Αρχείο κατηγορίας Καθημερινότητα

Πρώτο σημείωμα στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στο άνοιγμα μιας νέας χρονιάς, όπως είναι το 2023. Θέλουμε να έχει θετικό πρόσημο, κάνοντας σκέψεις, όνειρα, σχέδια, προσπαθώντας να τα βάλουμε σε μια σειρά και όσο περνά από το χέρι μας να τα υλοποιήσουμε. Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα πράγματα δεν περνάνε από το χέρι μας. Έρχονται, κατσικώνονται, επιβάλλονται, χωρίς καν να μας ρωτήσουν ή να λάβουν υπόψη τους την γνώμη ή την άποψη μας.

Χρειάστηκε περισσότερο από μισό αιώνα για να το εμπεδώσουμε αυτό… Και μέχρι να καταλήξουμε σ’ αυτό, το απολύτως λογικό, μιας και από τη φύση μας έχουμε περιορισμένο πεδίο δράσης, τρώγαμε τα μούτρα μας από τις απογοητεύσεις και κλεινόμαστε στο καβούκι μας. Και νομίζαμε ότι αυτό ήταν ζωή! Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τη φετινή χρονιά τη διαφορά. Μπορούμε; Ο χρόνος θα δείξει. Αλλά εμείς, ας το παλέψουμε με συνέπεια και συνέχεια…

Και τι μπορεί να είναι αυτό; Να χαμογελάμε, να ανοίγουμε την καρδιά μας και τα αυτιά μας σε όσους έχουν προβλήματα και να κάνουμε το καλό, παντού, όπου και όπως μπορούμε… Και παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Γεμάτοι με όσα έχουμε και όχι πικραμένοι για όσα μας λείπουν. Ας είναι πάντα αυτό το μέτρο μας. Και να δίνουμε πιο πολύ σε εκείνους από τους οποίους ξέρουμε ότι δεν θα τα πάρουμε ποτέ πίσω.

Θυμάστε που σας είχαμε γράψει κι εδώ και στο αρχείο μας για την έκθεση κρητικών προϊόντων; Ε, λοιπόν την περασμένη Δευτέρα, εντελώς συμπτωματικά, ήμασταν εκεί για άλλη δουλειά και είδαμε να… ξηλώνουν τις εγκαταστάσεις, προφανώς για να τις μεταφέρουν κάπου αλλού. Ιδού λοιπόν η… αποκλειστικότητα, όπως μας πρόεκυψε.

Η μέρα ήταν συννεφιασμένη, όλες αυτές τις μέρες ο καιρός είναι μια έτσι, μια αλλιώς, αλλά με θερμοκρασίες, αρκετά ανεβασμένες για την εποχή. Οι τεχνικοί είχαν αρχίσει από το πρωί να ξηλώνουν τα περίπτερα για να αφήσουν ξανά ανοιχτή και διαθέσιμη στους ανθρώπους, την πλατεία Κλαυθμώνος.

Έχουν έναν θεωρητικά εύκολο τρόπο να ξηλώνουν τις εγκαταστάσεις. Θα μου πεις είναι η δουλειά τους. Ναι, αλλά όταν το βλέπεις όλο αυτό ως παρατηρητής, προφανώς και είναι άλλο πράγμα Βρεθήκαμε την ώρα που χρειάζονταν, την κατάλληλη στιγμή και είπαμε να αποτυπώσουμε φωτογραφικά, όλα αυτά τα στιγμιότυπα…

Κάτι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με την ΕΜΥ. Δεν ξέρω αν, το να βγάζεις κάθε τόσο έκτακτα – επικαιροποιημένα δελτία καιρού με έμφαση στα καιρικά φαινόμενα, βοηθά κάπου. Δηλαδή, προχωρημένα στον Δεκέμβρη είμαστε, πώς θέλουμε να είναι ο καιρός; Θεωρούν φυσιολογικό θερμοκρασίες 18-19οC και προειδοποιούν ότι θα χαλάσει ο καιρός και θα βρέξει σε διάφορες περιοχές της χώρας;

