Αρχείο κατηγορίας Καθημερινότητα

Δεν πάει να είμαστε στο παρά πέντε των εκλογών, η Ερμού ήταν και παραμένει, κάτω από όλες τις συνθήκες, ένας δρόμος γεμάτος παλμό, κίνηση κι σε έναν κόσμο που ακόμα και τις Κυριακές, είναι εκεί, για να κάνει τη βόλτα του, από το Σύνταγμα στο Μοναστηράκι. Αυτούς τους μουσικούς δρόμους τους καταγράψαμε σε μια μέρα μόνο, με μια διαφορά μερικών δεκάδων μέτρων.

Εδώ, όλα μπορείς να τα δεις και να τα ακούσεις. Από λαϊκά τραγούδια μέχρι ροκ εποχής… Ελληνικά και ξένα. Έτσι κι αλλιώς το κοινό τους, είναι πολυπολιτισμικό. Όλο τα χρόνο, αλλά ιδιαίτερα τώρα τον Μάιο, έτσι και κάνει πως ο ήλιος φοράει τα καλά του, μυρίζει καλοκαίρι και οι τουρίστες ξεσαλώνουν. Στόχος ζωής να ανέβουν στην Ακρόπολη!

Οι καλλιτέχνες δρόμου έχουν τη χάρη τους. Πέρα από την ποικιλία των τραγουδιών τους έχουν αναπτύξει και μια ποικιλία στο λουκ τους, το ντύσιμο τους, την εμφάνιση τους. Δεν έχει, ας πούμε, κανένα πρόβλημα ο μπουζουκσής σ’ αυτό το συγκρότημα να παίζει με την αθλητική του φόρμα. Σιγά, που θα φορέσει τώρα κοστούμι και γραβάτα για τις ανάγκες του σόου…

Δεν εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς και δεν περιμένουμε καμιά καλή έκβαση από αυτούς. Ιδιαίτερα μένουμε μακριά από τις προεκλογικές υποσχέσεις τους που στόχο και σκοπό έχουν, απλά να υφαρπάξουν την ψήφο αθώων ανθρώπων και στη μια χώρα και στην άλλη. Θα συνεχίσουμε όμως να βλέπουμε με πολύ αγάπη τα λουλούδια του Τούρκου φίλου μας Yaşar Durmaz.

Κι αυτή είναι η πιο πρόσφατη ανάρτηση του, στο Facebook. Και στη γειτονική μας χώρα αυτή την εποχή τα τριαντάφυλλα είναι αυτά που κυριαρχούν παντού. Υπέροχα από αισθητική άποψη και αρωματικά, σε κάνουν να αντιλαμβάνεσαι και να παίρνεις από την αληθινή ομορφιά της ζωής, αντί να αναλώνεσαι στα κούφια λόγια των πολιτικών.

Σ’ αυτά, να μείνουμε λοιπόν. Αυτά είναι που ενώνουν τους λαούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και όχι ο εθνικισμός που καλλιεργούν, η αγάπη και όχι το μίσος. Μπορούμε να το κάνουμε; Μερικοί λένε, αδύνατον. Η ζωή όμως έχει δείξει ότι μπορούμε, αρκεί να κλείσουμε τα αυτιά μας στους ειδικούς αναλυτές και να μιλήσουμε τη γλώσσα της καρδιάς.

Είχαμε πάει πρόσφατα στην ταβέρνα του Τάσου, στο λόφο Σκουζέ στα Σεπόλια, την “Αρετούσα”. Και πέρα από τους περιποιημένους μεζέδες του, στο μπαλκόνι που βλέπει στην Αθήνα αντιμετωπίσαμε κι αυτή την ομορφιά με τα ανθισμένα λουλούδια, όπως είναι αυτή την εποχή. Σήμερα λοιπόν η ανάρτηση μας θα είναι από εκεί.

