Ένα υπέροχο δειλινό, από τη Ζαγορά του Πηλίου…
Εικόνες όμορφες του δειλινού που μας αρέσει. Τραβηγμένες από την Βικτώρια και μάλλον από το μπαλκόνι της, που βλέπει προς το Αιγαίο Πέλαγος. Τι όμορφες που είναι! Και τι χρώματα! Ευχαριστούμε από καρδιάς που το μοιράστηκε μαζί μας. Τα καταφέραμε να το προβάλουμε ξαπερνώντας όλες τις τεχνικές δυσκολίες… Άξιζε τον κόπο!
Η θάλασσα το Γενάρη στην Ελλάδα, είναι πολύ όμορφη
Η φωτογραφία είναι από την τελευταία επίσκεψη μας στο Λουτράκι. Τι κι αν ήταν τέλη Δεκέμβρη, αρχές Γενάρη, μέσα στο καταχείμωνο. Η θάλασσα συνεχίζει να είναι όμορφη και ελκυστική. Κατέβηκα στην παραλία και χαμήλωσα το κινητό μου, έτσι που ο φακός να «πιάσει» αυτή την ομορφιά. Το κύμα σπάει απαλά πάνω στα βότσαλα… Τι ομορφιά. Αχ κι αυτός ο ήχος από το πλατσούρισμα, ρυθμικός, πώς γαληνεύει την καρδιά!
Η ζωή, είναι στιγμές… Τέσσερα στιγμιότυπα που ζήσαμε
Το Λουτράκι είναι γνωστό για τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα του, όπου με φόντο την Κόρινθο, η θέα γίνεται ακόμα πιο μαγευτική. Η χρυσή ώρα του δειλινού, όταν ο ήλιος βυθίζεται στον ορίζοντα, δημιουργεί ένα φαντασμαγορικό σκηνικό με ζεστά χρώματα που αντανακλώνται στη θάλασσα και τα βουνά της Κορινθίας.
Το Θέατρο Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94) είναι ένα πολυμορφικό θέατρο ρεπερτορίου που βρίσκεται στην Αθήνα, στην περιοχή του Κολωνού. Ιδρύθηκε το 2000 από την Ομάδα Νάμα και στεγάζεται σε ένα διατηρητέο κτίριο του 1918, το οποίο παλαιότερα λειτουργούσε ως σχολείο. Αξίζει να δεις μια παράσταση τους.
Η Πλατεία Κουμουνδούρου, επίσης γνωστή ως Πλατεία Ελευθερίας, είναι μία από τις πιο γνωστές πλατείες του κέντρου της Αθήνας. Βρίσκεται επί της οδού Πειραιώς και πήρε το όνομά της προς τιμήν του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, πρωθυπουργού της Ελλάδας στα μέσα του 19ου αιώνα.
Η Πλατεία Κλαυθμώνος, γνωστή και ως Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως, είναι μια από τις κεντρικές πλατείες της Αθήνας. Βρίσκεται κοντά στην οδό Σταδίου και είναι γνωστή για την ιστορική της σημασία και την πολυπολιτισμική της ατμόσφαιρα. Στην πλατεία βρίσκεται το Μνημείο της Εθνικής Συμφιλίωσης, έργο του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, το οποίο αποτελείται από τρεις ορειχάλκινες μορφές
Ευρυπίδου, ο δρόμος που ευωδιάζει από τα μπαχαρικά
Η οδός Ευριπίδου στην Αθήνα είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς και πολυσύχναστους δρόμους της πόλης. Είναι γνωστή για τα καταστήματα που πωλούν μπαχαρικά, βότανα, και παραδοσιακά προϊόντα από όλη την Ελλάδα. Αριστερά εμφανίζετε η ταβέρνα του Τέλη. Κι αν έχουμε γευτεί τα μπριζολάκια του!
Από το 1886, όταν πρωτολειτούργησε η Βαρβάκειος Δημοτική Αγορά, η Ευριπίδου συνδέθηκε με το εμπόριο τροφίμων και τις μυρωδιές των εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων. Η οδός Ευριπίδου χωρίζεται σε τέσσερις ζώνες, ανάλογα με τη γεωγραφία του εμπορίου της. Στο τμήμα της πάνω από την Αιόλου, θα βρείτε μικρά εμπορικά μαγαζιά και μοντέρνες καφετέριες.
