Αρχική » Κρήτη (Σελίδα 3)

Αρχείο κατηγορίας Κρήτη

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
037799
Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακραία καιρικά φαινόμενα χειμώνα - καλοκαίρι...

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Δεκέμβριος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Πήγαμε τον κήπο της Στασούλας μας, στου Γρέγο

Η πρόσκληση ήρθε στο κινητό ως μήνυμα. Κι εμείς ανταποκριθήκαμε αμέσως και πήγαμε στον μικρό κήπο της Στασούλας και του Αγησίλαου στου Γρέγο, έξω από το Θραψανό, στο δρόμο για το Ηράκλειο. Ο κήπος αυτός βρίσκεται σε έναν λόφο με χωμάτινο μονοπάτι. Είναι ένας ηλιόλουστος, ρουστίκ χώρος όπου καλλιεργούνται διάφορα λαχανικά. Υπάρχει μια σειρά από ντοματιές με στρογγυλές κόκκινες και πράσινες ντομάτες να κρέμονται από αυτές, υποστηριζόμενες από ένα απλό σύστημα αναρρίχησης από ξύλινους πασσάλους και καλάμια.

Τα φυτά φαίνονται υγιή και γεμάτα καρπούς, υποδηλώνοντας μια επιτυχημένη συγκομιδή. Κοντά, ένα μικρό εσπεριδοειδές δέντρο χρησιμοποιείται για αποθήκευση. Κρεμασμένες από τα κλαδιά του, υπάρχουν όμορφες πλεξούδες από φρεσκοκομμένα κρεμμύδια. Αυτή είναι μια παραδοσιακή μέθοδος για την αποξήρανση και αποθήκευση των κρεμμυδιών σε έναν ξηρό, καλά αεριζόμενο χώρο, βοηθώντας τα να διατηρηθούν για πολλούς μήνες.

Ο κήπος έχει μια πολύ φυσική, αδούλευτη αίσθηση. Το έδαφος είναι ένα μείγμα από ξηρό χώμα και χαλαρά βότσαλα, ενώ μερικά άγρια χόρτα και φυτά αναπτύσσονται ανάμεσα στις καλλιεργημένες σειρές. Ένας απλός συρμάτινος φράχτης είναι ορατός στο βάθος, μαζί με κάτι που μοιάζει με αγροτικό εξοπλισμό, υποδηλώνοντας μια ενεργή γεωργική περιοχή. Η εικόνα αποτυπώνει έναν γοητευτικό, λειτουργικό κήπο που προσφέρει μια πλούσια συγκομιδή, χρησιμοποιώντας πρακτικές, παραδοσιακές μεθόδους.

Η ζημιά στη στέγη, θα αποκατασταθεί άμεσα!

Έτσι είναι, άμα είσαι μακριά, προκύπτουν ζητήματα που οφείλεις να αντιμετωπίσεις άμεσα, όταν πας εκεί και τα δεις από κοντά. Είδαμε λοιπόν ότι στα κεραμίδια, εκεί που σχεδίαζα να μπει το τζάκι, πριν αλλάξουμε σχέδια και το μεταφέρουμε στο διπλανό δωμάτιο, ίσως και λόγω του σεισμού, είχαν μετακινηθεί, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια τρύπα, με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για το σπίτι. Βρήκαμε το μάστορα, δώσαμε οδηγίες και τις επόμενες ημέρες αναμένουμε να τακτοποιηθεί το θέμα.

Ο ανεμόμυλος, δίπλα στο σπίτι μας, στο Θραψανό

Αυτό που βλέπετε είναι η βάση ενός παλιού ανεμόμυλου. Οι ανεμόμυλοι, όπως αυτός, ήταν κάποτε βασικό κομμάτι της αγροτικής ζωής. Η κύρια και πιο σημαντική χρήση ενός ανεμόμυλου στο χωριό μου, που δεν έχει τρεχούμενα νερά αλλά αρκετό αέρα, ήταν η μετατροπή των σιτηρών, όπως το σιτάρι και το κριθάρι, σε αλεύρι. Η αιολική ενέργεια κινούσε τις μυλόπετρες, οι οποίες άλεθαν τους καρπούς για να φτιαχτεί ψωμί και άλλα τρόφιμα. Εγώ δεν τον πρόλαβα σε λειτουργία. Στα χαλάσματα του, με λίγες περισσότερες πέτρες έπαιξα ως παιδί…

Στη φωτογραφία είναι ο πέτρινος κορμός του ανεμόμυλου (ότι απέμεινε…), ο οποίος χρησίμευε ως βάση για τον μηχανισμό και τα πτερύγια. Στο εσωτερικό του ήταν το μέρος όπου γινόταν η άλεση. Πρόκειται για ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας, που μας θυμίζει πώς αξιοποιούσαν οι άνθρωποι τη δύναμη της φύσης πριν την έλευση της σύγχρονης τεχνολογίας. Και όπως αναφέρω και παραπάνω, για μένα προσωπικά, σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα…

Τα χρυσά σταφύλια του Θραψανού στην κρεβατίνα

Καθώς το καλοκαιρινό φως αρχίζει να γέρνει, δίνοντας τη θέση του στις πιο γλυκές αποχρώσεις του φθινοπώρου, τα αμπέλια στο Θραψανό της Κρήτης (όσα έχουν ακόμα καρπό…) ζωντανεύουν με μια μοναδική ομορφιά. Δεν είναι πια το καυτό, εκτυφλωτικό φως του Ιουλίου, αλλά μια χρυσή, ήρεμη λάμψη που πέφτει απαλά πάνω στα φύλλα και τα τσαμπιά, σαν ένα απαλό χάδι που τα προετοιμάζει για τη συγκομιδή. Εικόνες που πήραμε από το χωριό μου, όσο ήμασταν εκεί…