Ο καιρός έκανε τα κορδελάκια του. Μια ζέστη μια κρύο, μια ηλιοφάνεια και μια συννεφιά με ολίγη βροχή. Μια άνοιξη πολύ ιδιότυπή… Αλλιώς τις είχαμε στο μυαλό μας τις εποχές κι αλλιώς τις βλέπουμε να εξελίσσονται, μπροστά στα μάτια μας. Τώρα όταν ξημερώνει μια νέα μέρα λες, “άραγε τι εποχή θα έχουμε σήμερα;”

Στο λόφο Σκουζέ και στην ταβέρνα “Αρετούσα” του Τάσου, περνάμε καλά. Είναι όμορφο το περιβάλλον μέσα στο πράσινο και από την ταράτσα του, βλέπεις “πιάτο” την Αθήνα, κάτω από τα πόδια σου. Έτσι όποτε μας παίρνει, φροντίζουμε να περνάμε μια βόλτα από εκεί. Σημείο για ξεκούραση και χαλάρωση. Πράγματα που έχουμε τόσο ανάγκη…

Η οδός 3ης Σεπτεμβρίου είναι μια ιστορική οδική αρτηρία στην Αθήνα. Ονομάστηκε έτσι από την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, ενώ βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, λίγο πιο βόρεια από την Ακρόπολη. Ξεκινάει από την πλατεία Ομονοίας και συνεχίζει βόρεια, περνώντας από τη πλατεία Βικτωρίας, ενώ καταλήγει στην Οδό Αγίου Μελετίου, κοντά στη Πλατεία Αμερικής.

Ο δρόμος αυτός τα παλιότερα χρόνια, ήταν μια από τις πιο όμορφες της Αθήνας, όπου ζούσαν πολλοί άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας. Γι’ αυτό και σε όλο το μήκος της οδού συναντά κανείς σπουδαία κτίρια, αρχιτεκτονικά τοπόσημα της πόλης. Την περπατήσαμε χθες, το μεσημεράκι και οι φωτογραφίες έχουν παρθεί στο ύψος της οδού Ηπείρου.

Και όπως βλέπετε δεν είχε αυτοκίνητα. Η κίνηση ήταν η ελάχιστη που έχει συνήθως. Δεν ξέρω τι μπορεί να ήταν υπεύθυνο, αλλά το ζήσαμε κι αυτό. Συνήθως εδώ, στο κέντρο της Αθήνας, η κίνηση είναι αυξημένη. Κάτι συνέβη χθες; Μακάρι να γίνονταν να έτσι η φυσιολογική κίνηση της πόλης. Αλλά μάλλον αυτό είναι αδύνατον.

Αγαπώ τον τόπο που μένω, μπορεί και να σημαίνει, μαθαίνω να ζω και να απολαμβάνω στιγμές, ακόμα και μέσα σε μια τσιμεντούπολη, όπως είναι η Αθήνα. Δείτε την από ψηλά. Νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός στους χαρακτηρισμούς; Φυσικά έχει και πνεύμονες πρασίνου, αλλά όπως βλέπετε εδώ, αυτό που κυριαρχεί είναι το μπετόν. Ατέλειωτες πολυκατοικίες και διαμερίσματα που στεγάζουν ανθρώπινες ζωές.

Προφανώς και είναι ζήτημα οπτικής, αλλά πέρα από την αίσθηση της πρώτης εικόνας, η Αθήνα δεν είναι τόσο αποκρουστική, αν κατεβείς στη επίπεδο της και την περπατήσεις. Σίγουρα θα ανακαλύψεις τόπους όμορφους, μόνο που πρέπει να ασχοληθείς λίγο, να ψάξεις και να τους βρεις. Και τότε θα ανακαλύψεις, έκπληκτος, πως τόσα πράγματα μαζεμένα, πουθενά αλλού δεν θα τα βρεις.

Και ίσως, αρχίσεις να τη βλέπεις και λίγο αλλιώτικα, ακόμα και από ψηλά, καθώς πρέπει να την αποδεχτείς, να τη συνηθίσεις, να την αγαπήσεις, για να σου ανταποδώσει κι εκείνη την αγάπη της. Εύκολο, δύσκολο; Το βέβαιο είναι ότι χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό σου. Τίποτα δεν προσφέρεται απλόχερα. Και τελικά το ζήτημα είναι να μη μείνουμε στην πρώτη ανάγνωση, την επιφανειακή, αλλά να πάμε ένα βήμα πιο πέρα…

Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Είναι από το παρκάκι τσέπης της γειτονιάς μας, Αλαμάνας και Κιλκίς, στον Κολωνό. Μας άρεσε πολύ από την πρώτη στιγμή που είδαμε να το φτιάχνει ο Δήμος Αθηναίων και οι χορηγοί του. Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Αλλά, μάλλον δεν χάρηκαν όλοι. Και κυρίως, δεν το σεβάστηκαν και δεν το πρόσεξαν όσοι ζουν δίπλα του, αν κρίνουμε από τη φωτογραφία.

Ζουμάρισα λίγο περισσότερο στον κορμό του δέντρου. Πρόκειται για νεραντζιά κι αυτή έχει ισχυρές αντοχές και ευδοκιμεί στην πόλη. Και δείτε πώς το έχουν κάνει! Έχουν βγάλει τη φλούδα από τον νεανικό κορμό του και το έχουν κάνει αυτό ως παιχνίδι, μικρά παιδιά των Ρωμά που κατοικούν εκεί κοντά. Πού να φανταστούν ότι μέσα από εκείνο τον φλοιό, φτάνουν θρεπτικά συστατικά στο δέντρο. Και αν αυτά λείψουν τότε είναι πολύ φυσικό να ξεραθεί.

Το έβλεπα και δεν το πίστευα. Στο βάθος της φωτογραφίας, ίσως διακρίνετε ένα κίτρινο γιλέκο. Πρόκειται για έναν υπάλληλο της καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων που κάθισε λίγο στον ίσκιο να ξαποστάσει. Με είδε που αγωνιούσα κι έπιασε κουβέντα μαζί μου. “Άνθρωποι αυτής της κουλτούρας έχουν καταστρέψει και την πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα που ήταν άλλοτε όμορφη πλατεία” μου είπε. Είπε κι άλλα που δεν είναι της ώρας και δεν είχαν στοιχεία ρατσισμού ή ξενοφοβίας. Όχι, διαπιστώσεις έκανε ο άνθρωπος.

Τι είναι αυτό που τους κάνει να «τρέχουν» σαν τρελοί για να προλάβουν; Μα, τι άλλο; Οι δημοτικές εκλογές! Στο Δήμο Αθηναίων αναφερόμαστε, που τον τελευταίο καιρό τον έχουμε δει να κάνει εργοτάξιο κεντρικούς δρόμους της πόλης, όπως είναι η Πανεπιστημίου. Στόχος να δείξουν ένα κομμάτι του έργου που αφορά στο «Μεγάλο Περίπατο», βγάζοντας από τη μέση τις γλάστρες που “οριοθετούσαν” τη μελλοντική πεζοδρόμηση.

Βεβαίως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, έχει παρθεί η πρόνοια να μην κλείσει ολοκληρωτικά ο δρόμος ευρείας κυκλοφορίας. Το αντίθετο θα λέγαμε. Παρ’ όλο που οι λωρίδες που κινούνται τα Ι.Χ. τα οποία έρχονται από την πλατεία Συντάγματος με κατεύθυνση την Ομόνοια, εντούτοις κινούνται κανονικά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συνηθίσουν οι οδηγοί, διότι τελικά αυτό θα είναι το πλάτος της Πανεπιστημίου, όταν με το καλό ολοκληρωθούν τα έργα.

Για την ώρα η κατάσταση είναι ακριβώς όπως τη βλέπετε στις φωτογραφίες. Και αυτές δεν είναι παλιές. Έχουν παρθεί από μένα, με το κινητό μου τηλέφωνο, το μεσημέρι της περασμένη Τρίτης, όταν βρέθηκα εκεί, για τις ανάγκες της δουλειάς μου. Στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όπως έχουν διαπιστώσει οι τακτικοί αναγνώστες μας, καταγράφουμε ρεαλιστικά τους ρυθμούς της πόλης, όπως τους ζούμε στην καθημερινότητα μας.