Μια βόλτα στην Ύδρα, από τον Πόρο, που τους άρεσε πολύ

Η Ύδρα είναι νησί του Αργοσαρωνικού. Πρωτεύουσα της είναι η Ύδρα που είναι και ο μοναδικός οργανωμένος οικισμός του νησιού. Η Ύδρα είχε 1.948 μόνιμους κατοίκους στην απογραφή του 2011. Το ανάγλυφο του νησιού, η έλλειψη υδάτινων πόρων και η μικρή έκταση συντέλεσαν ώστε οι Υδραίοι να ασχοληθούν από νωρίς με τη ναυτιλία και το εμπόριο και να πλουτίσουν.

Στα χρόνια πριν την επανάσταση του 1821 η Ύδρα έγινε από τα πλουσιότερα και πολυπληθέστερα ναυτικά κέντρα του Ελλαδικού χώρου ενώ εξαιτίας του μεγάλου της στόλου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση. Εδώ βρέθηκαν τα παιδιά, ο Κώστας και η Άννυ την Παρασκευή που μας πέρασε, αφού πήραν το καραβάκι από τον Πόρο και πήγαν.

Η Ύδρα ωστόσο παρήκμασε με την εμφάνιση των ατμόπλοιων και την άνοδο του Πειραιά και της Ερμούπολης με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της να μεταναστεύσει. Σήμερα η οικονομία της στηρίζεται κατά βάση στον τουρισμό και λιγότερο στην αλιεία, ενώ το νησί ανήκει στον ομώνυμο δήμο Ύδρας.

Ούτε η Άννυ το περίμενε, ότι θα ανέβει σε “γουρούνα”!

Η Άννυ πάνω σε μια μηχανή “γουρούνα” ή ATV (All-Terrain Vehicles). Πρόκειται για ένα τετράτροχο όχημα που χρησιμοποιείται για οδήγηση σε διάφορα εδάφη. Είναι δημοφιλή για αναψυχή, αγροτικές εργασίες και ακόμα και για μετακινήσεις σε δύσβατες περιοχές. Στον Πόρο, από όπου είναι παρμένη η φωτογραφία, μόνο για αναψυχή ήταν. Η άνεση με την οποία κάθεται πάνω της δίχνει ότι η ίδια δεν είναι οδηγός, μάλλον συνοδηγός είναι…
Πόρος, ένα νησί του Αργοσαρωνικού για ένα διήμερο

Η ομορφιά του υμνήθηκε από κορυφαίους ποιητές και λογοτέχνες, όπως τον Γεώργιο Σεφέρη, την Ιουλία Δραγούμη και τον Αμερικανό συγγραφέα Henry Miller. Δεν μιλάμε παρά για τον Πόρο, το καταπράσινο νησί του Αργοσαρωνικού με τα πευκοδάση που καλύπτουν τους λόφους και φτάνουν μέχρι τις αμμώδεις παραλίες.

Το στενό του Πόρου μαζί με την ακτή του Γαλατά, κατάφυτη από πεύκα, ελιές και λεμονιές και τη γραφική πόλη του με τα νεοκλασικά της παραλίας, αποτελεί τοπίο μοναδικής ομορφιάς! Εδώ πήγαν για ένα διήμερο ο Κώστας με την Άννυ. Μια ανάσα στις διακοπές την χρειάζονταν. Κι εδώ ήταν ο διανικός τόπος.

Ο Πόρος είναι ιδανικός προορισμός για θαλάσσιες δραστηριότητες όπως κολύμπι στο Μικρό και το Μεγάλο Νεώριο καθώς και στο Λιμανάκι της Αγάπης, καταδύσεις στα κρυστάλλινα νερά και ιστιοπλοΐα στα κοντινά νησιά και στις ακτές της Πελοποννήσου. Προσφέρεται επίσης για ποδηλασία και πεζοπορία στα πευκοδάση του νησιού.

