Αρχική » Ταξίδια (Σελίδα 2)

Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
008277
Τα σχόλια σας!
Μια αναγκαία υπόμνηση!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να γράφετε. Μόνο που για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό…

Η Άνοιξη είναι εδώ!

Ζούμε μια περίεργη και παράξενη Άνοιξη αν και ο Μάης είναι ο χαρακτηριστικός ανοιξιάτικος μήνας.
Μια ζεστό μια κρύο. Οι συχνές βροχές και οι συννεφιές δεν βοηθούν, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε αυτό.
Περιμένουμε υπομονετικά να δούμε αυτή την εποχή στην πλήρη ανάπτυξη της και ελπίζουμε η συνέχεια να μας δικαιώσει.
Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι εδώ για να καταγράφει όμορφες στιγμές
Μάιος 2023
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει κάθε Κυριακή την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά-σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ τ. 166

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 166. που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 165, ΕΔΩ δείτε το164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Είκοσι εννιά χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 435

Έτοιμο και το 436 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩΕΔΩ το 434,  ΕΔΩ το 433, ΕΔΩ το 432, ΕΔΩ το τ.431,  ΕΔΩ το 430, ΕΔΩ το 429, ΕΔΩ το 428, ΕΔΩ το 427, ΕΔΩ το 426, ΕΔΩ το 425, ΕΔΩ το τ.424, ΕΔΩ το τ.423, ΕΔΩ το τ.422, ΕΔΩ το τ.421, ΕΔΩ το τ.420, ΕΔΩ το τ.419, ΕΔΩ το τ.418, ΕΔΩ το τ.417, ΕΔΩ το τ.416, ΕΔΩ το τ.415, ΕΔΩ το τ.414, ΕΔΩ το 413, ΕΔΩ το 412, ΕΔΩ το 411, ΕΔΩ το 410, ΕΔΩ το τ.409, ΕΔΩ το τ.408, ΕΔΩ το τ.407, ΕΔΩ το τ.406, ΕΔΩ το τ.405 ΕΔΩ το τ.404 ΕΔΩ το τ.403 ΕΔΩ το τ.402, ΕΔΩ το τ.401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ.392, ΕΔΩ το τ.391, ΕΔΩ το τ.390, ΕΔΩ το τ.389, ΕΔΩ το τ.388, ΕΔΩ το τ.387, ΕΔΩ τ.386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε ΕΔΩ είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 20ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Στο Νυμφαίο της Φλώρινας, έχει ιδιότυπους… σταλακτίτες!

Το χωριό Νυμφαίο (παλαιότερα Νιβέστα ή και Νέβεσκα είναι ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.350) που έχει χαρακτηρισθεί από το 1978 ως «διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός». Υπάγεται στο Δήμο Αμυνταίου της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας. Βρίσκεται στο νότιο άκρο του νομού Φλώρινας, στις ανατολικές κλιτύες του όρους Βέρνου, σε απόσταση 57 χλμ. από την πόλη της Φλώρινας μέσω του αυτοκινητοδρόμου 27 και του οδικού άξονα Ξινού Νερού.

Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το παρουσιάζουν ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης, ενώ στον παγκόσμιο διαγωνισμό της U.N.E.S.C.O. διεκδίκησε το Διεθνές Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την άριστη διαχείριση πολιτιστικού αποθέματος και φυσικού περιβάλλοντος. Ο οικισμός έχει μόνιμο πληθυσμό 132 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Το Νυμφαίο οικίστηκε περί το 1385 από Βλάχους Οδίτες, δηλαδή λατινοφωνήσαντες αυτόχθονες Μακεδόνες, που επί 1.400 χρόνια φύλαγαν τη γειτονική Εγνατία Οδό και οι οποίοι κατέφυγαν τότε στα απρόσιτα βουνά, ύστερα από σκληρές μάχες με τους Οθωμανούς. Οι φωτογραφίες είναι του Μιχάλη Τσιρλή, δημοσιευμένες στην ομάδα “Νυμφαίου Δρώμενα. Φίλοι της φύσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς Νυμφαίου”.

