Αρχική » Τα δικά μου (Σελίδα 3)

Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν **να μας γράφετε.** Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Βασίλειος Παπίας στο Το λες και κατάντια στον «Καπράλο», στο λόφο Κολωνού27 Ιουλίου 2025
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…
Panos Chatziliadis στο Οι αέρηδες των Κυκλάδων στην Αμοργό για λίγη δροσιά!26 Ιουνίου 2025
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Βασίλειος Παπίας στο Λιμάνι Μαντουδίου: Η Πύλη προς τις Σποράδες6 Ιουνίου 2025
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Βασιλειος Παπιας στο Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα29 Απριλίου 2025
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Βασίλειος Παπίας στο Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό23 Απριλίου 2025
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!

Δεκέμβριος 2025
Κ	Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ**.

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου**, Λευτέρης του Κουμαλή**, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο **Κωστής Θεοδωράκης** και ο εγγονός του, ο **Μανώλης Βολυράκης** και δίπλα του ο γιος του, ο **Αγησίλαος**. Δείτε **ΕΔΩ** ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό **"Κ"** που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της **ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ**. Για να καταλάβετε τι λέω…

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434, ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431, ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394 ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Σούλα και Ζωή, βρέθηκαν για λίγο στο Ηράκλειο

2 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Παρ’ όλο που το πρόγραμμα στην Κρήτη ήταν πιεστικό (οι μέρες λίγες, οι δράσεις πολλές) οι φιλενάδες Σούλα και Ζωή βρήκαν τον τρόπο να συναντηθούν για λίγες ώρες, ένα μεσημεράκι, στο Ηράκλειο. Ήταν στο φούρνο VENETI στην πλατεία Ελευθερίας, όπου καθίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι… Η Ζωή δεν ήθελε, προτίμησε να πάρει ένα espressaki… Το σημαντικό όμως είναι ότι, αν και για λίγο, οι καρδιές γέμισαν αγάπη και τελικά διαπιστώσαμε ότι άξιζε τον κόπο. Μετά, πήγαμε πεζή σχεδόν μέχρι το σπίτι της, αφού κοντά εκεί, σε ένα ιδιωτικό παρκινγκ, είχαμε αφήσει το δικό μας αυτοκίνητο και έπρεπε να το πάρουμε για να γυρίσουμε στο χωριό.

Η ζημιά στη στέγη, θα αποκατασταθεί άμεσα!

1 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Έτσι είναι, άμα είσαι μακριά, προκύπτουν ζητήματα που οφείλεις να αντιμετωπίσεις άμεσα, όταν πας εκεί και τα δεις από κοντά. Είδαμε λοιπόν ότι στα κεραμίδια, εκεί που σχεδίαζα να μπει το τζάκι, πριν αλλάξουμε σχέδια και το μεταφέρουμε στο διπλανό δωμάτιο, ίσως και λόγω του σεισμού, είχαν μετακινηθεί, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια τρύπα, με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για το σπίτι. Βρήκαμε το μάστορα, δώσαμε οδηγίες και τις επόμενες ημέρες αναμένουμε να τακτοποιηθεί το θέμα.

Φύγαμε από το χωριό, έτοιμοι για άλλα ταξίδια…

29 Αυγούστου 2025 / Σχολιάστε

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες είναι ένας υπέροχος τρόπος να κρατάμε ζωντανές τις όμορφες στιγμές. Το σπίτι με τη ροζ απόχρωση και τις βουκαμβίλιες, το σπίτι μας στο Θραψανό, έχει μια πολύ ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Περάσαμε πολύ όμορφα, όλοι μαζί. Επιστρέψαμε Αθήνα και ετοιμαζόμαστε για τα επόμενα ταξίδια μας. Ευχόμαστε καλό ταξίδι στον Κώστα και στην Άννυ για τη Θεσσαλονίκη και σε εμάς, για τον Καναδά. Η πτήση μας στην επιστροφή μας για Αθήνα ήταν μια χαρά… Και φυσικά θα μοιραστούμε μαζί σας κι άλλες αναμνήσεις από τα ταξίδια που ακολουθούν!

