Αρχείο κατηγορίας Δημοσιογραφικά

Η οδός Πέτρας στον Κολωνό, μια κλασική αθηναϊκή γειτονιά, όπου οι πολυκατοικίες στέκονται η μία πλάι στην άλλη, ψηλές, με μπαλκόνια φορτωμένα από τέντες σε διάφορα χρώματα – από το ξεθωριασμένο μπλε, μέχρι το ζεστό μπεζ. Οι γραμμές των ρούχων, οι κλιματιστικές μονάδες, οι γλάστρες με το πράσινο που αντιστέκεται, όλα συνθέτουν το γνώριμο σκηνικό της αστικής καθημερινότητας.

Σε ένα στενό σημείο, όπου η οδός Πέτρας συναντά μια άλλη, πιο ήσυχη, η εικόνα είναι χαρακτηριστική: παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κάποια παλιά, κάποια πιο καινούργια, όλα στριμωγμένα δίπλα στο πεζοδρόμιο. Ένας άνδρας με τα χέρια στις τσέπες περπατά αμέριμνος, με την πλάτη γυρισμένη σε μια πολυκατοικία με έντονα ροζ-μπεζ μπαλκόνια που προεξέχουν, μια αισθητική που μιλά για την αρχιτεκτονική της δεκαετίας του ’80 ή ’90.

Η κίνηση δεν είναι η φρενήρης των μεγάλων λεωφόρων, αλλά η σταθερή, υποτονική ροή της γειτονιάς. Όμως, το πραγματικό κρυμμένο μήνυμα της οδού Πέτρας βρίσκεται κολλημένο σε μια είσοδο. Πάνω σε μια πρόσοψη από ψυχρό, γκρίζο – μαύρο μάρμαρο με λευκές φλέβες μαρμάρου, δίπλα στο κουτί με τα κουδούνια, ξεχωρίζει μια λευκή, πρόχειρη ανακοίνωση. Η ανακοίνωση, γραμμένη με μαύρα γράμματα, είναι μια κραυγή: “ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ!”.

Η ξεχασμένη αφισούλα Α4 μιλά για μια “ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΒΑΣΗΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ” και ρωτά: “ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΦΘΗΝΟ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΣΠΙΤΙ;”. Υπογραμμίζει τα προβλήματα της ακριβής στέγης, της βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb), και του ξεσπιτώματος. Καλεί σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ στις 11 Οκτώβρη (στις 17:00), για να συζητηθούν τα προβλήματα των ενοικιαστών. Εικόνες καθημερινές, της Αθήνας του 2025!

Καταγράψαμε πρόσφατα μερικές φωτογραφίες από την πορεία των έργων υπογειοποίησης των γραμμών του ΟΣΕ στα Σεπόλια (έργο της ΕΡΓΟΣΕ). Ότι μπορούσαμε, δηλαδή, πίσω από τις συστάδες των δέντρων. Και ψάξαμε για τις ανάγκες αυτής της ανάρτησης στις τελευταίες πληροφορίες σχετικά με την πρόοδο του έργου, οι οποίες  δείχνουν σημαντικές καθυστερήσεις σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Ενώ η αρχική εκτίμηση ολοκλήρωσης ήταν το 2023 και είμαστε στο 2025, οι νεότερες πληροφορίες πάνε πολύ πιο πίσω τα πράγματα.

Η πρώτη παράδοση (του δυτικού διαδρόμου), που θα επιτρέψει τη λειτουργία μέρους των γραμμών υπόγεια, αναμενόταν εντός του πρώτου εξαμήνου του 2025 ή γενικότερα μέσα στο 2025. Η πλήρης ολοκλήρωση του έργου (και οι δύο κλάδοι – δυτικός και ανατολικός) αναμένεται πλέον το 2026 ή ακόμη και τον Φεβρουάριο του 2028 (σύμφωνα με δημοσιεύματα του Ιουνίου 2025), μετά από εγκρίσεις παρατάσεων. Η πρόοδος του έργου, σύμφωνα με δεδομένα του Οκτωβρίου 2023, βρισκόταν επισήμως στο 22,1%.

Άλλες αναφορές (Φεβρουάριος 2023) την έθεταν στο 40%. Τι φταίει λοιπόν για τις καθυστερήσεις; Αυτές οφείλονται κυρίως στη μεγάλη πολυπλοκότητα του έργου, καθώς βρίσκεται σε πυκνά δομημένο αστικό περιβάλλον, με ανάγκη αρχαιολογικών ανασκαφών (η διαδικασία πρόσληψης προσωπικού για τις ανασκαφές μέσω ΑΣΕΠ επιβραδύνει σημαντικά) και σύνδεση με τη γραμμή 2 του Μετρό (Μετρό Σεπόλια – Αττική) και δίκτυα κοινής ωφέλειας (όπως αγωγός ΕΥΔΑΠ).

