Αρχείο έτους 2023

Έχουμε περάσει πολλές ώρες στο μπαλκόνι της Χάρις, στο σπίτι της, κάνοντας παρέες. Ιδιαίτερα τα καλοκαίρια με την τέντα, είχε μια δροσιά άλλο πράγμα, στον τρίτο όροφο που βρίσκεται. Οι κάκτοι της όμως είναι το κάτι άλλο, ανθισμένοι αυτή την εποχή. Χαίρεσαι να τους βλέπεις.

Και είναι τόσο ανθισμένοι που αν δεν σας το έλεγα ότι είναι κάκτοι, ίσως και να νομίζατε ότι πρόκειται για κάποιο άλλο λουλούδι. Για μας είναι κάτι πολύ όμορφο. Μας αρέσουν! Το πιο σημαντικό είναι ότι παρά τα αγκάθια που μπορεί να έχει ένας κάκτος, η ομορφιά του απαράμιλλη.

Αγαπώ καθετί που αφορά στο λουλούδι και τη φυσική ομορφιά. Για μένα είναι μια ευαισθησία αυτή. Πρόκειται για απλά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας και την καθημερινότητα μας. Συνεχίζω να τα παρακολουθώ και να καταγράφω όλη αυτή την ομορφιά, όσο μπορώ κι όσο αντέχω.

Εμείς προλάβαμε και την επισκεφτήκαμε, πριν κλείσει. Διότι δεν θα είναι για πολύ ακόμα. Την Κυριακή 14 Μαΐου, κατεβάζει ρολά! Η πρόσβαση είναι σχετικά εύκολη, στο κέντρο της Αθήνας και με τις δημόσιες συγκοινωνίες να βοηθούν πολύ. Ακόμα και ο Ηλεκτρικός είναι δυο βήματα. Πολύ κοντά είναι ο σταθμός Βικτώρια.

Η πρώτη εικόνα, καθώς μπαίνεις μέσα στην έκθεση είναι αυτό περίπτερο με τους κάκτους και τα παχύφυτα που έκανε θραύση στις πωλήσεις. Μικρά, διακριτικά φυτά που είναι σχετικά εύκολα στην ανάπτυξη τους και μπορούν να γίνουν ακόμα και σε εσωτερικού χώρους. Πήραμε κι εμείς μερικά!

Μου έκανε εντύπωση αυτό το περίπτερο για το όνομα του ανθρώπου που το είχε, πέρα από τα λουλούδια. Δείτε το όνομα του! Και μετά στοχαστείτε πως δεν χρειάζονταν να το αλλάξει για να κάνει καριέρα στο χώρο, επειδή απλά αγαπούσε τη δουλειά του και φρόντιζε να δίνει το καλύτερο στα λουλούδια του.

Μαζί με τη Χάρις κάναμε αυτή τη βόλτα. Η Σούλα συνεργάστηκε άψογα μαζί της. Αγαπά κι εκείνη τα λουλούδια στο μπαλκόνι της. Στην αυριανή ανάρτηση θα σας δείξουμε μερικά, ολάνθιστα, όπως είναι αυτή την εποχή. Να τα χαίρεται η ψυχή σου. Και φυσικά πάντα βοηθάει να συμβουλευτείς τους ειδικούς.

Για τις παπαρούνες έχουμε γράψει πολλές φορές και στο νέο site. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ και στο παλιό site που σήμερα αποτελεί το ζωντανό αρχείο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Οι σημερινές φωτογραφίες της Orietta Tolin και τις δημοσίευσε στην Ομάδα “La natura siamo noi”. Εκεί τις είδαμε, μας ξεσήκωσαν και έγιναν αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση.

Η παπαρούνα είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες φυτό, η οποία ανήκει στην τάξη των Μηκωνωδών (Papaverales) και στην οικογένεια Μηκωνοειδών (Papaveraceae). Οι παπαρούνες βρίσκονται στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της Γης. Υπάρχουν πολλά είδη παπαρούνας (100 περίπου) που είτε είναι αυτοφυή λουλούδια των αγρών, είτε καλλιεργούνται.

Χαρακτηριστικά τους είναι τα φύλλα τους, που είτε αναπτύσσονται μέσα σε λοβό είτε είναι κομμένα σε διάφορα μέρη διασκορπισμένα, η ύπαρξη ενός γαλακτώδους υγρού στον βλαστό, καθώς και τα μεγάλα τους άνθη που φύονται μεμονωμένα σε μίσχους άφυλλους ή σε φυλλώδεις βλαστούς. Ο καρπός της παπαρούνας είναι πολύσπερμη κάψα.