Ανθισμένες αμυγδαλιές, από τους φίλους μας στην Άνδρο…

Με ανθισμένες αμυγδαλιές από την Άνδρο, το νησί της καρδιάς μας, φωτογραφημένες από τον φίλο μας Λούη, θα σας πάμε σήμερα. Γιατί μπορεί να είμαστε στα τελειώματα του Γενάρη και ο καιρός να είναι άσχημος, τουλάχιστον από πλευρά κρύου, αλλά εκεί έξω η άνοιξη καραδοκεί. Δείτε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που τράβηξε από τα Αποίκια, το χωριό που μένει ο φίλος μας.

Σ’ αυτά τα μέρη έχουμε περπατήσει πριν πέντε χρόνια, το 2018, όταν μας φιλοξένησαν για 10 μέρες. Τις μισές από αυτές μείναμε στα Αποίκια και ήταν υπέροχη η παρέα μαζί τους. Θέλουμε να σας δείξουμε από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε από εκεί, Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας.

Όπως κι αυτή εδώ, επίσης από το ίδιο χωριό, τα Αποίκια, αυτή τη φορά όμως από τα χέρια της καλή μας φίλης, Ευαγγελίας. Κι εκείνη μας έχει φιλοξενήσει με τον σύζυγό της, τον Μανώλη, στο σπίτι που μένουν. Έναν μικρό παράδεισο, λίγο πιο έξω από το χωριό. Πρόωρα ανθισμένες οι αμυγδαλιές φέτος. Όπως πρόωρα είναι και πολλά άλλα πράγματα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Σ’ αυτό το δρομάκι έχουμε περπατήσει και μπροστά επάνω, ακριβώς, είναι το σπίτι που μέναμε. Φανταστικό! Ήσυχο, ήρεμο, κλασικό χωριό και πολύ κοντά στη χώρα αν κινείσαι με το αυτοκίνητο. Το κοινό σημείο, είναι οι ανθισμένες αμυγδαλιές, αυτό μας άρεσε όταν τις είδαμε δημοσιευμένες στον τοίχο του Λούη. Κι αυτό μας έφερε στη μνήμη όμορφα πράγματα. Έτσι δημιουργούνται όμορφες φιλίες, διαχρονικές!

Χιόνια δεν είδαμε Αθήνα, είχε όμως στην ορεινή Βασιλίτσα

Ο καιρός είναι κακός τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα. Και στην Αθήνα είχαμε πολλές βροχές. Στα ορεινά όμως χιόνισε, όπως εδώ στη Βασιλίτσα Γρεβενών. Η Βασιλίτσα είναι βουνό της Μακεδονίας και της Ηπείρου, στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών. Εδώ θα μείνουμε σήμερα, να σας δείξουμε τα χιόνια της.

Η κορυφή της έχει υψόμετρο 2.249 μέτρα και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς της Βόρειας Πίνδου ανάμεσα στα χωριά Δίστρατο, Σμίξη και Αβδέλλα. Διαθέτει και χιονοδρομικό κέντρο με 18 πίστες και 7 αναβατήρες. Τις φωτογραφίες, στη σημερινή ανάρτηση, τις τράβηξε ο διαδικτυακός μας φίλος, Thodoros Karagiannis.

Και είναι από το Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική του. Το όρος Βασιλίτσα, διαβάζουμε στο Wikipedia, είναι σημαντικός βιότοπος για την αρκούδα, τη βίδρα και το αγριόγιδο, και έχει συνολική έκταση 13.562,9 στρέμματα. Βέβαια, χιονισμένη όπως τη βλέπετε σήμερα, τίποτα από αυτά δεν μπορείτε να διακρίνετε.

