Σταθμός Μετρό Σεπολίων. Από την επέκταση του…
Το Μετρό μπορεί να εξυπηρετεί και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων καθημερινά οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτό το μέσο μεταφοράς, καθώς είναι (τις περισσότερες φορές) συνεπές τις ώρες του, αφού δεν αντιμετωπίζει το τράφικ των επίγειων ΜΜΜ που μερικές φορές είναι απίστευτα μποτιλιαρισμένα στην κίνηση. Ο σταθμός του Μετρό στα Σεπόλια δημιούργησε μια ιδιαίτερη ανάπτυξη στη γύρω περιοχή. Μέχρι τη δεκαετία του ’80, εκεί που είναι σήμερα το μηχανοστάσιο, ήταν κήποι με λαχανικά. Εγώ τα πρόλαβα. Όταν όμως απαλλοτριώθηκε ο χώρος και κάποιες κοντινές πολυκατοικίες η περιοχή άλλαξε. Μεγαθήρια πολυκατοικίες υψώθηκαν και άνθρωποι ήρθαν να μείνουν εκεί, για να είναι κοντά και να εξυπηρετούνται από το Μετρό…
Έκθεση φωτογραφίας σε ένα μαγαζί εστίασης στον Κολωνό
Σε μια εποχή πριν από τα ξενοδοχεία και τα παραλιακά κλαμπ, οι ταξιδιώτες αγκάλιαζαν την ακατέργαστη ομορφιά της Ελλάδας, συχνά κοιμόντουσαν κάτω από τα αστέρια, διασχίζοντας τραχιά τοπία πάνω σε μουλάρια. Οι εικόνες αποτυπώνουν την ουσία μιας Ελλάδας που, ακόμη και σήμερα, διατηρεί μια αίσθηση απορίας —αν ξέρετε πού να κοιτάξετε. Όλα αυτά θα τα δείτε στην έκθεση φωτογραφίας της Γιούλια Κοβάλ, κινηματογραφικού και ψηφιακού καλλιτέχνη.
Όλες οι εικόνες αυτής της σειράς γυρίστηκαν σε φιλμ, διατηρώντας την αυθεντική ζεστασιά και τους φυσικούς τόνους. Η χρήση φιλμ υπογραμμίζει τη διαχρονική ποιότητα αυτών των εκτυπώσεων, προσφέροντας μια γνήσια σύνδεση με το παρελθόν. Αυτές οι εκτυπώσεις προσκαλούν να κάνουμε ένα βήμα πίσω στο χρόνο, επανασυνδεόμενοι με τις απλές χαρές της ζωής. Ξυπνούν τη νοσταλγία για μια εποχή που η γοητεία της Ελλάδας βρισκόταν στη φυσική ομορφιά της και στην περιπέτεια της ανακάλυψης.
Σε αυτό το γαλήνιο και ανέγγιχτο περιβάλλον, μπορεί κανείς να ξεφύγει στιγμιαία από την πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής, να γίνει ξανά σαν παιδί, να χοροπηδάει στα κρυστάλλινα νερά με εγκατάλειψη. Κάθε έργο τέχνης διατίθεται σε περιορισμένη έκδοση 15 + 1 και τυπώνεται σε χαρτί ποιότητας του Μουσείου Καλών Τεχνών. Όλα αυτά θα τα απολαύσετε στο χώρο εστίασης «Η Ταβέρνα των Φίλων», στον Κολωνό.
Στοές της Αθήνας που μπορείς να βρεις όμορφα μαγαζιά
Στη φωτογραφία διακρίνεται μια στοά που έχει πρόσβαση από την πλατεία Κοραή στο κέντρο της Αθήνας, λίγο πιο κάτω από το Πανεπιστήμιο. Και το μαγαζί ακριβώς μπροστά είναι τo καφέ «Starbucks». Απέναντι τους ακριβώς είναι «Γρηγόρης» και μέσα στη στοά έχει έναν κινηματογράφο, τον «Άστορ» και αρκετά άλλα μπαρ – καφέ, φαρμακεία, λουλουδάδικα κ.α. Πέρασμα αλλά και αφορμή για να βρεθούν οι άνθρωποι, να κάνουν παρέα, να μιλήσουν…
Εκδρομή στην Καππαδοκία με τους Συνταξιούχους ΗΣΑΠ
Τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους τους γνωρίζουμε από την 30χρονη περίπου συνεργασία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων του ΗΣΑΠ στην έκδοση του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου”. Και επειδή έχουμε περάσει όμορφες στιγμές μαζί, τους θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους, οπότε θα θέλαμε να κάνουμε κάποιες αναφορές στην εκδρομή τους στην Καππαδοκία που ξεκίνησαν χθες.
Ιδού λοιπόν μερικές στιγμές μέσα από το πούλμαν, καθώς εκείνο όδευε προς Κομοτηνή. πρώτο σταθμό και διανυκτέρευση. Ένα τσιπουράκι βοηθάει να φτιάξει λίγο καλύτερα την ατμόσφαιρα, με τη συνοδεία ξηρών καρπών. Ο οδηγός τους γνωρίζει, είναι μαζί τους συχνά στις εκδρομές που κάνουν, οπότε ξέρει ότι θα σεβαστούν το αυτοκίνητο του και δεν πρόκειται να δημιουργήσουν ζημιές.