Με το αίσθημα του σοβαρού παρατηρητή, επισημαίνω το θέμα εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τις τελευταίες δυο φορές που είχαμε παρόμοιες προειδοποιήσεις με ενεργοποίηση του 112 γέλασαν και οι πέτρες καθώς ολοκληρώθηκαν τα φαινόμενα. Τίποτα το ιδιαίτερο! Φυσιολογικά για την εποχή, πράγματα. Και μετά… επιστρέψαμε στις δουλειές μας. Σα να είχε τελειώσει το διάλειμμα και βάλαμε τα κεφάλια μέσα…

Και τι είναι αυτή η καθημερινότητα; Είναι να γράψω αυτό το σημείωμα, να ασχοληθώ με το έργο μου και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτό και μου αρέσουν. Τι χρειάζεται επίσης για να κάνεις κάτι καλά; Καλή διάθεση κι ένα χαμόγελο! Αυτά τα λίγα είναι υπέρ αρκετά, για να μπορέσεις να νιώσεις καλά, ότι κι αν συμβαίνει γύρω σου. Η πρώτη φωτογραφία και αυτή είναι του κ. Μάνου Γαμπιεράκη, από το διαδίκτυο.

Πώς είναι αυτή την εποχή η φύση, τα δέντρα στον πυκνοκατοικημένο χώρο της Αθήνας; Στη δική μας γειτονιά, έτσι έχουν τα πράγματα στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα ή Αγίου Κωνσταντίνου, όπως την έλεγαν παλιότερα πολλοί μεγαλύτεροι κι έτσι την ξέρουν ακόμα. Τα φύλλα στα δέντρα κιτρινίζουν. Και κάποια θα πέσουν, καθώς περπατάμε προς το χειμώνα. Για την ώρα πάντως, οι θερμοκρασίες είναι ασυνήθιστα υψηλές.

Γενικότερα «κρατάει» πολύ το φειτνό καλοκαίρι ή πιο σωστά φθινόπωρο. Με 18 – 20οC είναι να απορείς που ακόμα δεν έχουν πέσει τα φύλλα από τις μουριές, ενώ από τα άλλα φυλλοβόλα δέντρα βλέπουμε να πέφτουν λίγα – λίγα τα φύλλα τους. Είναι ωραίο να περπατάς μ’ έναν υπέροχο ζεστό ήλιο στο κεφάλι σου στη μικρή πλατεία, ανάμεσα σ’ αυτές τις συστάδες των δέντρων.

Στο πλατύ και ευρύχωρο πεζοδρόμιο, από την πλευρά της Λένορμαν, εκεί που υπάρχουν ακόμα περίπτερα. Μπορείς να χαλαρώσεις και να περπατήσεις, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα προβλήματα που η καθημερινότητα φέρνει μπροστά μας. Ακόμα και αν χρειαστεί να βγεις για κάποια δουλειά και βρεθείς τυχαία εκεί, όλα μοιάζουν διαφορετικά και είναι πιο όμορφα. Ίσως γιατί εμείς θέλουμε να είναι έτσι.

Η Οδός Λένορμαν είναι ένας από τους μεγαλύτερους δρόμους της Αθήνας. Αρχίζει από την πλατεία Μεταξουργείου, περνάει από τον Κολωνό και καταλήγει στην Κολοκυνθού. Έχει μήκος περίπου 2,2 χιλιόμετρα και είναι διπλής κατεύθυνσης, εξαιρουμένης της καθόδου για ιδιωτικά οχήματα από την οδό Παλαμηδίου μέχρι και την οδό Τριπόλεως.

Πήρε το όνομά της από το Γάλλο φιλέλληνα αρχαιολόγο Φρανσουά Λενορμάν, ο οποίος το 1860 πήρε μέρος στις ανασκαφές της Ελευσίνας και η προτομή του βρίσκεται μπροστά από την είσοδο του Ναού του Αγίου Κωνσταντίνου στον Κολωνό. Κι αυτό εδώ είναι ο φημισμένος φούρνος του «Δρίτσα». Κρατάει μια ποιότητα στα προϊόντα που πουλάει.