Η Άννυ, με τις αποσκευές της, στο πλοίο για τον Πόρο

Μερικά πράγματα είναι όμορφα να τα ζει κανείς. Στο πλαίσιο των διακοπών τους την Ελλάδα, ήταν και το ταξίδι για τον Πόρο. Και από εκεί στην Ύδρα. Αγαπούν, με τον Κώστα, την Ελλάδα και στο αίμα τους τρέχει τέτοιο αίμα. Κι ας είναι τα αγγλικά η γλώσσα που μιλούν στον Καναδά, όπου μένουν μόνιμα, στο Mission του Vankouver… Η καρδιά τους είναι εδώ. Στην Ελλάδα!
«Κρατάει» το καλοκαίρι… Μαγνήτης το λιμάνι του Πειραιά

Είναι όμορφο το λιμάνι του Πειραιά αυτόν τον καιρό, όπως και ολόκληρο το καλοκαίρι… Οι φωτογραφίες που βλέπετε, είναι τραβηγμένες γύρω στις 10:00 το πρωί, χθες, όταν όλα ήταν ήρεμα, στην Πύλη 8, όπου λίγες ώρες αργότερα, αποκλείστηκε λόγω προειδοποιητικού τηλεφωνήματος, ότι είχε τοποθετηθεί βόμβα. Για βόμβα όχι μέσα σε πλοίο.

Το μόνο που δεν θέλει κάποιος που βρίσκεται σε μουντ διακοπών, είναι μια τρομοκρατική ενέργεια, την ανησυχία, τον φόβο, τον τρόμο γενικότερα. Έχει ανάγκη να ριλαξάρει, να ηρεμήσει, να χαλαρώσει… Γι’ αυτό βρίσκεται εκεί. Την πίεση και το άγχος τα έχει, έτσι κι αλλιώς, όλο το χρόνο στο κεφάλι του. Και το τοπίο, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες. είναι ήρεμο, ήσυχο, ακριβώς ότι χρειάζεται.

Είναι από τις λίγες φορές που στέκεσαι υπομονετικά στην ουρά, για να επιβιβαστείς στο πλοίο που θα σε πάει στον προορισμό σου. Έχεις κάνει σχέδια και όνειρα γι’ αυτή τη στιγμή. Έχεις διαθέσει τις οικονομίες σου, επειδή ξέρεις πως χρειάζεσαι να «φορτώσεις» τις μπαταρίες σου για το δύσκολο χειμώνα που έχεις μπροστά σου. Απλά πράγματα!

Σε καλή κατάσταση η λεμονιά και η μανταρινιά, σπίτι μας

Ιδού η λεμονιά (επάνω) και η μανταρινιά (κάτω) που φυτέψαμε, πριν μερικά χρόνια στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης. Μεγαλώνουν σιγά – σιγά. Η λεμονιά μάλιστα είναι σε μια καλύτερη κατάσταση. Η μανταρινιά από πέρσι, με τη συμβουλή του γεωπόνου, χρειάζονταν μια κάποια φροντίδα παραπάνω. Αλλά άμα είσαι μακριά, πώς να τα κάνεις όλα αυτά; Ας είναι! Κι εδώ η χαρά μου ήταν μεγάλη που είναι καταπράσινα και «ζωντανά». Θα το παλέψουμε, να τους δώσουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Να πώς είναι το σπίτι μας στο χωριό, αυτή την περίοδο!

Μέχρι στιγμής, φέτος, δεν τα καταφέραμε να πάμε στο σπίτι μας, στο χωριό. Από τις αρχές του Ιουλίου, «τρέχουμε» σε διάφορα μέρη του κόσμου, Καναδά, Λευκάδα, Παξούς, Πάτρα και τώρα Αθήνα. Και χθες η Στασούλα, αδελφή μου, μου έστειλε τις φωτογραφίες που βλέπετε στο σημερινό δημοσίευμα.

Και χάρηκα πολύ, γιατί είδα πως, παρά το έντονα ζεστό καλοκαίρι, είναι γενικά σε μια καλή κατάσταση. Οι βουκαμβίλιες είναι ανθισμένες και τα φυτά που βάλαμε πριν φύγουμε πέρσι, αρχές Δεκέμβρη, είναι καλά. Θα μπορούσαν και καλύτερα, αν ήμασταν εκεί. Αλλά δεν είμαστε, οπότε είμαστε πολύ ικανοποιημένοι μ’ αυτό που βλέπουμε.

Αυτές οι βουκαμβίλιες είναι… εφτάψυχες! Αποδείχτηκαν τελικά, πολύ καλή επιλογή, το να τις φυτέψουμε. Άντεξαν στην παγωνιά από τον χιονιά και να, που τώρα έχουν απλώσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Ένα μικρό μάζεμα, μια φροντίδα, τη χρειάζονται. Όπως και το ίδιο το σπίτι, παρόλο που τα φροντίζει με πολύ αγάπη η Στασούλα, η αδελφή μου. Τι θα γινόμασταν χωρίς αυτήν!