Μεταξύ Αιόλου και Αθηνάς, κυριαρχούν τα καταστήματα πώλησης τροφίμων, όπως τυροκομικά προϊόντα και ξηροί καρποί. Στο τμήμα μεταξύ Αθηνάς και Μενάνδρου, θα βρείτε καταστήματα με μυρωδικά και φυτά, καθώς και είδη κιγκαλερίας για την κουζίνα και τον επαγγελματικό εξοπλισμό.
Πραξιτέλους, ένας αναδυόμενος πολυχώρος στην Αθήνα
Η οδός Πραξιτέλους, μια σχετικά άγνωστη αρτηρία στο κέντρο της Αθήνας, τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μια αναγέννηση. Από έναν δρόμο με κυρίως εμπορικό χαρακτήρα, έχει μεταμορφωθεί σε έναν ζωντανό πολυχώρο που προσφέρει μια ποικιλία επιλογών για φαγητό, ποτό, καφέ και ψυχαγωγία.
Τι την κάνει ξεχωριστή; Η μεσοπολεμική αρχιτεκτονική της. Τα κτίρια της οδού Πραξιτέλους, χτισμένα κυρίως τη δεκαετία του ’30, αποτελούν ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό σύνολο. Η περιοχή προσελκύει ένα μείγμα ντόπιων και τουριστών, δημιουργώντας μια ζωντανή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.
Εδώ θα βρεις μια γαστρονομική ποικιλία από street food μέχρι πιο εκλεπτυσμένες προτάσεις, η οδός Πραξιτέλους ικανοποιεί κάθε γούστο. Όπως αυτό το ιταλικό εστιατόριο. Η περιοχή φιλοξενεί επίσης αρκετές γκαλερί και καλλιτεχνικά στέκια.
Σπιτικές ελιές στην άλμη, απλά και παραδοσιακά…
Για να φτιάξετε αυτές τις ελιές στην αλμύρα, ακολουθήστε τα εξής βήματα: Πλύνουμε καλά τις ελιές για να αφαιρέσουμε τυχόν βρωμιά ή υπολείμματα. Στη συνέχεια χαράζουμε κάθε ελιά με ένα μαχαίρι ή τις σπάστε ελαφρά για να βοηθήσουμε την άλμη να διεισδύσει. Οι ελιές εδώ, στις φωτογραφίες, εκτός από την πρώτη, είναι του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά.
Μετά θα πρέπει να μουλιάσουμε τις ελιές σε νερό για αρκετές ημέρες, αλλάζοντας το καθημερινά για να αφαιρέσουμε την πικράδα. Στη συνέχεια πρέπει να ετοιμάσουμε ένα διάλυμα άλμης, διαλύοντας αλάτι σε νερό. Μια κοινή αναλογία είναι 1 φλιτζάνι αλάτι, ανά 10 φλιτζάνια νερό.
Τοποθετούμε τις ελιές σε ένα καθαρό βάζο ή δοχείο και τις καλύπτουμε με το διάλυμα άλμης. Βεβαιωνόμαστε ότι οι ελιές είναι πλήρως βυθισμένες και τοποθετούμε ένα βάρος από πάνω, αν χρειάζεται. Τέλος αποθηκεύουμε το δοχείο σε δροσερό, σκοτεινό μέρος για αρκετές εβδομάδες έως μήνες, ανάλογα με την επιθυμητή γεύση.
Τον είδαμε και χθες στην Ερμού, με τις σφυρίχτρες του…
Αυτός ο άνθρωπος πουλάει στον πεζόδρομο της Ερμού, στην Αθήνα, κάτι σφυρίχτρες με νερό, που βγάζουν ήχο σαν κελάηδημα καναρινιού. Τον έχουμε δει πολλά χρόνια τώρα να το κάνει αυτό. Σήμερα επιχειρήσαμε μια κουβέντα μαζί του. Λέω “επιχειρήσαμε” γιατί δε ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός. Τον ρώτησα αν μπορώ να τον τραβήξω μια φωτογραφία. Μου είπε “πάρε μια σφυρίχτρα”… Του είπα αν κάνει πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αναμένοντας να μου δώσει έναν αριθμό. Η απάντηση του με καθήλωσε, “πολλά χρόνια”. Κι άντε τώρα εσύ να στοιχειοθετήσεις “είδηση”!
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…