Αυτό που βλέπετε είναι η βάση ενός παλιού ανεμόμυλου. Οι ανεμόμυλοι, όπως αυτός, ήταν κάποτε βασικό κομμάτι της αγροτικής ζωής. Η κύρια και πιο σημαντική χρήση ενός ανεμόμυλου στο χωριό μου, που δεν έχει τρεχούμενα νερά αλλά αρκετό αέρα, ήταν η μετατροπή των σιτηρών, όπως το σιτάρι και το κριθάρι, σε αλεύρι. Η αιολική ενέργεια κινούσε τις μυλόπετρες, οι οποίες άλεθαν τους καρπούς για να φτιαχτεί ψωμί και άλλα τρόφιμα. Εγώ δεν τον πρόλαβα σε λειτουργία. Στα χαλάσματα του, με λίγες περισσότερες πέτρες έπαιξα ως παιδί…
Στη φωτογραφία είναι ο πέτρινος κορμός του ανεμόμυλου (ότι απέμεινε…), ο οποίος χρησίμευε ως βάση για τον μηχανισμό και τα πτερύγια. Στο εσωτερικό του ήταν το μέρος όπου γινόταν η άλεση. Πρόκειται για ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας, που μας θυμίζει πώς αξιοποιούσαν οι άνθρωποι τη δύναμη της φύσης πριν την έλευση της σύγχρονης τεχνολογίας. Και όπως αναφέρω και παραπάνω, για μένα προσωπικά, σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα…
