Αρχείο κατηγορίας Καθημερινότητα

Η πιο γνωστή και οργανωμένη παραλία της Βάρκιζας με χρυσή αμμουδιά και ρηχά νερά θεωρείται η πλαζ «Varkiza Resort Yabanaki» μέσα στην οποία υπάρχουν μεταξύ άλλων, αθλητικές εγκαταστάσεις, χώροι στάθμευσης, χώροι εστίασης, υγειονομικές εγκαταστάσεις, κλαμπ, δοκιμαστήρια και ναυταθλητικές εγκαταστάσεις.

Πέρα από την πλαζ η Βάρκιζα έχει και άλλες ωραίες παραλίες οι οποίες όμως είναι μη οργανωμένες όπως Οι Αλκυονίδες – Κανάρια, Η Ανατολική παραλία, Η Παραλία Island, Τα Λιμανάκια και Οι Σπηλιές κάτω από το Ribas ενώ διαθέτει και ένα πάρα πολύ ωραίο Λιμάνι όπου οι κάτοικοι το καλοκαίρι κάνουν την βόλτα τους.

Επίσης στη Βάρκιζα βρίσκεται και το εμβληματικό διεθνούς φήμης Νυχτερινό Κέντρο Island Club το οποίο έχουν επισκεφθεί προσωπικότητες όπως οι Meryl Streep, Valentino, Hugh Jackman, Tommy Hilfiger, Bruce Willis, Moby, Katia Mathiou,James Blunt, Zaz, Ethan Hawke, Princess Rosario, Pierce Brosnan. Δείτε το χθεσινό δημοσίευμα ΕΔΩ.

Η Βάρκιζα είναι μια παραθαλάσσια περιοχή της Αττικής, που ανήκει διοικητικά στον Δήμο Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης. Βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα νότια του κέντρου της Αθήνας και είναι γνωστή για την όμορφη παραλία της και την τουριστική της ανάπτυξη. Δεν είναι η πρώτη φορά που την επισκεπτόμαστε. Αυτή τη φορά θα την καταγράψουμε από τον κεντρικό της δρόμο, σήμερα και παραλιακά αύριο

Βρίσκεται στη Νότια Αττική, στις ακτές του Σαρωνικού κόλπου. Υπάγεται στον ενιαίο Δήμο Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης. Το 1945 υπογράφηκε εδώ η Συμφωνία της Βάρκιζας, μια σημαντική συνθήκη που επηρέασε την πορεία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Το τοπίο γύρω από τον οικισμό παραπέμπει σε κλασικό αττικό τοπίο της υπαίθρου, με θαμνώδεις – βραχώδεις εκτάσεις, αλλά και πολλά πεύκα που απλώνουν τον ίσκιο τους στα γαλανά νερά του Σαρωνικού.

Η πιο γνωστή παραλία της είναι η Varkiza Resort Yabanaki, μια οργανωμένη πλαζ με αθλητικές εγκαταστάσεις, χώρους εστίασης και ναυταθλητικές δραστηριότητες. Εξυπηρετείται από λεωφορειακές γραμμές του ΟΑΣΑ, όπως οι 122 και 171. Η Βάρκιζα υπήρξε αρχικά παραθεριστική περιοχή στην οποία σταδιακά αναπτύχθηκαν και ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ πλέον αποτελεί βασικό μέρος της Αθηναϊκής Ριβιέρας.

Τη βρήκαμε ψάχνοντας μια μέρα που δεν έβρισκες καμιά ψαροταβέρνα ανοιχτή στο παραλιακό μέτωπο της Αθήνας. Στο Καβούρι της Βουλιαγμένης που επιχειρήσαμε να περάσουμε τη μέρα μας, την περασμένη Κυριακή, ημέρα Πάσχα κατά το ημερολόγιο των ορθοδόξων, οι δυο ταβέρνες ήταν κλειστές. Βλέπεις το έθιμο της μέρας ήθελε κρεατικά.

Η ταβέρνα “Τρεχαντήρι” είναι γνωστή για την εξαιρετική ποιότητα των φαγητών της και την υπέροχη θέα στη θάλασσα. Βρίσκεται στο Λαγονήσι και προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία από φρέσκα ψάρια, θαλασσινά και παραδοσιακά ελληνικά πιάτα. Το περιβάλλον είναι φιλόξενο και ιδανικό για οικογενειακές στιγμές ή γεύματα με φίλους.

Τη βρήκαμε ψάχνοντας στο 38ο χιλιόμετρο της Λεωφόρου Αθηνών – Σουνίου, στο Λαγονήσι, λίγο πιο μακριά από τη Βάρκιζα και ήταν μια εξαιρετική επιλογή για να απολαύσουμε αυθεντικές γεύσεις δίπλα στο κύμα. Οι φωτογραφίες είναι δικές μου και δείχνουν την ψαροταβέρνα και από την πλευρά του δρόμου και από την πλευρά της θάλασσας…

Αυτό το ανοιξιάτικο φρούτο, το μούσμουλο, με το μικρότερο ίσως διάστημα διάθεσης στην αγορά, έχει μόνο πιστούς φίλους και το ίδιο πιστούς εχθρούς. Να φταίει που η σάρκα του, αν και ζουμερή και μυρωδάτη είναι ελάχιστη, σε σχέση με τα μεγάλα κουκούτσια του; Να φταίει ότι αν το φας άγουρο είναι ξινό και στυφό; Μπορεί να φταίει και η ομολογουμένως υψηλή τιμή του. Οι θαυμαστές του, όμως, θα αντιτάξουν τη νοστιμιά και την ευωδιά της ώριμης ζουμερής του σάρκας, ιδιαίτερα αν είναι καλοαναθρεμμένο και από φημισμένη ποικιλία. Η μουσμουλιά (Εriobotrya japonica) είναι δέντρο της οικογένειας Ροδοειδών με πανάρχαια προέλευση από την ανατολική Ασία και την Ιαπωνία– από την τελευταία έχει άλλωστε πάρει και το όνομά του και συχνά στα φυτώρια το συναντάμε και ως ιαπωνική μουσμουλιά. Στην Ελλάδα έφτασε στα τέλη του 19ου αιώνα, περισσότερο ως δέντρο καλλωπιστικό παρά ως παραγωγικό, καθώς γίνεται ψηλό, φτάνοντας ακόμα και τα 10 μέτρα, με καταπράσινο, αειθαλές φύλλωμα από μεγάλα σκουροπράσινα και λογχοειδή φύλλα που δίνουν στο δέντρο αρχοντική και εντυπωσιακή όψη, ιδιαίτερα όταν είναι γεμάτο με ζωηρόχρωμους λαμπερούς καρπούς. Απαιτεί σχετικά μέτρια φροντίδα, κυρίως σωστό πότισμα, λίπανση και αραίωμα καρπών και μπορεί να ζήσει έως και 50 χρόνια. Τη φωτογραφία την είδαμε στη ομάδα “Φυτά, έντομα και άλλα της φύσης”. Το κείμενο το δανειστήκαμε από το “ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΟ”, το ένθετο περιοδικό της κυριακάτικης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ…

Ελληνικό. Χθες, για δουλειά βρεθήκαμε εκεί. Περπάτησα στο τετράγωνο γύρω από τη Βοσπόρου, δίπλα στο δημοτικό σχολείο που είναι εκεί, στη μικρή πλατειούλα με το σιντριβάνι. Κυριαρχούν οι ανθισμένες κουτσουπιές σε έναν όμορφο, εξωτερικό χώρο, στην οδός Αλέξανδρου Παναγούλη. Το δέντρο είναι γεμάτο ροζ άνθη που δημιουργούν ένα ζωντανό και χαρούμενο τοπίο.

Έχει επίσης μερικά πράσινα και καφέ φύλλα, προσθέτοντας περισσότερες αποχρώσεις στο σκηνικό. Στο βάθος υπάρχει ένας πεζόδρομος και ένας καλοδιατηρημένος κήπος με διάφορα φυτά και θάμνους. Επίσης, φαίνονται ένα πολυώροφο κτίριο με μπαλκόνια και παράθυρα και κάποια ηλεκτροφόρα καλώδια. Μια κλασική εικόνα της πόλης.

Το Ελληνικό είναι μια όμορφη συνοικία. Αποτελεί δημοτική κοινότητα της Αργυρούπολης. Και είναι δυο βήματα από την παραλιακή. Ο καθαρός μπλε ουρανός ολοκληρώνει την εικόνα. Αυτό το στιγμιότυπο συνδυάζει τέλεια τη φυσική ομορφιά της κουτσουπιάς με το αστικό περιβάλλον, δημιουργώντας μια ισορροπία ανάμεσα στη φύση και την ανθρώπινη αρχιτεκτονική.

Η Ακρόπολη και τα πέριξ είναι ένα υπέροχο μέρος για να περάσετε ένα ηλιόλουστο απόγευμα Κυριακής. Μπορείτε να περπατήσετε στα ερείπια του εμβληματικού συγκροτήματος ναών του 5ου αιώνα π.Χ. στον βραχώδη λόφο της Αθήνας, να επισκεφθείτε το Μουσείο Ακρόπολης και να απολαύσετε την εκπληκτική θέα στην πόλη. Εμείς επιλέξαμε τις παρυφές της Ακρόπολης.

Αν θέλετε να περπατήσετε λίγο περισσότερο, μπορείτε να κατεβείτε από την Ακρόπολη και να περιηγηθείτε στα στενάκια της Πλάκας, της παλιάς πόλης των Αθηνών. Θα βρείτε πολλά παραδοσιακά καφέ, εστιατόρια και καταστήματα με σουβενίρ. Δείτε πως βγήκαν οι άνθρωποι να καθίσουν στον ήλιο. Ζευγαράκια πάνω στα βράχια…

Εμείς προτιμήσαμε μετά το περπάτημα να καθίσουμε στην “Κλεψύδρα” στην Πλάκα, ένα καφέ που μας αρέσει και ήπιαμε το ποτό μας. (τελευταία φωτογραφία). Φυσικά υπάρχουν πολλές επιλογές… Αν θέλετε να χαλαρώσετε και να απολαύσετε τη θέα, μπορείτε να επισκεφθείτε τον λόφο του Φιλοπάππου, από όπου μπορείτε να δείτε ολόκληρη την πόλη.

Η οδός Ναυτίλου βρίσκεται στο κέντρο του Περιστερίου και συγκεκριμένα στην περιοχή της Νέας Ζωής. Ο ταχυδρομικός κώδικας της οδού Ναυτίλου είναι 12135. Ναυτίλου (Ναυτίλος); Μας έκανε εντύπωση και το ψάξαμε λίγο. Ακόμα και σε ένα τοπικό Blog, σε μια εργασία που είχαν κάνει μαθητες γυμνασίου καταγράφοντας τους δρόμους του Περιστερίου το ανέφεραν έτσι: Ο ναύτης, ο ναυτικός, ο ναυτιλλόμενος.

Χαρήκαμε που είχαν δώσει το όνομα το δρόμου σε έναν σκληρά εργαζόμενο, στα πλοία, άνθρωπο και μάλιστα ανώνυμα. Αλλά συνεχίσαμε να αναρωτιόμαστε πώς αυτό μπορούσε να συμβεί στο Περιστέρι, ένα μεγάλο δήμο στη δυτική Αθήνα που δεν συνορεύει με θάλασσα. Ας είναι, ψηλά πράγματα. Η ουσία είναι πως η μέρα ήταν καλή και απολαύσαμε τη βόλτα μας στη Ναυτίλου. Την ακολουθήσαμε ως παράλληλη της Εθνικής Αντιστάσεως, έναν πεζόδρόμο γεμάτο μαγαζιά.

Κι εδώ, στη Ναυτίλου τα μαγαζιά δεν είναι λίγα. Έχει μεγάλα, άνετα πεζοδρόμια και αντί για εμπορικά, καφέ. Και κάπου στους μικρούς κάθετους δρόμους που την ενώνουν με τον εμπορικό πεζόδρομο προσέξαμε μερικού τίτλους μεζεδοπωλείων που ανοίγουν μετά τις πέντε το απόγευμα. Και τα κρατήσαμε στη μνήμη μας. Συνήθως όλα αυτά κρύβουν εκπλήξεις, όμορφες… Κι εμάς μας αρέσουν κάτι τέτοια και τα βάζουμε στη ζωή μας.