Κάθε κλήμα, με τον χοντρό, γεμάτο ρυτίδες κορμό του, αφηγείται μια ιστορία ετών. Έχει δει ήλιους, έχει αντέξει ανέμους, έχει ποτιστεί με βροχές και έχει παραδώσει γενναιόδωρα τους καρπούς του, ξανά και ξανά. Πάνω σε αυτά τα κλήματα, κρέμονται τα επιτραπέζια σταφύλια, γεμάτα και σφριγηλά, με τις ρώγες να έχουν πάρει ένα υπέροχο, χρυσορόδινο χρώμα. Δεν είναι απλώς φρούτα· είναι μικροί ήλιοι που έχουν απορροφήσει όλη τη δύναμη της κρητικής γης και του ήλιου, έτοιμοι να προσφέρουν τη δροσερή τους γλύκα.

Είναι η ώρα που η ύπαιθρος γεμίζει με μια ιδιαίτερη μυρωδιά, ένα μεθυστικό μείγμα από χώμα, φύλλα και ώριμους καρπούς. Καθώς περπατάς ανάμεσα στις σειρές, νιώθεις την ηρεμία και την ευφορία που φέρνει η φύση όταν δίνει απλόχερα τους θησαυρούς της. Για τους ντόπιους, αυτά τα σταφύλια είναι κάτι παραπάνω από μια σοδειά· είναι η ανταμοιβή του κόπου μιας ολόκληρης χρονιάς, η συνέχεια μιας παράδοσης που περνά από γενιά σε γενιά. Κάθε τσαμπί που κόβεται με προσοχή είναι μια πράξη σεβασμού προς τη γη και τον κύκλο της ζωής.

Φύγαμε από το χωριό, έτοιμοι για άλλα ταξίδια…

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες είναι ένας υπέροχος τρόπος να κρατάμε ζωντανές τις όμορφες στιγμές. Το σπίτι με τη ροζ απόχρωση και τις βουκαμβίλιες, το σπίτι μας στο Θραψανό, έχει μια πολύ ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Περάσαμε πολύ όμορφα, όλοι μαζί. Επιστρέψαμε Αθήνα και ετοιμαζόμαστε για τα επόμενα ταξίδια μας. Ευχόμαστε καλό ταξίδι στον Κώστα και στην Άννυ για τη Θεσσαλονίκη και σε εμάς, για τον Καναδά. Η πτήση μας στην επιστροφή μας για Αθήνα ήταν μια χαρά… Και φυσικά θα μοιραστούμε μαζί σας κι άλλες αναμνήσεις από τα ταξίδια που ακολουθούν!

36 χρόνια γάμου για τον Κώστα και την Άννυ

Ήταν μια υπέροχη βραδιά στο εστιατόριο “Ντορέ” στον πέμπτο όροφο του ομώνυμου κτιρίου επί της πλατείας Ελευθερίας στο Ηράκλειο. Το διαλέξουμε για να γιορτάσουμε, μαζί με το Κώστα και τη Άννυ, της 36η επέτειο του γάμου τους. Η θέα από εκεί ψηλά ήταν καταπληκτική! Και το φαγητό εξαιρετικό προσεγμένο με ποιότητα και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια…

Αξίζουν συγχαρητήρια στον σεφ, ενώ το σέρβις ήτα πολύ καλό με επίσης πολύ καλή εξυπηρέτηση. Και όπως είπαμε είχε καταπληκτική θέα! Το φαγητό εξαιρετικό προσεγμένο με ποιότητα και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια. Η ιστορία του Ντορέ ξεκινά ένα αιώνα πριν στην πλατεία Ελευθερίας (στις «Τρεις Καμάρες») που αποτελούσε τόπο αναψυχής των Ηρακλειωτών.

Το Ντορέ αρχικά λειτουργούσε ως καφενείο και μέσα στα χρόνια εξελίχθηκε σε κέντρο διασκέδασης και τελικά σε κινηματογράφο στη δεκαετία του ’50. Εμβληματικό στέκι του αστικού Ηρακλείου, αποτέλεσε για χρόνια σημείο συνάντησης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Στη θέση του ανεγέρθηκε το 1979 το Μέγαρο Ντορέ. Και στο 5ο όροφο είναι το εστιατόριο για το οποίο σας μιλάμε…

Ο “Κρητικός Φούρνος” στα Πεζά Ηρακλείου

Ο φούρνος αυτός άνοιξε το 1967 στα Πεζά Ηρακλείου, εκεί όπου ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία της οικογενειακής αυτής επιχείρησης με τον Στέλιο Νικολιδάκη να σφραγίζει την παράδοση με ψωμί και παξιμάδι υψηλής ποιότητας. Σήμερα, ο φούρνος έχει εξελιχθεί σε αλυσίδα με τουλάχιστον επτά καταστήματα, ένα στο χωριό Πεζά και τα υπόλοιπα στην πόλη του Ηρακλείου.

Απέναντι ακριβώς υπάρχει αυτός ο τοίχος… Ένας παλιός, φθαρμένος τοίχος με ρωγμές και ένα στρογγυλό άνοιγμα. Στο κάτω δεξί μέρος υπάρχει μια μικρή πινακίδα που γράφει: «Ο ΤΟΙΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ». Ίσως να είναι ένα καλλιτεχνικό ή συμβολικό σχόλιο· ίσως ένας τρόπος να δοθεί στον τοίχο μια «ιστορία» ή μια ξεχωριστή ταυτότητα, παρά την εγκατάλειψη και τις φθορές του.

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM