Πώς είναι η Αθήνα αυτές τις μέρες των γιορτών; Υπέροχη!

Τελικά είναι ζήτημα οπτικής. Δεν είναι λίγοι κι ανάμεσα τους κι εγώ, που υποστηρίζουν ότι η Αθήνα αυτές τις μέρες αποκτά μια μοναδική γοητεία. Με πολλούς να φεύγουν για τα χωριά τους, η πόλη γίνεται πιο ήσυχη και χαλαρή, κάτι που δίνει την ευκαιρία να την απολαύσεις με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι δρόμοι είναι λιγότερο γεμάτοι και μπορείς να εξερευνήσεις τις γειτονιές, τα μουσεία και τα πάρκα χωρίς τη συνηθισμένη πολυκοσμία.

Πράγματι αυτές τις μέρες η Αθήνα έχει τη δική της ξεχωριστή ατμόσφαιρα! Αν και πολλοί φεύγουν για την επαρχία, η πόλη παραμένει ζωντανή και γεμάτη επιλογές, για όσους μένουν πίσω. Υπάρχουν πολλές πολιτιστικές και γαστρονομικές προτάσεις. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος φιλοξενεί εκθέσεις και δραστηριότητες, ενώ τα εστιατόρια της πόλης προσφέρουν παραδοσιακά πιάτα που αξίζει να τα δοκιμάσεις.

Αν προτιμάς κάτι πιο χαλαρό, οι αυλές και οι πεζόδρομοι γεμίζουν με χρώματα και αρώματα, ιδανικά για καφέ ή ένα δροσερό ποτό. Με τους ρυθμούς της να χαλαρώνουν, τους δρόμους να αδειάζουν και τον ήλιο να ζεσταίνει γλυκά, η πρωτεύουσα αποκαλύπτει το πιο φωτεινό και ξεκούραστο πρόσωπό της. Κι αυτό το πρόσωπο το έχουμε ανάγκη, το χρειαζόμαστε…

Η άνοιξη στου Γρέγο. Όμορφες που είναι οι μαργαρίτες!

Χθεσινές φωτογραφίες από το χωριό. Από του Γρέγο, εκεί που βάζουν τον κήπο τους ο Αγησίλαος με τη Στασούλα. Εκεί που έχει τα λίγα προβατάκια του, ο Αγησίλαος. Εκεί, που ποτέ δεν είχαν πρόβλημα, αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και κάποιοι κλέφτες τα βάζουν στο στόχαστρο. Πόσο έχει αλλάξει προς το χειρότερο ο κόσμος…

Αλλά κείνος δεν τα βάζει κάτω. Τα ξαναπαίρνει, έστω και λιγότερα. Θέλει να καταγίνεται εκεί και με τον κήπο του. Εκεί έχουν και τις κότες τους. Το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού πάνω στο λόφο. Αλλά κι αυτή την εποχή, την άνοιξη, όλα είναι καταπράσινα και διαφορετικά. Πλημμυρισμένα από τις μαργαρίτες που ομορφαίνουν τον τόπο…

Έχω περπατήσει, εδώ… Έχω περάσει ώρες όμορφες, μαζί τους. Και τώρα που βλέπω που πάνε, που περνούν πολλές ώρες από τη ζωή τους, χαίρομαι. Και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Με τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Τι όμορφος που είναι ο τόπος, ολάνθιστος! Τον βλέπεις και εκτιμάς τη δημιουργία. Και το έργο των ανθρώπων…

Η Στασούλα τα έκανε και φέτος τα καλιτσούνια της…

Θυμάμαι τη μάνα μου, τέτοιες μέρες… Μοσχοβουλούσε ο φούρνος και το σπίτι μας, από τα γλυκά που έφτιαχνε. Δεν κρατούσαν βέβαια πολύ, γιατί μας άρεσαν και τα… καταβροχθίζαμε. Ζήτημα αν κράταγαν μια εβδομάδα. Μόνο που ήταν πιο μεγάλα τα καλιτσούνια ή λιχναράκια, από αυτά της Στασούλας.