36 χρόνια γάμου για τον Κώστα και την Άννυ

29 Αυγούστου 2025 / Σχολιάστε

Ήταν μια υπέροχη βραδιά στο εστιατόριο “Ντορέ” στον πέμπτο όροφο του ομώνυμου κτιρίου επί της πλατείας Ελευθερίας στο Ηράκλειο. Το διαλέξουμε για να γιορτάσουμε, μαζί με το Κώστα και τη Άννυ, της 36η επέτειο του γάμου τους. Η θέα από εκεί ψηλά ήταν καταπληκτική! Και το φαγητό εξαιρετικό προσεγμένο με ποιότητα και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια…

Αξίζουν συγχαρητήρια στον σεφ, ενώ το σέρβις ήτα πολύ καλό με επίσης πολύ καλή εξυπηρέτηση. Και όπως είπαμε είχε καταπληκτική θέα! Το φαγητό εξαιρετικό προσεγμένο με ποιότητα και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια. Η ιστορία του Ντορέ ξεκινά ένα αιώνα πριν στην πλατεία Ελευθερίας (στις «Τρεις Καμάρες») που αποτελούσε τόπο αναψυχής των Ηρακλειωτών.

Το Ντορέ αρχικά λειτουργούσε ως καφενείο και μέσα στα χρόνια εξελίχθηκε σε κέντρο διασκέδασης και τελικά σε κινηματογράφο στη δεκαετία του ’50. Εμβληματικό στέκι του αστικού Ηρακλείου, αποτέλεσε για χρόνια σημείο συνάντησης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Στη θέση του ανεγέρθηκε το 1979 το Μέγαρο Ντορέ. Και στο 5ο όροφο είναι το εστιατόριο για το οποίο σας μιλάμε…

Επιστροφή στο Θραψανό ύστερα από δυο χρόνια!

23 Αυγούστου 2025 / Σχολιάστε

Ποτέ δεν είναι αργά για τον επιστροφή. Τα καταφέραμε και ήρθαμε φέτος, με τα παιδιά, τον Κώστα και την Άννυ, έστω και για λίγο… Το σπίτι μας, με τους ροζ και πράσινους τοίχους, τα λουλούδια, τους κάκτους και τις αναρριχώμενες μπουκαμβίλιες, αποπνέει αυθεντική ελληνική επαρχία. Θυμίζει καλοκαίρι, ηρεμία και εκείνες τις γλυκές στιγμές που μόνο το χωριό μπορεί να προσφέρει.

Το Θραψανό είναι γνωστό και για την παράδοσή του στην αγγειοπλαστική — δεν ξέρω αν έχεις κάποια προσωπική σύνδεση με αυτό το στοιχείο, αλλά ταιριάζει όμορφα με την αίσθηση του τόπου. Είναι ωραίο να επιστρέφεις στο σπίτι όπου γεννήθηκες — εκεί που άρχισαν όλα. Οι τοίχοι, τα φυτά, οι μυρωδιές, ακόμα και το φως του απογεύματος, έχουν μια διαφορετική σημασία. Δεν είναι απλώς ένας χώρος· είναι μνήμη, συναίσθημα, ιστορία.

Εδώ λοιπόν, σ’ αυτή την αυλή, είναι χαραγμένα τα πρώτα mου γέλια, τα πρώτα mου παιχνίδια… Ίσως οι πρώτες mου φίλιες, τα πρώτα γδαρσίματα στα γόνατα, τα καλοκαιρινά απογεύματα με γιασεμί και χώμα, τα παγωτά που έλιωναν πριν προλάβεις να τα φας. Είναι ένας μικρός κόσμος γεμάτος αθωότητα και ζωντάνια. Η αυλή αυτή δεν είναι απλώς χώρος — είναι ένα κομμάτι από μένα.