Οι άνθρωποι είναι μια χαρά. Κι ας έχουν κάνει αρκετές ώρες στο δρόμο. Το βράδυ όμως θα ξεκουραστούν και θα συνεχίσουν το ταξίδι τους για Τσανάκαλε. Η διαδρομή τους στο μεγαλύτερο μέρος της από την Εγνατία Οδό, αφήνοντας δεξιά την όμορφη πόλη της Αλεξανδρούπολης, τους οδηγεί στα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Φυσικά έχουν δρόμο ακόμα μπροστά τους. Αλλά το πρόγραμμα είναι έτσι φτιαγμένο που δεν κουράζει. Εννιά μέρες είναι αυτές!
Απόψε στον ουρανό η υπερπανσέληνος του Οκτωβρίου
Είναι η τρίτη από τις τέσσερις διαδοχικές, που σημειώνονται φέτος αρχής γενομένης από τον Αύγουστο. Η τέταρτη υπερπανσέληνος θα είναι αυτή του Νοεμβρίου. Ο όρος υπερπανσέληνος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον αστρολόγο Richard Nolle το 1979. Με βάση τα στοιχεία του οργανισμού «Earth Sky», ο όρος αναφέρεται στις πανσελήνους κατά τις οποίες το φεγγάρι βρίσκεται πιο κοντά στην τροχιά της Γης από ότι συνήθως (όχι απόσταση μεγαλύτερη του 10% από το κοντινότερο δυνατό σημείο στη Γη).
Μια επιβαλλόμενη συνέχεια για τις φυλακές Επταπυργίου
Θυμάστε το ρεπορτάζ που κάναμε για τις φυλακές Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη, πριν καμιά δεκαριά μέρες; Αν όχι, δείτε το ΕΔΩ. Και προσέξτε τώρα τη συνέχεια… Αναγνώστης μας, μας έστειλε αποκλειστικές φωτογραφίες, μέσα από το χώρο αυτών των κελιών, όχι όταν λειτουργούσαν, αλλά το φετινό καλοκαίρι του 2024, από επίσκεψη του εκεί. Ο ίδιος πέρασε έξι μήνες της νεανικής ζωής του μέσα σ’ αυτά τα κελιά και μπορεί να υποστηρίξει αυτά που λέει. Στη φωτογραφία, ο διάδρομος με τα κελιά απομόνωσης
Λέει, λοιπόν, ότι οι συγκεκριμένες φυλακές ήταν από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Άλλο να διαβάζει κάποιος το ρεπορτάζ εφημερίδων – βιβλίων για αυτές τις βάναυσες Δικαστικές Φυλακές και άλλο να τα εξιστορεί κάποιος που έζησε εκεί, μέσα σε άθλιες συνθήκες! Ένα τρισάθλιο και απάνθρωπο κελί απομόνωσης… Τα λόγια είναι πολύ φτωχά. Και η εικόνα “μιλάει” από μόνη της.
Υπήρχαν σύλλογοι που έφερναν διάφορα είδη (ρούχα-τρόφιμα – γλυκίσματα) αλλά οι κρατούμενοι δεν τα έβλεπαν… ποτέ! Και αν τολμούσε κάποιος κρατούμενος να ρωτήσει… τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι! Οι μοναδικοί που είχαν τσαμπουκά και δεν έπαιρναν χαμπάρι ήταν οι ισοβίτες! Αλλά και αυτούς κάποια στιγμή τους έτρωγε το πολύ σκοτεινό… σκοτάδι μέσα σε κελιά – μπουντρούμια απάνθρωπα 1 μ. Χ 2,00! Είναι καλό να μαθαίνει ο κόσμος τι “λειτουργικές” φυλακές είχαμε. Τις πιο «άψογες» σε οργάνωση και ανθρωπιά!
Ο χώρος, γύρω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο…
Καθώς “κρατάει” ακόμα ο καιρός, μας αρέσει να περπατάμε στην Αθήνα… Όχι με τον ίδιο ζήλο που το κάναμε πρώτα, επειδή οι αντοχές μας μειώνονται, αλλά πάντως με όρεξη και διάθεση για ζωή… Στο σημερινό δημοσίευμα θα σας δείξουμε μερικές φωτογραφίες από τον περιβάλλοντα χώρο ενός Μουσείου στην Πατησίων. Με είσοδο από την Ηπείρου που μετά την Πατησίων, γίνεται Βασ. Ηρακλείου…
Έχουμε έρθει κι άλλες φορές, εδώ. Αν και στο κέντρο της Αθήνας, είναι συνήθως πλημμυρισμένο από κόσμο, μας αρέσει. Και παλιότερα έχω γράψει στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτό το Μουσείο. Δείτε δυο δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Δεν αφορά στο περιεχόμενο του Μουσείου, πράγμα υποκειμενικό, αλλά στο πράσινο που υπάρχει γύρω του και το κάνει πάντα ελκυστικό προορισμό, ιδιαίτερα το καλοκαίρι.
Σ’ αυτό καφέ έχουμε ξανακαθίσει με τη Σούλα. Ψάχνοντας στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ βρήκα ένα δημοσίευμα που έκανα στις 26 Ιουλίου 2015, όταν μετά το έργο μας στα Εξάρχεια καθίσαμε εδώ, να πάρουμε ένα ποτό και να ξεκουραστούμε. Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ. Δέκα χρόνια πιο νέοι τότε αλλά έχοντας πάντα την ίδια λαχτάρα για ζωή.
