Είσαι Παρίσι και τα παιδιά, θέλουν ιταλικό εστιατόριο!

Η ατμόσφαιρα του εστιατορίου στην εικόνα, με την πλούσια διακόσμηση από κόκκινα και κίτρινα λουλούδια, τις κρεμαστές λάμπες και τις κόκκινες καρέκλες, είναι πράγματι πολύ χαρακτηριστική και παρόμοια με αυτή που βλέπουμε σε εστιατόρια του Ομίλου Big Mamma στο Παρίσι.

Τα εστιατόρια του ομίλου Big Mamma, όπως τα East Mamma, Pink Mamma, Ober Mamma, Biglove Caffè κ.α., φημίζονται για τη ζωηρή και πολυσύχναστη ατμόσφαιρα. Εντυπωσιακή και “Instagram-ready” διακόσμηση, συχνά με πολλά λουλούδια και φυτά, ζεστό φωτισμό και ιδιαίτερες λεπτομέρειες.

Αυθεντική ιταλική κουζίνα με φρέσκα, ποιοτικά υλικά, χειροποίητα ζυμαρικά και πίτσες από ξυλόφουρνο. Παρόλο που δεν υπάρχει εμφανής πινακίδα με το όνομα στην εικόνα, η συνολική αισθητική ταιριάζει απόλυτα με το ύφος των εστιατορίων του Big Mamma Group.
Ανανεωμένη λάμψη και χρώμα, η Παναγία των Παρισίων

Ασφαλώς και είναι τουριστικό αξιοθέατο… Η Παναγία των Παρισίων (γαλλικά: Notre-Dame de Paris) είναι ένας από τους πιο διάσημους και εμβληματικούς καθεδρικούς ναούς στον κόσμο, αποτελώντας ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της γοτθικής τέχνης και ένα σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας. Βρίσκεται στη νησίδα Ιλ ντε λα Σιτέ (Île de la Cité) του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο του Παρισιού. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Παναγία των Παρισίων, υπήρχε στο παρελθόν ένας ρωμαϊκός ναός αφιερωμένος στον Δία και αργότερα μια παλαιοχριστιανική ρωμανική βασιλική.

Η κατασκευή της σημερινής γοτθικής βασιλικής ξεκίνησε το 1163, με τον θεμέλιο λίθο να τίθεται από τον Πάπα Αλέξανδρο Γ’ και τον βασιλιά Λουδοβίκο Ζ’ της Γαλλίας. Η κατασκευή διήρκεσε περίπου δύο αιώνες, με τον ναό να αποπερατώνεται σε μεγάλο βαθμό περί τα μέσα του 13ου αιώνα (περίπου το 1345), αν και προσθήκες και τροποποιήσεις συνεχίστηκαν για αρκετούς αιώνες. Η φίλη μας Λαμπρινή με την παρέα της ήταν εκεί, για να δουν αυτή την εντυπωσιακή κατασκευή…

Όπως μαθαίνουμε δεν υπάρχει ένας μοναδικός αρχιτέκτονας που να σχεδίασε ολόκληρο το έργο, καθώς η κατασκευή ήταν μια μακρά διαδικασία με τη συμβολή πολλών αρχιτεκτόνων και τεχνιτών. Κάποια από τα ονόματα που συνδέονται με την κατασκευή και τις μεταγενέστερες τροποποιήσεις περιλαμβάνουν τους Jean de Chelles, Pierre de Montreuil, Pierre de Chelles, Jean Ravy, Jean le Bouteiller και τον διάσημο αναστηλωτή του 19ου αιώνα, Eugène Viollet-le-Duc.

“Ιερή” εκμετάλλευση των πιο όμορφων συναισθημάτων

Στο Παρίσι… Εδώ η ρωμαιοκαθολική εκκλησία της Ιερής Καρδιάς, έτσι την ονομάζουν αυτή την εκκλησία. Την φτιάξανε τάχα προς τιμή του Ιησού και είναι αφιερωμένη για την αγάπη του προς τους ανθρώπους. Αυτή είναι η πρώτη προσέγγιση… Προσέξτε στις επόμενες φωτογραφίες τι συμβαίνει… Έξω από αυτήν οι άνθρωποι, βάζουν κλειδαριές παντού, για να “δέσουν” λέει οι ερωτευμένοι την αγάπη τους.

Μια περίεργη ανάμειξη της θρησκείας. Πρόκειται για μια παράδοση, όπου ζευγάρια γράφουν τα αρχικά τους (ή ένα μήνυμα) πάνω σε ένα λουκέτο, το κλειδώνουν σε μια δημόσια κατασκευή (όπως μια γέφυρα, ένα κάγκελο, ή ακόμα και ειδικά διαμορφωμένα σημεία για αυτόν τον σκοπό) και στη συνέχεια πετούν το κλειδί, συχνά σε ένα ποτάμι από κάτω. Συμβολίζει την αθάνατη και αναλλοίωτη αγάπη τους.

Στη Μονμάρτη, μπορεί να δείτε ακόμα λουκέτα σε διάφορα σημεία, παρά τις προσπάθειες των αρχών να περιορίσουν το φαινόμενο. Είναι μια συνεχής μάχη μεταξύ του ρομαντισμού των επισκεπτών και της διατήρησης των ιστορικών μνημείων. Ε, δεν είναι και ότι πιο ωραίο αισθητικά. Και πρόκειται για κάτι που στην ουσία, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα…
Η Όπερα του Παρισιού, το πιο διάσημο λυρικό θέατρο…

Η Όπερα του Παρισιού (Opéra national de Paris) είναι ένα από τα πιο διάσημα και ιστορικά λυρικά θέατρα στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για την “Όπερα του Παρισιού”, συνήθως αναφερόμαστε σε δύο κύρια κτίρια… Μπαίνοντας στο εσωτερικό της Όπερας, ο χρόνος μοιάζει να σταματά. Οι πολυέλαιοι κρέμονται επιβλητικά από την οροφή, ενώ οι καθρέφτες και τα περίτεχνα διακοσμητικά σε μεταφέρουν σε μια εποχή απόλυτης κομψότητας και θεατρικής αίγλης.

Το Palais Garnier (Παλαί Γκαρνιέ): Το ιστορικό κτίριο, αριστούργημα της αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, το οποίο σήμερα φιλοξενεί κυρίως παραστάσεις μπαλέτου. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του αρχιτέκτονα Charles Garnier, ο οποίος το σχεδίασε. Η ανάθεση του έργου έγινε από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’ στο πλαίσιο του μεγάλου ανασχεδιασμού του Παρισιού από τον βαρόνο Haussmann.

Η κατασκευή ξεκίνησε το 1861 και ολοκληρώθηκε το 1875. Η καθυστέρηση οφειλόταν σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου και της Παρισινής Κομμούνας. Εγκαινιάστηκε επίσημα στις 15 Ιανουαρίου 1875. Είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του αρχιτεκτονικού στυλ “Μποζ Αρ” (Beaux-Arts) της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, που χαρακτηρίζεται από συμμετρία, πολυτέλεια, πλούσια διακόσμηση και χρήση κλασικών στοιχείων.

Ο Γιώργος Παπαλάπας που γνώρισα στο νησί Σκόπελο

Η ζωή τα φέρνει καμιά φορά έτσι που είναι δυνατόν να τα ζήσεις και να τα φέρεις στα μέτρα σου. Με τον Γιώργο Παπαλάπα «γνωριζόμαστε» χρόνια, από τα πρώτα δικά μου βήματα στην αλήθεια ή πριν ακόμα κάνω μελέτη και μάθω γι’ αυτήν. Καθώς έγραφα στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα, μπήκε στη ζωή μου με ένα σχόλιο που έκανε για κάποιο δημοσίευμα μου. Ύστερα ήρθαμε σε επαφή με τα μέσα της εποχής. Με e-mail!

Στη διάρκεια της φετινής δεκαήμερης διαμονής μας στη Σκόπελο ήταν ο πρώτος που σκέφτηκα να δω και να γνωρίσω από κοντά.. Αλλά υπήρχαν μερικά ζητήματα. Όπως να έρθω σε επικοινωνία μαζί του και να φροντίσουμε να συναντηθούμε… Το μόνο στοιχείο που είχα για εκείνον, ήταν ότι συνέχιζε να είναι στη Σκόπελο με τη σύζυγο του και τα δυο του αγόρια, το Θοδωρή και το Έρνεστ. Και τα καταφέραμε!

Μια οικογένεια εξαιρετική, ξεκινώντας από τη σύζυγό του, Ευνίκη. Περάσαμε μερικές ώρες μαζί, εκδρομή και θαλάσσιο μπάνιο με το σκάφος του γιου του, Θοδωρή. Ύστερα είδαμε τη συνάθροιση της Κυριακής, σπίτι του, με σύνδεση ZOOM από τη εκκλησία, Βόλος Κέντρο. Και μοιραστήκαμε δυο βραδιές μαζί τους. Τους ευχαριστούμε για το φιλόξενο πνεύμα τους. Και τον ευχαριστώ προσωπικά και τον ίδιο. Η κατ’ ιδίαν συζήτηση μας ήταν τόσο εποικοδομητική! Δείτε ΕΔΩ ένα παλιότερο (23/8/2017) δημοσίευμα που κάναμε γι’ αυτόν, χωρίς να αναφέρουμε το όνομα του

Μετά τη Σκόπελο, πάμε Παρίσι στην εντυπωσιακή Όπερα

Και μετά τη Σκόπελο θα σας ταξιδέψουμε στο Παρίσι, με τα μάτια της Λαμπρινής. Ξεκινώντας από την Όπερα του Παρισιού… Ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της γαλλικής πρωτεύουσας, η Όπερα Γκαρνιέ, εντυπωσιάζει με την αρχιτεκτονική της, την πλούσια διακόσμηση και την ιστορία της. Κατασκευασμένη τον 19ο αιώνα από τον αρχιτέκτονα Σαρλ Γκαρνιέ, αποτελεί ένα αληθινό στολίδι του νεομπαρόκ ρυθμού. Από τα μαρμάρινα κλιμακοστάσια μέχρι την οροφή του Marc Chagall, κάθε γωνιά της είναι μια εμπειρία αισθήσεων και τέχνης.

Και μόνο γι’ αυτό άξιζε τον κόπο που ήρθαμε Σκόπελο

Φεύγουμε σήμερα.. Οι μέρες μας ολοκληρώθηκαν στη Σκόπελο. Γεμάτοι με πολλές εμπειρίες από αυτές τις δέκα μέρες παραμονής στη νησί, το απόγευμα παίρνουμε το πλοίο της επιστροφής για Μαντούδι Εύβοιας κι από εκεί για Αθήνα. Θα θυμόμαστε πάντα με πολύ αγάπη τον Γιώργο Παπαλάπα, τη σύζυγο του Ευνίκη και τα παιδιά τους, τον Θοδωρή και τον Έρνεστ με τις συζύγους τους. Θα γράψουμε για όλα αυτά, εν καιρώ. Για την ώρα, αποχαιρετούμε τη Σκόπελο με ένα όμορφο στιγμιότυπο από ένα δειλινό στον Αγνώντα… Ευχαριστούμε τον Σπύρο και τη Αννίτα που μας έδωσαν αυτή τη χαρά…

Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!