Μολονότι ο Γάλλος φιλέλληνας από τον οποίο πήρε το όνομά της η οδός, λεγόταν Φρανσουά Λενορμάν (τονισμένο στη λήγουσα), το όνομα που επικράτησε για την οδό είναι Λένορμαν (τονισμός στην προπαραλήγουσα). Το 1927, η Λένορμαν ονομαζόταν οδός Κηφισού και παλαιότερα Κολοκυνθούς. Αυτά τα στοιχεία, ούτε εγώ που ζω αρκετά χρόνια στην περιοχή, τα γνώριζα…

Αγαπούμε την πόλη που μένουμε, την Αθήνα. Με όλα τα αρνητικά της σημεία που έχουν να κάνουν με την εγκατάλειψη των κτιρίων, όπως εδώ δυο βήματα από την Ομόνοια. Μαγαζιά κλειστά και παλιές πολυκατοικίες ερειπωμένες, εγκαταλειμμένες στην τύχη τους, την ώρα που το βλέπουμε ότι υπάρχουν τόσοι άστεγοι γύρω μας. Αυτή κι αν είναι αδικία!

Να ‘ναι ο καιρός βροχερός, λίγο πριν το νέο καιρικό φαινόμενο με την ονομασία “Άριελ” που δεν ξέρουμε ακόμα τη μορφή θα έχει και πώς θα μας επηρεάσει σε προσωπικό επίπεδο. Μια στάση στο βενζινάδικο της γειτονιάς. Το Beverly χρειάζεται καύσιμα για να κινηθεί και να μας πάει εκεί που θέλουμε. Και η τιμή της, χθεσινή, δεν είναι καθόλου χαμηλή.

Μια στάση την ΕΥΔΑΠ να πληρώσουμε το νερό του σπιτιού… Όλα θέλουν το χρόνο τους, αλλά ευτυχώς δεν έχει ουρά έξω στο πεζόδρομο της Σατωβριάνδου. Μπήκαμε και εξυπηρετηθήκαμε πολύ γρήγορα. Από τις ελάχιστες φορές που πάω στο ταμείο μιας εταιρίας. Προτιμώ την πληρωμή μέσω e-bank. Στο χρόνο που θέλεις, χωρίς στριμωξίδι και ουρές.

Και ξαφνικά συνέβη κι αυτό. Προέκυψε η είδηση εν μέσω καλοκαιριού, ότι ιδιώτης ενοικίασε ένα μέρος της αποβάθρας, με σκοπό να εγκαταστήσει κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος (καντίνα). Το Σωματεία Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, το Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ και το Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων αντέδρασαν άμεσα. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί.

Εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους, εξώδικα την 10-8-2022 και με υπόμνημα την 18-10-2022 καθώς οποιαδήποτε προσθήκη στο μνημείο, εμπίπτει στις διατάξεις του αρ. 10 του Ν. 3028/2002 οι οποίες συνιστούν, επί της ουσίας, διατάξεις ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ, ΑΛΛΑΓΗΣ ΧΡΗΣΗΣ, ΠΡΟΣΘΗΚΩΝ ΝΕΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ κλπ, χωρίς την προηγούμενη έγκριση του υπουργείου Πολιτισμού.

Στο παρελθόν, όταν ήταν ανάγκη να γίνουν επισκευές ή βελτιώσεις στο κτίριο του σταθμού, τότε συνάντησαν την άρνηση από το αρμόδιο υπουργείο. Άλλωστε πριν μερικά χρόνια το ίδιο υπουργείο Πολιτισμού, αποφάσισε την απομάκρυνση των πινακίδων, των προθηκών και των πάγκων που υπήρχαν από παλιά. Τι άλλαξε τώρα και άφησε την καντίνα;