” είπε η Ντενίς. Η Ελλάδα, ο πολιτισμός της, η ιστορία κι αυτά τα μνημεία που στέκονται εκεί, αιώνες τώρα… Αγνόησαν λοιπόν την υπερβολική ζέστη, την ουρά, τον κόσμο και ανέβηκαν πάνω στο βράχο της Ακρόπολης. Να φωτογραφηθούν και να φωτογραφήσουν αυτές τις ανεπανάληπτες ομορφιές. Να έχουν να θυμούνται και να διηγούνται τα καλύτερα.
Με γεμάτο το δισάκι των αναμνήσεων, θα προσθέσουν ανάμεσα στα άλλα που έκαναν και τη χθεσινή βραδινή Αθήνα, μαζί μας. Τους το χρωστάγαμε. Ήταν οι μέρες μας πολύ γεμάτες αυτή την εβδομάδα, λόγω ειδικών συνθηκών και συνεχίζει και σήμερα στην ίδια προοπτική, αλλά χθες βράδυ θελήσαμε να είμαστε μαζί τους στου Ψυρρή, στο “Βολιώτικο Τσιπουράδικο”. Και περάσαμε πολύ όμορφα!
Υπέροχες φωτογραφίες από τους “Ιχνηλάτες Εικόνων”
Ένα καλό “κλικ” και πολύ επίκαιρο με τον καύσωνα, δημοσίευμα, επιχειρήσαμε να κάνουμε σήμερα. Το χρειαζόμαστε κι εμείς, καθώς οι προηγούμενες μέρες κύλισαν με πολύ μεγάλη δυσκολία. Τώρα ακούμε από τους ειδικούς ότι σιγά σιγά αυτός θα υποχωρήσει και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Να επανέλθουμε στα φυσιολογικά επίπεδα. Η φωτογραφία είναι της Σοφια Ζαννίκου.
Η διάσημη καρέκλα στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης, στη Γαύδο! Την τοποθέτησαν εκεί Ρώσοι που είχαν ζήσει τον εφιάλτη του Τσερνομπίλ, πάνω στο βράχο της Τρυπητής- ένα βράχο μέσα στη θάλασσα- και συχνά-πυκνά ανέβαιναν και κάθονταν, όχι μόνο για να ρεμβάζουν, αλλά να γεμίζουν τα πνευμόνια τους με καθαρό αέρα. Η φωτογραφία είναι του Konstantinos Papachristos.
Λιμένι, ένα παραθαλάσσιο χωριό της Μάνης και ένας από τους ωραιότερους και πιο παραδοσιακούς οικισμούς της περιοχής. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από την Αρεόπολη και περίπου 27 χιλιόμετρα από το Γύθειο. Η φωτογραφία είναι της ΜΑΙΡΗ ΚΑΡΙΩΤΟΥ. Και οι τρείς όπως αναφέρει και ο τίτλος του κομματιού, είναι από την Ομάδα “Ιχνηλάτες Εικόνων”. Τους ευχαριστούμε πολύ. Είναι χάρμα οφθαλμών να βλέπεις εκεί τη δουλειά τους.