Αρχική » Ζωή (Σελίδα 2)
Αρχείο κατηγορίας Ζωή
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα δικά σας σχόλια
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να γράφετε. Μόνο που για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό… Απλά πράγματα.
Αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να το γνωρίζετε…
Καλημέρα! Και εμείς που είμαστε νησιώτες την θάλασσα, τουλάχιστον εγώ, την βλέπω από μακριά! Όσο για τα άλλα νησιά τα…
Τα κολοκυθόπουλα που τα λέμε εμείς, όντως γίνονται γεμιστά με ρύζι και σάλτσα δετό αυγολέμονο. Γίνονται τυροπιτάκια και η κυρίως…
Τι θα έκανα χωρίς εσένα Δημάκο! Σε ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα, κατά καιρούς, σ' αυτόν τον…
Με γειά το καινούριο σαιτ. Χρειαζόταν αυτή η αλλαγή Νίκο, είναι πάρα πολύ όμορφο και εύχρηστο. Μπράβο.
Σκέφτομαι πως μάλλον δεν ήταν καθόλου ισορροπημένος, αφού όλα τα είχε εναποθέσει στο ανέμελο καλοκαίρι. Και τώρα τι, θα αναρωτιόταν: Θα πρέπει να επιστρέψω στη ζωή όπως την ήξερα; Μόνο που τη ζωή ως ένα βαθμό τη διαμορφώνουμε εμείς…
Δείτε το τραγούδι με τον Μητροπάνο, ΕΔΩ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, αν ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε. Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Τον γνωρίζετε τον τηλέγραφο; Αυτό το υπέροχο λουλούδι;
Τις φωτογραφίες τις ανέβασε η Soti Mertika στην ομάδα “GreekFlora” τραβηγμένες στην τοποθεσία Varkiza Beach. Τι λουλούδι είναι; Η Marieta Fyrou αναφέρει σε σχόλιο της ότι στα Κύθηρα το λένε τηλέγραφο. Όντως! Το ψάξαμε λιγάκι και είδαμε ότι έχει απόλυτο δίκιο.
Ο τηλέγραφος (Tradescantia pallida) είναι φυτό της οικογένειας των κομμελινοειδών το οποίο είναι ιθαγενές στις ακτές του κόλπου του Μεξικού. Ο βοτανολόγος Έντουαρτ Πάλμερ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που παρατήρησε και έδωσε λατινική ονομασία στο είδος το 1909.
Ο τηλέγραφος είναι αειθαλές, πολυετές φυτό. Διακρίνεται από επιμήκη, μυτερά φύλλα κόκκινου ή μοβ χρώματος και φέρει μικρά άνθη λευκού, ροζ ή μοβ χρώματος τα οποία έχουν τρία πέταλα. Το φυτό συνήθως πεθαίνει από τους παγετούς του χειμώνα, αλλά ξαναφυτρώνει από τις ρίζες του.
Όμορφη βόλτα τον Σεπτέμβρη, κάτω από την Ακρόπολη!
Πάντα μας αρέσει μια βόλτα κάτω από την Ακρόπολη. Ακόμα και τώρα, αρχές Σεπτέμβρη, που το καλοκαίρι κρατά ακόμα, είναι υπέροχο να αφήνεις τη μηχανή στο Θησείο, να περπατάς την Αποστόλου Παύλου και να φτάνεις μέχρι αυτό το σημείο στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη. Πεζόδρομος και υπαίθριοι μουσικοί στη άκρη του δρόμου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κάτι από το παρελθόν, με δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Βλέποντας αυτή την πινακίδα, καταλαβαίνεις πού ακριβώς βρίσκεσαι. Δεν είναι πολλοί, όσοι έχουν κάνει τη δική μας σκέψη. Έτσι όλα γίνονται ακόμα πιο εύκολα. Μπορείς να κάνεις μια στάση για να ξεκουραστείς, άλλωστε περίπατος είναι, όχι αγώνας δρόμου. Και μετά να συνεχίσεις με ακόμα περισσότερο ζήλο και διάθεση… Μερικά ακόμα δημοσιεύματα δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ από μια όμορφη διαδρομή για βόλτα που πάντα μας άρεσε…
Όταν φτάνουμε σ’ αυτό το σημείο στον Άρειο Πάγο, όπου η τεράστια μαρμαρόπλακα έχει ένα απόσπασμα από το βιβλίο των Πράξεων (σε μετάφραση Βάμβα) και αναφέρεται πως εδώ δίδαξε ο απόστολος Παύλος, μας πιάνει ένα δέος. Σκέψεις στο μυαλό μας, μας γυρίζουν σχεδόν δυο χιλιετίες πίσω, για να στοχαστούμε και να προβληματιστούμε. Εκείνος είχε το θάρρος να το κάνει μέσα στην καρδιά της ειδωλολατρίας. Εμείς; Δείτε κάτι ακόμα ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μια μικρή απόδραση στην όμορφη Τζια των φίλων μας…
Τώρα που ο Αύγουστος γέρνει στη δύση του, τώρα λέμε να εκδράμουμε εμείς λίγο, κοντά σε φίλους μας. Το μεσημέρι θα είμαστε στο Λαύριο για να περάσουμε στη Τζια με ένα από τα καραβάκια που έχουν δρομολογηθεί γι’ αυτό το σκοπό. Όμορφα θα είναι. Το χρειαζόμαστε κιόλας. Δεν πήγαμε πουθενά το φετινό καλοκαίρι, οπότε…
Να δούμε λίγη θάλασσα, για περισσότερη ώρα απ’ ότι όταν πάμε σε κοντινούς προορισμούς στην Αθήνα, να περπατήσουμε στην ακροθαλασσιά της. Όπως στο Μεγάλο Πεύκο που πήγαμε σχετικά πρόσφατα κι από εκεί είναι οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος. Δίπλα στη θάλασσα χαλαρώνεις και νιώθεις άλλος άνθρωπος, όπως και να το κάνεις.
Στην Τζια, βέβαια, θα είναι αλλιώς τα πράγματα. Κάθε τόπος έχει και τα δικά του… Αλλά είναι κοντινός προορισμός με αποτέλεσμα να το ζητάνε ντόπιοι και ξένοι. Πέρσι τέτοιον καιρό ήμασταν εκεί, με την Άννυ και τον Κώστα και περάσαμε πολύ όμορφα, τόσο στη θάλασσα όσο και στα γύρω χωριά ή στη Χώρα κάνοντας τις βόλτες μας.
Στην Τέμενη ξανά, πρώτη φορά μετά την πανδημία Covid-19
Υπάρχουν μερικά πράγματα που έχουν σημαδέψει τη ζωή μας… Ένα από αυτά και για καλό λόγο, είναι το Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Εργαζόμουν τότε στο γραφείο Τύπου της ΠΕΤ ΟΤΕ, δεκαετία του ’80, και εκτός από τη τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΒΝ ΤΟΥ ΟΤΕ, έβγαζα και τα ΤΗΛΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του ΟΤΕ.
Και θυμάμαι πως είχα πάει μαζί με τη διοίκηση της ΟΜΕ ΟΤΕ τότε που υπεγράφη η Συλλογική Σύμβαση για τη δημιουργία αυτού του χώρου, όπως και του Φαναριού στην Κομοτινή για να καλύψω δημοσιογραφικά το θέμα, με ρεπορτάζ και φωτογραφίες δικές μας.
Θυμάμαι ότι είχαμε δει στο σημείο που είναι σήμερα το Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, έναν τεράστιο πορτοκαλεώνα και για να λειτουργήσει ως κάμπιγκ. Την πρώτη χρόνια πήγαιναν μόνο όσοι είχαν τροχόσπιτα ή τροχοσκηνές. Μόνο ένα σπίτι υπήρχε εκεί διαμορφωμένο ως ξενώνας… Εννοείται ότι δεν υπήρχε φαγητό, μόνο μια μικρή καντίνα για τα άκρως απαραίτητα. Και για παγωτά!
Αλλά με γοήτευσε τόσο ο τόπος, που αγόρασα από κάποιο φίλο μια τροχοσκηνή και μόλις τέλειωσε εκείνος τις διακοπές του, μείναμε στην ίδια σκηνή με την οικογένεια μου.
Αυτή είναι η Τέμενη που αγάπησα! Έκτοτε πήγαμε πολλές φορές καθώς εκείνη άλλαζε και γινόταν όλο και καλύτερη με οικίσκου και σοβαρές υποδομές. Εδώ έκαναν η ΠΕΤ ΟΤΕ και η ΟΜΕ τα συνέδρια τους και πολλά από αυτά τα είχα παρακολουθήσει κι εγώ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Αλλά και πολλά καλοκαίρια πέρασα σ’ αυτό το παραθεριστικό κέντρο για μια ή και δύο εβδομάδες. Καλοκαίρια όμορφα, με αγαπημένους μου ανθρώπους. Δείτε μερικές αναρτήσεις που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στο πέρασμα των χρόνων ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και αυτά είναι μόνο ενδεικτικά. Αν ψάξετε στο αρχείο των δημοσιευμάτων μας με τη λέξη “Τέμενη”, προφανώς θα σας δώσει πολύ περισσότερα δημοσιεύματα.
Ύστερα βγήκα στη σύνταξη. Δεν το κρύβω πως κάπου στο μυαλό μου πέρασε η ιδέα ότι όσοι φεύγουν από την ενεργό δράση, μένουν στο περιθώριο. Αλλά η σημερινή διοίκηση της ΟΜΕ ΟΤΕ με εξέπληξε θετικά. Στο αίτημα μου να κάνω χρήση των υπηρεσιών που προσφέρει το Παραθεριστικό Κέντρο της Τέμενης είπαν “ναί” για τον Σεπτέμβρη. Για τον Αύγουστο τα πράγματα ήταν πιο δύσκολο και είναι κατανοητό το γιατί, λόγω πληρότητας.
Χαιρόμαστε που θα ξαναβρεθούμε για μια εβδομάδα εκεί, ένα μέρος που αγαπούμε, την Τέμενη Αιγίου. Θα μας λείψουν φίλοι ακριβοί, που έφυγαν από τη ζωή, αλλά υπάρχουν κι άλλοι που θα θέλαμε να δούμε και να περάσουμε χρόνο μαζί τους.
Θα είναι ένα καιρός ήρεμος και ήσυχος με τις μικρές εκδρομές μας πάντα στο πρόγραμμα. Αλλά γι’ αυτά έχουμε καιρό. Προηγείται, για λίγο η Τζια. Τα υπόλοιπα και προφανώς θα τα ξαναπούμε από εδώ…
Κυριακή βραδάκι στην “Αρετούσα” του φίλου μου Τάσου…
Πριν αλλάξει ο καιρός, Κυριακή απόγευμα, πήγαμε μια βόλτα, περπατώντας, στο Λόφο Σκουζέ στον Κολωνό, στην ταβέρνα του Τάσου, την “Αρετούσα”. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά αυτή τη φορά μας άρεσε ακόμα περισσότερο, επειδή φύσαγε ένα δροσερό αεράκι και όπως είναι ψηλά εκεί, εισπράξαμε πολύ όμορφα τη δροσιά του. Και, όπως έχω συνήθεια, τράβηξα μερικές φωτογραφίες, ίχνη ζωής.
Στην “Αρετούσα” έχουμε ξαναπάει πρόσφατα και μάλιστα έχουμε γράψει γι’ αυτό στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ. Έτσι κάνουμε πάντα. Καταγράφουμε στιγμές. Αυτή τη φορά ανέβηκα στην ταράτσα και από εκεί τράβηξα τις φωτογραφίες που βλέπετε. Είναι πάντα ένα μέρος που μας αρέσει, από τα παλιά και όσο περνάει ο καιρός, τόσο και μας αρέσει και πιο πολύ.
Εδώ ο ορίζοντας είναι ανοιχτός. Απέναντί μας, ο Υμηττός. Με διακριτικό πράσινο και με τα όμορφα σπιτάκια του. Ακόμα κι αυτά που ανακαινίζουν, δένουν με το τοπίο καθώς προσπαθούν να μην ξεχωρίζουν προκλητικά από τα υπόλοιπα. Σεμνά και ταπεινά. Μια όαση ομορφιάς στα Σεπόλια από παλιά. Και ο Τάσος και τα παιδιά του, βάζουν τη δική τους πινελιά σ’ αυτό.
Μέρες Αυγούστου, στη σχετικά άδεια πόλη της Αθήνας…
Πότε – πότε μας αρέσει να διαθέτουμε χρόνο προκειμένου να εκτιμήσουμε ότι είναι καλό να κάνουμε μια στάση και να κοιτάζουμε ήρεμα γύρω μας, μέσα μας. Μας αρέσει να κάνουμε μια εκτίμηση για το πού βρισκόμαστε στο ρεύμα του χρόνου.
Ο καιρός φεύγει… Τι κι αν είμαστε στην Αθήνα και τελικά δεν μπορέσαμε να πάμε κάπου, να αλλάξουμε παραστάσεις και να ξεκουραστούμε λίγο, αλλάζοντας τις συνήθειες και τις ταχτικές μας.
Άμα είσαι καλά μέσα σου, πάντα θα βρίσκεις κάτι καλό να κάνεις, να ασχοληθείς, να μην νιώθεις άσχημα. Ακόμα και οι επανειλημμένοι καύσωνες που ζήσαμε το φετινό καλοκαίρι, αντιμετωπίζονται, όχι πάντα με ευκολία, αλλά αντιμετωπίζονται.
Μερικές προσχεδιασμένες αποδράσεις βοηθούν σ’ αυτό… Ας πούμε στα τέλη Αυγούστου θα βρεθούμε για λίγο στη Τζιά, έναν τόπο που οι άνθρωποι του μας έχουν κάνει να τον αγαπήσουμε. Κλασικό κυκλαδίτικο νησί με τα βράχια του, την ξεραΐλα του, αλλά και τις ομορφιές τους, στις μικρές πόλεις και τα σοκάκια της,
Θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά, όπως τα έχουμε καταφέρει ως τώρα. Μερικές αντοχές είναι, δυο ανάσες και πάμε έναν ακόμα βήμα πιο πέρα, πιο μπροστά
Ευτυχώς η ΕΜΥ λέει ότι καιρός αλλάζει και οι θερμοκρασίες επιστρέφουν στα φυσιολογικά, για την εποχή επίπεδα. Μένει να το δούμε αυτό να υλοποιείται. Το χρειαζόμαστε κιόλας, όσο τίποτα άλλο…
Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη
Θυμάμαι, ήταν Κυριακή, σαν σήμερα, την προηγούμενη εβδομάδα στις 11 περίπου το πρωί και βρεθήκαμε στην πλατεία Στάγματος, για καλό σκοπό. Ξαφνικά την ήσυχη Αυγουστιάτικη ραστώνη, τη διέκοψαν οι παράξενοι ήχοι μιας μπάντας. Από τη μεγάλη κάτω πλατεία με τα δέντρα και το σιντριβάνι, ανέβηκα τα σκαλιά για τον μεγάλο δρόμο που περνάει μπροστά από τον Άγνωστο στρατιώτη, όπου και συνάντησα αυτήν την εικόνα.
Κόσμος πολύς! Κυρίως τουρίστες, προσπαθούν να απαθανατίσουν ένα γεγονός που δεν κατάλαβα ποτέ τι αφορούσε. Φαινόταν μπροστά η φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων και πίσω της οι Εύζωνοι σε διάφορες παραλλαγές. Η κυκλοφορία είχε διακοπεί από την τροχαία και άνθρωποι του Δήμου «κρατούσαν» του τουρίστες στα πεζοδρόμια. Τι έκαναν, δεν έμαθα ποτέ και ούτε και με ενδιέφερε να μάθω.
Κράτησα μόνο την παρουσία όλων αυτών των ανθρώπων, ένα πρωινό Κυριακής στην πλατεία Συντάγματος. Για τους τουρίστες όλο αυτό ήταν περίεργο και παράξενο, μια ατραξιόν και προσπαθούσαν όπως κι εγώ, να τραβήξουν εικόνες με το κινητό τους τηλέφωνο. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν έχεις πάντα επιτυχία. Μερικές φορές καταλήγεις σε φωτογραφίες σαν αυτές που τράβηξα κι εγώ. Αλλά είναι όλος αυτός ο χαβαλές που τα κάνει όλα διαφορετικά.
Στο εύχομαι Δήμητρα... Καθένα έχει την ομορφιά, επειδή ότι έφτιαξε ο Θεός είναι ωραίο!