Το μέτρο του Δακτυλίου, που είχε ανασταλεί το καλοκαίρι, λόγω μειωμένης κίνησης στο κέντρο της Αθήνας, επέστρεψε από τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2025, με σκοπό να ανακουφίσει την κυκλοφοριακή συμφόρηση και να μειώσει την ατμοσφαιρική ρύπανση. Ο Δακτύλιος της Αθήνας επεκτείνεται στις παρακάτω οδούς και λεωφόρους: Λ. Αλεξάνδρας – Ζαχάρωφ – Λ. Μεσογείων – Φειδιππίδου – Μιχαλακοπούλου – Σπ. Μερκούρη – Βρυάξιδος – Υμηττού – Ηλ. Ηλιού – Αμβρ. Φραντζή – Λ. Ανδρ. Συγγρού – Χαμοστέρνας – Πειραιώς – Ιερά Οδός – Λ. Κωνσταντινουπόλεως – Αχιλλέως – Πλ. Καραϊσκάκη – Καρόλου – Μάρνη – 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) – Λ. Αλεξάνδρας. Στις οριακές λεωφόρους και οδούς του μικρού Δακτυλίου τα μέτρα περιορισμού δεν ισχύουν. Στις οδούς και λεωφόρους που περικλείονται από τον μικρό Δακτύλιο επιτρέπεται μόνο η εκ περιτροπής κυκλοφορία των Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτων, καθώς και των φορτηγών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης με μέγιστη αποδεκτή μάζα φορτωμένου οχήματος (ΜΑΜΦΟ) μέχρι 2,2 τόνους, με βάση το τελευταίο ψηφίο του αριθμού κυκλοφορίας τους (μονά – ζυγά). Οι ημέρες και ώρες ισχύος των μέτρων: Δευτέρα έως Πέμπτη, ώρες 07.00 έως 20.00, Παρασκευή, ώρες 07.00 έως 15.00. Τα Σάββατα, τις Κυριακές, τις επίσημες αργίες, καθώς και τις ημέρες που πραγματοποιείται απεργία των εργαζομένων σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα μέτρα δεν ισχύουν.

Κι επειδή υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα.

Ολοκληρώθηκε  η εφημερίδα που επιτελούμε για την ΠΟΣΣ, “ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών” τ. 446 και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο … Άλλη μια τρίμηνη έκδοση ολοκληρώθηκε και είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της το δουλέψαμε από το Βανκούβερ του Καναδά, μια πόλη δίπλα στον Ειρηνικό Ωκεανό στην άλλη άκρη του κόσμου, δηλαδή. Στην Ελλάδα, βάλαμε τις τελευταίες πινελιές που χρειάζονταν. Η νέα τεχνολογία βοηθά τελικά, πολύ και μικρύνει τις αποστάσεις. Δυο βήματα δρόμος η άλλη πλευρά του πλανήτη, τελικά…

Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, είμαστε καθηλωμένοι στο σπίτι. Δεν είναι ούτε να το σκεφτείς να βγεις έξω, με τέτοιες τρελές θερμοκρασίες. Οπότε καθώς σερφάρεις στο διαδίκτυο, μπορεί να πέσεις πάνω και σε πράγματα που σε πάνε πίσω στο παρελθόν. Η ανάρτηση της Ευτυχία Κολιού στην ομάδα “Ζωή, χωριό και παράδοση”, όπου είναι δημοσιευμένες αυτές οι φωτογραφίες, μας έκανε ένα ισχυρό κλικ. Και ενεργοποίησε τη μνήμη…

Κάποτε δεν ήταν απλώς δουλειά – ήταν γιορτή, ήταν μοίρασμα, ήταν ζωή. Τα χέρια κουρασμένα, μα οι καρδιές γεμάτες. Μαζεύαμε τους καρπούς της γης με ευγνωμοσύνη, γελούσαμε, τραγουδούσαμε, ζούσαμε. Τώρα, μένουν οι αναμνήσεις – γλυκές σαν το κρασί που φτιάχναμε με αγάπη. Σταφύλια από κουβάδες σε μεγάλα καλάθια. Το τοπίο πίσω με τις αναβαθμίδες και τη βλάστηση δείχνει ένα κλασικό μεσογειακό περιβάλλον, στην Ελλάδα με μακρά παράδοση στην αμπελουργία.

