Οκτώ χρόνια πίσω, με αναμνήσεις από το χωριό μου!

Ήταν, θυμάμαι 29 Ιουλίου του 2014 και μια τότε ήμουν στο Θραψανό, κάνοντας τις καλοκαιρινές διακοπές μου. Εκείνη χρονιά, μόνος. Δεν ήταν μαζί μου Λάμπρος, που συνήθως μικρός έρχονταν κοντά μου. Και εκείνη την ημέρα ο Γιάννης, ξάδελφος μου, αδελφός του Γιώργου του θείου Αντίγονου, με κάλεσε στο σπίτι του να περάσουμε μια μέρα μαζί. Πήγα και πέρασα πολύ ωραία. Οι αναμνήσεις από τις φωτογραφίες που είχα δημοσιεύσει στο Facebook τις έφεραν να ξανά μπροστά μου. Και ανάμεσα τους είχε και πολλά δέντρα με καρπούς εποχής από τον κήπο του.

Δεν θυμάμαι αν έγραψα στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τότε γι’ αυτά. Έριξα μια ματιά στο αρχείο μου και διαπίστωσα ότι όντως έγραψα, μια παρόμοια με τη σημερινή ανάρτηση. Δείτε τη ΕΔΩ. Τυχαία η επιλογή; Καθόλου! Αν και οι μέρες των διακοπών μου φρόντιζα να είναι γεμάτες με θέματα, μερικά πράγματα τα ξεχώριζα πάντα εύκολα. Όπως τα φουτόδεντρα του Γιάννη που τα φωτογράφισα επειδή μου έκαναν μεγάλη εντύπωση και τα χάρηκα πραγματικά. Έγραψα όμως και για τη σπουδαία φιλοξενία του. Δείτε ΕΔΩ τη σχετική ανάρτηση. Κι αυτό δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.

Κι αυτά είναι μήλα, άγουρα, ακόμα, αυτή την εποχή, αλλά αρκετά μεγάλα ώστε να μου διεγείρουν την προσοχή και να τα φωτογραφήσω… Γενικά τα φρούτα μ’ αρέσουν, ιδιαίτερα εκείνα που είναι μεγαλωμένα απλά για ιδιωτική χρήση και δεν ενδιαφέρονται για την ποσότητα ή την εμφάνιση τους παρά μόνο να είναι καλά υγιή. Αυτό θέλω, γι΄ αυτό αν βρεθώ σε τέτοια κατάσταση, μ’ αρέσει να τα σκουπίζω λίγο και να τα τρώω επιτόπου. Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο αυτό. Η γεύση τους είναι το κάτι άλλο, επειδή είναι μεγαλωμένα αγνά και φυσικά. Υπάρχει άραγε πιο ωραίο από αυτό;
Ο Θεός να δίνει δύναμη κ κουράγιο στην Χάρις που τόσο επάξια του στάθηκε και σύντομα να δούμε τον αδελφό…