Αρχική » Κρήτη (Σελίδα 3)
Αρχείο κατηγορίας Κρήτη
Η Στασούλα τα έκανε και φέτος τα καλιτσούνια της…

Θυμάμαι τη μάνα μου, τέτοιες μέρες… Μοσχοβουλούσε ο φούρνος και το σπίτι μας, από τα γλυκά που έφτιαχνε. Δεν κρατούσαν βέβαια πολύ, γιατί μας άρεσαν και τα… καταβροχθίζαμε. Ζήτημα αν κράταγαν μια εβδομάδα. Μόνο που ήταν πιο μεγάλα τα καλιτσούνια ή λιχναράκια, από αυτά της Στασούλας.

Εγώ που ως παιδί που αγαπούσα τα γλυκά και μπορούσα να φάω τα πάντα, με ένα χόρταινα! Η Στασούλα μας είναι πιο κοντά στη ζωή και στη λογική. Τότε τα έφτιαχναν μόνο τέτοιες μέρες. Σήμερα όλα αυτά μπορείς να τα βρεις στους φούρνους όλο το χρόνο. Αν και είναι καλά, δεν τα λαχταρά πια κανένας.

Πάντα όμως θα μου αρέσουν από τα χέρια της Στασούλας. Ξέρω ότι χρησιμοποιεί αγνά υλικά και μπορείς να τα φας, άφοβα. Αν και στην ηλικία μας πια, η διατροφή μας πρέπει να είναι προσεγμένη, δεν είμαστε πια παιδιά. Μεγαλώσαμε. Μερικές μνήμες όμως παραμένουν…

Δείτε μια πρόκληση, που μπορεί και να σας ενδιαφέρει

Ονομάζεται Mirsini Lambraki. Δεν γνωριζόμαστε από κοντά. Την παρακολουθώ όμως μέσα από την ομάδα της “Πάμε για Χόρτα (Μαζεύουμε και διασκεδάζουμε)”. Αντιγραφούμε από μια ανάρτηση της: “Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη! Ένας τόπος ευλογημένος που με τις πρώτες βροχές θυμάμαι τις γιαγιάδες μου με τα μαχαιράκια τους με σακούλες, ή μικρά υφαντά σακουλάκια να ξεδιαλέγουν τα καλύτερα, τα πιο τρυφερά και νόστιμα δώρα της κρητικής γης, τα άγρια βρώσιμα χόρτα της!

Μετά πήγαιναν στο σπίτι, τα άπλωναν στην ποδιά τους να τα ξεδιαλέξουν! Σε άλλη λεκάνη τα βράστα γουλωτά ραδίκια, σε άλλη τα γιαχνερά, αλλού τα ασκολίμπρια και χώρια η σαλάτα με τα μυριστικά χόρτα! Πάμε μαζί λοιπόν για χόρτα! Ας γίνουμε μια ομάδα που θα ανταλλάξουμε γνώσεις για την βρώσιμη χλωρίδα της Ελλάδας και αγάπη για την ελληνική φύση και τους διατροφικούς θησαυρούς της!” Δεν τη βρίσκω άσχημη ως ιδέα…
Φυτά από τα Χανιά της Κρήτης, το κόκκινο χαμομήλι…

Το είδαμε στην ομάδα GreekFlora, ανεβασμένο από τον Christopher Cheiladakis με το σχόλιο: Adonis cretica. Κίσσαμος, Χανιά. Μάρτιος 2025. Και μας άρεσε πολύ… Αν και αγαπούμε πολύ τα λουλούδια συνεχίζουμε να μαθαίνουμε γι ‘αυτά… Ψάχνοντας μάθαμε ότι το Adonis microcarpa , κοινώς γνωστό ως μικρόκαρπο φασιανό ή κόκκινο χαμομήλι , είναι ένα ετήσιο ποώδες φυτό . Το είδος είναι εγγενές στη δυτική Ασία και τη νότια Ευρώπη και έχει πολιτογραφηθεί στην Αυστραλία . Αυξάνεται σε ύψος 50 εκατοστών, έχει λεπτά μοιρασμένο φύλλωμα και κόκκινα άνθη με μαύρα κέντρα. Αν ξέρετε κάτι περισσότερο, ευπρόσδεκτη κάθε πληροφορία…

Ο Κώστας Χουλάκης μιλά στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ…
Το είδαμε στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, στην εκπομπή “Όπου υπάρχει Ελλάδα”. Ο φακός τους ταξίδεψε ώς το χωριό μας, το Θραψανό, βρήκε τον Κώστα Χουλάκη, έναν αγγειοπλάστη που αγωνίζεται με τον πηλό στο εργαστήριο του και μίλησε μαζί του. Στην ιστοσελίδα skai.gr δημοσιεύτηκε αυτό το βίντεο. Εκεί το είδαμε κι εμείς, από εκεί το πήραμε και το αναδημοσιεύουμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Κώστα, σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια! Άνθρωποι σαν εσένα, δίνουν ζωή στην παράδοση και κρατάνε οικονομικά όρθιο το χωριό μας σε εποχές δύσκολες…
Παπαρούνες στο ανθοδοχείο μαζεμένες από τη Στασούλα