Η Βασιλίτσα αποτελεί μια από τις κορυφές της οροσειράς της Πίνδου. Υπάγεται στο εθνικό πάρκο της βόρειας Πίνδου και το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στο νομό Γρεβενών, ενώ ένα μικρό τμήμα της στο νομό Ιωαννίνων. Σε απόσταση 42 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού Γρεβενών βρίσκεται το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Από την Αθήνα απέχει 420 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 215 χλμ.

Χάλασε ο καιρός, αλλά στην Αθήνα είμαστε καλά προς ώρας

Όχι, τα χιόνια που βλέπετε στη σημερινή ανάρτηση δεν είναι από κάπου εδώ κοντά. Τις φωτογραφίες τις πήραμε από την ομάδα “Weather News Greece” είναι του Trifon Oslovitis και είναι από το Καϊμάκτσαλαν, Βόρας. Αυτό, είναι ένα βουνό στα σύνορα της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία. Από τη Θεσσαλονίκη απέχει περίπου 3,30 ώρες μέσω Εγνατίας.

Είναι το νοτιότερο μέρος και η υψηλότερη κορυφή, 2.524 μ, μιας οροσειράς που στα ελληνικά ονομάζεται Βόρας και στα Σλάβικα Νίτζε. Τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών διασχίζουν την κορυφή. Είναι το τρίτο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα.

Στο Όρος Βόρας ή Καϊμάκτσαλαν 33 χιλιόμετρα από την πόλη της Έδεσσας θα βρείτε τον παραδοσιακό οικισμό Παλιός Άγιος Αθανάσιος ή Τσέγανη, Ο Παλιός Άγιος Αθανάσιος ή Καιμάκτσαλαν χαρακτηρίζεται ως το πιο κοσμικό ορεινό χωριό της Μακεδονίας στο νομό Πέλλας.

Στο Καιμάκτσαλαν και στον οικισμό Παλιός Άγιος Αθανάσιος σε υψόμετρο 1200 μέτρων, στους πρόποδες του όρους Βόρας, θα έχετε μία ευχάριστη διαμονή και θα βρείτε πολλά ξενοδοχεία και παραδοσιακούς ξενώνες, πετρόχτιστα, εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Για καλό φαγητό υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες και εστιατόρια. Αν τώρα, λέμε, θελήσετε να πάτε…

Η λίμνη των Ιωαννίνων μέσα σε ένα υπέροχο τοπίο ομίχλης

Μπορεί χθες στην Αθήνα ο καιρός χθες να ήταν κάτι παραπάνω από καλός, με τον ήλιο να έχει κάνει την εμφάνισή του ανεβάζοντας τη θερμοκρασία, στα Ιωάννινα όμως, έπεσε πυκνή ομίχλη. Φυσικά τα αθηναϊκά site έγραψαν γι’ αυτό, επειδή πάντα το τοπίο με την ομίχλη είναι εντυπωσιακό. Και παραπέμπει σε κάτι το μαγικό, όπως είναι κι αυτές οι φωτογραφίες.

Εμείς όμως χρησιμοποιήσαμε στη δημοσίευση τις φωτογραφίες που ανέβασε στον τοίχο της η φίλη μας, Δήμητρα Σιδέρη. Το σύννεφο της ομίχλης είχε καλύψει τη λίμνη των Ιωαννίνων και την πόλη, μετατρέποντάς την ολόκληρη σε κινηματογραφικό σκηνικό. Πολλά λοιπόν αθηναϊκά site όπως είπαμε, είχαν το θέμα αναδημοσιεύοντας το epirusprot.gr. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Οι τουρίστες και οι ντόπιοι, είχαν την ευκαιρία, παρά το τσουχτερό κρύο, να απολαύσουν και να φωτογραφίσουν ένα μοναδικό θέαμα. Τα Ιωάννινα τον χειμώνα μοιάζουν βγαλμένα από ιστορία νουάρ. Η λίμνη Παμβώτιδα χάνεται μέσα στην ομίχλη δημιουργώντας ένα πανέμορφο και μυστηριώδες σκηνικό που σε ελκύει.

Περπάτημα στο Καρπερό των Γρεβενών, πολύ όμορφο!

Μετά τα Μετέωρα προς Γρεβενά, είναι ένας τόπος έκπληξη λέγετε Καρπερό. Αυτό βρίσκεται στο μέσο ενός ξέφωτου καρποφόρου κάμπου, έχοντας βόρεια την τοξοειδή κοίτη του Αλιάκμονα, νότια το μεγάλο ρέμα της Σιούτσας που με τα παρακλάδια του χύνεται στον Αλιάκμονα, αφού διαγράφει πρώτα ένα μεγάλο χαλικόστρωτο τόξο ανάμεσα σε αραιά δέντρα βελανιδιάς και λίγα πλατάνια.

Σε κοντινή απόσταση από τον κάμπο του Καρπερού, ανατολικά, βρίσκεται η κορυφή Βουνάσα που με τα 1.615 μέτρα της είναι η ψηλότερη του συγκροτήματος των Καμβουνίων ορέων. Το Καρπερό απέχει 35 χιλιόμετρα από τα Γρεβενά, 23 από τη Δεσκάτη και 40 από την Καλαμπάκα. Τις φωτογραφίες τις ανέβασε την ομάδα “Φύση και Πεζοπορία” ο Αντώνης Κέπετζης και τον ευχαριστούμε.

Οι κάτοικοι του φιλόξενοι και με τον εθελοντισμό τους έχουν φτιάξει το πάρκο Αγίου Αθανασίου καρπερού, 800 μέτρα από το χωριό, με ωραίο χώρο φιλοξενίας τουαλέτες ντουζ νερό και ψησταριά. Με θέα τον Αλιάκμονα ποταμό και τον Όλυμπο. Από το πάρκο έχει μονοπάτι που κατεβαίνει στο ποτάμι στα μισά της διαδρομής έχουν παγκάκι με θέα το ποτάμι και βρύση με νεράκι για τους πεζοπόρους

Ο φίλος μας, Ηλίας Θεολόγου, γράφει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…

“Αυτό πού με τρώει είναι, γιατί οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα χωριά, την φύση και μαζεύτηκαν όλοι στις πόλεις. Με αποτέλεσμα να έχουν να αντιμετωπίσουν πιο πολλά προβλήματα από ότι νόμιζαν ότι είχαν στο χωριό! Φαντάζονταν, ότι αν πάνε στην πόλη ή σε μια ξένη χώρα, θα ήταν πολύ καλύτερα, αλλά όταν κατάλαβαν το λάθος τους, ήταν ήδη αργά. Έστω όμως κι αργά, πάλι δεν είναι ποτέ αργά για την επιστροφή”.

“Αυτό έπαθα κι εγώ.. Και τι κατάλαβα; Όταν είχα πολλά λεφτά, ήμουν φτωχός. Τώρα έχω μόνο την σύνταξη μου και νομίζω πως είμαι αυτοκράτορας! Πώς είναι η ζωή στο χωριό; Ξύπνημα στα γρήγορα, ντύσιμο όπως – όπως, αϊντεεε. Που πας Βέγγο, γιατί; Κάνε πιο σιγά, βρε! Όσο τρέχεις, Βέγγο, η απόσταση μεγαλώνει, τώρα το κατάλαβες, Ηλία; Ναι, τώρα. Πάλι καλά που το κατάλαβες!”

“Χωριανοί, στην ηλικία μου, που έμειναν στο χωριό με τα χωράφια ή τα ζώα, τα κατάφεραν και αυτοί καλά. Και έχουν πιο καλή υγεία… Δηλαδή, αν έμενα εδώ, στην Αναστασία Σερρών, δεν θα μπορούσα να αναπτύξω μια επιχείρηση που θα μου επέτρεπε να επιβιώσω; Δεν ήταν κατ’ ανάγκη να είναι τα χωράφια ή τα ζώα. Άραγε δεν φταίει ή έφταιγε το χωριό σαν τοποθεσία; Όχι δεν φταίει η τοποθεσία, φταίει η λάθος τοποθέτηση της σκέψης”.