Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη στην Ξάνθη, στην παραμυθένια Παλιά Πόλη, τη διατηρητέα» έτσι περιέγραφε τη γενέτειρά του ο Μάνος Χατζιδάκις στο αυτοβιογραφικό του κείμενο. Η εικόνα του οικήματος, το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως έργο τέχνης και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο σήμερα, μετά από τις παρεμβάσεις, είναι μαγευτική και αποτελεί πλέον στολίδι μεγάλης αξίας για τη Ξάνθη.

Το σπίτι λοιπόν που γεννήθηκε κι έζησε τα πρώτα χρόνια του ο κορυφαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης με το ακηδεμόνευτο πνεύμα και την τολμηρή για την εποχή του σκέψη, με τις αναπαραστάσεις που έχουν φανεί σε όλο τους το μεγαλείο και τις εξαιρετικές τοιχογραφίες σε όλους τους χώρους. Και φυσικά η γύρω γειτονιά που κρατάει κάτι από το χρώμα της εποχής.

Σήμερα λειτουργεί ως ένας ζωντανός χώρος, συνεχώς επισκέψιμος και δημιουργικός, ένας πολυχώρος Τέχνης και Σκέψης ο οποίος ταυτίζεται με το «μεγάλο Μάνο», τον άνθρωπο της σκέψης και της τέχνης. Ένας χώρος όπου θα συναντιούνται πολίτες για να συνθέσουν μια «Νέα Αφήγηση», υπό την γόνιμη και αποφασιστική επίδραση του υπερκόσμιου μουσικού σύμπαντος και της συνείδησής του οικουμενικού Μάνου.

Κι άλλη υπόσχεση: Αν και παλιότερα έχουμε γράψει γι’ αυτό το μοναδικό φυσικό τοπίο, στο πλαίσιο της εκδρομής μας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ χθες επισκεφτήκαμε το υπέροχο αυτό σπήλαιο με τους σταλακτίτες και ξαναγηθήκαμε στις υπόγειες φυσικές αίθουσες του που είναι επισκέψιμες τα τελευταία χρόνια. Οι σημερινές φωτογραφίες κι αυτό το μικρό κείμενο, έχουν σκοπό να σας προετοιμάσουν για τι θα περιμένετε τις επόμενες μέρες, από αυτό το site. Επειδή, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές ως τώρα, πρώτα ζούμε κάτι και μετά γράφουμε γι’ αυτό…

Χθες το μεσημέρι βρεθήκαμε στη Δράμα καθώς στοχεύαμε να φτάσουμε στις Σέρρες το απόγευμα και να μείνουμε εκεί για δυο μέρες. Δυστυχώς δεν την πετύχαμε στο καλύτερο τάιμινγκ. Ψιλόβρεχε και ήταν Τετάρτη, οπότε τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Ωστόσο εμείς το ρεπορτάζ το κάναμε . Αλλά σήμερα εδώ, απλά θα σας δώσουμε δυο φωτογραφίες σαν μια πρόγευση και υποσχόμαστε το κυρίως «γεύμα» με περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες να σας το δώσουμε αύριο…

Βρεθήκαμε την Τρίτη το βράδυ σε μια βραδιά με τους καθηγητές του Γυμνασίου Σμίνθης σε μια ταβέρνα στην Ξάνθη, «Τα Φαναράκια» στον πεζόδρομο της Γεωργίου Σταύρου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας. Εκείνοι τη διάλεξαν και όλοι, σχεδόν καμιά 40ριά εκδρομείς, ανταποκριθήκαμε και πήγαμε . Και περάσαμε καλά! Τα φαγητά της ξεχωριστά, αλλά αυτό που μας έκανε πιο πολύ εντύπωση απ’ όλα ήταν το μενού του. Λες και… διάβαζες εφημερίδα. Το «στήσιμο» της παρέπεμπε ευθέως σ’ αυτό.

Λογικά, όσοι είδαν τις φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, αναρωτήθηκαν τι είναι αυτό. Τους παραξένεψε το γεγονός να πάνε κάποιοι στην ταβέρνα για να… το ρίξουν στο διάβασμα εφημερίδων. Άσε που εγώ ένιωσα να βρίσκομαι στο… χώρο μου, ανάμεσα σε… συναδέλφους «μυρίζοντας το φρεσκοτυπωμένο μελάνι μιας νέας έκδοσης. Γέλασα! Έξυπνο. Όποιος κι αν είχε την ιδέα αυτή του αξίζουν συγχαρητήρια. Γενικά όμως η κουζίνα του δούλευε άρτια και οι σερβιτόροι του ήταν σβέλτοι και αποτελεσματικοί.

Θες η καλή παρέα, τα άπιαστα ξεχωριστά πιάτα, η ατμόσφαιρα, η παρέα, όλα συνεισέφεραν ώστε να χαλαρώσουμε και να… χαλάσουμε τη δίαιτα για ένα βράδυ. Και  η νύχτα δεν ήταν και ότι καλύτερο για μας που έχουμε συνηθίσει αλλιώς. Ας είναι. Πέρα απ’ αυτό, κρατήσαμε τα όμορφα, τα καλά που ζήσαμε μ’ αυτούς τους ανθρώπους σ’ αυτό το υπέροχο μαγαζί. Ισχυρή σύσταση: Αν βρεθείτε κατά Ξάνθη μεριά, διαθέστε χρόνο να το επισκεφτείτε.

Στάση στη «Μακεδονία» ένα μαγαζί εκεί κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο. Όλα τα πούλμαν σταματάνε εδώ. Μπορεί ας να εξυπηρετήσεις στις τουαλέτες, να πιείς έναν καφέ ή να τσιμπήσεις κάτι για να συνεχίσεις το ταξίδι σου… Μια ανάσα ξεκούρασης στο δρόμο που έχεις μπροστά σου. Οι οδηγοί το προτιμούν και στην επιστροφή για Αθήνα. Και η αλήθεια είναι ότι έχει καλό σέρβις, γρήγορο και ευγενικό κάτι που μας άρεσε…