Ο Κώστας έφτασε Ελλάδα, τον υποδεχτήκαμε…

20 Αυγούστου 2025 / Σχολιάστε

Το ρολόι έδειχνε αργά το απόγευμα όταν, επιτέλους, ο Κώστας έκανε την εμφάνισή του στην αίθουσα αφίξεων. Η καρδιά της Σούλας, της μητέρας του, χτυπούσε δυνατά από χαρά, ενώ η Άννυ, η γυναίκα του, κρατούσε σφιχτά το χέρι της. Η προσμονή μας για τη στιγμή αυτή ήταν μεγάλη. Ο Κώστας είχε κάνει ένα τεράστιο ταξίδι από το Βανκούβερ του Καναδά, με ενδιάμεση στάση στη Φρανκφούρτη.

Ήταν μια από τις πιο όμορφες στιγμές, όταν μετά από έναν χρόνο, τον αντικρίσαμε. Η συγκίνηση, οι αγκαλιές και τα χαμόγελα γέμισαν τον χώρο. Για μας, η υποδοχή του Κώστα δεν ήταν απλώς μια συνάντηση. Ήταν μια γιορτή αγάπης, μια υπενθύμιση ότι όσο μακριά κι αν βρίσκεσαι, οι άνθρωποί σου σε περιμένουν πάντα. Τώρα, το ταξίδι ξεκινά πραγματικά. Όλοι μαζί, γεμάτοι ανυπομονησία, θα ξεκινήσουμε την Παρασκευή 22 Αυγούστου για την Κρήτη.

Εκεί, η ελληνική φιλοξενία θα αποκτήσει τη βαθύτερη σημασία της, μέσα από τις βόλτες, τα ντόπια φαγητά και τις ατελείωτες συζητήσεις. Είναι υπέροχος ο Κώστας! Και η παρουσία μας στο αεροδρόμιο ήταν απόδειξη ότι η αγάπη μας για εκείνον είναι παντοτινή και ότι η επιστροφή του στην Ελλάδα είναι το ομορφότερο δώρο. Καλώς ήρθες πίσω στο σπίτι, Κώστα!

Μαζί στην 36η επέτειο γάμου Κώστα και Άννυς

30 Ιουλίου 2025 / Σχολιάστε

36 χρόνια αγάπης, συντροφικότητας και όμορφων στιγμών – τους ευχόμαστε να συνεχίσουν έτσι, με υγεία και χαμόγελα! Ναι, για τον Κώστα και την Άννυ λέμε, τα παιδιά μας. Η Άννυ που είναι κοντά μας, από τη Δευτέρα το απόγευμα, ήθελε να βγούμε έξω χθες βράδυ, ακριβώς γι’ αυτή τη βραδιά. Και κλείσαμε στο Βολιώτικο Τσιπουράδικο στου Ψυρρή και στον υπέροχο κήπο τους, μετά μουσικής. Ήταν μαζί και η φίλη της, Κριστίν.

Εδώ λοιπόν, στου Ψυρρή… με τσιπουράκι, μεζέδες και μουσική, γιορτάσαμε 36 χρόνια αγάπης του Κώστα και της Άννυς. Τρεις δεκαετίες και κάτι, γεμάτες κοινά ξημερώματα, συνωμοτικά βλέμματα, καλοκαίρια, χειμώνες και μικρές καθημερινές νίκες. Τρεις δεκαετίες και με δυο αγόρια στο ενεργητικό τους. Ήταν μια όμορφη βραδιά. Εμείς το μέρος το γνωρίζαμε, Η Κριστίν (δεξιά στη φωτό) το έβλεπε για πρώτη φορά και, όπως μας είπε, της άρεσε πολύ…

Μαζί, ο Κώστας και η Άννυ, έφτιαξαν μια ζωή – όχι τέλεια, αλλά αληθινή. Και χθες βράδυ, σηκώσαυμε τα ποτήρια μας για το ταξίδι που συνεχίζεται. Γιατί ο έρωτας, όταν τον φροντίζεις, δεν παλιώνει. Χτίζει ρίζες, βγάζει άνθη, και —κάπου στο Ψυρρή—χάνεται για λίγο στον ήχο ενός μπαγλαμά και στο άρωμα του ούζου. Χρόνια πολλά, Κώστα και Άννυ. Στα επόμενα. 🥂

Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Η ώρα του δειλινού...

Ραδιόφωνα

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Ο τόπος που αγαπώ

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης