Τις φωτογραφίες τις είδαμε στην Ομάδα “Οι Φίλοι της Ελιάς”. Είναι φωτογραφίες του διαδικτυακού μας φίλου, Τριαντάφυλλου Μπαλάφα, ίσως από τα Στύρα της Εύβοιας που είναι και ο τόπος καταγωγής του. Ίσως για πολλούς αναγνώστες μας, να φαίνεται περίεργη και παράξενη όλη αυτή η σύνθεση. Αλλά δεν είναι. Το έκανε και ο πατέρας μου.
Η μνήμη μου με πάει, μισό αιώνα πίσω, τότε που ως παιδί τον βοηθούσα στα χωράφια μας. Έβλεπα τι έκανε και… μάθαινα, άσχετα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε δεν ασχολήθηκα ποτέ μ’ αυτά τα πράγματα. Ήταν όμως εποχές όμορφες και ίσως αν ξέραμε πώς οι γονείς μας έκαναν κουμάντο στα χωράφια τους, θα ήταν ωραίο να ζούμε από αυτά, αντί να τα βλέπουμε να ρημάζουν χέρσα.
Ο πατέρας μου, λοιπόν, έσπερνε τα πάντα… Ότι θα χρειαζόμασταν στη διάρκεια της χρονιάς, τόσο εμείς ως οικογένεια, όσο και τα ζώα (εμείς είχαμε έναν γάιδαρο κι ένα μουλάρι) που βοηθούσαν στις εργασίες ή στις μεταφορές. Τα όσπρια ήταν το κυρίως μέρος της μεσογειακής μας διατροφή. Κουκιά, μπίζα (ή μπιζέλια), φακές, ρεβίθια και ότι άλλο μπορούσες να φανταστείς, υπήρχαν σε αφθονία.