Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!
Έτσι ευτυχισμένα και ακόμη καλύτερα σε όλη την αιωνιότητα. Με πολλή αγάπη Ρούλα.
Ευχαριστούμε για την υπέροχη παρέα σας Νίκο και Σούλα. Ήταν μια υπέροχη ημέρα με έναν υπέροχο ήλιο, και η κουζίνα…
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Η άνοιξη στου Γρέγο. Όμορφες που είναι οι μαργαρίτες!
Χθεσινές φωτογραφίες από το χωριό. Από του Γρέγο, εκεί που βάζουν τον κήπο τους ο Αγησίλαος με τη Στασούλα. Εκεί που έχει τα λίγα προβατάκια του, ο Αγησίλαος. Εκεί, που ποτέ δεν είχαν πρόβλημα, αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και κάποιοι κλέφτες τα βάζουν στο στόχαστρο. Πόσο έχει αλλάξει προς το χειρότερο ο κόσμος…
Αλλά κείνος δεν τα βάζει κάτω. Τα ξαναπαίρνει, έστω και λιγότερα. Θέλει να καταγίνεται εκεί και με τον κήπο του. Εκεί έχουν και τις κότες τους. Το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού πάνω στο λόφο. Αλλά κι αυτή την εποχή, την άνοιξη, όλα είναι καταπράσινα και διαφορετικά. Πλημμυρισμένα από τις μαργαρίτες που ομορφαίνουν τον τόπο…
Έχω περπατήσει, εδώ… Έχω περάσει ώρες όμορφες, μαζί τους. Και τώρα που βλέπω που πάνε, που περνούν πολλές ώρες από τη ζωή τους, χαίρομαι. Και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Με τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Τι όμορφος που είναι ο τόπος, ολάνθιστος! Τον βλέπεις και εκτιμάς τη δημιουργία. Και το έργο των ανθρώπων…
Η Στασούλα τα έκανε και φέτος τα καλιτσούνια της…
Θυμάμαι τη μάνα μου, τέτοιες μέρες… Μοσχοβουλούσε ο φούρνος και το σπίτι μας, από τα γλυκά που έφτιαχνε. Δεν κρατούσαν βέβαια πολύ, γιατί μας άρεσαν και τα… καταβροχθίζαμε. Ζήτημα αν κράταγαν μια εβδομάδα. Μόνο που ήταν πιο μεγάλα τα καλιτσούνια ή λιχναράκια, από αυτά της Στασούλας.
Εγώ που ως παιδί που αγαπούσα τα γλυκά και μπορούσα να φάω τα πάντα, με ένα χόρταινα! Η Στασούλα μας είναι πιο κοντά στη ζωή και στη λογική. Τότε τα έφτιαχναν μόνο τέτοιες μέρες. Σήμερα όλα αυτά μπορείς να τα βρεις στους φούρνους όλο το χρόνο. Αν και είναι καλά, δεν τα λαχταρά πια κανένας.
Πάντα όμως θα μου αρέσουν από τα χέρια της Στασούλας. Ξέρω ότι χρησιμοποιεί αγνά υλικά και μπορείς να τα φας, άφοβα. Αν και στην ηλικία μας πια, η διατροφή μας πρέπει να είναι προσεγμένη, δεν είμαστε πια παιδιά. Μεγαλώσαμε. Μερικές μνήμες όμως παραμένουν…
Το site αυτό γράφετε ή εικονογραφείτε και από εσάς!
Ποτέ δεν ήθελα να έχω στην κατοχή μου ένα “πεθαμένο” site. Το αντίθετο. Έχοντας λειτουργήσει στη δημοσιογραφία, επαγγελματικά, πάρα πολλά χρόνια, εκτιμούσα πάντα τη ζωντάνια και την δύναμη της επικαιρότητας στα δίκτυα ενημέρωσης. Και παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια, έχω άλλες προτεραιότητες βάλει στη ζωή μου, συνειδητά, ότι κρατάω θέλω να έχει μια φρεσκάδα πάνω του…
Δείτε τώρα πως λειτουργεί ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Τι τελευταίες μέρες σας γράψαμε για τα Μέθανα. Ταξιδιωτικά ήταν τα κομμάτια… Με πληροφορίες από ταξιδιωτικούς οδηγούς ή από το WIKIPEDIA. Σήμερα μένουμε στο ίδιο θέμα, προσεγγίζοντας το από μια άλλη σκοπιά και με οδηγό τις φωτογραφίες που μας έστειλε η φίλη μας Ιωάννα που μένει στην περιοχή και με το σύζυγο της μάλιστα συντηρούν και διαχειρίζονται έναν υπέροχο ξενώνα.
Να λοιπόν εικόνες από τα Μέθανα που εμείς δεν είχαμε την ευκαιρία να τραβήξουμε με το κινητό μας, μιας και οδηγούσαμε αρκετές ώρες. Έχουμε στη διάθεση μας πολύ περισσότερες, αλλά επιλέξαμε μόνο αυτές, γιατί πραγματικά ήταν ωραίες. Λέμε μάλιστα την επόμενη φορά που θα πάμε να μείνουμε στο κτήμα τους, το Cavo Petra. Γιατί, μετά από δυόμιση ώρα οδήγησης από την Αθήνα, έχεις ανάγκη να ξεκουραστείς για την επιστροφή… Και να μπορείς να απολαύσεις την κάθε στιγμή!
Η πιο όμορφη ώρα, όπως την είδε χθες, ο φίλος Πέτρος
Αχ, το δειλινό! Αυτή η μαγική στιγμή που ο ουρανός γίνεται ένας καμβάς γεμάτος αποχρώσεις από πορτοκαλί, ροζ και μωβ, σαν να θέλει να μας αποχαιρετήσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Είναι η ώρα που η φύση σιγοψιθυρίζει ησυχία και γαλήνη και ο κόσμος μοιάζει να επιβραδύνει για λίγο. Είναι στ’ αλήθεια μια στιγμή που δύσκολα περιγράφεται, αλλά πάντα αισθανόμαστε τη μαγεία της.
Και δείτε τώρα ένα δειλινό σε μια παραλία. Στο προσκήνιο υπάρχουν δέντρα, με τα κλαδιά τους να διαγράφονται σαν σιλουέτες στον χρυσαφένιο ουρανό. Μια ξύλινη σκάλα οδηγεί σε μια πλατφόρμα ή ένα δέντρο, προσθέτοντας μια ήσυχη, φυσική πινελιά στο σκηνικό. Στο βάθος, ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακτινοβολώντας πορτοκαλί και ροζ αποχρώσεις που αντανακλώνται στο νερό.
Δειλινό δίπλα στη θάλασσα, κάπου στη Χαλκίδα… Είναι πραγματικά η στιγμή που ο χρόνος μοιάζει να σταματά, καθώς η μέρα σιγά-σιγά παραδίδεται στη νύχτα. Μια εικόνα γεμάτη ποίηση και γοητεία. Ο ουρανός ενσωματώνει το μπλε με τις ζεστούς τόνους του δειλινού, δημιουργώντας ένα μαγευτικό θέαμα που αποπνέει ηρεμία και γαλήνη.
Μερικά ακόμα πράγματα για τα Μέθανα που γνωρίσαμε…
Η χερσόνησος των Μεθάνων αναδύθηκε από τη θάλασσα σταδιακά, μετά από αλεπάλληλες εκρήξεις ηφαιστείων. Οι λάβες συσσωρεύτηκαν και δημιούργησαν όλα τα ψηλά και απότομα βουνά που αντικρύζουμε σήμερα στα Μέθανα. Άρα, πρακτικά, στα Μέθανα όλα είναι ηφαίστειο! Οι παλαιότερες λάβες που συναντάμε σχηματίστηκαν περίπου 1.000.000 χρόνια πριν από σήμερα.