Εγώ που ως παιδί που αγαπούσα τα γλυκά και μπορούσα να φάω τα πάντα, με ένα χόρταινα! Η Στασούλα μας είναι πιο κοντά στη ζωή και στη λογική. Τότε τα έφτιαχναν μόνο τέτοιες μέρες. Σήμερα όλα αυτά μπορείς να τα βρεις στους φούρνους όλο το χρόνο. Αν και είναι καλά, δεν τα λαχταρά πια κανένας.

Πάντα όμως θα μου αρέσουν από τα χέρια της Στασούλας. Ξέρω ότι χρησιμοποιεί αγνά υλικά και μπορείς να τα φας, άφοβα. Αν και στην ηλικία μας πια, η διατροφή μας πρέπει να είναι προσεγμένη, δεν είμαστε πια παιδιά. Μεγαλώσαμε. Μερικές μνήμες όμως παραμένουν…

Το site αυτό γράφετε ή εικονογραφείτε και από εσάς!

Ποτέ δεν ήθελα να έχω στην κατοχή μου ένα “πεθαμένο” site. Το αντίθετο. Έχοντας λειτουργήσει στη δημοσιογραφία, επαγγελματικά, πάρα πολλά χρόνια, εκτιμούσα πάντα τη ζωντάνια και την δύναμη της επικαιρότητας στα δίκτυα ενημέρωσης. Και παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια, έχω άλλες προτεραιότητες βάλει στη ζωή μου, συνειδητά, ότι κρατάω θέλω να έχει μια φρεσκάδα πάνω του…

Δείτε τώρα πως λειτουργεί ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Τι τελευταίες μέρες σας γράψαμε για τα Μέθανα. Ταξιδιωτικά ήταν τα κομμάτια… Με πληροφορίες από ταξιδιωτικούς οδηγούς ή από το WIKIPEDIA. Σήμερα μένουμε στο ίδιο θέμα, προσεγγίζοντας το από μια άλλη σκοπιά και με οδηγό τις φωτογραφίες που μας έστειλε η φίλη μας Ιωάννα που μένει στην περιοχή και με το σύζυγο της μάλιστα συντηρούν και διαχειρίζονται έναν υπέροχο ξενώνα.

Να λοιπόν εικόνες από τα Μέθανα που εμείς δεν είχαμε την ευκαιρία να τραβήξουμε με το κινητό μας, μιας και οδηγούσαμε αρκετές ώρες. Έχουμε στη διάθεση μας πολύ περισσότερες, αλλά επιλέξαμε μόνο αυτές, γιατί πραγματικά ήταν ωραίες. Λέμε μάλιστα την επόμενη φορά που θα πάμε να μείνουμε στο κτήμα τους, το Cavo Petra. Γιατί, μετά από δυόμιση ώρα οδήγησης από την Αθήνα, έχεις ανάγκη να ξεκουραστείς για την επιστροφή… Και να μπορείς να απολαύσεις την κάθε στιγμή!

Η πιο όμορφη ώρα, όπως την είδε χθες, ο φίλος Πέτρος

Αχ, το δειλινό! Αυτή η μαγική στιγμή που ο ουρανός γίνεται ένας καμβάς γεμάτος αποχρώσεις από πορτοκαλί, ροζ και μωβ, σαν να θέλει να μας αποχαιρετήσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Είναι η ώρα που η φύση σιγοψιθυρίζει ησυχία και γαλήνη και ο κόσμος μοιάζει να επιβραδύνει για λίγο. Είναι στ’ αλήθεια μια στιγμή που δύσκολα περιγράφεται, αλλά πάντα αισθανόμαστε τη μαγεία της.

Και δείτε τώρα ένα δειλινό σε μια παραλία. Στο προσκήνιο υπάρχουν δέντρα, με τα κλαδιά τους να διαγράφονται σαν σιλουέτες στον χρυσαφένιο ουρανό. Μια ξύλινη σκάλα οδηγεί σε μια πλατφόρμα ή ένα δέντρο, προσθέτοντας μια ήσυχη, φυσική πινελιά στο σκηνικό. Στο βάθος, ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακτινοβολώντας πορτοκαλί και ροζ αποχρώσεις που αντανακλώνται στο νερό.

