Το χωριό μου Θραψανό είναι σε ένα λοφώδες μέρος του νομού Ηρακλείου Κρήτης κι ας είναι 350 μέτρα υψόμετρο, αλλά με παραγωγικά εδάφη, όπου ευδοκιμεί η ελιά κι όπου το λάδι αποτελεί ίσως το μοναδικό εισόδημα για τους κατοίκους της περιοχής. Φέτος όμως, όσο κι αν περπατάμε με το αυτοκίνητο σε ένα δάσος από ελιές, δεν υπάρχει ούτε μια ελιά καρπός πάνω τους. Το άκουγα ότι θα ήταν μια κακή χρονιά φέτος, αλλά το είδα και με τα μάτια μου.
Προχθές, γυρνώντας από το Αρκαλοχώρι, «έπεσα» πάνω α’ αυτές τις φορτωμένες ελιές που δείχνουν οι φωτογραφίες της ανάρτησης, Και ούτε για μια στιγμή δεν το σκέφτηκα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου στην άκρη του δρόμου και κατέβηκα να τις φωτογραφίσω. Και δες πώς αλλάζουν οι καιροί… Αυτό που μέχρι πέρσι θεωρούνταν φυσιολογικό και το συναντούσες συχνά στις ελιές, το ονομάζουν μάλιστα στην Κρήτη και βεντέμα, φέτος είναι σπάνιο και δυσεύρετο.
Όλα καλά λοιπόν! Το λάδι δυσεύρετο και πανάκριβο… Πέρσι το πούλησαν 5 ευρώ το κιλό και ήταν πολύ ευχαριστημένοι. Έδωσαν όσο πιο μεγάλη ποσότητα μπορούσαν για να βγάλουν κάποια χρήματα για το σπίτι τους. Δύσκολοι καιροί! Παντού πια η κίνηση είναι μειωμένη. Οι άνθρωποι, νιώθουν σκληρό πάνω τους, το βάρος της επιβίωσης…