Η φράση «τρύγος, κάποτε μας άρεσε πολύ και το ζούσαμε», αποπνέει νοσταλγία και αγάπη για τις παλιές εποχές, όταν ο τρύγος δεν ήταν απλώς δουλειά, αλλά και γιορτή, με κοινωνική και πολιτιστική σημασία. Εμείς που τα ζήσαμε όλα αυτά, μπορούμε να σας το επιβεβαιώσουμε. Βεβαίως και ήταν κουραστικό στα 14σου να είσαι εκεί, μέσα στον ήλιο από το πρωί ώς το μεσημέρι και να κουβαλάς στο ώμο κοφίνια με σταφύλια. Αλλά είχε τη γλύκα του, την ομορφιά του. Τόση και τέτοια που να τη νοσταλγούμε στις μέρες μας…

Το ερώτημα, το είχα πάντα: Γιατί να κλείσει ένα καφέ μπαρ μέσα σε ένα καταπράσινο πάρκο που έλκυε πελάτες και πού το γνώρισα κι εγώ από τα πρώτα χρόνια που άρχισα να κυκλοφορώ στην ευρύτερη περιοχή Σεπολίων, εδώ και 40 χρόνια;  Και ποιον να ρωτήσεις, από πού να πάρεις απάντηση; Μια ωστόσο είναι η απάντηση: Ο ιστορικός «Καπράλος», το καφενείο-μπαρ στον Λόφο Ιππείου Κολωνού, έκλεισε ουσιαστικά λόγω εγκατάλειψης∙ το κτίριο δεν λειτουργούσε τουλάχιστον τέσσερα χρόνια και παρέμενε αναξιοποίητο.

Το καφέ δεν επαναλειτούργησε μετά το 2019, με την μεγάλη οικονομική κρίση που έφερε η κοινωνική αποστασιοποίηση, λόγω COVID-19, και παρά την αλλαγή δημοτικής αρχής, παρέμεινε «παγωμένο» χωρίς καμία προσπάθεια αναγέννησης από την τότε δημοτική αρχή, συμβάλλοντας στην υποβάθμιση της περιοχής. Κι όμως έχουμε περάσει ατέλειωτες ώρες, εδώ. Δείτε μερικά δημοσιεύματα που έχουμε κάνει ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Τον τελευταίο χρόνο πριν την κατάρρευση, το κτίριο είχε καταληφθεί από άστεγους, οι οποίοι απομακρύνθηκαν με παρέμβαση του Δήμου. Οι υπηρεσίες όμως δεν φρόντισαν να ασφαλίσουν τον χώρο · έμεινε ανοικτός, αφύλακτος και επικίνδυνος. Τελικά, το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά τον Ιανουάριο του 2024. Ευτυχώς η φωτιά περιορίστηκε και δεν επεκτάθηκε στον ίδιο τον Λόφο. Και πάλι, η κύρια ευθύνη επιρρίπτεται στον Δήμο, ο οποίος είχε εγκαταλείψει τον χώρο χωρίς μέριμνα, προστασίας ή ανάπτυξης.

Σ’ αυτό το πάρκο κοντά στο Mission του Βανκούβερ στον Καναδά, το Nelson Park έχουμε πάει και έχουμε περπατήσει. Οι εικόνες που βλέπετε, μας ήρθαν χθες από εκεί. Κάνει κι εκεί ζέστη. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχουν τον καύσωνα που έχουμε στην χώρα μας. Και οι αδελφοί, είναι «δεμένοι» μεταξύ τους. Αποδέχτηκαν την πρόταση από τρεις αδελφές για πικ νικ και χαλάρωση και απόλαυσαν υπέροχη συναναστροφή, αυτό τον υπέροχο χώρο.

Φαγητό, παιχνίδι, περίπατο, κουβεντούλα… Τι άλλο να θέλεις όταν η ζέστη είναι πολύ, αλλά η κατάσταση έξω στη φύση όχι μόνο υποφερτή αλλά και ελκυστική. Θυμάμαι ότι είχαμε πάρει φαγητό και καθίσαμε εδώ στα τραπέζια του και φάγαμε. Εννοείται ότι η κουλτούρα και ο πολιτισμός των ανθρώπων εκεί «επιβάλλει» να το αφήσουν όταν φύγουν πολύ πιο καθαρό, από ότι το βρήκαν όταν πήγαν. Είμαστε απόλυτα βέβαιοι γι’ αυτό. Το είδαμε με τα μάτια μας. Είναι απίστευτο, είχα τόσο υλικό πέρσι που διαπίστωσα ότι δεν έκανα ανάρτηση γι’ αυτό

Το Nelson Park ένα καλοσχεδιασμένο, ήρεμο και χρήσιμο αστικό πάρκο στον πυρήνα του Βανκούβερ. Το μέρος είναι υπέροχο! Πράσινο, χώροι για να παίξει κανείς και πολύ κοντά σε μια λίμνη σαν… θάλασσα, για τα δικά μας δεδομένα. Για σπορ ή απλά για να την απολαύσεις περπατώντας στο πλάι της. Έτσι είναι, άμα υπάρχει ενότητα στους ανθρώπους, είναι πολύ φυσικό να λένε “ναι” και να υποστηρίζουν τέτοιες προτάσεις. Αυτό δίνει ποιότητα στη ζωή των ανθρώπων. Συμβαίνουν και ας ακούγονται κάπως εξωπραγματικά για τα δικά μας δεδομένα.