Δειλινό δίπλα στη θάλασσα, κάπου στη Χαλκίδα… Είναι πραγματικά η στιγμή που ο χρόνος μοιάζει να σταματά, καθώς η μέρα σιγά-σιγά παραδίδεται στη νύχτα. Μια εικόνα γεμάτη ποίηση και γοητεία. Ο ουρανός ενσωματώνει το μπλε με τις ζεστούς τόνους του δειλινού, δημιουργώντας ένα μαγευτικό θέαμα που αποπνέει ηρεμία και γαλήνη.

Μερικά ακόμα πράγματα για τα Μέθανα που γνωρίσαμε…

Η χερσόνησος των Μεθάνων αναδύθηκε από τη θάλασσα σταδιακά, μετά από αλεπάλληλες εκρήξεις ηφαιστείων. Οι λάβες συσσωρεύτηκαν και δημιούργησαν όλα τα ψηλά και απότομα βουνά που αντικρύζουμε σήμερα στα Μέθανα. Άρα, πρακτικά, στα Μέθανα όλα είναι ηφαίστειο! Οι παλαιότερες λάβες που συναντάμε σχηματίστηκαν περίπου 1.000.000 χρόνια πριν από σήμερα.

Έκτοτε ακολούθησαν αρκετές εκρήξεις που διαμόρφωσαν αυτό το πολύπλοκο ανάγλυφο της χερσονήσου των Μεθάνων όπου μικρές κοιλάδες και οροπέδια διαμορφώνονται ανάμεσα σε απόκρημνες κορυφές και απότομες ακτές. Κατά κανόνα, κάθε διακριτή κορυφή στα Μέθανα είναι και μια έκρηξη. Στα Μέθανα όμως θα ακούσεις τους ντόπιους να λένε για ”Το ηφαίστειο των Μεθάνων”.

Σε ποιο ηφαίστειο από όλα αναφέρονται; Πολλές και μεγάλες εκρήξεις έγιναν για να αναδυθούν τα Μέθανα από τα βάθη του Σαρωνικού. Αλλά τα τελευταία 250.000 χρόνια, επικράτησε ησυχία, οι εκρήξεις σταμάτησαν. Το ηφαίστειο όμως,  δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Οι φωτογραφίες είναι για να δείτε πως καταλήγουν οι πέτρες στη θάλασσα…

Δοκιμάσαμε την περίφημη παέγια της κυρά Μαρίας …

Η παέγια (ισπανικά: paella) είναι ένα παραδοσιακό φαγητό της Ισπανίας… Αν και θεωρείται το τυπικό ισπανικό έδεσμα, στην πραγματικότητα η ύπαρξή του μάλλον οφείλεται στο πέρασμα των Μαυριτανών από την Ισπανία. Πρόκειται δηλαδή για συνταγή με αραβικές καταβολές. Η παέγια στην ουσία είναι ένα πιλάφι από ρύζι με σαφράν, μέσα στο οποίο συνδυάζεται κρέας ή, συνηθέστερα, θαλασσινά και λαχανικά. Συχνά περιέχει κοτόπουλο, χοιρινό κρέας ή κουνέλι (ανάμικτη παέγια). Ανά περιοχές της Ισπανίας συναντά κανείς διαφορετικές εκδοχές. Για παράδειγμα, η λεγόμενη «παέγια της Βαλένθια» αποτελείται από ρύζι – σαφράν, λαχανικά, κοτόπουλο και σαλιγκάρια. Πήγαμε επί τούτου μια ημερήσια εκδρομή με φίλους στα Μέθανα για να τη φάμε από τα χέρια της κυρά Μαρίας στο Las Olas (Στα κύματα) μιας Ισπανίδας, που γνωρίζει και μιλά σαν κι εμάς τα ελληνικά. Και σας βεβαιώνουμε πως άξιζε τον κόπο!

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM