Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
031794
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Νωρίς νωρίς από τον Ιούνιο ήρθε το φετινό καλοκαίρι

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 προβλέπεται το θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Έτσι ήταν και του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιούλιος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 179

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 179 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. το τ.178, ΕΔΩ. δείτε το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Έτοιμο και το 445 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ Κι ΕΔΩ, το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Οι εκδρομές του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ

Κι αυτό ΕΔΩ είναι το πρόγραμμα των εκδρομών για το 2025 που εξέδωσε και φέτος το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι σε επαγγελματική βάση.

Ένας λευκός κρίνος, γεμίζει τον τόπο ομορφιά!

Το Lilium candidum, ή λευκό κρίνο, είναι ένα φυτό της οικογένειας των κρίνων . Είναι ιθαγενές στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή και έχει εγκλιματιστεί σε άλλα μέρη της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ουκρανίας, καθώς και στη Βόρεια Αφρική, τα Κανάρια Νησιά, το Μεξικό και άλλες περιοχές. Καλλιεργείται από την αρχαιότητα, για τουλάχιστον 3.000 χρόνια και έχει μεγάλη συμβολική αξία από τότε για πολλούς πολιτισμούς. Είναι ευάλωτο σε διάφορες ιογενείς ασθένειες που είναι κοινές στα κρίνα, και ιδιαίτερα στον μύκητα Botrytis. Μια τεχνική για την αποφυγή προβλημάτων με ιούς είναι η καλλιέργεια φυτών από σπόρους αντί για βολβούς. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από την ομάδα “Love of flowers”  τραβηγμένες από την Mariese Gaetos Falconi. Υπέροχες!

Ακόμα ψάχνει για ενοικιαστή η ταβέρνα “Το Παραμύθι”

Η ταβέρνα «Το Παραμύθι» βρισκόταν δίπλα στην έξοδο του Μετρό Σεπολίων, στην οδό Ιωαννίνων 176, πολύ κοντά—περίπου 80 μέτρα από την είσοδο του σταθμό. Ήταν ένα μέρος όμορφο, ιδιαίτερο που μας άρεσε. Είχαμε πάει πολλές φορές στο παρελθόν. Πέρσι, στις 18/6/2024, είχα κάνει μια ανάρτηση στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για το ίδιο θέμα, χωρίς να πάρω καμιά απάντηση. Δείτε το ΕΔΩ. Δεν είχα και την απαίτηση, ένα site με μικρή αναγνωσιμότητα είναι…

Όμως ξαναβρέθηκα εκεί την προηγούμενη εβδομάδα και η κατάσταση, ένα χρόνο μετά είναι ίδια… Έψαξα περισσότερο. Τίποτα. Κανένα στοιχείο. Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και κανείς δεν ξέρει τι συνέβη. Ο χώρος περιγράφεται ως «παραμυθένιος», ζεστός και cozy, με διακόσμηση νοσταλγική–vintage. Ο ιδιοκτήτης, ο Χρήστος, ζωγράφος στο επάγγελμα, είχε στολίσει το εσωτερικό με φωτογραφίες ηθοποιών, αυτόγραφα και παραμυθένια στοιχεία

Ήταν μια ταβέρνα – μεζεδοπωλείο με δημιουργικές πινελιές, με καλές μερίδες, ελληνικές γεύσεις σε προσιτές τιμές (περίπου 12–16 €/ανά άτομο). Και οι κριτικές από επισκέπτες στο TripAdvisor τόνιζαν: «Το προσωπικό πολύ ευχάριστο και εξυπηρετικό. Οι μερίδες αρκετά μεγάλες και πολύ εύγευστες…» Την ίδια άποψη είχαμε κι εμείς και γι’ αυτό το προτιμούσαμε. Θλίβεσαι η καρδιά μας να το βλέπουμε έτσι…

Δροσιά στον καύσωνα του Ιουλίου… Θα περάσει κι αυτό!

Στον καύσωνα του Ιουλίου, η δροσιά γίνεται ένα πολυπόθητο αγαθό. Την αναζητούμε παντού: στην παραλία, στην πισίνα, κάτω από τον κλιματισμό, σε ένα σκιερό σημείο στην εξοχή. Γίνεται η προτεραιότητά μας, το αντίδοτο στην εξάντληση και την ταλαιπωρία. Δεν είναι απλώς ένα χέρι που πιάνει νερό. Είναι μια ωδή στην ανάγκη μας για δροσιά, μια υπενθύμιση της αξίας της, και μια οπτική έκφραση της ανακούφισης που μπορεί να προσφέρει μια τόσο απλή, αλλά τόσο ζωογόνα αίσθηση. Είναι η απάντηση στην αιώνια ερώτηση του καλοκαιριού: “Ποιος δεν τη θέλει λίγη δροσιά;” Κανείς! Τις φωτογραφίες τις είδαμε δημοσιευμένες στην ομάδα La bellezza nel cuore 🌞❤️💐🌼☘️🌿💚🍀. Και τις έχει ανεβάσει η Elena Groza. Και φυσικά εμείς διαλέξαμε μόνο αυτές, αλλά είναι πολλές…

Ιούλιος στην πλατεία Αττικής με ένα ελαφρύ αεράκι

Είναι μεσημέρι μιας μέρας του Ιουλίου, στην πλατεία Αττικής. Ο ήλιος καίει δυνατά, όπως μόνο ένα αθηναϊκό καλοκαίρι ξέρει να κάνει. Ο αέρας είναι ζεστός, αλλά μέσα στον ίσκιο των δέντρων, κάτω από τα πυκνά φύλλα, βρίσκεις μια ανάσα. Το φως φιλτράρεται μέσα από τα κλαδιά και πέφτει απαλά πάνω στο χώμα, δημιουργώντας σκιές που χορεύουν με τον άνεμο.

Κάθεσαι σε ένα παγκάκι, ακούς τους ήχους της πόλης να έρχονται πιο μαλακά μέσα από το πράσινο. Μια μικρή παρέα πιο πέρα μιλά ήσυχα, κι ένα λεωφορείο περνά αργά στην άκρη της πλατείας. Το ελαφρύ αεράκι σε χαϊδεύει — είναι αυτό το διακριτικό, δροσιστικό φύσημα που κάνει τη ζέστη να μην σε βαραίνει τόσο. Η Αθήνα δεν σταματά ποτέ, αλλά εδώ, για λίγα λεπτά, όλα μοιάζουν να ησυχάζουν.

Προχωράς πιο μέσα στην πλατεία Αττικής, και το τοπίο συνεχίζει να σου χαρίζει εκείνη την ήσυχη, ξεχασμένη αίσθηση ενός μεσημεριού που κυλά αργά, χωρίς βιασύνη. Το μονοπάτι, ντυμένο με σκιά από τις φυλλωσιές, σε καθοδηγεί ανάμεσα σε δέντρα που στέκουν σαν ήσυχοι παρατηρητές της ζωής της πόλης.

Πού βρίσκονται τα έργα υπογειοποίησης των γραμμών ΟΣΕ;

Κανείς δεν ξέρει να μας πει, υπεύθυνα, πού βρισκόμαστε. Μόνο ότι μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας στα έργα στην επιφάνεια. Όπως οι φωτογραφίες που βλέπουμε σήμερα και είναι χθεσινές. Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικά πράγματα πιου έχουν ήδη ειπωθεί: Η υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής στα Σεπόλια έχει ήδη καθυστερήσει περίπου πέντε χρόνια. Πέντε χρόνια!

Η αρχική παράδοση έπρεπε να γίνει στις αρχές του 2023, όμως πλέον εκτιμάται ότι το έργο θα ολοκληρωθεί γύρω στον Φεβρουάριο του 2028 — δηλαδή περίπου δέκα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης το 2018. Μέχρι σήμερα, η πρόοδος αγγίζει περίπου το 40–50% του έργου, με ολοκληρωμένο μόνο τον δυτικό κλάδο (πρώτη σήραγγα) που αναμενόταν να παραδοθεί στο τέλος του 2024.

Το κόστος ξεπέρασε τα 100 εκατ. €, με δύο επιπλέον συμβάσεις (μία ~23,8 εκατ. € για διαφραγματικούς τοίχους και άλλη ~9 εκατ. € για τις παρεμβάσεις της ΕΥΔΑΠ). Υπάρχει, κατά τα μέσα του 2024 και μια αναφορά που «το έργο βρίσκεται στην τελική ευθεία» και αναφέρει ολοκλήρωση εντός του 2025 . Ωστόσο, το πιο επίσημο και πρόσφατο χρονοδιάγραμμα προέρχεται από άρθρα του Ιουνίου 2025, που επιμένουν στην παράταση έως τον Φεβρουάριο του 2028 .

Έρχεται η 38η Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη… 

16-17-18 Ιουλίου 2025. Από τη Πέμπτη 16  Ιουλίου αρχίζουν οι 3ήμερες  Κρητικές βραδιές «38η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΗ»   με κρητικούς καλλιτέχνες στην κεντρική πλατεία του Θραψανού (από τις 21.00΄ κάθε βράδυ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει λαϊκό γλέντι, με επίκεντρο την τοπική μουσική και τα δρώμενα, δημιουργώντας μια γιορτινή, ζωντανή ατμόσφαιρα στην πλατεία του χωριού. Ζωντανή πολιτιστική εμπειρία με μουσική και παραδοσιακή ατμόσφαιρα. Γευστική απόλαυση με ντόπια προϊόντα και αυθεντική κουζίνα. Εικαστική άποψη στη λαϊκή τέχνη της κεραμικής, με εκθέτες τους ντόπιους αγγειοπλάστες.

Μινιόν, σύμβολο μιας άλλης εποχής, πιο αθώας, ζεστής

Το Μινιόν ήταν ένα από τα πιο εμβληματικά πολυκαταστήματα της Αθήνας, και από τα πρώτα οργανωμένα πολυκαταστήματα στην Ελλάδα. Βρισκόταν στην οδό Πατησίων και αποτέλεσε σύμβολο της ελληνικής αστικής ζωής από τις δεκαετίες του ’50 έως και το ’80. Ιδρύθηκε το 1934 από τον Γιάννη Γεωργακά, έναν άνθρωπο με όραμα. Ξεκίνησε ως ένα μικρό περίπτερο με τσιγάρα και είδη καπνιστού στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη.

Με σκληρή δουλειά, επεκτάθηκε σε πολυκατάστημα που προσέφερε τα πάντα: ρούχα, παιχνίδια, ηλεκτρικές συσκευές, είδη σπιτιού, ακόμα και χριστουγεννιάτικη μαγεία. Το Μινιόν ήταν το πρώτο κατάστημα στην Ελλάδα που εφάρμοσε σύγχρονες μεθόδους εξυπηρέτησης πελατών, όπως καταλόγους, πιστωτικές κάρτες, αλλά και χριστουγεννιάτικη βιτρίνα με κινούμενες φιγούρες που μαγνήτιζαν μικρούς και μεγάλους.

Στις 19 Δεκεμβρίου 1980, το Μινιόν καταστράφηκε από πυρκαγιά, πιθανώς από εμπρησμό. Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, και η καταστροφή του συγκλόνισε την Αθήνα. Το κατάστημα ξαναλειτούργησε τα επόμενα χρόνια, αλλά δεν ανέκτησε ποτέ την παλιά του αίγλη. Οι οικονομικές δυσκολίες και ο ανταγωνισμός οδήγησαν τελικά στο οριστικό του κλείσιμο το 1998. Παρότι δεν λειτουργεί πια όπως παλιά, το Μινιόν παραμένει ζωντανό στη μνήμη των Αθηναίων.