Αρχείο κατηγορίας Χωρίς κατηγορία

Κάτι ψιλές βροχούλες είχαμε στην Αθήνα κυρίως το απόγευμα της Πέμπτης, αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε τα εκταλτα δελτία της ΕΜΥ. Ο καιρός άλλαζε πολύ γρήγορα προς το καλύτερο. Δείτε εδώ στην πλατεία Καραϊσκάκη, στο Μεταξουργείιο ένα δέντρο γεμάτο με ροζ-μωβ άνθη. Τα άνθη είναι μεγάλα και εντυπωσιακά, καλύπτοντας μεγάλο μέρος του φυλλώματος. Τα φύλλα είναι πράσινα και σχετικά μεγάλα. Ο ουρανός είναι καθαρός και γαλάζιος, υποδηλώνοντας μια ηλιόλουστη μέρα. 

Λόγω των μεγάλων, εντυπωσιακών ροζ-μωβ άνθεων, το δέντρο θα μπορούσε να είναι ένα είδος Μπαουχίνιας (Bauhinia), όπως η Bauhinia variegata ή η Bauhinia × blakeana. Μοιάζει επίσης με Tabebuia rosea. Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας διακρίνονται και άλλα πράσινα δέντρα και κάποιοι άνθρωποι που περπατούν, υποδηλώνοντας έναν δρόμο ή ένα πεζοδρόμιο. Η εικόνα αποπνέει μια αίσθηση άνοιξης και ομορφιάς της φύσης μέσα στην πόλη.

Μια χαλαρή στιγμή σε έναν δημόσιο χώρο πρασίνου, στην πλατεία Βικτωρίας, χθες. Το μεγάλο δέντρο στη σκιά του οποίου κάθονται οι δύο άνθρωποι δίνει μια αίσθηση ηρεμίας, ενώ το πάρκο φαίνεται να είναι σημείο συνάντησης και κοινωνικοποίησης. Οι πλακοστρωμένοι διάδρομοι και οι ξύλινες γλάστρες με φυτά προσθέτουν στην ατμόσφαιρα οργάνωσης και φροντίδας του χώρου. Από την άλλη, η παρουσία των περαστικών δείχνει ότι το πάρκο δεν είναι μόνο χώρος ανάπαυσης αλλά και μέρος της καθημερινής δραστηριότητας στην πόλη. Το φως και η ζωντάνια των χρωμάτων υποδηλώνουν ότι πρόκειται για μια σκηνή με θετική και φυσική ενέργεια.

Η φωτογραφία παρουσιάζει την πρόσοψη του εστιατορίου “Restaurant Albasha”. Η πινακίδα του εστιατορίου είναι ιδιαίτερα εμφανής, με εικόνες από φαγητά και την ονομασία γραμμένη τόσο στα αγγλικά όσο και στα αραβικά, προσδίδοντας μια πολυπολιτισμική αίσθηση στο χώρο. Η παρουσία των ανθρώπων που κάθονται στα τραπέζια κοντά στην είσοδο δημιουργεί μια ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα, δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα μέρος όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν φαγητό και χαλαρή κοινωνική συναναστροφή. Η Αθηνας σε δυο καθημερινές της στιγμές…

Ως Καλλιστήμων (Callistemon) της οικογένειας των Μυρτωδών, το γένος του οποίου περιλαμβάνει περί τα 12 είδη, ιθαγενή της Αυστραλίας, περιγράφει το φυτό αυτό που έχει εγκλιματιστεί πολύ καλά και απαντάται ευρέως στα μέρη μας, ο Π.Γ. Γεννάδιος («Λεξικόν Φυτολογικόν», Αθήνα, 1914). Τρία τέτοια δέντρα είδαμε σε μια μικρή πλατεία της Αθήνας.

Πρόκειται για θάμνους και αειθαλή δέντρα, διακοσμητικά. Από τα συνηθέστερα είδη που χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά φυτά είναι, όπως γράφει, ο Καλλιστήμων ο γραμμόφυλλος (Callistemon linearis), ο Καλλιστήμων ο ιτεόφυλλος (Callistemon salignus) και ο Καλλιστήμων ο ευειδής (Callistemon speciorus). Το είδος που περιγράφουμε αναφέρεται σήμερα στη βιβλιογραφία, μάλλον, ως Callistemon citrinus.

Το είδαμε την Παρασκευή 18/4/2025 στην πλατεία Τσάτσου, μια μικρή πλατεία με συντριβάνι, εκεί που ενώνεται η Λένορμαν με την Αχιλλέως στην Αθήνα κοντά στην πλατεία Καραϊσκάκη στο Μεταξουργείο… Τις πληροφορίες τις πήραμε από το SIte www.kolivas.de και φιλοξενούνταν στα ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΑ ΝΕΑ…

Η μέγιστη ανθοφορία του δέντρου αυτού παρατηρείται από τέλη άνοιξης έως τις αρχές του καλοκαιριού. Τα άνθη είναι πλούσια σε νέκταρ και προσελκύουν τις μέλισσες. Το φαντάζεστε μια τέτοια ομορφιά στο κέντρο της Αθήνας; Και όμως υπάρχουν όμορφα μέρη που αξίζει να τα περπατήσει κανείς.

Τo Κρίνo (επιστ. Λείριον, Lilium) είναι μία μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα όμορφων αγριολούλουδων με παγκόσμια εξάπλωση. Στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε είδη κρίνων, τα περισσότερα στη Βόρεια Ελλάδα. Το είδος περιλαμβάνει μονοετή, διετή και πολυετή φυτά με ύψος που αγγίζει και το ένα μέτρο. Αναπτύσσονται σε μέσα ή μεγάλα υψόμετρα. Τα κρίνα είναι βολβώδη φυτά. Έχουν συνήθως ψηλό βλαστό με άνθος στην κορυφή. Το άνθος τους αποτελείται συνήθως από έξι πέταλα και είναι στραμμένο με μία ελαφριά κλίση προς το έδαφος. Έχει έντονα χρωματισμένους κίτρινους ανθήρες. Τα περισσότερα είδη κρίνων ανθίζουν κατά τη διάρκεια της άνοιξης και κάποια προς το τέλος του καλοκαιριού. Από τα γνωστότερα είδη κρίνου είναι το Λείριον το πάλλευκο (Lilium candidum). Έχει ύψος μέχρι ένα μέτρο και λευκό άνθος. Εδώ στο ανθοδοχείο της Στασούλας!

Τελικά είναι ζήτημα οπτικής. Δεν είναι λίγοι κι ανάμεσα τους κι εγώ, που υποστηρίζουν ότι η Αθήνα αυτές τις μέρες αποκτά μια μοναδική γοητεία. Με πολλούς να φεύγουν για τα χωριά τους, η πόλη γίνεται πιο ήσυχη και χαλαρή, κάτι που δίνει την ευκαιρία να την απολαύσεις με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι δρόμοι είναι λιγότερο γεμάτοι και μπορείς να εξερευνήσεις τις γειτονιές, τα μουσεία και τα πάρκα χωρίς τη συνηθισμένη πολυκοσμία.

Πράγματι αυτές τις μέρες η Αθήνα έχει τη δική της ξεχωριστή ατμόσφαιρα! Αν και πολλοί φεύγουν για την επαρχία, η πόλη παραμένει ζωντανή και γεμάτη επιλογές, για όσους μένουν πίσω. Υπάρχουν πολλές πολιτιστικές και γαστρονομικές προτάσεις. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος φιλοξενεί εκθέσεις και δραστηριότητες, ενώ τα εστιατόρια της πόλης προσφέρουν παραδοσιακά πιάτα που αξίζει να τα δοκιμάσεις.

Αν προτιμάς κάτι πιο χαλαρό, οι αυλές και οι πεζόδρομοι γεμίζουν με χρώματα και αρώματα, ιδανικά για καφέ ή ένα δροσερό ποτό. Με τους ρυθμούς της να χαλαρώνουν, τους δρόμους να αδειάζουν και τον ήλιο να ζεσταίνει γλυκά, η πρωτεύουσα αποκαλύπτει το πιο φωτεινό και ξεκούραστο πρόσωπό της. Κι αυτό το πρόσωπο το έχουμε ανάγκη, το χρειαζόμαστε…

Το Λαογραφικό Μουσείο Τρικάλων ιδρύθηκε το 1991 και λειτουργεί στην οδό Γαριβάλδη 6. Άνοιξε μετά την ανακαίνιση και θα αποτελεί τον χώρος της λαογραφίας για τον Δήμο Τρικκαίων, με αντικείμενα καθημερινής χρήσης, λαϊκής τέχνης, ενδυμασίες, εργαλεία παραδοσιακών επαγγελμάτων από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τα μέσα του 20ού αιώνα, φωτογραφίες και έντυπα της ίδιας περιόδου. Το μουσείο, σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Λαογραφικού Μουσείου, διοργανώνει εκδηλώσεις και αναβιώσεις παραδοσιακών εθίμων.

Και πάμε και στις γευσιγνωσίες! Όταν τα “Μεζεδοκαμωματα” έκαναν δειλά δειλά τα πρώτα τους βήματα, το 1996, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα έφταναν στο σημείο να ταυτιστούν αργότερα με μια ολόκληρη περιοχή, όπως τα Μανάβικα. Το παλιό χυτήριο λοιπόν, αφού αναστηλώθηκε με πολύ κόπο, έδωσε τη θέση του σε μια όμορφη παραδοσιακή ταβέρνα και ταυτόχρονα το σύνθημα για την αναβάθμιση μιας ολόκληρης συνοικίας.

Από τότε μέχρι σήμερα κύλησε πολύς καιρός, τα “Μεζεδοκαμώματα” διανύουν ήδη τη δεύτερη δεκαετία λειτουργίας τους και συνεχίζουν να προσφέρουν εξαίσια πιάτα, όπως είναι το “βασιλικό πιάτο”, το “αρχαίο έδεσμα” , η “φωλιά Πάντσο Βίλα”, η “σφολιάτα της Ευτυχίας”, “η σαλάτα δίχως όνομα” και τα “πονηρά κεφτεδάκια”. Διεύθυνση: Υψηλάντου 16-18, Μανάβικα, Τρίκαλα. Τηλέφωνο: 2431076741, 6945385383.

Το γκράφιτι που συναντάμε στα Τρίκαλα συχνά φέρνει στη ζωή μια σκηνή από την καθημερινότητα ή την κουλτούρα της περιοχής. Η συγκεκριμένη τοιχογραφία απεικονίζει μια όμορφη παραδοσιακή ελληνική γειτονιά, με φιγούρες που αποτυπώνουν στιγμές από την καθημερινή ζωή: γυναίκες να κάνουν ψώνια σε υπαίθρια αγορά, άνθρωποι που συζητούν στα μπαλκόνια τους και η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη χρώματα και αίσθηση κοινότητας. Η τέχνη του δρόμου στα Τρίκαλα όχι μόνο ομορφαίνει τα κτίρια αλλά και λειτουργεί ως ένα μέσο έκφρασης της πολιτιστικής ταυτότητας και της κοινωνικής ζωής. Ανάμεσα στις εικόνες, βρίσκεται και η φράση: “Είναι καιρός να πούμε τα μεγάλα ΝΑΙ ή τα μεγάλα ΟΧΙ”, που προσδίδει μια εννοιολογική διάσταση στο έργο και ενθαρρύνει τον στοχασμό.