Η εικόνα άγριων παπαρούνων σε ένα ανθοδοχείο είναι πραγματικά μαγευτική. Ιδιαίτερα όταν αυτές οι παπαρούνες είναι μαζεμένες από τα χέρια της αδελφής μου, Στασούλας! Αυτά τα κομψά λουλούδια με τα έντονα μωβ πέταλά τους φέρνουν μια αίσθηση ζωντάνιας και φυσικής ομορφιάς στον χώρο. Μαζεμένες από τα χωράφια, οι άγριες παπαρούνες διατηρούν την αίσθηση της άγριας φύσης και της ανεπιτήδευτης χάρης τους. Η αντίθεση των ζωντανών μωβ πετάλων με το πράσινο των στελεχών και τα φύλλα τους δημιουργεί μια όμορφη και εντυπωσιακή σύνθεση. Η απλότητα και η φυσική ομορφιά των άγριων παπαρούνων μπορούν να φωτίσουν κάθε δωμάτιο και να φέρουν μια αίσθηση φρεσκάδας και ελευθερίας. Αλλά εδώ, στο τραπέζι της κουζίνας της, δίνουν άλλη χάρη….
Τι μπορείς να κάνεις με τα τσιμούλια; Ένα σφουγγάτο!

Από εδώ κόβεις, για να κάνεις τσιμούλια. Εδώ υπήρχε κάποτε ένα λάχανο. Όσοι έχουν ασχοληθεί με το κήπο τους, ξέρουν. Και μη θαρρείτε κι εμένα οι γνώσεις μου πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα είναι από τότε που ως παιδί είχαμε τον κήπο μας, στην Περβόλα. Μνήμες είναι…

Η μάνα μου λοιπόν άφηνε τις ρίζες από το λάχανο, όταν το έκοβε για το τραπέζι μας κι έτσι μπορούσε να κόψει τα τσιμούλια για να κάνει αυτά τα υπέροχα βραστά που τα συνόδευε συνήθως με πατάτες τηγανητές που επίσης βγάζαμε από τον κήπο μας ή ήταν λασηθιώτικες που έφερνε ο πατέρας μου από τις βεντέμες στα πιθάρια.

Κι άμα μας περίσσευαν, πού πάντα περίσσευαν, την άλλη μέρα σκάρωνε ένα νέο φαγητό, το σφουγγάτο ή ομελέτα όπως τη λένε στην Αθήνα. Βέβαια στην ανάρτηση που είδαμε χθες στην Ομάδα ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ: ΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, η Μαρία Καρυωτάκη που ανέβασε αυτές τις φωτογραφίες, το… απογειώνει!

Βάζει κι άλλα πράγματα μέσα και γίνεται πολύ νόστιμή! Ωστόσο και οι δικές μου οι μνήμες, αν και πολύ πιο φτωχικό το σφουγγάτο, ήταν από τα καλύτερα πιάτα που γινόταν σχετικά γρήγορα και άρεσε πολύ σε μας τα παιδιά. Να είσαι καλά Μαρία. Δεν γνωριζόμαστε, αλλά η ανάρτηση σου έβαλε “φωτιές” στη μνήμη μου!
Οι άγνωστες παπούλες, πολύ γνωστές στην Κρήτη

Οι παπούλες ειναι καλλιεργήσιμο φυτό και μπορείς να το βρεις αυτό τον καιρό από εκείνους που ξέρουν τι είναι και το εκτιμούν για να φτιάξουν τη σαλάτα τους, μαζί με αγκινάρες και χλωροκούκια. Ιδανικά συνοδεύουν του μπουμπουριστούς χοχλιούς. Οι φωτογραφίες είναι της Μαρίας Καρυωτάκη, δημοσιευμένες στην ομάδα ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ: ΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.

Και φυσικά μαζί με λουμπούνια και ελιές, αποτελούν εξαιρετικό μεζέ για τη ρακή. Παλιά τις έτρωγαν και σκέτες με αλάτι και λαδόξυδο, αφού έβγαζαν τα εξωτερικά σκληρότερα φύλλα κι έκοβαν τα “μουστάκια” τους. Τις έκοβαν σε μεγάλα κομμάτια ή ακόμα και ολόκληρες… Μόνο όποιος έχει φάει από αυτές μπορεί να αντιληφθεί τη νοστιμιά τους.
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…