Στα πεζοδρόμια της Αθήνας, περπατώντας προσεκτικά
Η αλήθεια είναι ότι το να περπατάς στην Αθήνα, δεν θα ήταν άσχημο, αν συνέβαινε πραγματικά, τα πεζοδρόμια της πόλης να είναι σε καλή κατάσταση. Δίπλα στις πολυκατοικίες με τα τεράστια αποθέματα μπετόν, υπάρχουν φυτεμένες νεραντζιές και λεμονιές, χαρά Θεού αυτή την εποχή με τους ανθούς τους να μοσχομυρίζουν. Στο σημερινό σημείωμα θα δείτε το πεζοδρόμιο από το περπάτημα μου στην οδό Ομήρου.
Η οδός Ομήρου βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, διασχίζει την Πανεπιστημίου, καθώς “κατεβαίνει” από το Κολωνάκι και τον Λυκαβηττό. Εδώ θα δεις ενδιαφέροντα πράγματα. Ίσως χρειαστεί στο μέλλον να επανέλθουμε και με άλλη ανάρτηση. Έχουμε σήμερα να ρίξουμε μια ματιά στα πεζοδρόμια της Αθήνας. Στενά ίσως, αλλά βολικά σε δρόμους σαν αυτόν, όχι και τόσο μεγάλους.
Λόγω των επιλογών μας περπατάμε πολύ στα πεζοδρόμια αυτής της πόλης. Και όχι πάντα στα ίδια σημεία. Κι αυτό μας δίνει τη χαρά να γνωρίζουμε καλύτερα την Αθήνα και τους ανθρώπους της, δηλαδή σχεδόν τη μισή Ελλάδα. Αλλά το αγαπούμε αυτό, οπότε και το επιδιώκουμε. Σκυφτοί άνθρωποι, σκεφτικοί και προβληματισμένοι, μοναχικοί στην πλειοψηφία τους. Τα προσέχω όλα αυτά και μου αρέσει να τα παρακολουθώ με… δημοσιογραφική ματιά.
Μπήκαμε στα 10 χρόνια που είμαστε μαζί με τη Σούλα!
Η αλήθεια είναι πως ο καιρός περνά σαν αέρας. Ιδιαίτερα, όταν αυτός περνάει καλά! Για πότε έφυγαν κιόλας 9 χρόνια από τότε που παντρευτήκαμε με τη Σούλα, ούτε που το καταλάβαμε.
Μια σχέση με τα σκαμπανεβάσματα της, αλλά αν τη βάζαμε σε μια ζυγαριά, σαφώς και τα υπέρ θα ήταν πάρα πολύ περισσότερα… Έχουμε μοιραστεί πολλές χαρές, αλλά και δυσκολίες από αυτές που βιώνουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι σ’ αυτή τη ζωή. Και πώς θα γιορτάσουμε φέτος αυτή την επέτειο;
Σχεδιάζουμε να το κάνουμε λίγο διαφορετικά. Και… λίγο αργότερα. 2-7 Μαϊου θα πάμε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη! Το ήθελε πάντα η Σούλα. Κι εγώ που την έχω ζήσει την Πόλη, πολλά χρόνια πριν, σας βεβαιώνω ότι είναι όντως, ένα σταυροδρόμι πολιτισμού, ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή. Αξίζει λοιπόν και θα το τολμήσουμε! Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να γνωρίζουμε νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτισμούς.
Και καθώς μεγαλώνουμε, ο 10ος χρόνος θέλουμε να μας βρει να μοιραζόμαστε ακόμα περισσότερα πράγματα και να κάνουμε τη ζωή μας να έχει πιο πολλές ποικιλίες και ενδιαφέροντα. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Κι αυτό που ζούμε είναι αληθινή αγάπη και μοίρασμα καρδιάς, το δίχως άλλο!
Μια παραλία του Νοτίου Ρεθύμνου, αυτή της Πρέβελης
Υπάρχει μέρος στην Ελλάδα που να συνδυάζει το φαράγγι, με το ποτάμι, με τη λιμνοθάλασσα, με μια υπέροχη αμμουδερή παραλία και ένα φοινικόδασος; Η απάντηση είναι θετική. Στην έξοδο του φαραγγιού Κουρταλιώτης, εκεί όπου καταλήγει και το ομώνυμο ποτάμι δημιουργείται ένα δέλτα μέσα στο οποίο ξεδιπλώνεται η Πρέβελη.
Πάμε λοιπόν σ’ αυτή τη μοναδική Πρέβελη, η οποία βρίσκεται 38 χλμ. νότια του Ρεθύμνου και 10 χλμ. ανατολικά του Πλακιά κάτω από το μοναστήρι της Πρέβελης. Η παραλία είναι αλλιώς γνωστή ως Λίμνη Πρέβελης ή Φοίνικας. Πρόκειται για μία από τις διασημότερες και ομορφότερες παραλίες του νησιού, με ανοιχτόχρωμη άμμο, βοτσαλωτό βυθό και κρυστάλλινα νερά.
Για την επίσκεψή σας σε αυτό το μαγευτικό σημείο, χρειάζεται να της αφιερώσετε μια ολόκληρη μέρα αν θέλετε να κολυμπήσετε και στην παραλία που «κοιτάζει» ευθεία στο Λιβυκό Πέλαγος και στη λιμνοθάλασσα αλλά και στον ποταμό Κουρταλιώτη. Πίσω από την αμμουδερή εντυπωσιακή παραλία ξεκινάει ένα παραποτάμιο φοινικόδασος έκτασης 40 στρεμμάτων.
Στην ιστορική ψαροταβέρνα του Μοσχάτου, “Τα Κανάρια”
Τα “Κανάρια” είναι μία ψαροταβέρνα που κρατά τις αξίες, την ατμόσφαιρα, τη διακόσμηση αλλά και την πρώτη της ύλη στα επίπεδα του τότε. Σα να τα έχει βάλει σε ένα ελληνικό ψυγείο του 1964 και να τα συντηρεί τέλεια. Αν έχεις απορία πώς ήταν οι ταβέρνες τη δεκαετία του ’60, αρκεί να επισκεφτείς τα “Κανάρια” και θα έχεις όλη την εμπειρία του παρελθόντος στο πιάτο.
Η ψαροταβέρνα στο Μοσχάτο, στέκει ίδια και απαράλλαχτη όλα αυτά τα χρόνια και, παρά τις νέες αφίξεις που αλλάζουν σχεδόν καθημερινά πια τον γαστρονομικό χάρτη της Αθήνας, είναι καθημερινά γεμάτη με κόσμο που φτάνει εδώ από κάθε γωνιά της πόλης. Τα “Κανάρια” άνοιξαν το 1950, σε μια περιοχή που είχε πολλούς ψαράδες, αλλά ακόμα περισσότερους μετανάστες από τη Μικρά Ασία.
Τότε ήταν που ο πατέρας του Σπύρου Αργυρόπουλου ξεκίνησε μαζί με τη γυναίκα του, ένα καφενείο αφού είχε αποκτήσει εμπειρία σε φημισμένα καφενεία της Ομόνοιας. Σύντομα το καφενείο έγινε στέκι για τους ψαράδες της περιοχής, που μαζεύονταν εδώ με την ψαριά τους, κι έτσι άρχισαν να πέφτουν στο τηγάνι φρέσκα ψάρια.
Καβούρι, την άνοιξη είναι χαρά Θεού να το επισκεφτείς…
Οι τακτικοί αναγνώστες μας ξέρουν πόσο μας αρέσει το Καβούρι. Πάμε συχνά εκεί, ιδιαίτερα το καλοκαίρι ή αυτή την εποχή που ανοίγει προς αυτό ο δρόμος. Έχουμε κάνει πολλά δημοσιεύματα μέχρι τώρα και θα συνεχίσουμε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και κάποια από το αρχείο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Η αιτία και αφορμή αλλάζει. Αλλά η ομορφιά είναι ίδια…
Και δείτε πώς είναι αυτή την εποχή. Λίγη βροχή κι ο ήλιος αρκεί για να πάρουν τα πάνω τους οι μαργαρίτες που φυτρώνουν “από μόνες τους” κάθε φορά στο ίδιο μέρος. Άγριες, χωρίς φροντίδα κι όμως είναι εκεί, να ομορφαίνουν τα μάτια των ανθρώπων που περπατούν στον μικρό πεζόδρομο δίπλα στη θάλασσα. Ότι πιο ωραίο, ανάμεσα στο τόσα ωραία που θα δεις στο καβούρι.
Δεν κρατάνε πολύ, ίσως μόνο δυο με τρεις μήνες. Μετά τον Ιούνιο και καθώς το ζεστό καλοκαίρι έρχεται θα… εξαφανιστούν. Θα ξεραθούν και θα χαθούν, όπως όλα τα αγριόχορτα. Ποια μνήμη τα κρατά ζωντανά, ώστε να εμφανιστούν ξανά στον καιρό τους; Ένα από τα θαύματα της φύσης που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν.
Εικόνες εποχής από το κυκλαδίτικο νησί της Σίφνου…
Σας μεταφέρομε σήμερα στο νησί των Κυκλάδων, Σίφνο, να το δούμε πώς είναι ανοιξιάτικα. Οι φωτογραφίες με τις ίριδες, είναι της Daphne Spitaki. Η Σίφνος είναι νησί μεσαίου μεγέθους στις δυτικές Κυκλάδες. Βρίσκεται μεταξύ Σερίφου και Κιμώλου. Απέχει περίπου 130 χιλιόμετρα ή 80 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά.
Εχει μεγάλη παράδοση στην αγγειοπλαστική και στη μαγειρική, καθώς είναι η γενέτειρα του Νίκου Τσελεμεντέ, του κορυφαίου Έλληνα σεφ του 20ού αιώνα, το μόνο έγκυρο βιβλίο με συνταγές στην προ ίντερνετ εποχή. Το έδαφος της Σίφνου αποτελείται από πετρώματα γρανίτη, αργιλώδη ψαμμίτη λίθο ή σχιστόλιθους, ασβεστόλιθους κ.λπ.
Όμορφο πρωινό στα Λιβαδάκια, η παραλία στη φυσική της κατάσταση με λίγα χόρτα ποσειδωνίας που έφεραν οι νότιοι άνεμοι, και οξαλίδες σε πλήρη άνθιση, η άγρια φύση όπως μας αρέσει. Η γη της Σίφνου έχει και ορυκτό πλούτο, όπως μεταλλεύματα σιδήρου, χαλκού, μολύβδου, μαγγανίου, γαληνίτη, μαγνησίου κ.λπ.
Φλοίσβος: Ένας τόπος για περίπατο και καφέ με φίλους
Είναι κοντινός προορισμός και εξαιρετικός, να πίνεις τον καφέ σου και να αφήνεις το μάτι σου να φεύγει ώς τα κότερα που είναι εκεί ελλιμενισμένα. Και ο πεζόδρομος σε προστατεύει από το να έχεις συνεχώς στο μυαλό σου, πώς να αποφύγεις από τα αυτοκίνητα. Επειδή, απλά, δεν υπάρχουν αυτοκίνητα να κινούνται εκεί.
Δείτε, τι όμορφα είναι αυτή την εποχή! Οι μαργαρίτες ανθισμένες στο μικρό παρτέρι του δέντρου και πιο δίπλα οι άνθρωποι, κάθονται στο τραπεζάκι τους. Η εικόνα είναι πολύ όμορφη! Αν και οι άνθρωποι εδώ, μας είναι άγνωστοι. Αφήστε όμως τη φαντασία σας να δουλέψει και βάλτε τον εαυτό σας εκεί, να δείτε τι ωραία που είναι.
Κι εδώ είναι η ταβέρνα ή το ρεστοράν ΝΗΣΟΣ, πείτε το όπως θέλετε. Η ουσία είναι αυτή που μετράει. Και το γεγονός ότι αν ο ήλιος αντέχεται, είναι ιδανικό μέρος για το γεύμα ή το δείπνο με τον άνθρωπο σου. Αλλά και για μια απλή βόλτα, ένα απόγευμα, είναι ιδανικό μέρος. Τέτοια πράγματα μας αρέσει να τα βάζουμε στο πρόγραμμά μας.