Απόψε στον ουρανό η υπερπανσέληνος του Οκτωβρίου

Είναι η τρίτη από τις τέσσερις διαδοχικές, που σημειώνονται φέτος αρχής γενομένης από τον Αύγουστο. Η τέταρτη υπερπανσέληνος θα είναι αυτή του Νοεμβρίου. Ο όρος υπερπανσέληνος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον αστρολόγο Richard Nolle το 1979. Με βάση τα στοιχεία του οργανισμού «Earth Sky», ο όρος αναφέρεται στις πανσελήνους κατά τις οποίες το φεγγάρι βρίσκεται πιο κοντά στην τροχιά της Γης από ότι συνήθως (όχι απόσταση μεγαλύτερη του 10% από το κοντινότερο δυνατό σημείο στη Γη).
Μια επιβαλλόμενη συνέχεια για τις φυλακές Επταπυργίου

Θυμάστε το ρεπορτάζ που κάναμε για τις φυλακές Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη, πριν καμιά δεκαριά μέρες; Αν όχι, δείτε το ΕΔΩ. Και προσέξτε τώρα τη συνέχεια… Αναγνώστης μας, μας έστειλε αποκλειστικές φωτογραφίες, μέσα από το χώρο αυτών των κελιών, όχι όταν λειτουργούσαν, αλλά το φετινό καλοκαίρι του 2024, από επίσκεψη του εκεί. Ο ίδιος πέρασε έξι μήνες της νεανικής ζωής του μέσα σ’ αυτά τα κελιά και μπορεί να υποστηρίξει αυτά που λέει. Στη φωτογραφία, ο διάδρομος με τα κελιά απομόνωσης

Λέει, λοιπόν, ότι οι συγκεκριμένες φυλακές ήταν από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Άλλο να διαβάζει κάποιος το ρεπορτάζ εφημερίδων – βιβλίων για αυτές τις βάναυσες Δικαστικές Φυλακές και άλλο να τα εξιστορεί κάποιος που έζησε εκεί, μέσα σε άθλιες συνθήκες! Ένα τρισάθλιο και απάνθρωπο κελί απομόνωσης… Τα λόγια είναι πολύ φτωχά. Και η εικόνα “μιλάει” από μόνη της.

Υπήρχαν σύλλογοι που έφερναν διάφορα είδη (ρούχα-τρόφιμα – γλυκίσματα) αλλά οι κρατούμενοι δεν τα έβλεπαν… ποτέ! Και αν τολμούσε κάποιος κρατούμενος να ρωτήσει… τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι! Οι μοναδικοί που είχαν τσαμπουκά και δεν έπαιρναν χαμπάρι ήταν οι ισοβίτες! Αλλά και αυτούς κάποια στιγμή τους έτρωγε το πολύ σκοτεινό… σκοτάδι μέσα σε κελιά – μπουντρούμια απάνθρωπα 1 μ. Χ 2,00! Είναι καλό να μαθαίνει ο κόσμος τι “λειτουργικές” φυλακές είχαμε. Τις πιο «άψογες» σε οργάνωση και ανθρωπιά!

Ο χώρος, γύρω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο…

Καθώς “κρατάει” ακόμα ο καιρός, μας αρέσει να περπατάμε στην Αθήνα… Όχι με τον ίδιο ζήλο που το κάναμε πρώτα, επειδή οι αντοχές μας μειώνονται, αλλά πάντως με όρεξη και διάθεση για ζωή… Στο σημερινό δημοσίευμα θα σας δείξουμε μερικές φωτογραφίες από τον περιβάλλοντα χώρο ενός Μουσείου στην Πατησίων. Με είσοδο από την Ηπείρου που μετά την Πατησίων, γίνεται Βασ. Ηρακλείου…

Έχουμε έρθει κι άλλες φορές, εδώ. Αν και στο κέντρο της Αθήνας, είναι συνήθως πλημμυρισμένο από κόσμο, μας αρέσει. Και παλιότερα έχω γράψει στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτό το Μουσείο. Δείτε δυο δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Δεν αφορά στο περιεχόμενο του Μουσείου, πράγμα υποκειμενικό, αλλά στο πράσινο που υπάρχει γύρω του και το κάνει πάντα ελκυστικό προορισμό, ιδιαίτερα το καλοκαίρι.

Σ’ αυτό καφέ έχουμε ξανακαθίσει με τη Σούλα. Ψάχνοντας στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ βρήκα ένα δημοσίευμα που έκανα στις 26 Ιουλίου 2015, όταν μετά το έργο μας στα Εξάρχεια καθίσαμε εδώ, να πάρουμε ένα ποτό και να ξεκουραστούμε. Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ. Δέκα χρόνια πιο νέοι τότε αλλά έχοντας πάντα την ίδια λαχτάρα για ζωή.

Μια επιλογή για να δει κανείς τα αξιοθέατα της Αθήνας!

Πούλμαν σαν αυτό θα τα δείτε να κυκλοφορούν στους πολύ κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Μ’ αυτά το διώροφα, χωρίς στέγη, λεωφορεία, επισκέπτονται και γνωρίζουν την πρωτεύουσα. Μπορεί πάνω από αυτό να δεις διάφορα μέρη και σημεία της πόλης που ίσως δεν θα τα είχες δει ποτέ, από μόνος σου. Η εξυπηρέτηση από τους ανθρώπους είναι καλή! Επίσης μπορείς να κάνεις και ολοήμερες εκδρομές τόσο εντός της Αθήνας, αλλά και εκτός, σε πολύ οικονομικές τιμές!
30ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας ολοκλήρωσε την 30η έκδοσή του, πιο αισιόδοξο και πλούσιο σε δράσεις από ποτέ. Ο διεθνής θεσμός προσφέρει μοναδικές κινηματογραφικές εμπειρίες και διεξόδους στους κατοίκους και επισκέπτες της πόλης, αναδεικνύει νέες φωνές του παγκόσμιου σινεμά, παρουσιάζει στο κοινό μερικές από τις καλύτερες και πιο προσδοκώμενες ταινίες της χρονιάς.

Και όλο αυτό συνοδεία εκλεκτών προσκεκλημένων και διοργανώνει αφιερώματα, ειδικές προβολές, masterclass και παράλληλες εκδηλώσεις, δικαιώνοντας τη φανατική αγάπη των θεατών όλα αυτά τα χρόνια. Το 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας θα πραγματοποιηθεί από τις 2 Οκτωβρίου έως τις 14 Οκτωβρίου 2024. Μια καλή πρόταση για όσους αγαπούν τον κινηματογράφο.

Οι 30ές Νύχτες Πρεμιέρας θα πραγματοποιηθούν στους φυσικούς τους χώρους, τις αίθουσες 12μηνης λειτουργίας ΔΑΝΑΟΣ 1 & 2, CINOBO OPERA 1 & 2, ΑΣΤΟΡ, ΑΣΤΥ, ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ, ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΠΑΛΛΑΣ. Αν είστε από εκείνους που αγαπούν τον κινηματογράφο κρίμα που δεν το προλάβετε. Οι τελευταίες παραστάσεις ήταν χθες…
Ας δούμε σήμερα το Κολοσσαίο, την κορυφή των θεαμάτων

Το Φλάβιο Αμφιθέατρο (λατινικά: Amphitheatrum Flavium), από τον μεσαίωνα γνωστό ως το Κολοσσαίο (ιταλ. Colosseo) ήταν ένα αμφιθέατρο της Αρχαίας Ρώμης. Βρίσκεται στη ΝΑ. πλευρά της Ρωμαϊκής Αγοράς. Το Κολοσσαίο άρχισε να κατασκευάζεται στην εποχή του Βεσπασιανού το 72 μ.Χ., συνεχίστηκε την εποχή του Τίτου και ολοκληρώθηκε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Τίτος, το 80 μ.Χ..

Ονομαζόταν Αμφιθέατρο των Φλαβίων, από το όνομα της δυναστείας των αυτοκρατόρων που το έκτισαν. Για να κατασκευαστεί, εργάστηκαν χιλιάδες αιχμάλωτοι σκλάβοι όλων των εθνικοτήτων που είχαν συλληφθεί από τον Τίτο μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων. Πήρε το όνομα του από το κολοσσιαίο άγαλμα του Νέρωνα (Κολοσσός του Νέρωνα), που βρισκόταν στην τοποθεσία που χτίστηκε.

Μπορούσε να χωρέσει 65.000 θεατές και είχε σχήμα έλλειψης με περιφέρεια 524 μέτρων. Οι διαστάσεις του ήταν κολοσσιαίες: 156 x 188 μέτρα και το ύψος του έφτανε τα 48 μέτρα και είχε 4 ορόφους. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είχαν αψίδες και ο τέταρτος 40 παράθυρα.

Πάνω από τον 4ο όροφο υπήρχε στοά. Ο τελευταίος όροφος προοριζόταν για τις γυναίκες και τις κατώτερες τάξεις των πολιτών, ενώ ο πρώτος για τους επιφανείς πολίτες. Το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε κερκίδες, ενώ στο κέντρο του είχε κονίστρα που χωριζόταν από τις κερκίδες με ένα ψηλό βάθρο. Κάτω από την κονίστρα βρίσκονταν τα υπόγεια.
Το τραπέζι στην κουζίνα της Στασούλας έχει καλούδια

Ρόδια και λωτοί στο τραπέζι της κουζίνας της Στασούλας μας, στο Θραψανό. Για ομορφιά, αλλά σίγουρα αποτελούν και μια καλή γευστική επιλογή της εποχής. Απλά, λιτά, όμορφα… Και η πόρτα της ανοιχτή, όπως είναι και η καρδιά της. Γεμάτη υπομονή και καλοσύνη, έτοιμη να κάνει τα πάντα για όλους. Έτσι ήταν πάντα η Στασούλα μας.
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…