Αρχική » Τα δικά μου (Σελίδα 2)

Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν **να μας γράφετε.** Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Βασίλειος Παπίας στο Το λες και κατάντια στον «Καπράλο», στο λόφο Κολωνού27 Ιουλίου 2025
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…
Panos Chatziliadis στο Οι αέρηδες των Κυκλάδων στην Αμοργό για λίγη δροσιά!26 Ιουνίου 2025
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Βασίλειος Παπίας στο Λιμάνι Μαντουδίου: Η Πύλη προς τις Σποράδες6 Ιουνίου 2025
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Βασιλειος Παπιας στο Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα29 Απριλίου 2025
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Βασίλειος Παπίας στο Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό23 Απριλίου 2025
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!

Δεκέμβριος 2025
Κ	Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ**.

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου**, Λευτέρης του Κουμαλή**, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο **Κωστής Θεοδωράκης** και ο εγγονός του, ο **Μανώλης Βολυράκης** και δίπλα του ο γιος του, ο **Αγησίλαος**. Δείτε **ΕΔΩ** ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό **"Κ"** που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της **ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ**. Για να καταλάβετε τι λέω…

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434, ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431, ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394 ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Επιστροφή Αθήνα, μια συννεφιασμένη υποδοχή

5 Οκτωβρίου 2025 / Σχολιάστε

Οι πρώτες μέρες πίσω στην Αθήνα… Μια ανάσα βαριά, συννεφιασμένη, πάνω από την πόλη. Δε μοιάζει με την Αθήνα των διακοπών, τη φωτεινή και ξέγνοιαστη. Αυτή είναι η Αθήνα της επιστροφής, της προσαρμογής, που μας υποδέχτηκε με μια γκρίζα, σχεδόν μελαγχολική, αγκαλιά. Κι έπρεπε να τρέξουμε, να κάνουμε δουλειές, να ψωνίσουμε για το σπίτι. Δεν είναι και λίγο να λείπεις τόσον καιρό. Το ψυγείο άδειο…

Στους δρόμους, ο ρυθμός είναι ήδη γνώριμος, αλλά κάπως ξένος ακόμα. Το κόκκινο φανάρι στη γωνία, οι πολυκατοικίες στενά η μία δίπλα στην άλλη, οι φυλλωσιές των δέντρων που προσπαθούν να κρύψουν λίγο το μπετόν—όλα αυτά είναι εκεί, σταθερά. Κι όμως, εσύ νιώθεις να κινείσαι σε μια θολή ανάμνηση. Γνώριμες εικόνες. Όταν τις ζεις καθημερινά δεν σου κάνει εντύπωση. Όταν όμως λείπεις σε έναν “άλλον” κόσμο, όλα είναι διαφορετικά.

Από την άλλη, αυτή η γέφυρα πάνω από τις γραμμές του τρένου στην Κωνσταντινουπόλεως… Μια μεταλλική ραχοκοκαλιά, γεμάτη γκράφιτι, που μοιάζει να ενώνει δύο κομμάτια μιας ζωής που προσπαθείς να ξανασυναρμολογήσεις. Είναι η διαδρομή για τις προμήθειες, για να γεμίσεις το σπίτι όχι μόνο με πράγματα, αλλά με την αίσθηση του “ανήκειν” ξανά. Προσαρμοζόμαστε, σιγά – σιγά…

Φιλοξενία με “άρωμα” ψησταριάς, ο Στηβ σε δράση

27 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Είναι οι άνθρωποι που κάνουν ένα ταξίδι αξέχαστο, και η πρόσφατη διαμονή μας το επιβεβαίωσε με τον πιο γευστικό τρόπο. Θέλουμε να εκφράσουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ από καρδιάς» στον οικοδεσπότη μας, τον πολυτάλαντο, πολύ ικανό σεφ και υπέροχο Άνθρωπο σύζυγο της Έστερ και γαμπρό μας, τον αγαπημένο μας Στηβ που στην ποδιά του, έχει τυπωμένο αυτό το σήμα..

Ο Στηβ δεν είναι απλά φιλόξενος· είναι η επιτομή της ζεστασιάς. Η περιποίηση που απολαύσαμε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας, τρεις εβδομάδες ώς τώρα κι έχουμε ακόμα μιά, σχεδόν, μπροστά μας, ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Κάθε στιγμή ήταν γεμάτη φροντίδα, ευχάριστη διάθεση και, φυσικά, απίστευτο φαγητό. Και όλα αυτά δεν τα έκανε από υποχρέωση, αλλά με τη καρδιά του.

Το αποκορύφωμα; Ένα βράδυ, ο Στηβ ανέλαβε δράση στην ψησταριά. Με μαεστρία και μεράκι, μας έψησε λαχταριστά σουβλάκια, μια γνήσια γιορτή γεύσεων. Το άρωμα της ψησταριάς, η ατμόσφαιρα της παρέας και η αδιαμφισβήτητη μαγειρική του δεινότητα, συνέθεσαν ένα τέλειο δείπνο. Το ίδιο έκανε άλλη μια φορά με σολομό. Αλλά για τον σολομό θα σας πούμε σε άλλο σημείωμα, σύντομα.

Κάτι ακόμα από τη βραδιά του γάμου της Χλόης

25 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Μέρες μετά κι ακόμα συζητάμε για το γάμο της Χλόης και του Κάιλαν που έγινε το περασμένο Σάββατο, εδώ στο Νόρθ Βανκούβερ του Καναδά. Ο καιρός περνά… Τα παιδιά είναι ήδη στη Ελλάδα και μένουν στο διαμέρισμα της Νισαίας που προσφέρθηκε ως δώρο από τους θείους της. Κι από εκεί που θα μείνουν ίσως και περισσότερο από δυο εβδομάδες, σχεδιάζουν να πάνε Μήλο και Κέρκυρα.. Εδώ η γιαγιά Σούλα και η εγγονή Χλόη.

Στο τραπέζι του γάμου κάθισα ανάμεσα στον μπαμπά Στηβ και τον Κώστα. Φωτογραφηθήκαμε μαζί με τον Κώστα. Έτσι κι αλλιώς, νιώθουμε τόσο καλά μαζί τους. Μιλάγαμε ελληνικά και έτσι ούτε στιγμή δε νιώσαμε απομονωμένοι λόγω γλώσσας, εγώ δηλαδή, γιατί η Σούλα τα μιλάει πολύ καλά τα αγγλικά. Και μόλις πολύ πρόσφατα, τον Αύγουστο, είχαμε περάσει 10 μέρες μαζί στη Κρήτη. Θραψανό, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά. Παντού πήγαμε.

Η Σούλα κάθισε μαζί με τη Άννυ κι έτσι είχαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν από τον Κώστα. Ο Κώστας αγαπά πολύ να κρατάει φωτογραφικά στιγμιότυπα με το κινητό του. Και συχνά όπου πάμε ή πάει κι από μόνος του, μου στέλνει κατά ριπάς, δεκάδες φωτογραφίες με το Whats App. Κάτι που με βοηθάει πολύ στο site. Κάτω, ο ίδιος με τη Άννυ. Ήταν και γι’ αυτούς, μια όμορφη βραδιά. Παντρεύονταν η ανιψιά τους, η κόρη της αδελφής του, Έστερ…

Όμορφη ώρα! Ο πατέρας, παραδίδει την κόρη…

21 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Ξεπεράσαμε λίγο τον κανόνα και με σιωπηρή κάμερα καταγράψαμε μερικά στιγμιότυπα από το γάμο της Χλόης και του Κάιλαν. Δε θέλαμε να χάσουμε στιγμές όπως αυτή που ο πατέρας, ο Στηβ, παραδίδει την κόρη του, τη Χλόη στον μέλλοντα σύζυγο της, τον Κάιλαν. Και νομίζω ότι τα καταφέραμε αν και βιαστικά και απρόσεκτα τα «κλικ».

Μια όμορφη στιγμή σε μια αίθουσα γεμάτη από κόσμο που αγαπά το ζευγάρι και τους γονείς τους και ήρθε να τους τιμήσει στην μεγάλη ώρα του γάμου τους. Στιγμές μοναδικές που είχαμε το προνόμιο να τις ζήσουμε. Κι ευχαριστούμε από καρδιάς γι’ αυτό την τόσο φιλόξενη σε όλα μαμά Έστερ!

Έφτασε η ώρα! Όλα είναι έτοιμα για το γάμο

20 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Ξημέρωσε στον Καναδά, η μέρα… Με 10 ώρες καθυστέρηση από τη Ελλάδα, αλλά ξημέρωσε. Ο ουρανός είναι όμορφος, δεν έχει τα σύννεφα που φοβόμασταν. Όλα πάνε καλά. Σε λίγες ώρες όλα αρχίζουν και… τελειώνουν. Ας έχουν μια όμορφη κοινή ζωή, ευλογημένη από τον Ιεχωβά! Η ευχή μας, με αγάπη…

Η “Οικογένεια” χτίζεται πάνω στην ειλικρίνεια!

15 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Το να νιώθεις οικογένεια, ακόμα και με ανθρώπους που δεν είναι συγγενείς σου εξ αίματος, σημαίνει να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου. Είναι η αίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε αποδέχονται για αυτό που είσαι, με τα καλά και τα κακά σου. Είναι να ξέρεις ότι έχεις μια ομάδα που σε υποστηρίζει, που χαίρεται με τις χαρές σου και σε στηρίζει στις δυσκολίες σου. Έτσι ένοιωσε ο Ζαν που μας έκανε το τραπέζι, μαζί μας. Έτσι νοιώσαμε κι εμείς για εκείνον και ήμασταν δίπλα του!

Κι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια: Αυτή η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι ο θεμέλιος λίθος για κάθε αληθινή σχέση. Farina a legna στα ιταλικά σημαίνει ξυλόφουρνος. Η λέξη farina σημαίνει αλεύρι, αλλά σε αυτήν την περίπτωση είναι μέρος της ιταλικής έκφρασης “forno a legna” που σημαίνει “φούρνος με ξύλα”. Εδώ πήγαμε, αλλά αξίζει να το δούμε λίγο περισσότερο… Και θα το κάνουμε σε λίγο…

Η αγάπη τα κάνει όλα πιο όμορφα στη ζωή μας

13 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Δε μένουν μόνιμα εδώ, στην Ελλάδα. Αλλά το αγαπούν το σπίτι που πήραν και, για την ώρα, έρχονται μόνο μια φορά το χρόνο, αλλά το φροντίζουν με πολύ αγάπη. Και δεν πρόκειται, τώρα, για κάτι ζωτικής σημασίας, αλλά για το χαλί της εξώπορτας, στην πολυκατοικία που αγόρασαν σπίτι, επί τη Νισαίας, στα Σεπόλια. Παραμελημμένο, καταστραμμένο, πήραν την πρωτοβουλία και το άλλαξαν.

Κι εδώ είναι η διαφορά. Δεν το πέταξαν απλά, επειδή είχε καταστραφεί από το χρόνο και τη χρήση. Το αντικατέστησαν! Σιωπηλά, χωρίς να το κάνουν θέμα, απλά γιατί τους αρέσει ο τόπος που ζουν να είναι όμορφος. Μπράβο Άννυ για την πρωτοβουλία. Μακάρι να τη μιμούνταν και πολλοί αυτόχθονες. Μακάρι να άλλαζαν την εγωιστική νοοτροπία του “με ενδιαφέρει μόνο το δικό μου”…

Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Η ώρα του δειλινού...

Ραδιόφωνα

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Ο τόπος που αγαπώ

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης