Το κτίριο του Σταθμού των HΣAΠ (Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων Αθηνών-Πειραιώς) στον Πειραιά, είναι ένα ευρωπαϊκών προδιαγραφών έργο του αρχιτέκτονα Iωάννη Mιχ. Aξελού, απόφοιτου της ƒcole Royale des Beaux Arts των Bρυξελλών και του αδελφού του Mιλτιάδη Mιχ. Aξελού, πολιτικού μηχανικού του Πολυτεχνείου των Bρυξελλών.

Η κατασκευή του σταθμού τοποθετείται γύρω στα 1928-29. Το μεγαλοπρεπές, εκλεκτικιστικό οικοδόμημα με τον μεγάλο αψιδωτό θόλο, αποτελεί δημιουργική προσαρμογή των ευρωπαϊκών του προτύπων στα ελληνικά δεδομένα της εποχής. Πρόκειται για μεταλλική, αρθρωτή, πριτσινωτή κατασκευή, με διάφανη στέγαση, η οποία πακτώνεται με μπουλόνια στο έδαφος.

Επαναλαμβανόμενα πλαίσια συνδέονται με οριζόντιες, δικτυωματικές δοκούς, εξασφαλίζοντας την ακαμψία τους με χιαστί αντιανέμια, ενώ συγχρόνως συγκρατούν διάφανους υαλοπίνακες. Στην περίμετρό του ο σταθμός περιβάλλεται από υποστηρικτικά κτίρια, τα οποία έχουν ύψος δύο ορόφων, και στο εσωτερικό του δίνει την αίσθηση στεγασμένου forum.

Είναι φοβερό αυτό που ζούμε! Τι κι αν είναι ακόμα χειμώνας, τι κι αν κάνει κρύο, οι Ρομά έχουν κάνει στέκι την πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου ή Σωτήρη Πέτρουλα στον Κολωνό, πίνοντας τα βράδια μπύρες ή τρώγοντας με τι παρέες τους οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε, με αποτέλεσμα τα ξημερώματα, η πλατεία να είναι σ’ αυτή την κατάσταση. Η εικόνες του σημερινού δημοσιεύματος είναι χθεσινές, στις 8 η ώρα το πρωί.

Είναι τόσο τραγική η κατάσταση που οι καθαριστές του Δήμου Αθηναίου αδυνατούν να ανταποκριθούν. Σκουπίζουν μόνο γύρω – γύρω από τις άκρες της πλατείας και τα παγκάκια και στη συνέχεια έρχεται το αυτοκίνητο – σκούπα του Δήμου για να τα μαζέψει. Τόσο πολλά, είναι! Και προσέξτε, είναι μόνο μιας νύχτας! Που σημαίνει ότι κάθε πρωί, οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν την ίδια εικόνα.

Δεν μας τιμάει καθόλου ως ανθρώπους. Αλλά πώς να το σταματήσεις αυτό; Είναι η κουλτούρα αυτών των ανθρώπων. Δίνουν ραντεβού από όλο το Λεκανοπέδιο. Δεν είναι της γειτονιάς. Η αστυνομία τους παρακολουθεί, διακριτικά, καθώς ένα βανάκι με μερικούς αστυνομικούς είναι βάρδια κάθε βράδυ, αλλά καθόλου δεν του πτοεί. Κάποτε που έθεσαν το θέμα στον δήμαρχο κ. Καμίνη είπε, “έχετε ευθύνη κι εσείς οι κάτοικοι που τους δώσατε χώρο”.

Ψάχνοντας το μάθαμε κι εμείς. Από πού πήρε το όνομα της η πλατεία Λουδοβίκου στον Πειραιά;  Μα, από τον πατέρα του πρώτου μονάρχη της Ελλάδας, Όθωνα. Φυσικά αργότερα μετονομάστηκε σε πλατεία Σιδηροδρόμου. Για να επιστρέψει στις μέρες μας ο… Λουδοβίκος. Τη δεκαετία του ’70 από εδώ ξεκινούσε το τραμ του Περάματος… Μπροστά από τον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ, που τότε λεγόταν ΕΗΣ.

Η γνωστή ως πλατεία Λουδοβίκου, δίπλα στον ηλεκτρικό σταθμό Πειραιά, στις 22 Ιουνίου του 1937 μετονομάζεται σε πλατεία 4ης Αυγούστου, προς τιμή φυσικά της επικράτησης του καθεστώτος Μεταξά, ενώ η ίδια πλατεία στις 17 Φεβρουαρίου του 1945 μετονομάζεται σε πλατεία Φραγκλίνου Ρούζβελτ, προς τιμή των Αμερικανών συμμάχων.

Απίστευτο, αλλά εκείνη την εποχή στον Πειραιά, δύο κεντρικές πλατείες τιμούσαν ταυτόχρονα τα ονόματα του Άγγλου Πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ και του Αμερικανού Πρόεδρου Φραγκλίνου Ρούζβελτ. Αλλά, σιγά που θα ενοχλούσε κάποιον αυτό το πράγμα. Λεπτομέρειες, θα πείτε, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, για τους πολιτικάντες.

Τι μανία είναι αυτή με τις αλλαγές της ονοματοδοσίας δρόμων και πλατειών; Η ίδια πλατεία ονομάστηκε και Οδησσού, κάτι που κάνει κάποιους να τη λένε έτσι, ακόμα και σήμερα. Αλλά εγώ, σας βεβαιώνω ότι οι ταμπέλες αναφέρουν το όνομα του Λουδοβίκου. Όπως και η διεύθυνση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Λουδοβίκου 1!