Αρχείο κατηγορίας Επικαιρότητα

Την ώρα που έγραφα χθες αυτό το κομμάτι, ώρα 11:00, η θερμοκρασία έξω από το σπίτι μας ήταν 10 βαθμούς C, αλλά παρά τον ήλιο που είχε, έμοιαζε με παγωνιά, επειδή χιόνισε κοντά μας στην Πάρνηθα. Και τι να πούμε για την πρωτεύουσα της Νορβηγίας, το Όσλο όπου η θερμοκρασία τη νύχτα φτάνει αυτές τις μέρες -19 βαθμούς C; Τίποτα, απλά θα απολαύσουμε τις εικόνες, που μας έστειλαν οι φίλοι μας, από εκεί.

Αυτό το υπέροχο χειμωνιάτικο τοπίο, απλώνονται μπροστά στα μάτια του Βασίλη και της Ζανέτας που βρίσκονται αυτόν τον καιρό, φιλοξενούμενοι στα παιδιά τους, σ’ αυτή τη βόρεια χώρα της Ευρώπης. Εμείς εδώ μοιάζουμε τελείως ξενέρωτοι μπροστά τους, αλλά είπαμε είναι μια χώρα του βορά, η Νορβηγία. Και βέβαια διαθέτει και την ανάλογη ζεστασιά σε υποδομές, για να νιώσει κανείς καλά σ’ αυτή την πόλη.

Για την ώρα, κρατάμε αυτήν την ομορφιά του χιονισμένου τοπίου, εστιάζοντας μόνο και αποκλειστικά στα καλά πράγματα. Ελπίζουμε, αν και ξέρουμε πως όσο κι αν είναι αναπτυγμένη οικονομικά αυτή η χώρα, φτωχοί και πλούσιοι θα υπάρχουν. Οπότε σκεφτόμαστε και τους άστεγους, πως αν η Πολιτεία δεν τους προστατεύει, θα είναι μια δοκιμασία γι’ αυτούς. Ωστόσο γνωρίζουμε ότι έχουν και αναπτυγμένες κοινωνικές δομές.

Το βλέπουμε μήνες τώρα. Και είναι αλήθεια ότι γίνονται βήματα, αλλά σύμφωνα με τους προγραμματισμούς θα έπρεπε να παραδοθεί το Νοέμβριο του 2023 – ενδεχόμενο που φαίνεται αδύνατον, ούτε καν εν μέρει. Εκτός αυτού, υπήρξε συμπληρωματική σχετική σύμβαση το 2021 -κάτι που ανακινείται ξανά.

Τι συμβαίνει λοιπόν, ρωτά ο βουλευτής του κόμματος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ κ. Βασίλης Βιλιάρδος τους αρμοδίους υπουργούς; Πότε θα ολοκληρωθεί η υπογειοποίηση στα Σεπόλια, της Αττικής; Θα υπάρξει υπέρβαση του προϋπολογισμού του σχετικού έργου; Έχετε μελετήσει την εκδοχή της έκπτωσης του εργολάβου και την επαναδημοπράτηση του ως άνω έργου, προκειμένου να επιταχυνθεί η ολοκλήρωσή του;

Φυσικά όλη αυτή η υπόθεση, μας αφορά άμεσα. Ζούμε και κινούμαστε σ’ αυτή την περιοχή. Κι ενώ είναι βέβαιο ότι με την ολοκλήρωση του θα αναβαθμιστεί η ποιότητα της ζωής των κατοίκων, για την ώρα υφίστανται μια ταλαιπωρία άνευ προηγούμενου. Θα ήταν πολύ σημαντικό να ήξεραν, τουλάχιστον πότε θα τελειώσουν τα έργα και θα παραδοθούν προς χρήση.

Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες φόρεσαν τα αθλητικά τους παπούτσια μαζί με τα ροζ και λευκά μπλουζάκια τους και  έστειλαν το ηχηρό μήνυμα πως «Μαζί είμαστε πιο δυνατοί από τον καρκίνο του μαστού». Συνολικά 44.000 άτομα συμμετείχαν στον επετειακό Greece Race for the Cure, μετατρέποντας τους δρόμους της Αθήνας, αλλά και κάθε γωνιά της Ελλάδας σε ένα… ροζ ποτάμι δύναμης και ελπίδας.

Η διοργάνωση, η οποία συμπλήρωσε 15χρονια, άνοιξε το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου με δράσεις πρόληψης και ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, μουσική, sponsors’ expo, sessions γυμναστικής, εργαστήρια για παιδιά και μια διαφορετική πεζοπορία στον Εθνικό Κήπο. Με αφορμή τον Οκτώβριο που είναι αφιερωμένος στην ενημέρωση και πρόληψη του καρκίνου του μαστού, το βράδυ του Σαββάτου το Ζάππειον Μέγαρον «ντύθηκε» στα ροζ

Το Greece Race for the Cure, η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση για κοινωνικό σκοπό στην Ελλάδα και 2η μεγαλύτερη διοργάνωση Race for the Cure στην Ευρώπη, πραγματοποιείται από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής» με την έγκριση της οργάνωσης Think Pink Europe σε συνδιοργάνωση με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

Η συμμετοχή όλων σε αυτόν τον συμβολικό αγώνα, δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιούμε με ιδιαίτερη αφοσίωση και προσήλωση προγράμματα και δράσεις με ουσιαστικό αντίκτυπο στη ζωή των γυναικών με καρκίνο μαστού, αλλά και κάθε γυναίκας. Μαζί πάντα καταφέρνουμε περισσότερα ενάντια στον καρκίνο του μαστού. Οι φωτογραφίες είναι δικές μας. Τα κείμενα είναι από το site του ethnos.gr που έκανε μεγάλο αφιέρωμα.

Ήρθε απότομα, μέσα στη νύχτα, η καταιγίδα κι έφυγε το ίδιο απότομα, καθώς «σηκώθηκε» η μέρα. Αλλά αυτός ο χρόνος ήταν αρκετός για να «τρομάξουμε» κι εμείς εδώ στην Αθήνα. Τι αστραπόβροντα ήταν αυτά! Και τι δύναμη είχε η βροχή! Ύστερα, βγήκε ήλιος… Κι όχι πολύ αργά, μετά τις 10:00. Ωστόσο πολλά πράγματα αναβλήθηκαν, επειδή υπήρχε ισχυρή σύσταση να μην κάνουμε άσκοπες μετακινήσεις…

Και επειδή δεν πήρα εγώ δικές μου φωτογραφίες, «δανείστηκα» από τον τοίχο του καλού μου φίλου, Πέτρου Πατσαλαρήδη στο Facebook. Δεν ξέρω αν είναι δικές του, αλλά τις έχει κατατάξει στα «αγαπημένα» του και δείχνουν τον καιρό χθες στη Χαλκίδα μετά την καταιγίδα. Την πόλη που μένει και αγαπά πολύ, ώστε με κάθε ευκαιρία να την προβάλλει κιόλας. Τον ευχαριστούμε. Είναι τόσο χαρακτηριστικές!

Εδώ, στην Αθήνα, τα πράγματα ήταν λίγο πιο φωτεινά, δεν είχε τη μαυρίλα της Χαλκίδας. Τη χαρήκαμε, όσο γινόταν, επειδή την ίδια ώρα διαβάζαμε ότι σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας οι άνθρωποι δέχτηκαν μια μεγάλη δοκιμασία, καθώς έβλεπαν και ζούσαν πολύ δύσκολες καταστάσεις με την ίδια τη ζωή τους να κινδυνεύει και τις περιουσίες τους να βλέπουν να εξανεμίζονται, από τη μια στιγμή την άλλη… Μια θλίψη για την πραγματική εικόνα.

Πρωινό Σαββάτου είναι τραβηγμένη αυτή η φωτογραφία, στα Σεπόλια, οδός Αγίας Σοφίας, με φόντο τον Άγιο Μελέτη. Κοντεύει 10 το πρωί και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς, δεν κινείται τίποτα. Και κοντεύει να φύγει ο Σεπτέμβρης, δεν το λες και καλοκαίρι, αν και οι θερμοκρασίες μέχρι χθες ήταν αρκετά υψηλές για την εποχή. Από σήμερα μας λένε ότι αλλάζουν τα πράγματα και με έκτακτα δελτία η ΕΜΥ μας ενημερώνει για δύσκολα καιρικά φαινόμενα. Ας είμαστε προσεκτικοί σε ότι κι αν έχουμε αποφασίσει στην καρδιά μας να κάνουμε.

Συχνά, όταν είμαστε έξω, έχουμε ανάγκη από ένα παγωμένο νερό, ένα φρέσκο χυμό φρούτων, ένα καφέ στα όρθια… Δεν ξέρω αν τα έχετε δει αυτού του τύπου τα καφέ. Δεν έχουν τραπεζάκια να καθίσεις με την παρέα σου. Έχουν όμως ανθρώπινες τιμές. Και ψάχνοντας βρήκα ότι αυτού του τύπου τα καφέ, λέγονται Loving Family και η ιδέα για την δημιουργία τους, γεννήθηκε στην Ελλάδα στην αρχή της οικονομικής κρίσης και στηρίζεται στην ιδέα της αλληλοβοήθειας. Όλοι μαζί σαν μια “αγαπημένη οικογένεια” στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Με χαμηλές τιμές, χωρίς μεσάζοντες, κατευθείαν από τους παραγωγούς.

Ο δρόμος μου με έφερε μπροστά σ’ αυτό το κτίριο που είναι πάνω στην πλατεία Κάνιγγος. Μέσα από την πλατεία έχει τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία. Και τι μου θύμισε! Εδώ, στον 4^ο ή 5^ο όροφο, αν θυμάμαι καλά, στεγάζοντας τα γραφεί της ΠΟΣΣ, όταν πήγα στο ραντεβού που μου είχε δώσει ο τότε πρόεδρος Βασίλης Αποστολόπουλος, για να αναλάβω την έκδοση του «ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών». Πάνε τώρα κοντά 10 χρόνια που έχουν φύγει από εκεί και η παλιά πολυκατοικία μου δίνει την αίσθηση της ερειπωμένης. Πώς αλλάζει τα πράγματα η ζωή!

Με τις υπέροχες φωτογραφίες του διαδικτυακού μας φίλου Παναγιώτη Παναγιωτίδη από τη Θεσσαλονίκη, που δημοσιεύτηκαν στην Ομάδα “Ορεινές Περιπλανήσεις” από την λίμνη Πλαστήρα, τις πιο όμορφες ώρες της μέρας, θέλουμε να καλωσορίσουμε την φθινοπωρινή ισημερία… Να αλλάξουμε λίγο τις εικόνες της πόλης, με την ομορφιά της επαρχίας…

Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν η γη διέρχεται από τα σημεία τομής της εκλειπτικής (ελλειπτική τροχιά της γης) και του ουράνιου ισημερινού. Στη συγκεκριμένη στιγμή η γραμμή ηλίου – γης είναι κάθετος στον άξονα περιστροφής της γης, με αποτέλεσμα η ημέρα και η νύχτα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας.

Η ισημερία συμβαίνει γύρω στις 20–21 Μαρτίου (εαρινή) και 22–23 Σεπτεμβρίου (φθινοπωρινή). Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα).

Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium). Οι ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου.

Μας αρέσει να γνωρίζουμε την Αθήνα. Ζούμε εδώ και θέλουμε να την γνωρίζουμε σαν πόλη. Ελάτε να σας πάμε σήμερα στη Στοά Πεσμαζόγλου γνωστή και ως Στοά Πρωία, όπως λεγόταν παλιά λόγω της παλιάς εφημερίδας «Πρωία» που ίδρυσε ο Στέφανος Πεσμαζόγλου, γιος του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, κάπου κοντά στο ’40. Εδώ η είσοδος από την οδό Πανεπιστημίου. Σε κάποιους από τους ορόφους αυτού του κτιρίου “γεννήθηκε” και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ διεκδικώντας να γίνει η εφημερίδα των συντακτών. Δεν τα κατάφερε.

Σήμερα, ωστόσο, φιλοξενεί το εστιατοριάκι «Στοά Πρωία». «Παλιά το κτίριο ήταν διαφορετικό. Υπήρχε εσωτερική στρογγυλή αυλή» μας λέει ο ιδιοκτήτης του, Ζήκος Παναγιώτης. «Η στοά αυτή είναι μουσικόφιλη. Υπάρχει το κατάστημα του Νάκα με τα μουσικά όργανα, το μαγαζί του Ξυλούρη και ένα κατάστημα που πουλάει μόνο βινύλια», μας λέει ο κ. Σπύρος, ιδιοκτήτης του Duck Soup, ενός «cine-παρμένου» μαγαζιού που στεγάζεται στην ίδια στοά.

«Εδώ είναι η γωνιά του Νίκου (σ.σ. Ξυλούρης), 37 χρόνια τώρα. Νοίκιασε το μαγαζί το ’78 για να υπάρχει εδώ η γωνιά του, να έρχονται οι φίλοι του. Το μαγαζί εγκαινιάστηκε το ’79 κι εγώ ήρθα εδώ το ’80», μας λέει η κυρία Ουρανία Ξυλούρη που διατηρεί το δισκοπωλείο εντός της στοάς. «Εδώ είχε το γραφείο του ο Μπάμπης Κωνσταντόπουλος. Ένας τόπος, μια ιστορία…

Έδωσε την πρώτη του ομιλία με το πέρασμα στη μεταπολίτευση και μαζευόταν εδώ κόσμος και του πετούσε νεράντζια (γέλια). Ό,τι είχε βγάλει τότε ο Χατζιδάκις το “Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε” και το είχε παραφράσει ο κόσμος και τραγουδούσε “Μπάμπη, έβγα στο μπαλκόνι”» μας λέει ο κ. Χαρίλαος Νάκας, ιδιοκτήτης του καταστήματος με τα μουσικά όργανα εντός της στοάς. Οι πληροφορίες είναι από ένα δημοσίευμα της ATHENS VOICE για τις στοές της Αθήνας, που δεν είναι και λίγες…