Εντάξει είναι μακρινό, αλλά μερικά πράγματα, όταν τα σχεδιάζεις είναι και σα να τα υλοποιείς κιόλας. Χθες λοιπόν κόψαμε τα εισιτήρια για Κρήτη. Θα πάμε, μετά από πέντε χρόνια! Και είμαστε πολύ χαρούμενοι… Διαλέξαμε λοιπόν κάποιες φωτογραφίες από τον τοίχο του καλού μας φίλου Πέτρου Πατσαλαρήδη για να διακοσμήσουμε αυτή την ανάρτηση. Αυθεντικές καθαρές, μέσα από το δάσος που κινείται λόγω της εργασίας του.
Ο ουρανός είναι βαρύς, συννεφιασμένος… Δείχνει να το πηγαίνει για βροχή. Φυσιολογικό και αναμενόμενο. Είμαστε κιόλας στο Νοέμβριο, οπότε λογικό είναι να αισθανθούμε τις πρώτες χειμωνιάτικες καταστάσεις. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το σχήμα που έχουν τα σύννεφα. Λες και είναι κυματισμένη θάλασσα. Και είναι ωραίο που ο Πέτρος σήκωσε το βλέμμα του ψηλά και πήρε αυτή τη φωτογραφία.
Λέω πολλές φορές πως το να ζει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Ύστερα το ξανασκέφτομαι γνωρίζοντας πόσο πρωί πρέπει να σηκωθεί και πόσο μοναχική είναι η δουλειά του και τον ευχαριστώ που μέσα από τα μάτια του βλέπουμε και ζούμε κι εμείς μοναδικές ανθρώπινες στιγμές, εμείς οι άνθρωποι της πόλης και του γραφείου. Άρα δεν πρέπει ούτε στιγμή να νιώθει μόνος. Τον σκεφτόμαστε συνεχώς!