Έκτοτε ακολούθησαν αρκετές εκρήξεις που διαμόρφωσαν αυτό το πολύπλοκο ανάγλυφο της χερσονήσου των Μεθάνων όπου μικρές κοιλάδες και οροπέδια διαμορφώνονται ανάμεσα σε απόκρημνες κορυφές και απότομες ακτές. Κατά κανόνα, κάθε διακριτή κορυφή στα Μέθανα είναι και μια έκρηξη. Στα Μέθανα όμως θα ακούσεις τους ντόπιους να λένε για ”Το ηφαίστειο των Μεθάνων”.
Σε ποιο ηφαίστειο από όλα αναφέρονται; Πολλές και μεγάλες εκρήξεις έγιναν για να αναδυθούν τα Μέθανα από τα βάθη του Σαρωνικού. Αλλά τα τελευταία 250.000 χρόνια, επικράτησε ησυχία, οι εκρήξεις σταμάτησαν. Το ηφαίστειο όμως, δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Οι φωτογραφίες είναι για να δείτε πως καταλήγουν οι πέτρες στη θάλασσα…
Δοκιμάσαμε την περίφημη παέγια της κυρά Μαρίας …
Η παέγια (ισπανικά: paella) είναι ένα παραδοσιακό φαγητό της Ισπανίας… Αν και θεωρείται το τυπικό ισπανικό έδεσμα, στην πραγματικότητα η ύπαρξή του μάλλον οφείλεται στο πέρασμα των Μαυριτανών από την Ισπανία. Πρόκειται δηλαδή για συνταγή με αραβικές καταβολές. Η παέγια στην ουσία είναι ένα πιλάφι από ρύζι με σαφράν, μέσα στο οποίο συνδυάζεται κρέας ή, συνηθέστερα, θαλασσινά και λαχανικά. Συχνά περιέχει κοτόπουλο, χοιρινό κρέας ή κουνέλι (ανάμικτη παέγια). Ανά περιοχές της Ισπανίας συναντά κανείς διαφορετικές εκδοχές. Για παράδειγμα, η λεγόμενη «παέγια της Βαλένθια» αποτελείται από ρύζι – σαφράν, λαχανικά, κοτόπουλο και σαλιγκάρια. Πήγαμε επί τούτου μια ημερήσια εκδρομή με φίλους στα Μέθανα για να τη φάμε από τα χέρια της κυρά Μαρίας στο Las Olas (Στα κύματα) μιας Ισπανίδας, που γνωρίζει και μιλά σαν κι εμάς τα ελληνικά. Και σας βεβαιώνουμε πως άξιζε τον κόπο!
Εκδρομή με φίλους στα Μέθανα. Περάσαμε υπέροχα!
Η χερσόνησος των Μεθάνων βρίσκεται κοντά στην Αργολίδα στο βορειοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου. Η Δημοτική Ενότητα Μεθάνων υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Τροιζηνίας-Μεθάνων της Περιφέρειας Αττικής και έχει πληθυσμό 1.967 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Εκεί βρεθήκαμε χθες κάνοντας μια ημερήσια εκδρομή με φίλους…
Η χερσόνησος είναι γνωστή για τα λουτρά της και το ηφαίστειο στο χωριό Καμένη Χώρα. Υπάρχουν περίπου 30 ηφαιστειακοί δόμοι στη χερσόνησο και ο τελευταίος, στην περιοχή Καμένη Χώρα στο βορειοδυτικό τμήμα της χερσονήσου, δημιουργήθηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. Ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει παρατηρηθεί και στην υποθαλάσσια περιοχή βόρεια των Μεθάνων.
Μαζί με τα ηφαίστεια της Μήλου, της Σαντορίνης και της Νισύρου, τα Μέθανα ανήκουν στο ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου, το οποίο σχετίζεται με τα σημαντικότερα γεωθερμικά πεδία της Ελλάδας (Σουσάκι – Μέθανα – Μήλος/Κίμωλος/Πολύαιγος – Σαντορίνη και Νίσυρος) και χαρακτηρίζονται ως ενεργό ηφαίστειο. Περισσότερα, αύριο…
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…