Είναι δίπλα στη θάλασσα, αυτοφυή, όμορφα. Και είναι έτσι αυτή την περίοδο, όπως τα βλέπετε. Προσωπικά, μου αρέσουν πολύ! Δεν μόχθησε κανείς για να τα φτιάξει, δεν τα έσπειρε, δεν τα πότισε, αλλά είναι εκεί, για να δίνουν μια ομορφιά σε όλο τον τόπο, ένα γύρο, με φόντο τη θάλασσα της Βουλιαγμένης.

Μάλλον είναι η εποχή. Όπου και να στρέψει το βλέμμα του θα τα δει αυτά τα αγριόχορτα – αγριολούλουδα που ωστόσο έχουν βγάλει λουλούδια αυτή την εποχή και δίνουν μια νότα ομορφιάς σε όλη την παραλία. Δε χόρταινα να τα φωτογραφίζω. Από διαφορετικές πλευρές, αλλά με το ίδιο στόχο πάντα.

Άλλη μια όψη της ίδια περιοχής στο Καβούρι, όπως είναι αυτή την περίοδο, δροσερά και όμορφα. Αργότερα στους πρώτους καύσωνες όλα αυτά θα γίνουν φρύγανα, αφού η όποια υγρασία που τα κρατάει στη ζωή θα εξατμιστεί και φύγει. Και μαζί τους η ζωή και η ομορφιά σε ολόκληρο το τοπίο.

Κι αυτή είναι παραλία την οποία κάποιοι χρησιμοποιούν το καλοκαίρι για μπάνιο. Τώρα το Μάη, φυσικά δεν έχει κόσμο, ούτε ξαπλώστρες, ούτε και φραπέ από την κοντινή καντίνα. Φαίνεται όμως ότι τα κρατάνε σε μια καλή κατάσταση. Το καλοκαίρι δεν θα αργήσει να μπει στη ζωή μας.

Τα είδε ο φίλος μου Βασίλης Σιούγκρο στη βόλτα που έκανε στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, εδώ κοντά μας. Και τα φωτογράφισε, για να μου τα στείλει. Το εκτιμώ πάρα πολύ αυτό. Όπως και κάθε φορά που κάποιος φίλος με σκέφτεται, τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δηλαδή και μου στέλνει λουλούδια από τον κήπο του.

Χαμομήλι είναι η κοινή ονομασία για πολλά ποώδη φυτά που ανήκουν στην οικογένεια Αστεροειδή. Περιλαμβάνονται περί τα 45 είδη. Η ετυμολογία του είναι από το αρχαίο χαμαίμηλον, από το «χαμαί» (χάμω, κάτω στο χώμα, στη γη) και το «μῆλον» επειδή η μυρωδιά των ανθέων, θυμίζει αυτήν του μήλου. Το χαμομήλι ανάμεσα στα λευκά του πέταλα έχει έναν κίτρινο λοφίσκο.

Στη θέση αυτή η μικρή μαργαρίτα που πολύ μοιάζει με το χαμομήλι, δεν έχει κίτρινο λοφίσκο αλλά ένα κίτρινο αλωνάκι. Η μικρή αυτή μαργαρίτα που δεν έχει το άρωμα του χαμομηλιού, ονομάζεται προβατολούλουδο. Από τα άνθη του χαμομηλιού κατασκευάζεται τo ομώνυμο αφέψημα (τσάι).Επίσης, εκχυλίσματα χαμομηλιού χρησιμοποιούνται σε διάφορα καλλυντικά ή σαμπουάν.

Τα είδη που χρησιμοποιούνται πιο συχνά είναι τα εξής: Ματρικάρια η περιτμημένη (Matricaria recutita) γνωστό επίσης ως Ματρικάρια το χαμαίμηλον ή Χαμαίμηλον το κοινόν (Matricaria chamomilla), χαμομήλι, χαμόμηλο, μουγιόχορτο (στην Κύπρο), γερμανικό χαμομήλι ή άγριο χαμομήλι. Είναι το πιο δημοφιλές είδος. Chamaemelum nobile, ρωμαϊκό, αγγλικό ή χαμομήλι του κήπου (η παραλλαγή C. nobile ‘Treneague’ χρησιμοποιείται για την δημιουργία χλοοταπήτων του είδους).